MSV - Jongerencamping x Tijdmachine [3] - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 19 mei 2014 - 21:41 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Angel haalde haar schouders op.
'Ik woon al sinds mijn veertiende niet meer thuis,' zei ze met een have glimlach, 'maar mijn broers vonden het oké.'
Ze wist dat dit vragen zou oproepen, maar ze had geen idee hoe ze het anders moest uitleggen in één zin. Ze wilde ook niet te dramatisch over komen en als Lotte of Mosh niets zou vragen, zou ze er ook niet verder op in gaan.

~ ~

Flynn knikte en vond dat prima, hoewel hij ook wel graag andere mensen mee had. Vrienden, nieuwelingen van de camping. Dat maakte het toch een stuk... gezelliger. Hij was hier immers ook een beetje voor de nieuwe contacten.
Hij pakte een broodje uit de plastic tas en deed er een plak kaas op. Hij veegde zijn voorhoofd al weer af toen hij een hap nam en vroeg zich af of er ooit een mens was die aan hitte kon wennen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nou, je bent niet de enige,' mompelde Marit. Ze sloot haar ogen weer even. 'Ik zie steeds een wit lichtje voor me. Ik weet niet waar het van is, maar dat is het enige wat ik me kan herinneren.'

--

Marten schudde zijn hoofd. 'Ik zou het niet geloofd hebben als ik mijn moeder niet had gezien,' zei hij. 'Dat is zo raar. En later komt mijn vader ook nog. Ik vraag me alleen wel af of we niet te veel veranderen... Ook de goede dingen, bedoel ik.'

--

Haar hart maakte een sprongetje. Zou hij door hebben gehad dat ze op hem gelet had? Ze grijnsde terwijl ze haar hand op zijn schouder legde. Hij leek ervan te schrikken, maar dat kon Ilse niet zien, want ze gaf hem een duw waardoor hij in het water viel.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Hé.' Ruben glimlachte naar June en ook naar Brian.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Met je vriendengroep gezellig! Zitten daar ook meiden in of alleen jongens ' vroeg Rachelle aan hem. Ze was benieuwd of hij leuke meiden kende of dat er überhaupt hier een paar leuke waren. Haar aandacht ging even naar een groepje jongeren die overdreven luidruchtig het water in kwamen. Op dat moment rolde ze haar ogen en keek hun na. Rustig maakte ze haar haren nog eens nat. Na een tijdje keek ze weer naar hem en wachten op zijn antwoord.

'Ik hoorde haar vanmorgen vroeg al met oma bellen, ze klonk niet zo blij,' grijnsde Brian. 'Hé, Ruben,' zei hij, toen Junes ex vriendje bij hen kwam staan. 'Hoe gaat het?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ruben glimlachte toen hij zei dat het goed ging. 'Mag ik erbij zitten?' vroeg hij. 'Of stoor ik?'

[ bericht aangepast op 30 mei 2014 - 19:23 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ja hoor, kom erbij,' zei Brian, die dat geen probleem vond. Hij keek even naar June. Hij verwachtte niet dat zij er een probleem van zou maken.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ruben pakte een krukje en ging bij hen zitten. 'Hebben jullie je vermaakt, gisteren?' vroeg hij. Hij wilde liever niet over DJ beginnen, omdat hij zelf een deel van de avond met haar gespendeerd had.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Beide,’ antwoordde Scorpius. Hij wist niet eens of er meer jongens dan meiden waren en als hij heel eerlijk was, wist hij dat hij de helft niet eens bij naam kende. ‘En ze hebben gisteren al veel vrienden gemaakt. Jij kunt het vast wel goed met ze vinden.’
En dan had hij misschien zelf ook wat meer aanspraak, al wist hij wel dat ze hem nooit zouden vergeven. Hij had teveel kapot gemaakt.

-
June haalde haar schouders op. ‘Er is gelukkig niets gebeurd.’
Ze kon niet zeggen dat ze zich echt vermaakt had. Ze moest ontzettend op haar woorden letten en eigenlijk bezorgde haar dat een lading stress die ze er eigenlijk niet echt bij kon hebben.

Every villain is a hero in his own mind.

‘Vreemd,’ vond Grace. Ze boog zich voorover en sloot haar ogen even omdat ze een golf misselijkheid voelde opkomen. O God, als ze maar niet ging overgeven vlak voor Myrthes neus…

-
‘Daar denk ik maar liever niet over na,’ mompelde Abigail, maar eigenlijk deelde ze zijn angst. Wat zou er gebeuren als ze hun ouders niet samenkwamen? Kenden hen ouders hen dan niet meer? Of stierven ze zodra ze terug kwamen in hun eigen wereld. Eigenlijk drong het gevaar van deze onderneming nu pas tot haar door. ‘Straks gaat het helemaal mis.’

-
‘Oh, waarom niet?’ vroeg Lotte voorzichtig. Ze wilde niet het nieuwsgierige aapje uithangen, maar ze vond het ook bot om te doen alsof het helemaal niets voorstelde als je op zo’n jonge leeftijd niet meer bij je ouders woonde.

-
Proestend kwam Davey weer boven water. Hij veegde het water uit zijn oog en tastte even naar zijn kunstoog. Hij wist dat het onzinnig was, maar hij was altijd bang dat zijn oog eruit werd gespoeld als hij zich onder water bevond en hij wilde niet weten hoe de omstanders daarop zouden reageren.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik ben als kind naar Spanje verhuisd met mijn vader, maar ik had altijd heimwee, dus toen ben ik teruggegaan met mijn broers toen zij twintig waren.' Wat een mond vol, dacht Angel, maar het was waar. 'Ik heb nog vier oudere broers, dus dat kon wel.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nee.' Ruben knikte. 'Het is vast lastig. Om te doen of je ze niet kent.' Hij keek June een klein beetje bezorgd aan.

--

'Gaat het wel?' vroeg Myrthe. 'Jullie zien beide zo bleek...' Vooral Grace zag eruit alsof ze elk moment over haar nek kon gaan. 'Misschien moeten jullie even uit deze verstikkende tent. Beetje frisse lucht zal jullie goed doen.'

--

Ilse grijnsde breed naar Davey en keek toen naar Marije, die nu toch bij Raphael was. 'Zeg, heeft Raphael al een vriendin?' vroeg Ilse nieuwsgierig aan Davey.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Raphael?' herhaalde Davey. Zou ze daar wat in zien? Hij hoopte van niet, al was het beter dan dat ze op hem viel. 'Nee, hij is vrijgezel.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Mooi.' Ilse wiebelde met haar wenkbrauwen. 'Want ik wil Marije aan hem koppelen. Doe je mee?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lotte vroeg maar niet verder. Ze was wel benieuwd waar Angels moeder was, maar vond het te vroeg om zulke persoonlijke dingen te vragen, zeker in bijzijn van Mosh, die er net bij was gekomen en dat vast niet had gedaan omdat hij zin had in diepzinnige gesprekken.
Ze richtte haar blik op hem. ‘En jij? Woon jij nog thuis?’
Mosh schudde zijn hoofd. ‘Zodra we terugzijn, kunnen we de sleutel van ons appartement ophalen. Ik deel een huis met de jongens.’ Hij knikte even naar de camper en Lotte begreep dat hij Flynn en Cyrith bedoelde.

-
Grace knikte stilletjes, maar durfde zich niet te bewegen, bang dat haar maaginhoud omhoog kwam. Het zou ongetwijfeld helpen als Myrthe wegging, maar dat kon ze moeilijk voorstellen.

-
June keek om zich heen, maar ze zag haar moeder nergens. ‘Het scheelt dat pap er niet is.’
Haar vader leek immers erg op Brian en ze vermoedde dat het dan nóg moeilijker was om hem als iemand anders te zien dan haar eigen vader.

-
‘Marije?’
Davey voelde zich een beetje een papegaai omdat hij steeds herhaalde wat ze zei en verschoot van kleur. Hij moest erbij blijven. Doen alsof ze iemand anders was dan Ilse…
Hij blikte even naar het meisje dat bij Raphael stond. Bij zijn weten was ze niet de ouder van iemand uit zijn vriendengroep, maar het was evenzogoed lullig om haar te koppelen met iemand die over een paar weken voorgoed zou verdwijnen.
‘Ik – eh – ik weet niet of Raphael daar aan toe is,’ mompelde hij. ‘Hij – eh – vindt al heel lang iemand anders leuk.’

Every villain is a hero in his own mind.