Ik ben vandaag naar de C&A gegaan en toen ik in de stad liep zag ik een heel klein meisje bij een voordeur van een huis staan, met een zakje in haar handen. Ze was erg jong en ik schatte haar twee of drie. De moeder die al een heel eind verder weg was, klaar om over te steken, riep het meisje steeds om te komen. Maar zij durfde niet zelf te lopen, het was een drukke stad, en ergens maakte ik me er ook wel zorgen om. Wie weet wat er kon gebeuren met het meisje? De moeder was al bij de overkant van de straat en dat betekende dat zij zelf over moest steken. De stad was best wel druk, er flitsten steeds auto's voorbij. Het meisje stond hopeloos daar, met de hoop dat de moeder zich om zou keren om haar een handje te helpen. Maar dat deed ze dus niet. De moeder keek om, riep: 'Ja, kom dan!' en liep daarna door. Het meisje plofte zich neer op de stoep en begon te huilen. Ik wilde het meisje graag helpen met het komen bij haar moeder, maar ik durfde niet vanwege mijn irritante verlegenheid. Ik leefde mee met de peuter. Daarna kwam de moeder eindelijk opdagen, toen ze zag dat haar dochter huilde. Ze zag er geïrriteerd uit en ik bleef toekijken. De vrouw pakte haar hard bij haar hand en sleurde haar met zich mee. Ze bleef mompelende geluidjes maken, vloekte en schold het kindje uit. Het meisje besefte niet wat haar moeder zegt, maar ik vond het wel heel erg. Ook vond ik het echt stom van mezelf dat ik niet iets durfde te doen, ben met een schuldgevoel terug naar huis gefietst.
En toen vroeg ik me af; wat vinden jullie hiervan? Ik vond het echt erg voor het dochtertje. :c
Some people are art and do art at the same time
