[300] The Tv-Show ||Speeltopic 1|| - Speeltopics

Ben jij tussen de 16 en 21 jaar oud, en heb je altijd al gedroomd in een film te spelen? Meld je aan via www.inthemovie.com en wij nodigen vier jongens en vier meiden, totaal onervaren, uit om mee te spelen in onze film!

Zal de droom van de acht jongeren uitkomen? Zelf denken ze van wel en melden zich, vol enthousiasme, aan. Tot hun grote verbazing worden ze uitgekozen en worden ze van huis opgehaald en naar de locatie gebracht.
Aangekomen op de locatie krijgen ze instructies en worden ze per busje naar de plek van filmen gebracht. Maar wanneer ze daar aankomen en uitgestapt zijn, rijd het busje met een noodvaart weg. Ze zijn in de val gelopen. Hoewel ze niet verwachten dat ze nog in een film spelen, is dat fout gedacht. De jongeren zijn deel van een reality show genaamd; We know how to survive.
De jongeren moeten zien te overleven in het beboste terrein terwijl, zonder dat zij het weten, er camera's op hun gericht zijn.
Liefde, haat, vriendschap, leugens en teamwork spelen een grote rol in deze show.

~De story
~Rollentopic

Rollen;
Jongens; NOG EEN PLEK!
~ Emrys Einion Cyffin||17||RlN||
~ Jake Dylan Cooper||17||quin98||
~ Sergio Rafael Madiedo||20||IcanBreathe||
~ Sem Varrell||21||Chiroptera||

Meiden; VOL!
~ Isabeau Sky Ferina||16||Enface||
~ Eos Meraya Aquilon||18||Maximesa||
~ Raven Ariana mcCalley||20||Eavan||
~ Alexandra Udinov||20||Tonkin
~ Alaska Swan||19||MiIls

Regels;
- Leeftijden verschillend graag!
- Ik wil het liefst wat ervaren rpg’ers, en mensen die gemotiveerd zijn
- Maximaal 1 personage per account
- Géén perfecte personages. Iedereen heeft zijn minpunten wel
- Geen ééndagsvliegen die na een paar reacties of topics al stoppen
- Er is een minimum aantal woorden en dat is 300. Ik wil dat je, je eraan houd. Halve zinnen tellen niet! Gebruikt omgeving, gedachten etc.
- Naamsverandering doorgeven
- Alleen meedoen wanneer je het zeker weet
- Bestuur alleen je eigen personage.
- OOC tussen haakjes of in het praattopic
-Alleen RlN opent nieuwe topics. Tenzij anders vermeld
- 16+ is toegestaan, maar het gaat hier niet alleen maar om.
- Let op je Nederlands
- Houd rekening met elkaar! Niet iedereen heeft elke dag de tijd om te reageren. Daarom wil ik dat het rpg géén sneltrein wordt, maar reageer wel minimaal 2 keer in de week
- Wacht minimaal 2 posts na jouw eigen post voor je weer reageert, dit is dan zodat mensen die nog in moeten springen makkelijker mee kunnen komen


The beginning;

Iedereen wordt bij zijn huis opgehaald per taxi en worden naar de locatie gebracht. Daar krijgen ze zometeen verder te horen wat er gaat gebeuren, als ze er allemaal zijn!

[ bericht aangepast op 18 feb 2014 - 13:05 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Isabeau Sky Ferina
De knul groette me terug en juist op dat moment stapte Sem een paar passen weg. Ergens wilde ik een sarcastische opmerking naar Sem maken maar ik besloot mijn mond maar te houden het kwam er waarschijnlijk minder leuk uit als dat het in mijn hoofd klonk, dat zou ook niet de eerste keer zijn. Overigens maakte dat geheimzinnige weglopen van hem wel dat ik nieuwsgierig was naar zijn gesprek, maar afluisteren was misschien wat onbeleefd dus richtte ik me weer op de donkerharige jongen.
Hij had de zelfde houding als Sem aangenomen van voordat hij weg liep en hing dus een beetje tegen de loods aan. "Viel wel mee, het was alleen een beetje saai", mompelde hij en hij haalde zijn schouders op. 'Tja dat bedoelde ik zo'n beetje' zei ik en ik haalde even een hand door mijn haar. Goed hij was dus niet erg spraakzaam. Nouja tot nu toe, hij had gewoon een wat afstandelijke uitstraling.
Ik draaide mijn hoofd nieuwsgierig toen ik een busje hoorde, ik nam aan voor ons wat veel andere mensen had ik niet gezien. Sterker nog, ik had niemand anders gezien. "Iedereen die mee doet aan de film moet instappen" riep de buschauffeur nadat hij was uitgestapt. Nog meer stil zitten geweldig, blijkbaar dacht de mijn spraakzame gesprekspartner daar ook over want ook uit zijn mond klonk een zucht. "Ik ga even mijn spullen pakken", mompelde hij weer. Bijna had ik hem niet verstaan en omdat het me wat langer kostte om te bedenken wat hij nou zei had ik niet op hem gereageerd. Tja, jammer dan.
Rustig verder rokend liep ik achter hem de loods in om ook mijn spullen te pakken, en ik sjokte met tegenzin richting de bus. Het meisje met de rode haren vroeg nog waar we heen gingen maar toen ze geen antwoord kreeg liep ik ook weer door. Bah ik zag er weinig voor om in die bus te gaan zitten, ondanks dat ik blij was dat er nu eindelijk schot in de zaak kwam. Om het maar suf te zeggen kriebelde mijn buik nu wel, van de zenuwen denk ik. Mijn sigaret trapte ik uit voor ik de bus in liep en ergens achter in ging ik in een stoel tegen het raam aan zitten. De stoel naast het rode meisjes met het gangpad tussen ons en schuin voor de jongen van net. Precies sociaal genoeg vond ik zo. 'Hey' glimlachte ik begroetend naar het meisje waarna ik mijn hoofd tegen het raampje liet vallen en afwachtend naar de ingang keek om de rest te kunnen zien.

[ bericht aangepast op 15 feb 2014 - 22:05 ]

Sem Varrell | 21 jaar.
Ik had me lichtelijk jaloers gevoeld bij het zien van Sky en de jongen. Waarom wist ik niet en ik wist ook geen eens zeker of het wel het juiste gevoel was en ik het zo kon benoemen, maar het voelde niet goed. Ik voelde me ongemakkelijk, nu al.
      Jason had gezegd dat hij na de auditie van alles zou doorsturen via telefoon, want hij had er al aan gedacht om er filmpjes van te maken. Zo was ik er toch min of meer bij geweest en kon ik alsnog zeggen wat ik ervan vond. 'Er zijn ook echt meiden bij.' Moest hij grinniken. Het was niet negatief bedoeld, integendeel. 'Sommigen zijn veel beter dan de vorige drummer die we hadden, gozer.' “Oh ja?” Vroeg ik vermakelijk. “Dat zal ik dan snel mogelijk zien als je die filmpjes eens stuurt.” 'Ja, man, rustig aan. Je kent me toch. Ik ben speciaal voor jou even van de auditie weg.' “Daarom zeg ik het juist, homo. Je vergeet alles.” Ik hoorde gelach aan de andere kant en vervolgens geroep – wat precies op het goede moment kwam, want ik merkte op dat er een busje aan kwam rijden waar vervolgens een man uit kwam. Ik hoorde niet wat hij zei, maar het zei me genoeg dat ik ook moest instappen, want de rest ging er in.
“Hey gozer, ik moet hangen.” 'Is goed, doe rustig. Ik moet nu ook.' En we hingen op met op het laatste moment dat ik mee kon genieten met het geroep van Devon. Rare gozers waren het ook eigenlijk en ik schudde glimlachend mijn hoofd.
      Met dat ik terugliep om mijn spullen te pakken, zag ik nog steeds hetzelfde meisje van net in de opening van de loods staan. Lichtjes kwam er een twijfeling in me op. Zal ik haar aanspreken? Ik zie wel duidelijk dat ze redelijk veel mee heeft.
Mijn ogen vielen nu op de akoestische gitaar die ze bij zich had. Wauw, dat is zeker stoer! Zou ze ook zingen? Vroeg ik mezelf af. Met een glimlach op mijn gezicht liep ik naar haar toe. “Hey. Jij bent hier ook voor de film toch? Er is net gezegd dat we moeten instappen in dat busje.” En ik ging even uit de weg, zodat ze het busje kon zien. “Wil je misschien hulp met je spullen?” Had ik haar mijn hulp vriendelijk aangeboden, terwijl ik naar mijn eigen spullen liep. Het was niet veel, maar ik had ook niet zoveel nodig.
Ik wees op de gitaar, terwijl ik weer terug naar haar; de loods uitliep. “Ik zie dat je een gitaar bij je hebt. Ervaren of niet?”
      Voor ze iets kon zeggen had ik ietwat twijfelend een koffer van haar gepakt en naar het busje gelopen, waar ik voor Sky ging zitten – bij het raam en de koffer van het meisje neerzette. “Ik weet niet waar jij wilt zitten, maar ik neem aan dat we er toch zo zijn. En zo eng ben ik niet.”

[ bericht aangepast op 15 feb 2014 - 22:47 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Sergio Rafael Madiedo
Ik besefte me op eens dat ik op deze manier niet snel vrienden zou maken. Ik was er vandaag niet helemaal bij met mijn kop buiten het feit dat ik sowieso niet goed was in vrienden maken. Niet dat ik behoefte had aan 100 mensen om me heen, maar af en toe met iemand kunnen praten kon vast geen kwaad. Zachtjes beet ik op me lip terwijl ik bedacht wat ik er aan kon gaan doen. Mensen aanspreken was niet mijn ding, maar hoe moest het anders? Opeens stapte een meisje met rode haren in. Het zag er geweldig uit, dat haar, maar ik vroeg me af of het echt was of geverfd. Het deed er niet toe, het liet haar gelijk opvallen. Als ze tussen 800 andere mensen op een plein stond kon je haar nog steeds vinden. Net een vuurtoren, dacht ik. Ik grinikte even, maar ik dacht dat ik het misschien beter niet hardop kon zeggen. Wie weet hoe zij dat zou opvatten. Het meisje ging op de stoel voor me zitten en vlak naar haar kwam ook het meisje waar ik net mee in gesprek was binnen. Ze zei niks tegen me, maar begroette wel het meisje wat voor me zat. Ik pakte een zakje pepermuntjes uit mijn tas. Daar had ik even zin in. Ik keek naar het meisje waarmee ik net in gesprek was en weer naar het roodharige meisje. Ik haalde diep adem, deed mijn muziek af en schoof een stukje bij het raam vandaan zodat ik niet te ver weg van het meisje van net zat. "Wil een van jullie er eentje", zei ik. Ik beet weer op mijn lip. Wie weet waren ze allebei allergisch voor pepermuntjes, of vonden ze ze gewoon heel vies. Of kwam ik op een of andere manier opdringerig over. Daarom zei ik nooit wat. Ik was altijd veel te bang dat ik verkeerd overkwam. Misschien had ik toch beter me mond kunnen houden, maar daar was het nu te laat voor. Afwachtend maar zenuwachtig en misschien een heel klein beetje angstig keek ik de 2 aan.

---

It's very important for you to believe that you are the one

Eos Meraya Aquilon
Zonder twijfel, de jongen die me net aangesproken had had er behoorlijk veel zin in. Voordat ik namelijk ook maar kon reageren op zijn vraag, stelde hij de volgende alweer. En voordat ik die kon beantwoorden pakte hij mijn koffer en liep naar het busje toe, ervanuitgaande dat ik achter hem aanliep. Ik voelde een glimlach om mijn lippen spelen. Het was lang geleden dat iemand zo hoffelijk was geweest om me met mijn spullen te helpen, maar gezien niemand elkaar kende, waar ik vanuit ging, was dit de makkelijkste manier om contact te maken. Ik pakte mijn andere trolley op en liep achter de jongen aan terwijl ik hem in me opnam. Hij deed me ergens denken aan een gitarist, of het kon mijn stille hoop zijn. Hij zette mijn koffer in het busje, waarna ik mijn andere koffer erbij zette en de gitaar van mijn rug af haalde om deze niet tegen de rugleuning te pletten. 'Ik weet niet waar jij wilt zitten, maar ik neem aan dat we er toch zo zijn. En zo eng ben ik niet,' zei de jongen vervolgens. Ik grinnikte, hij wist wel van praten. Ik ging naast hem zitten en gespte uit automatisme de gordel om. 'Mijn naam is trouwens Eos,' zei ik toen, omdat ik niet meer zeker wist of het nog zin had om over mijn gitaar te beginnen. Bovendien vroeg ik me af of hij überhaupt wel zin had om te horen hoe ik mezelf gitaar heb leren spelen en meer improviseer dan daadwerkelijk bekende nummers speel. Ik keek op toen de jongen ergens achter mij pepermuntjes aanbood aan de meisjes naast hem. Ik leunde wat naar achteren en pakte mijn rugleuning vast. 'Ik lust er wel een,' zei ik vrolijk, me later pas realiserende dat het enigszins onbeleefd was om voor mijn beurt te spreken, maar ik kon er nu niet veel meer aan veranderen. Ik leunde wat naar achteren om wat comfortabeler te zitten.

[ bericht aangepast op 16 feb 2014 - 11:36 ]

---

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Raven Ariana McCalley

Niet lang nadat ik, en de jongen voor me, de bus in waren gestapt volgden als snel de andere. Een van de meisjes die ik buiten had zien staan roken, was achter me aangekomen en plaatste zichzelf nu langs, aan de andere kant van het smalle gangpadje. ‘Hey,’ begroette ze me glimlachend en leunde vervolgens net als mij met haar hoofd tegen het raam aan. ‘Hey,’ reageerde ik begroetend en vriendelijke terug en ging iets rechter zitten zodat ik beter kon zien wie er nog meer volgde. Losjes haalde ik mijn handen een keer door mijn vurige lokken en zag dat een andere jongen, gevolgd door een meisje met een gitaar de bus ook in kwamen. Lichtelijk benieuwd naar wie er nog meer zouden volgen hoorde ik achter me wat geschuif en geritsel, waarna er plots een doosje pepermuntjes naar voren werd gestoken. Met een schuine blik wierp ik een blik opzij en zag dat het afkomstig was van de jongen die achter me zat.
‘Wil een van jullie er eentje?’ vroeg hij ietwat voorzichtig, en misschien zelfs een klein beetje zenuwachtig. Een nieuwe glimlach verscheen op mijn lippen, maar voor ik zelf ook maar een antwoord kon geven had een van de andere meisjes al een reactie gegeven.
‘Ik lust er wel een,’ klonk het vanuit haar, waarop een van mijn wenkbrauwen omhoog schoot. Gezien de afstand waar ze van ons op zat leek het me niet dat de vraag ook geheel aan haar gesteld was, maar liet dat iets zijn waar ik maar niet teveel besloot om over na te denken. ‘Ik lust er ook wel een,’ glimlachte ik naar de jongen en draaide me ondertussen iets gemakkelijker op mijn stoel zodat ik zowel naar hem, als het meisje langs me, en de rest die dichtbij zat kon kijken.
‘Mijn naam is Raven,’ voegde ik er vervolgens aan toe, om hopelijk zo ook wat namen te horen te krijgen omdat het in mijn hoofd inmiddels een flinke warboel aan het woorden was. De jongen achter me, het meisje zo goed als langs me, het meisje schuin voor me samen met de jongen voor me. Er volgde vast nog enkele meiden of jongens meer waardoor ik nu een beetje gek werd om zo iedereen uit elkaar te houden. Ondertussen stak ik mijn hand iets uit zodat de jongen er een peperpuntje in kon leggen als het aanbod nog gelden.

[ bericht aangepast op 16 feb 2014 - 12:49 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Isabeau Sky Ferina
'Hey' reageerde het meisje vriendelijk terug en ze ging iets rechter zitten. Ik glimlachte tevreden, tot nu toe viel iedereen me best mee.
De eerste die ook de bus in kwamen gelopen waren Sem en het meisje dat zo verloren in de opening had gestaan, ze leek met een beetje fantasie wel op een indiaan. Het was wel typerend dat juist Sem haar hielp met haar spullen, de slijmbal. 'Mijn naam is trouwens Eos,' had ze gezegd. Ik kon het moeilijk niet verstaan omdat eerst Sem en later Eos in de stoelen voor mij waren gaan zitten.
"Wil een van jullie er eentje", vroeg de korte donkerharige jongen doelend op de pepermuntjes die hij naar ons uitstak. Hij keek een beetje angstig of in ieder geval niet comfortabel, hij kwam totaal anders over dan hij net buiten had gedaan. Daar vond ik hem eerder afstandelijk en bars.
Nog voor ik of het roodharige meisje antwoord konden geven had Eos zich al omgedraaid 'Ik lust er wel een,' had ze vrolijk gezegd. Haar handen steunde op haar eigen hoofd leuning zodat als ik omhoog keek ik recht haar gezicht in keek. Ook het rode meisje zei glimlachend dat ze er ook wel een wilde. 'Hey op je beurt wachten jij' grapte lachend naar Eos. Ik nam aan dat ze het wel kon hebben. Hierna draaide ik me om naar de jongen, 'Ik ook graag' zei ik vriendelijk tegen hem. Ik keek toe hoe het meisje naast mij haar hand uit stak, ‘Mijn naam is Raven,’ zei ze. Ah weer een naam meer, dat scheelde weer een vage omschrijving. Beter als iedereen te refereren als dat meisje of die jongen.
'Ik ben Sky' stelde ik mezelf weer voor met mijn tweede naam en ik stak mijn hand in een kommetje uit. Ik had even getwijfel of ik me als Isabeau voor te stellen, mindblown voor Sem, maar besloot het niet te doen.

[ bericht aangepast op 16 feb 2014 - 13:38 ]

Sergio Rafael Madiedo
Nog voor een van de meisjes aan wie ik het gevraagd had kon reageren, antwoordde een meisje waarvan ik niet eens had gemerkt dat ze al in de bus zat. Laat staan dat ik had gemerkt dat de telefonerende jongen die nu naast haar zat was ingestapt. "Ik lust er wel een", had ze gezegd en zich vervolgens omgedraaid. Mijn lichaam ontspande zich en ik kon een grinnik niet onderdrukken. De vraag was in eerste instantie namelijk niet voor haar bedoeld. Niet dat ik het erg vond, wat moest ik nou met 50 pepermuntjes? "Ik lust er ook wel een", klonk het nu uit de mond van het roodharige meisje. Ook het meisje waar ik eerder mee in gesprek was geweest reageerde nu. "Hey op je beurt wachten jij", grapte ze naar het meisje die gelijk iets had geroepen. Het roodharige meisje stak ondertussen haar hand uit terwijl het andere meisje zich terug draaide naar mij toe. "Ik ook graag", zei ze vriendelijk tegen me. "Mijn naam is Raven", zei het roodharige meisje. Dit was wel wat makkelijker dan zeggen dat meisje daar en dat eerste meisje en die roodharige, dacht ik bij mezelf. "Ik ben Sky" reageerde nu het meisje waar ik eerder al mee gesproken had. Sky vond ik wel een erg leuke naam. Ik legde eerst een pepermuntje in de hand van Raven en daarna in die van Sky, terwijl ik mezelf voorstelde. "Sergio, aangenaam". Vervolgens stond ik half op om beter bij het laatste meisje te kunnen en reikte ik haar ook een pepermuntje aan. Ik keek nu pas goed naar haar. Haar uiterlijk was zeker niet saai, maar ook niet heel bijzonder of zo. Wel vond ik haar bruine haren een mooie tint hebben. "Wil jij er ook nog een?" vroeg ik aan de jongen naast haar, die eerder nog niet gereageerd had.

---

It's very important for you to believe that you are the one

Eos Meraya Aquilon
Ik stak mijn tong plagerig uit naar het meisje dat zich had voorgesteld als Sky. 'Ik probeer iedereen een plezier te doen door de kans te grijpen om mijn ochtendadem weg te kauwen, is het weer niet goed,' zei ik enigszins overdreven. Ik nam de twee meisjes in me op, het zou nog leuk worden om alle namen te onthouden, maar 8 namen moest wel lukken. Helemaal gezien het niet de alledaagse namen zoals Lisa of Tim waren. Zo zaten er in mijn wiskundeklas alleen al drie Tessa's. Dan speelde ook nog mee dat niet iedereen op elkaar leek, waar waarschijnlijk ok op geselecteerd was. Met een grijns nam ik het pepermuntje aan van de jongen die zich had voorgesteld als Sergio, op een vage manier deed hij me aan Grease denken, maar aan de andere kant ook weer niet, waarom wist ik niet precies. Toen Sergio de jongen naast mij, die de kans nog niet had gekregen om zichzelf voor te stellen, ook een pepermuntje aanbood, besloot ik om weer bij te draaien en weer normaal op mijn stoel te gaan zitten. Ik stopte het pepermuntje in mijn mond en liet het van wang tot wang glijden. Langzaam begon het pas tot mij door te dringen hoe gaaf dit was, tegelijkertijd wat voor een gekkenwerk het was. Meedoen aan een film, niet eens wetend waar de film überhaupt werd opgenomen. Maar mijn vader, gespecialiseerd in oplichterij via internet, had gezegd dat de site wel degelijk betrouwbaar was. Ik dacht aan Cherise, dat ze zich liever niet op wilde geven voor deze show omdat als ze werd uitgekozen ze de inschrijfdatum voor dat domme overlevingsprogramma zou missen, die achteraf niet eens was gekomen. Ik pakte mijn gitaar en liet mijn vingers over de print glijden die Cherise erop had getekend. Ik had achteraf geen spijt gehad van het feit dat ik mijn gitaar tijdelijk had afgestaan.

---

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Sem Varrell.
21 jaar.
Eindelijk konden we verder, want ik was het wachten zat. Ik was te enthousiast om nog verder te wachten en had een koffer van haar gepakt, voor ze antwoord kon geven. Al had ze alsnog antwoord kunnen geven, terwijl we naar het busje liepen. Ik vond het niet raar dat ze geen antwoord gaf op de dingen die ik vroeg, maar het deed voor een kort moment wel mijn wenkbrauwen oprezen.
Haar trolley had ik ergens achterin gezet en ze was me achterna, naar het busje, gelopen. Des te beter, want dan konden we des te sneller weg. Ik had wel opgemerkt dat Sky had opgekeken naar het meisje en mij, dus ik had haar een kort knikje gegeven met een glimlach. Ze zou vast verkeerd over me denken.
      Het eerste wat me opviel aan het meisje was de sprekende, bruine ogen die glinsterden. Ze had mooi sierend, bruin haar dat redelijk lang was. Haar glimlach liet een mooi, wit rij tanden zien. 'Mijn naam is trouwens Eos.'
“Mooie naam,” had hij haar gezegd met een zachtaardig knikje met zijn hoofd. Ze leek een muzikant door de gitaar die ze had meegebracht, maar ik mocht niet te snel oordelen – al had ik mijn eigen gitaar niet bij me. Mijn stem was toch het belangrijkste, en nee, niet om arrogant te zijn. Maar ik kon beter zingen dan gitaar spelen. Daarom was ik ook benieuwd hoe goed Eos was in het gitaar spelen of dat ze maar een beginner was. Misschien was ze een snelle leerling? Ik had nog een kleine glimlach op mijn gezicht en keek voor me, wachtend op haar antwoord, maar die kwam er echter niet aan.
      Gefronst keek ik haar aan, maar haar hoofd was omgedraaid richting de jongen die eerder zijn aansteker had aangeboden, Sky en een andere dame. De jongen had een pepermuntje aangeboden, vandaar dat ze zich had omgedraaid.
Vanuit mijn ooghoeken zag ik Sky naar Eos kijken en antwoorden naar haar met een glimlach: 'Hey, op je beurt wachten, jij.' Waarop Eos terug antwoordde met een: 'Ik probeer iedereen een plezier te doen door de kans te grijpen om mijn ochtendadem weg te kauwen, is het weer niet goed,' met dat ze plagerig haar tong had uitgestoken. Ik liet een korte lach horen.
Ze hadden alle drie gezegd dat ze een pepermuntje wilde en zich voorgesteld; zo ook de jongen, die zich Sergio noemde, en de dame die voor hem zat, die Raven heette. Dan hoefde ik hun namen niet te vragen, al had ik daar geen problemen mee om het te vragen, maar waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kon, nietwaar?
      'Wil jij er ook nog een?' Hoorde ik een jongensstem, die van Sergio afkwam. Ik keek op met een blik alsof ik net diep uit mijn gedachten werd gehaald en keek kort naar het zakje pepermuntjes, waarna mijn blik weer naar zijn vragende gezicht ging.
Eos was weer recht gaan zitten en had het pepermuntje in haar mond gestopt, waarna ze haar gitaar oppakte en haar vingers over een print liet glijden.
“Oh, eh, nee hoor. Hoeft niet, bedankt.” Knikte ik hem vriendelijk toe.
“Misschien straks.” Zo vlak na het roken smaakte een pepermuntje altijd zo raar in je mond, vond ik.
Ik herinnerde me dat hij zich had voorgesteld en boog wat over Eos naar Sergio toe, om mijn hand naar hem uit te steken. “Sem,” zei ik hem simpel met een hoofdknikje.
Raven, de roodharige dame, had zich ook voorgesteld. Weliswaar niet aan mij, maar het was een beetje raar om haar over te slaan, dus had ik mijn hand ook naar haar uitgestoken en mezelf ook aan haar voorgesteld. “Sem, aangenaam.”

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Isabeau Sky Ferina
Sergio kon gelukkig ook lachen om de actie van Eos en vlak na mijn woorden reageerde ze: 'Ik probeer iedereen een plezier te doen door de kans te grijpen om mijn ochtendadem weg te kauwen, is het weer niet goed'. Ze had haar woorden overdreven en plagerig stak ze haar tong naar me uit. 'Ja kom op zeg, een ochtendadem en voor je beurt praten. Het moet niet gekker worden' quasi verontwaardigd had ik mijn hoofd geschud, maar om aan te geven dat ik inderdaad een grapje maakte stak ik ook mijn tong naar haar uit. Niet geheel charmant maar hey who gives a fuck?
De pepermuntjes jongen had zijn hand uitgestoken om een pepermuntje eerst in Raven's en later in mijn hand te laten vallen, "Sergio, aangenaam" zei hij voor hij ook Eos een pepermuntje aanreikte. Hij was wel echt een Sergio, hoewel hij ook best Bram had kunnen heten. Echt zo'n beren naam, maar Bram was misschien iets te lief. Sergio was eigenlijk precies goed.
"Wil jij er ook nog een?" vroeg Sergio aan Sem. Sem had me hiervoor een kort knikje gegeven met een glimlach erbij maar ik had er buiten een karig glimlachje weinig aandacht aan geschonken. Goed, het was een tof gesprek geweest en hij leek me best interessant maar ik twijfelde nog steeds of hij niet een gigantische slijmjurk of gladjakker was. En dat soort types liet ik liever links liggen. Eos gezicht verdween weer achter de stoel, blijkbaar was ze weer gaan zitten. "Oh, eh, nee hoor. Hoeft niet, bedankt.” had Sem gezecht en hiermee had hij als enige het pepermuntje afgeslagen.
Ik tikte en de mijn nagels een ritme op de leuning van mijn stoel terwijl ik rustig toekeek hoe Sem zich voorstelde aan eerst Sergio en daarna Raven. Het tikken met mijn nagels was iets wat ik vaker deed, of in ieder geval iets met mijn vingers. Ik kon ze moeilijk stil houden en het maakte dat ze minder stijf en pijnlijk werden, hoewel teveel ook weer zeer ging doen.
'Ik ben best benieuwd waar ze ons nu weer heen gaan brengen' sprak ik mijn gedachtes uit, niet tegen iemand in het bijzonder.Dat stond helemaal nergens vermeld, en ik wilde het eigenlijk best wel graag weten. Helaas had Raven geen antwoord gekregen toen ik het haar net had horen vragen.

[ bericht aangepast op 17 feb 2014 - 21:42 ]

Alexandra Udinov

Een lange tijd later, die ik doodde door muziek te luisteren en roddelbladen door te bladeren, kwamen we dan eindelijk aan op een leeg terrein met een loods. In de tijd die ik in de auto doorbracht, had ik mijn haar opgestoken. Zelf droeg ik een strak, zwart jurkje met een zwart colbertje. Ik had mezelf wat langer gemaakt door hakken aan te doen.
De chauffeur opende het portier aan mijn kant en ik stapte uit. Ik tilde mijn zonnebril iets omhoog en bestudeerde de loods. Zou ik hier al die dagen moeten doorbrengen? No way.
Ik was altijd het enigste kind geweest thuis en toen heel erg verwend. Ik eis iets luxe.
De chauffer haalde mijn koffers uit de achterbak en zette die bij me neer. Met in beide handen een koffer en om mijn rechterarm mijn handtas, liep ik richting de loods, waggelend op de steentjes met mijn hakken.
Buiten stonden wat mensen, maar de meeste aandacht werd getrokken door een blonde jongen van ongeveer één meter tachtig lang. Ik liep naar het groepje toe en zette mijn koffers neer, waarna ik mijn pakje sigaretten uit mijn handtas en stak er eentje op.
'Ik ben Alex, leuk jullie te ontmoeten,' zei ik met een glimlach en stak mijn hand op.

Ik weet niet wie er allemaal nog buiten staan, ik weet alleen dat Emrys daar zou moeten zijn :W

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Sergio Rafael Madiedo
Sem keek op met een blik alsof hij diep in gedachten had gezeten, maar volgens mij was dat niet zo geweest. “Oh, eh, nee hoor. Hoeft niet, bedankt. Misschien straks", zei hij en knikte me vriendelijk toe. Ik haalde me schouders op. Dan blijf je maar met een stink adem zitten, dacht ik bij mezelf. Zullen de dames leuk vinden. Niet dat hij tot nu toe enig probleem had gehad met de dames. Eerst was hij met Sky in gesprek en op het moment dat ze weg was zat hij al weer bij een ander te slijmen. Nou ja, zo lang hij maar niet bij mij kwam slijmen. Niet dat ik het idee had dat dat zou gaan gebeuren. Bovendien misschien was het ook niet zo een slijmjurk als ik dacht. Ik kende hem niet en zou moeten stoppen met hem beoordelen. "Sem", stelde de jongen zich nu ook voor en stak zijn hand naar me uit. Ik twijfelde even of ik mijn naam moest herhalen of dat hij het al gehoord had. "Sergio", zei ik toch maar en pakte zijn hand. Ik vond handen schudden altijd een beetje kakkerig en officieel, maar goed. Na mij stelde hij zich ook voor aan Raven. Bij haar zij hij ook nog "aangenaam". Dus mij ontmoeten was dus niet aangenaam? Dacht ik grinnikend bij mezelf. Zo bedoelt hij het niet maar in principe was het ongeveer wat hij zei. Of hij bedoelde het wel zo, maar zo'n erge slijmjurk dat hij het alleen leuk vond kennis te maken met meisjes leek het me nou ook weer niet. Ik zelf plofte weer op mijn plaats neer, maar bleef aan de kant van het gangpad zitten, om dat dat makkelijker praten was. "Ik ben best benieuwd waar ze ons nu weer heen gaan brengen", klonk het plots uit de mond van Sky. Zelf viste nam ik snel nog een pepermuntje voor ik de rest terug in de tas deed en haalde onder tussen mijn schouders op. Ik zei niks, wat ze zei was niet duidelijk aan mij gericht of zo. Hoewel ik ook niet wist aan wie ze het wel zijn. Waarschijnlijk gewoon aan niemand in het algemeen. Bovendien dat ik net pepermuntjes had uitgedeeld en me had voor gesteld, betekende niet dat ik plotseling een echte prater was geworden of zo.

---

It's very important for you to believe that you are the one

Tonkin schreef:
Alexandra Udinov

Een lange tijd later, die ik doodde door muziek te luisteren en roddelbladen door te bladeren, kwamen we dan eindelijk aan op een leeg terrein met een loods. In de tijd die ik in de auto doorbracht, had ik mijn haar opgestoken. Zelf droeg ik een strak, zwart jurkje met een zwart colbertje. Ik had mezelf wat langer gemaakt door hakken aan te doen.
De chauffeur opende het portier aan mijn kant en ik stapte uit. Ik tilde mijn zonnebril iets omhoog en bestudeerde de loods. Zou ik hier al die dagen moeten doorbrengen? No way.
Ik was altijd het enigste kind geweest thuis en toen heel erg verwend. Ik eis iets luxe.
De chauffer haalde mijn koffers uit de achterbak en zette die bij me neer. Met in beide handen een koffer en om mijn rechterarm mijn handtas, liep ik richting de loods, waggelend op de steentjes met mijn hakken.
Buiten stonden wat mensen, maar de meeste aandacht werd getrokken door een blonde jongen van ongeveer één meter tachtig lang. Ik liep naar het groepje toe en zette mijn koffers neer, waarna ik mijn pakje sigaretten uit mijn handtas en stak er eentje op.
'Ik ben Alex, leuk jullie te ontmoeten,' zei ik met een glimlach en stak mijn hand op.

Ik weet niet wie er allemaal nog buiten staan, ik weet alleen dat Emrys daar zou moeten zijn :W

[De meeste mensen die buiten stonden zitten inmiddels in het busje wat is aangekomen waar een chauffeur bij staat die gemeld heeft dat iedereen van de film moet instappen. Buiten dat, je stukje is te kort. In de regels staat minimaal 300 worden dus tja....]

---

It's very important for you to believe that you are the one

IcanBreathe schreef:
(...)

[De meeste mensen die buiten stonden zitten inmiddels in het busje wat is aangekomen waar een chauffeur bij staat die gemeld heeft dat iedereen van de film moet instappen. Buiten dat, je stukje is te kort. In de regels staat minimaal 300 worden dus tja....]

---

"Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

Tonkin schreef:
(...)

[Ik wijs je er alleen maar op omdat je nieuw bent dus ik vind jou reactie daar op een beetje kinderachtig]

---

It's very important for you to believe that you are the one