MSV - Jongerencamping x Tijdmachine [3] - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 19 mei 2014 - 21:41 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat denk jij,' zei Brian koel. 'Alsof je er met die negatieve houding van jou komt.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik steek mijn kop tenminste niet in het zand alsof er niks gebeurd is,' reageerde June ruw, waarna ze op Ruben blikte. 'Ik ga graag met je mee, ja.'

Every villain is a hero in his own mind.

Ruben zei niks toen ze naast hem liep naar de supermarkt, Brian gefrustreerd achterlatend. Hij wist dat het niet zou werken om nu iets tegen haar te zeggen, nu ze geïrriteerd was, en wachtte daarom tot zij zou gaan praten. Er waren drie mogelijkheden: of ze zou tegen hem uitvallen over Brian, of ze zou over een luchtiger onderwerp beginnen, of ze zou gewoon stil blijven. Ruben vermoedde dat ze dat laatste zou doen, maar June kon nogal onvoorspelbaar zijn.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Raphael zat op de rand van het zwembad. Zijn benen bungelden in het water en hij keek hoe Davey Ilse het water in duwde. Ze spatte elkaar vrolijk nat en Raphael vond dat zijn vriend wonderbaarlijk goed toneel speelde.
‘Is het de eerste keer dat je zonder je ouders op vakantie gaat?’ vroeg hij aan Marije, die naast hem zat.
Hij hoorde haar antwoord geven, maar verstijfde toen er een groep jongens lachend langs rende en hij iemand vrolijk ‘Steve’ hoorde roepen.
Marijes antwoord ging volledig langs hem heen en hij keek als door een wesp gestoken over zijn schouders naar de jongens die op een blondharige vriend afliepen en hem enthousiast op de schouder sloegen. Het was alsof het water waarin zijn voeten zaten opeens in ijs veranderd een hij trok in een reflex zijn benen op, terwijl hij naar de jongen staarde die zijn moeder zou verkrachten.

Every villain is a hero in his own mind.

Marije keek Raphael afwachtend aan, maar volgde toen zijn ijskoude blik. 'Raphael?' mompelde ze aarzelend. 'Is er iets?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Brian rolde zijn ogen en kwam overeind. Sinds alle gebeurtenissen kon hij niet meer zo goed met June opschieten. Vaak vond hij dat heel erg, want hij hield van haar en hij miste hun goede band. Alleen op sommige momenten, momenten als deze, kon het hem niets schelen. Dan vond hij haar onuitstaanbaar en onaardig. Haloony leek inmiddels wel uren weg, terwijl ze alleen brood ging halen. Een beetje chagrijnig liep hij naar het meer en nam een duik.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Raphael scheurde zijn blik los. Hij wilde die gast het liefste meteen voor zijn bek rammen, maar dat kon niet. Dan zou hij dezelfde fout begaan als Brian.
'Ik heb gehoord dat hij nogal losse handjes heeft,' waarschuwde hij Marije alvast. 'Blijf maar uit zijn buurt.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat valt vast mee,' zei Marten. 'Als ze zich toen tot elkaar aangetrokken voelden, zullen ze dat nu vast wel weer hebben. En anders moeten we ze gewoon flink stimuleren.' Hij glimlachte aarzelend.

-

Marije keek vanuit haar ooghoeken naar de jongen. Hij zag er niet heel onvriendelijk uit, maar ze wist dat uiterlijk niet alles zei. 'Ken je hem?' Ze wist ook dat geruchten niet altijd waar hoefden te zijn.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Abigail haalde haar schouders op. 'Ze kunnen hun oog nu wel eerder op iemand anders laten vallen...'

-
Raphael haalde zijn schouders en besloot toen maar te doen alsof hij hier vorig jaar ook was geweest. 'Er was vorig jaar een meisje met wie ik wel goed kon opschieten en hij heeft haar aangerand.'

Every villain is a hero in his own mind.

Jochem slaakte een zucht toen hij weer terug kwam op het kampeerveld. De meesten waren weg, maar daar was hij erg blij om. Hij voelde zich niet bepaald op zijn gemak en hoewel hij wist dat dat vanzelf weer over zou gaan, was het prettiger als er niemand in de buurt was, waarop hij zich misschien zou afreageren.
Het was ontzettend gaaf om in het verleden te zij n en hij was blij dat Abigail hem zo had vertrouwd dat hij mee mocht, maar het was ook erg moeilijk te bevatten en hij vroeg zich herhaaldelijk af of hij dit wel had moeten doen.
Uiteindelijk liet hij zich bij zijn vriendin neerzakken en begroette haar en Marten, omdat hij niet de afzondering op wilde zoeken.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Flynn stuurde een berichtje naar zijn vrienden met de vraag of ze nog zin hadden om mee te gaan met die citytrip. Zij waren hier immers voor het land, de taal en de cultuur, dus zo'n trip leek hem niet verkeerd. Ze konden heus wel anderen meenemen en na afloop misschien nog wat drinken in de stad. Dat was altijd gezellig en op een gegeven moment zou zo'n camping ook gaan vervelen.
Omdat hij en Ashlee hun ontbijt intussen al op hadden en nog niemand had gereageerd, besloten ze nog een drondje te lopen. Gisteren hadden ze nog niet alles van de camping gezien en op de plattegrond stond dat er nog behoorlijk veel te doen was.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Wat?' Ze keek hem geschrokken aan. 'En daar is hij niet voor opgepakt?'

-

Marten knikte. Hij wilde Abigail graag geruststellen, maar wist niet zo goed hoe. Hij maakte zich ook zorgen om deze situatie en begon zich nu al af te vragen of ze er goed aan hadden gedaan om hier te komen.
Hij begroette Jochem. Hij was blij dat hij zijn naam had onthouden en vond dat het hoog tijd werd dat hij hier meer mensen leerde kennen. Marit was voornamelijk bij Grace en die leek zijn gezelschap niet te waarderen, wat hij haar, met haar geschiedenis, niet kwalijk kon nemen. Hij hoopte alleen dat er een moment zou komen dat ze weer vertrouwen in de medemens zou krijgen, al gold dat ook voor Marit.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Toen ze eindelijk omgekleed waren en de tent uit klommen, moest Marit haar ogen met haar hand beschermen tegen het felle zonlicht. Ze knipperde even om haar ogen te laten wennen en wist direct dat dit een lange dag zou worden.
Myrthe liep direct naar Abigail, die stond te praten met Jochem en Marten. Marit stak enkel haar hand omhoog en pakte één van de opvouwbare stoeltjes die ze hadden meegenomen. Ze zette een zonnebril op haar hoofd en sloot haar ogen, terwijl ze in beslag werd genomen door een verschrikkelijke golf van misselijkheid.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rachelle luisterde naar Scorpius die vertelde over zijn vrienden. Bingo in de groep waren er ook vrouwen aanwezig. Nee, Rachelle was niet echt een type die met elke vrouw zoende, maar ze had gewoon graag vrouwen om zich heen. Maar met mannen kon ze het ook bijzonder goed vinden. Ze had ook vaak een beste vriend in plaats van een beste vriendin. "Aha, het lijkt me leuk om je vrienden te ontmoeten. Kun je me niet aan ze voorstellen?" vroeg ze aan hem. Het leek haar leuk om nieuwe vriendschappen te sluiten. Door het rondreizen was ze juist heel erg op zich zelf, dus vond ze het erg fijn om hier weer onder de mensen te zijn. Ze voelde hoe de zon haar schouders zo verwarmde dat ze noodgedwongen even kopje onder moest gaan om dat schrijnende gevoel kwijt te raken. Al snel kwam ze weer watertrappelend boven water. Op een of anderen manier trokken de fel blauwe ogen van Scorpius haar aandacht.

Misschien kunnen ze bij elkaar gaan zitten. Dat ze bij Marit en Grace gaan zitten.

[ bericht aangepast op 22 aug 2014 - 16:54 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain