MSV - Jongerencamping x Tijdmachine [3] - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 19 mei 2014 - 21:41 ]

Every villain is a hero in his own mind.

June haalde haar schouders op. Ze had gedroomd dat Daveys andere oog eruit werd gestoken omdat zij en Damien niet deden wat ze moesten doen. Ze had dat al zo vaak gedroomd dat het haar weinig meer deed, behalve dat ze zich weer bewust werd van dat holle, lege gevoel in haar lichaam. 'Het feest was wel oké. Alles is goed gegaan, toch?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja,' zei Brian vaag. 'Ik liet me een beetje gaan toen ik Ashlee zag.' Hij sloeg beschaamd zijn ogen neer. 'Ik had bijna alles verpest.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Oh.' Dat had ze niet meegekregen. 'Heb je haar geslagen?'
Ze hoopte het stiekem, want dat verdiende die trut.

Every villain is a hero in his own mind.

[Wil iemand ook op mijn stuk met Ilse en Marije reageren? ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Nee, al had ik dat graag gewild,' zei Brian grimmig. 'Damien trok me op tijd weg. Ik heb als een debiel tegen haar staan schreeuwen,' zuchtte hij. 'Ondoordachte actie, maar ik kreeg gewoon een waas voor m'n ogen toen ik haar zag,' mompelde hij.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

[Ik zal zo reageren. ]

'Dat begrijp ik best,' antwoordde June schouderophalend. 'Er is vast niemand die je dat kwalijk neemt.'

[ bericht aangepast op 20 mei 2014 - 21:18 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Raphael kreeg Ilse en Marije in het oog. De eerste zwaaide naar hen en hij liep naar hen toe. Hij merkte dat zijn wangen een beetje kleurden toen hij Marije in bikini zag en hij wendde beschaamd zijn ogen af. Het was goed dat hij zijn aandacht naar andere meiden dan Grace begon te verplaatsen, maar het was beter als hij daar iemand voor koos die ten minste uit dezelfde tijd kwam.

*
Davey probeerde het ongemakkelijke gevoel een beetje te negeren, maar het was nog steeds vreemd om de moeder van zijn halfzus zo te zien. Jong en onbezonnen.
‘Hallo dames,’ zei hij, terwijl hij zijn ongemak probeerde weg te lachen.

*
Omdat Scorpius het verre van koud had, was hij toch maar met het meisje mee het water in gegaan. Hij had zijn shirt bij de handdoek van het meisje achter gelaten en zwom met krachtige slagen naar haar toe. Het was hem wel opgevallen dat het een knap meisje was. Ze had een mooi lichaam en terwijl ze watertrappelend boven probeerde te blijven, zag hij haar goed gevormde borsten door het heldere water. Hij dacht even aan Abigail, bij slechts één van de cups gevuld was, al had hij dat nooit gezien Hij merkte dat hij nog steeds naar de boezem van Rachelle zat te staren terwijl zijn hoofd bij Abigail was en hij wendde zijn gezicht af en dook onder water.

*
Abigail zat op haar matras terwijl ze haar haren probeerde uit te kammen. Ze had er gisterennacht geen zin gehad, maar had daar nu spijt van. Uiteindelijk bond ze haar haren in een slordige knot, van plan om het straks onder de douche maar goed door te borstelen. Ze barstte nu van de honger.
Toen ze uit haar tent was, zag ze dat Raphaels tent al open was. Ze kroop naar buiten, waar ze een leeggedronken glas en een bord met broodkruimels zag staan. Blijkbaar was hij al de hort op. Ze blikte om zich heen om te zien wie ze gezelschap kon houden, pakte een krentenbol en liep toen in haar nachthemd naar Marten toe, de eerste die ze in het oog kreeg. ‘Morgen!’

[ bericht aangepast op 21 mei 2014 - 23:04 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Cyrith had geen zin om de hele dag met Ashlee door te brengen. Hij wist dat hij haar niet de hele vakantie kon ontlopen, maar hij zou dat in ieder geval zoveel mogelijk doen. Hij deed zijn wandelschoenen aan, pakte een appel en een flesje water en stopte die in zijn tas. Hij hing zijn fototoestel om zijn nek en liep het veld af. Het was eigenlijk al te warm en te laat voor een wandeling, maar hij voelde de nood om de camping te verlaten en hij wist dat het hem veel moeite zou kosten om straks weer terug te komen. Hij had tegen deze drie weken opgekeken, maar de komst van Ashlee maakte alles nog honderd keer zo erg.

*
Ashlee ging zo op in de kus met Flynn dat ze daarna pas merkte dat Cyrith de benen had genomen. Natuurlijk. Hij zou zich wel ongemakkelijk hebben gevoeld om naar een hetero stel te kijken.
Ze was net op de stoel neergezakt toen Mosh het trappetje af kwam.
‘Mogge.’
Hij keek even het veld over en Ashlee vroeg zich onbewust af welk meisje zijn aandacht trok. Ze kende hem goed genoeg om te weten dat dat het enige was waar zijn aandacht naar uitging.
‘Nou, ik geef jullie wat privacy,’ meldde hij toen hij hen blijkbaar een interessante vrouw had gezien. Hij stapte hen voorbij en liep naar twee witblonde meisjes toe, die samen op de grond voor een tent zaten.
Ze draaide haar gezicht naar Flynn. ‘Heb je nog plannen voor vandaag?’

*
‘Goeiemorgen dames!’
Lotte keek naar Mosh – een van de weinige namen die ze onthouden had omdat het nogal een aparte naam was.
‘Hé.’
‘Lotte en Angel toch?’
De meiden knikten en Lotte moest toegeven dat haar hart wel een sprongetje maakte toen ze merkte dat hij haar naam onthouden had. Hij had vast een hoop meisjes ontmoet en ze kon niet ontkennen dat ze hem behoorlijk knap vond. Hij was lekker alternatief.
‘Hebben jullie het gisteren een beetje naar jullie zin gehad?’
Lotte knikte. Het was een goed eerste feest geweest. Ze blikte even op Angel, zodat ze het meisje de ruimte gaf om ook te antwoorden. Stiekem vroeg ze zich af of Mosh ook haar type was of juist niet.

*
Grace werd wakker met een knallende hoofdpijn. Lieve hemel, wat had ze gisteren gedáán.
Ze wist meteen weer waarom ze zich had voorgenomen om niet meer naar feestjes te gaan. Ze ging rechtop zitten en keek even opzij, maar Myrthe en Marit lagen beiden nog te slapen. Ze ervoer een warm gevoel in haar binnenste toen ze naar Myrthes knappe gezicht keek. Haar ogen waren gesloten en ze zag er vredig uit. Ze glimlachte voorzichtig, maar de lach verdween al snel van haar lippen door haar bonkende hoofdpijn en een plotseling opzettende misselijkheid.

[ bericht aangepast op 20 mei 2014 - 21:20 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik hoop het niet,' zei Brian. 'Heb je mam nog gesproken?' vroeg hij nieuwsgierig.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Hallo heren,' zei Ilse met een brede, ondeugende grijns. 'Hebben jullie geen kater van gisteravond?'

--

'Hé!' Marten liep naar Abigail toe. Ze was één van de weinigen met wie hij wel eens gezellig gekletst had en was blij dat ze zo spontaan was, want naast Marit en Myrthe kende hij niet zoveel. 'Hoe gaat het?' Hij had net een broodje gegeten en gedoucht en hij had zich net afgevraagd wat hij had moeten doen toen Marit nog niet wakker was, maar vond het daarom fijn dat Abigail op hem afgestapt was.

--

Marit was al een hele tijd wakker, maar ze wilde haar ogen niet opendoen. Haar hoofd deed pijn en ze wilde eigenlijk niet eerder opstaan dan dat die vreselijke druk ion haar voorhoofd verdwenen was. Haar keel was behoorlijk droog en deed pijn en uiteindelijk kon ze de schijn van het slapen niet meer ophouden toen ze begon te hoesten. Myrthe schoot direct overeind - die sliep vaak heel erg licht.
Marit kreunde toen ze haar ogen dan toch open deed. Het was al ontzettend warm in de tent en dat kon ook niet bevorderend zijn voor haar hoofdpijn, dus misschien moest ze maar opstaan en in de schaduw tegen een muur gaan zitten.
Ze wist zich weinig te herinneren van de vorige avond. Het enige wat ze constant weer voor zich zag als ze zich iets van de vorige avond herinnerde, was een klein lichtpuntje, maar waar die van was, wist ze niet. Het was geen licht van de feestzaal, dat was één ding dat zeker was.
'Wat zie jij eruit?' zei Myrthe toen ze Marits gezicht zag.
'Zo voel ik me ook,' mompelde Marit. Ze keek even om naar Grace, maar die was ook al wakker. 'Ik ga vandaag de hele dag niks doen. Alcohol is kut-spul.'
Myrthe glimlachte, maar haar glimlach was niet helemaal gemeend en Marit wist ook waarom. Ze had al zoveel zorgen om Davey, die veel te vaak veel te veel alcohol dronk, en het laatste wat ze erbij kon gebruiken was een zusje die ook nog te veel dronk. Daarom zei Marit: 'Wees gerust. Dit was eens, maar nooit weer.'
Myrthe knikte en klom toen uit haar slaapzak. 'Ik ga wel broodjes halen.' In haar nachtjapon liep ze de tent uit.
Marit liet zich weer achterover op haar luchtbed vallen. 'Heb jij nog enig idee wat er gisteravond gebeurd is? Ik was blijkbaar zo ver heen dat mijn geheugen me gewoon in de steek laat...'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ook Angel knikte. 'Er lopen hier echt gezellige mensen rond!'
Ze had daar natuurlijk ook op gehoopt, maar het was toch afwachten of het ook goed zou uitpakken en dat was gebeurd! Angel wist zeker dat ze hier wel leuke vakantievrienden aan over zou houden en het was nog maar de tweede dag!

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Zodra ze boven kwam zag Rachelle hoe Scorpius met een krachtige slag naar haar toe kwam gezwommen. Rachelle keek naar zijn lichaam. Voor een mannelijk lichaam beviel het haar wel, maar qua gevoelens of aantrekkingskracht deed het haar niks. Dat had ze nooit bij het mannelijk lichaam, maar wel bij een vrouw.'Dit is zo relaxt. Wat heb ik verlangd naar dit water' zei ze en keek hem aan met een glimlach. Ze merkte dat hij staarde en geen aandacht besteed aan wat ze zei. Rachelle volgde de ogen van Scorpius die naar haar borsten leken te gaan. Voordat ze een opmerking kon maken dook hij onderwater. Ze besloot om ook een duik te maken en zwaaide onder water naar hem. Zodra ze boven kwam besloot ze hem beter te leren kennen en hem wat te vragen. 'Ben je hier met je vrienden of ook in je eentje ?'vroeg ze hem. Haar aandacht ging even naar een meisje met zwart krullend haar. Ze had een prachtig figuur en een mooi, fijn gezichtje, maar het meisje liep al snel uit het zicht, dus keek ze snel weer naar Scorpius.

[ bericht aangepast op 21 mei 2014 - 8:25 ]

Flynn haalde zijn schouders op.
'Ik las dat er een of andere stedentrip georganiseerd werd vanmiddag. Die had ik eigenlijk wel willen doen.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ruben was vroeg opgestaan om een rondje te gaan hardlopen. Hij was niet erg sportief aangelegd en hardlopen was de enige vorm van beweging die hij echt fijn vond. Hij was ermee begonnen toen hij nog een relatie met June had en hield het sindsdien vol om één keer per week een blokje om te gaan. De afstanden werden steeds groter en zijn conditie werd steeds beter, maar het fijnste van alles vond hij dat hij met de muziek in zijn oren zijn verstand op nul kon zetten. Hij maakte zich nog steeds iedere dag zorgen om June en hoewel dat gevoel wel was afgenomen, was het nog steeds niet verdwenen. Natuurlijk hield hij nog steeds van haar, zij het niet meer zoals hij ooit van haar gehouden had, en het was moeilijk om iemand los te laten om wie je gaf. Zeker in Junes situatie.
Het zweet gutste hem over zijn hele lichaam toen hij weer op de camping aan kwam. Het was hem dit keer niet gelukt om zijn gedachten los te laten. De situatie waarin hij zich bevond, was te bizar en te ongemakkelijk. Het beeld van een jonge DJ kon hij niet uit zijn hoofd krijgen en het was moeilijk om haar te vergelijken met de DJ van nu - of eigenlijk van de toekomst - want ze was behoorlijk veranderd. Waarschijnlijk kwam dat ook door wat ze allemaal had meegemaakt en het was fijn om te weten dat de situatie rondom haar en haar vriendinnen al veranderd was doordat Angel en Flynn nog niet hadden gezoend. Toch was het ook raar, want ze hadden daarmee de toekomst behoorlijk veranderd en het was maar de vraag of Angel en Flynn dan wel weer bij elkaar zouden komen.
Hij douchte zich en liep daarna naar June en Brian toe, die op hun veldje stonden te kletsen. Hij hoopte maar dat ze niet weer in een al te ingewikkelde discussie waren verwikkeld, want hij wilde ze daarin liever niet storen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

June schudde zijn hoofd. ‘Niet meer nadat we naar haar toe zijn gegaan gisteren.’
Ze blikte even naar de tent van hun moeder, maar die was nog gesloten. Blijkbaar sliep ze nog.

-
‘Goed hoor,’ antwoordde Abigail. ‘Al kan ik nog niet echt beseffen wat we gedaan hebben,’ fluisterde ze. ‘Dat we echt in het verleden zijn!’

-
Mosh grijnsde en hoopte dat ze hem ook onder de gezellige mensen vond vallen. Ze hadden gisteren immers een tijdje met elkaar gedanst en ze was dichterbij hem geweest dan een van de andere meisjes.
Hij ging op een van de lege stoeltjes zitten, terwijl hij probeerde te besluiten welke van de twee het knapste was. Hoewel hij een zwak had voor alternatieve meisjes, zoals Lotte, was Angel ook echt wel een vrouw die je niet over het hoofd zou zien. ‘Zijn jullie samen gekomen of niet?’ vroeg hij.
Lotte schudde haar hoofd. ‘Nee, we zijn beiden alleen gekomen.’
‘Zo zo.’
Mosh vond dat best wel gedurfd, maar blijkbaar hadden ze al snel vrienden gemaakt.
‘Vonden jullie ouders dat oké?’ Hij was toch wel een beetje verbaasd. Hij verwachtte niet dat zijn moeder dat goed zou hebben gevonden bij zijn zussen – zeker niet als ze alleen naar de andere kant van Europa vertrokken.

-
‘Ik weet alleen dat ik een gigantische hoofdpijn heb,’ bromde Grace en ze kierde haar ogen tegen het licht.

-
‘We zijn met een vriendengroep,’ antwoordde Scorpius. ‘Al zijn we niet allemaal even close.’
Hij was eigenlijk de enige die buiten de boot viel.

-
‘Nou dat kan toch?’ antwoordde Ashlee. ‘Er zijn vast anderen die mee willen gaan en anders gaan we met zijn tweeën.’
Ze had gisteren al een aantal anderen gesproken en er zaten best wat aardige mensen tussen.

-
‘Heb je ons niet losgaan gisteren?’ vroeg Davey met een grijns. ‘Zag dat eruit alsof we niets gewend zijn?’

Every villain is a hero in his own mind.