DarkAng3l schreef:
Selena Kayda MontClair -- Gevorderde Assassin
Ja, ik had op alles een woord, maar dat kwam deels door wat ik was. Ik was niet enkel getraind om te vechten, maar net zo goed om door te kunnen gaan voor een dame van klasse. Met alle verstand en scherpzinnigheden die erbij hoorden. Bijgevolg dat ik dus ook een behoorlijk scherpe tong had ontwikkeld, om haast onmerkbare sneren te kunnen uitdelen in belangrijk gezelschap, zonder op te vallen.
"Volgens mij ben ik nog niet klaar met jouw!" Even keek ik naar het mes voor ik het uit het hout trok. "De reden dat ik alles van mijn achtergrond geheim houd, is vanwege het feit dat het mijn problemen zijn, het zijn de problemen waar ik zelf mee over weg moet kunnen en waar ik zelf vrede mee moet maken. Het zelfde dus wat jij ook moet doen." Hoe achterlijk kon hij zijn? "Denk je nu echt nog steeds dat je de enige bent die iedereen verloren is? We zijn de laatste van de Oude groep Shadow. Onze pijn en onze problemen zijn dezelfde, enkel ben je te blind om dat te zien." Het mes draaide ik even tussen m'n vingers, zonder op te kijken. "Voor de rest, je weet dat ik je vertrouw, maar niet met alles, dat is bij ieder die hier rond loopt en dat weet je zelf ook Selena." Zachtjes legde ik het weg. "Ik ben hierheen gekomen die dag, op zoek naar hulp. Omdat ik toen besefte dat ik het niet alleen aan kon om wraak te nemen op degene die voor dit alles verantwoordelijk waren."
Het holle gevoel bleef. Op de een of andere manier lukte het me dit keer niet om het weg te duwen, zoals ik altijd deed. "Het enige wat telt is de orde op het moment, wij moeten groeien, en je weet zelf ook dondersgoed dat de Mentor altijd over ons gewaakt had, en anders was het wel een van de gevorderde die ons trainde, die sneaky ons achtervolgde... Tenzij jij ze natuurlijk nooit gezien had. We waren altijd veilig, ondanks dat we nieuw waren, voor het geval dat er tempeliers om de hoek kwamen lopen. Bewakers daar in tegen waren niets, zelfs een beginneling zou die aankunnen naar een beetje normale training." M'n hand sloot zich om de ketting om m'n hals. "M'n eerste missie was een die ik mezelf had opgelegd. Blijkbaar ben je vergeten dat ik niemand meer had om me een eerste echte missie te geven. Ik heb nooit iemand gehad die over me waakte, want tegen dan was het al te laat."
M'n vingers speelden met het logo. "Misschien was het een fout om hierheen te komen...." M'n woorden niet meer dan een gefluister. "Om te hopen opnieuw een familie te vinden. Of iemand te vertrouwen." Een tel keek ik over m'n schouder en eigenlijk was ik blij dat hij met z'n rug naar mij stond. Kon hij tenminste de tranen niet zien die naar beneden vielen. Er zat weer een flinke deuk in het kleine beetje vertrouwen dat ik weer had opgebouwd en het sprankeltje hoop dat ik had voor een betere toekomst werd met de minuut kleiner. "Iets opbouwen doe je op stevige fundamenten, net zoals dat dit kasteel rust op rotsen. Je moet degene vertrouwen die je nodig hebt." Zachtjes deed ik de deur open. "Zolang dat niet kan, kun je niet verder. Net met de Broederschap, niet met je missie voor wraak."
"Denk je nu echt nog steeds dat je de enige bent die iedereen verloren is? We zijn de laatste van de Oude groep Shadow. Onze pijn en onze problemen zijn dezelfde, enkel ben je te blind om dat te zien." "Ik ben hierheen gekomen die dag, op zoek naar hulp. Omdat ik toen besefte dat ik het niet alleen aan kon om wraak te nemen op degene die voor dit alles verantwoordelijk waren." "M'n eerste missie was een die ik mezelf had opgelegd. Blijkbaar ben je vergeten dat ik niemand meer had om me een eerste echte missie te geven. Ik heb nooit iemand gehad die over me waakte, want tegen dan was het al te laat." "Iets opbouwen doe je op stevige fundamenten, net zoals dat dit kasteel rust op rotsen. Je moet degene vertrouwen die je nodig hebt." "Zolang dat niet kan, kun je niet verder. Niet met de Broederschap, niet met je missie voor wraak."
Rustig liet ik haar worden even door mij door dringen, misschien had ze gelijk, maar mijn wraak had niets met de broederschap te maken, ondanks dat ik en die persoon beide bij de broederschap zaten... Als dit namelijk bekend was geweest tussen die persoon en mij, waren we beide uit de broederschap getrapt...
"Selena, misschien dat ik je een klein stukje binnen kan laten in wat ik achter houd, maar het is maar een ding... De rest van mijn verleden weet je zelf al, alleen mijn grootste geheim niet... En dat wist niemand van de broederschap behalve een speciaal persoon" rustig draai ik mij even om naar haar als ik merk dat ze bij de deur weer staan om weg te gaan.
Langzaam loop ik naar de boekenkast van de geheime kamer waarna ik er een boek uit haal en de knop in druk "Tenminste... als je het nog wilt weten... Maar onthoud, deze wraak is van mijzelf, dit staat namelijk los van de broederschap, het is namelijk geen missie om iemand te vermoorden... Maar om iets dierbaars terug te halen wat bij mij hoort te zijn en niet bij die schoft van een tempelier!"
Ik blijf even bij de boekenkast staan terwijl ik Selena even aankijk, als ze het geheim wilde weten... Moest ze nu omdraaien, anders zou ik de boekenkast weer dicht duwen waarna ik het geheim voor mijzelf zou houden, ondanks dat ze dan zou weten waar de kamer zou zitten...
past wel bij dit topic 
)
verzin iets leuks zoals de tempeliers die bvb nog in t dorp zijn ofzo i dnno