[300] The Tv-Show ||Speeltopic 1|| - Speeltopics

Ben jij tussen de 16 en 21 jaar oud, en heb je altijd al gedroomd in een film te spelen? Meld je aan via www.inthemovie.com en wij nodigen vier jongens en vier meiden, totaal onervaren, uit om mee te spelen in onze film!

Zal de droom van de acht jongeren uitkomen? Zelf denken ze van wel en melden zich, vol enthousiasme, aan. Tot hun grote verbazing worden ze uitgekozen en worden ze van huis opgehaald en naar de locatie gebracht.
Aangekomen op de locatie krijgen ze instructies en worden ze per busje naar de plek van filmen gebracht. Maar wanneer ze daar aankomen en uitgestapt zijn, rijd het busje met een noodvaart weg. Ze zijn in de val gelopen. Hoewel ze niet verwachten dat ze nog in een film spelen, is dat fout gedacht. De jongeren zijn deel van een reality show genaamd; We know how to survive.
De jongeren moeten zien te overleven in het beboste terrein terwijl, zonder dat zij het weten, er camera's op hun gericht zijn.
Liefde, haat, vriendschap, leugens en teamwork spelen een grote rol in deze show.

~De story
~Rollentopic

Rollen;
Jongens; NOG EEN PLEK!
~ Emrys Einion Cyffin||17||RlN||
~ Jake Dylan Cooper||17||quin98||
~ Sergio Rafael Madiedo||20||IcanBreathe||
~ Sem Varrell||21||Chiroptera||

Meiden; VOL!
~ Isabeau Sky Ferina||16||Enface||
~ Eos Meraya Aquilon||18||Maximesa||
~ Raven Ariana mcCalley||20||Eavan||
~ Alexandra Udinov||20||Tonkin
~ Alaska Swan||19||MiIls

Regels;
- Leeftijden verschillend graag!
- Ik wil het liefst wat ervaren rpg’ers, en mensen die gemotiveerd zijn
- Maximaal 1 personage per account
- Géén perfecte personages. Iedereen heeft zijn minpunten wel
- Geen ééndagsvliegen die na een paar reacties of topics al stoppen
- Er is een minimum aantal woorden en dat is 300. Ik wil dat je, je eraan houd. Halve zinnen tellen niet! Gebruikt omgeving, gedachten etc.
- Naamsverandering doorgeven
- Alleen meedoen wanneer je het zeker weet
- Bestuur alleen je eigen personage.
- OOC tussen haakjes of in het praattopic
-Alleen RlN opent nieuwe topics. Tenzij anders vermeld
- 16+ is toegestaan, maar het gaat hier niet alleen maar om.
- Let op je Nederlands
- Houd rekening met elkaar! Niet iedereen heeft elke dag de tijd om te reageren. Daarom wil ik dat het rpg géén sneltrein wordt, maar reageer wel minimaal 2 keer in de week
- Wacht minimaal 2 posts na jouw eigen post voor je weer reageert, dit is dan zodat mensen die nog in moeten springen makkelijker mee kunnen komen


The beginning;

Iedereen wordt bij zijn huis opgehaald per taxi en worden naar de locatie gebracht. Daar krijgen ze zometeen verder te horen wat er gaat gebeuren, als ze er allemaal zijn!

[ bericht aangepast op 18 feb 2014 - 13:05 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Emrys Einion Cyffin

Ik was nog niet eens op de snelweg of ik kreeg al een berichtje van mijn broer waarin stond; Ik mis je al, jammer man! Maar veel plezier xxxxxxx.
Ik moest een beetje lachen door de overdreven lading van kruisjes die hij mij stuurde en stuur een knipoogje terug naar hem. Gek jong. Hij is wel erg beschermend, en daar ben ik ook wel weer blij om. Beter een beschermende broer, dan altijd ruzie hebben omdat je niet met hem om kunt gaan. Ik berg mijn mobiele telefoon weer weg en kijk uit het raam. De weilanden schieten voorbij en er ontstaat een glimlachje op mijn gezicht als ik weer besef waarvoor ik nu met een taxi opgehaald ben van thuis; Ik word gewoon een deel van een film!
Ik kijk rustig naar de weilanden die langs komen. Dat heb je als je in een streek woont waar allemaal boerderijen staan, het is niet verkeerd. Want ik ben vaak gezonder dan andere mensen om mij heen. Ik zak een stukje onderuit en speel wat met het knopje van het raam.
      Na een tijdje gereden te hebben komen we eindelijk aan bij de bestemming. Vol verwondering stap ik uit de taxi als ik een grote, grijze loods zie waar films worden opgenomen. Daar achter staat er nog eentje.
"Wauw," mompel ik, meer tegen mezelf en pak mijn koffer aan van de chauffeur als hij me deze voor houd.
"Heel erg bedankt, meneer," zeg ik en knik even naar de chauffeur. De man glimlacht en stapt in. Rustig volg ik met mijn ogen hoe de taxi, met een ietwat snelle vaart, wegrijdt. Ik haal mijn schouders op en zie een bord staan. Rustig slof ik erheen en bekijk wat erop staat. Zo te zien moeten de jongeren die gebracht worden met een taxi naar de linker, achterste loods gaan.
Ik loop richting de loods en ga er naar binnen wanneer ik de deur op een kiertje zie staan. Daar zie ik een aantal stoelen en ik neem plaats, mijn koffer heb ik achter mijn stoel neergezet.

[ bericht aangepast op 27 jan 2014 - 10:55 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Matthew James Lorna

Zodra ik uit de auto stapte pakte ik gelijk mijn tassen. Na een kort bedankje naar de taxichauffeur toe liep ik het terrein op. Een bordje kwam in mijn zicht. Met een zucht begon ik te lezen wat erop stond. Ik moet dus naar de linker, achterste loods toe gaan.
Met mijn spullen in mijn hand begon ik naar de loods toe te lopen. De deur stond op een kier en toen ik naar binnen ging zag ik al dat er iemand was. Net als de jongen nam ik ook plaats op een van de stoelen. Mijn koffer zette ik ook achter mijn stoel neer.
Ik voelde me eigenlijk niet in de stemming om te gaan praten want ik was nogal moe. Maar ik zette me erover heen en zei tegen de jongen die er al zat:
"Hi, ik ben Matthew."
Ik keek even om me heen, maar ik vond er niet zo veel speciaals aan. Ik vroeg me sowieso af of er niet mensen van de film hier moesten zijn of zo. Want het zag er nogal verlaten uit, de enigste twee in de kamer waren ik en de andere jongen.
Het opkomende wantrouwende gevoel probeerde ik te negeren, iets wat ik wel vaker heb. Ik bedoel, er kan toch niks fout gaan of zo. Hun willen een film maken en het zou hooguit dom zijn om niet op tijd te komen.
Toch ging het gevoel dat er iets mis was niet weg. Daarom keek ik maar weer even naar de jongen in plaats van naar de ruimte om me heen die me een beetje verveelde.
Even rekte ik me uit in de hoop om de slaap die nog in mijn lichaam zat te verdrijven. Het lukte niet echt en met een zucht ging ik wat onderuit gezakt op mijn stoel zitten.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Sergio Rafael Madiedo
Ik gaapte en rekte me uit, voor zover dat kon in een taxi dan. Een heel ongeduldig persoon was ik niet, maar na een half uur in een auto te zitten had ik er ook wel genoeg van. Jammer dat ik niks bij me had om te doen. Ik had net nog een paar spelletjes op mijn telefoon gespeeld, maar daar had ik ook genoeg van. De taxi reed eindelijk de snel weg af. Dat betekende hopelijk dat het niet al te lang meer zou duren. Op eens werd ik zenuwachtig. Wat als ik de eerste was, dan zat ik daar in mijn eentje. Hoewel, als pas na een paar anderen aan kwam moest ik juist weer besluiten of ik met ze zou gaan praten. Daar had ik nou ook niet zo'n zin in. Nou ja, daar moest ik straks maar over na denken voorlopig was ik er niet. Op eens bedacht ik me hoe stom ik was dat ik niet naar muziek was gaan luisteren. Ik plugde mijn oortjes in en zette mijn muziek aan. Nirvana - smells like teen spirit begon met spelen. Het was een van mijn favoriete nummers en zachtjes neuriede ik mee.
"With the lights out, it's less dangerous. Here we are now, entertain us"
Toen stopte de taxi op eens en ik stapte uit. Ik trok mijn spullen van de bank en stak mijn hand uit naar de bestuurder. Volgens mij zei hij iets, maar ik kon het niet verstaan door de muziek. Ik sloeg de deur dicht en zette mijn geluid snel wat zachter, dan zou ik het zo ten minste merken als iemand wat zou zeggen en kon ik kiezen of ik ze wou negeren in plaats van het gewoon te doen. Ik keek om me heen en zag een paar loodsen. Ook zag ik een bordje waarom op stond dat ik naar de links achterste loods moest gaan. Ik neuriede nog altijd mee met mijn muziek terwijl ik er naar toe liep en naar binnen stapte. Shit er waren dus al wat anderen. Om niet naar ze toe te moeten, maar er ook niet te achterlijk uit te zien besloot ik bij de stoel zo dicht mogelijk bij de deur te gaan staan. Dan hoefde ik ook niet langs ze heen te lopen

---

It's very important for you to believe that you are the one

Isabeau Sky Ferina
Ik haalde even diep adem en zuchtte die weer uit voor ik op stond. Nog even had ik gezeten nadat mijn sigaret, of nouja twee sigaretten, op waren nog even gezeten. Inmiddels had ik echter al meerdere auto's het terrein op horen rijden. Dat maakte overigens ook gelijk duidelijk waarom ik nog niemand gezien had, ik zat aan de hele verkeerde kant. Well done Yune, you've got this. Ik grinnikte even en pakte mijn spullen op en liep naar de andere kant van het terrein, er hing hier wél een boordje waar ik moest zijn. Ik bekeek de loods die zich nu voor mij bevond even goed, als het goed is was dit hem. Mijn schouders haalde ik op en liep toen naar binnen toe als het hem niet was kwam ik er vanzelf wel achter. Tevreden glimlachte ik toen ik 3 jongens met hun spullen zag zitten, blijkbaar had ik goed gegokt. Ik ging op een stoel in het midden zitten zodat er nog ruimte was aan beide kanten van mij, als ik direct naast iemand zou gaan zitten zou het wat vreemd zijn dus dan maar in het midden. 'Hey' besloot ik ze glimlachend te begroeten zodra ik en mijn spullen geparkeerd waren. Mijn ogen liet ik door de ruimte heen glijden en af en toe bekeek ik de personen in de kamer even vluchtig, met deze mensen zou ik dus een film gaan maken. Hoewel deze ruimte er niet echt uit zag alsof er een film gemaakt ging worden. Ze hadden tenminste geen met gel achterover geplakt haar, dat veel me al mee. Als de rest ook zo zou zijn zou ik het best uit kunnen houden. Vrolijk bewoog ik mijn benen wat heen en weer op mijn stoel, mijn tenen raakte net de grond maar dat deerde me niet. Zo had ik tenminste nog wat te doen.

[ bericht aangepast op 30 jan 2014 - 22:21 ]

Sem Varrell, 21.
Ik kwam erachter dat ik naar de linker, achterste loods moest lopen waar ik hopelijk iets meer instructies zou krijgen. Het was raar dat er niet op me gewacht werd bij aankomst, wellicht dat ik het mij wel iets anders had voorgesteld, maar bij een film maken waren toch een boel mensen nodig? Het was rustig, waardoor ik op mijn hoede was, en de zachte wind die door de bomen blies had een onbehaaglijk gevoel over mij heen geblazen.
Mijn mp4 had ik de hele weg in de taxi aangehouden, zodat ik onderweg ook nog even kon oefenen voor mijn band – al was die er niet, het was altijd goed om stemoefeningen te doen. Niet te vaak natuurlijk, straks was ik mijn stem kwijt.
Zachtjes begon ik te zingen wanneer ik mijn weg vervolgde naar de loods. Het was er verlaten, de weg die ik nam, maar ik had ook mijn twijfels. Was er geen grote set waar ze naartoe moesten om daar de rest te ontmoeten, zoals de producers en zo? Ach, ik zou het wel aanzien hoe het verder ging. Als het maar niet zo'n verdomde programma was hoe je moest overleven, want daar had ik echt een hekel aan en vond het altijd de grootste bullshit ooit. Of dat het een grote grap was van een van mijn maten, want die zouden dat dubbel zo hard terug krijgen.
Eenmaal aangekomen bij de loods zag ik dat er al enkele zaten. “Hm, hoi.” Had ik ongeïnteresseerd gemompeld, maar toen ik mijn ogen vestigden op het meisje dat er zat ging ik meteen naast haar zitten. Ho 's even. Ik glimachte.
“Hallo daar. Heb je er al zin in? Ik snap waarom ze jou hebben uitgekozen.” Een kleine, charmante blik liet ik over haar gezicht heen gaan. “Ik ben Sem en jij bent..?” Had ik vervolgens met een geïnteresseerde toon gevraagd aan haar. Ik had mijn hand naar haar uitgestoken.

[ bericht aangepast op 30 jan 2014 - 22:57 ]

---

"If you're going through hell, keep going." † Winston Churchill.

[Sorry dat ik nog altijd niet gereageerd heb, maar er zijn wat persoonlijke dingen en ik heb het best druk..]

---

16 - 09 - '17

Jake Dylan Cooper

Na een stuk gereden te hebben stop de chauffeur met rijden en ik haal een oortje uit mijn oor. Dit zou wel de plek zijn waar we moesten zijn. ik kijk er even naar, zouden we hier de film opnemen? ' Bedankt' zeg ik tegen de chauffeur en stap vervolgens uit. Ik haal mijn koffers uit de taxi en gelijk daarna rijd de taxi snel weg. Ik draai me om met mijn koffers in mijn hand en laat mijn blik over de omgeving glijden. Ik voel nu pas dat ik eigenlijk best gespannen ben, het was toch wel een belangrijk moment nu, hier zou ik iedereen gaan ontmoeten en ook meer informatie krijgen over de film. Dat ik gewoon echt in een film ging spelen! Dat was iets wat ik al tijden wou en nu krijg ik gewoon de kans.Ik haal mezelf weer uit gedachte en laat mijn blik vallen op een bordje hier niet zo ver vandaan.Met mijn koffer achter me aan loop ik er rustig naartoe, daar zou wel meer informatie opstaan. Op het bordje staat dat degene die met de taxi gebracht zijn naar de linker achterste loods moeten. Ik loop erheen en de deur staat op een kiertje, hierdoor kan ik al zien dat er al wat jongeren zijn, de andere acteurs lijkt mij zo. Ik loop naar binnen en kijk even om me heen. ' hey' zeg ik en zoek daarna een plekje uit waar ik ga zitten. Ik luister naar de muziek die ik nog steeds door één oortje hoorde en ik vond het eigenlijk wel best zo. Zo kon ik het ook nog horen als er wat gezegd wordt. Zelf was ik niet degene die gelijk helemaal tegen iemand ging praten, dat kwam later nog wel tijdens het acteren. Ik kijk een keertje door de loods heen, er waren nu al wel wat mensen maar dit was volgens mij nog niet iedereen, als ik het goed gelezen had waren het er tien en we waren nu echt nog niet met tien.

Isabeau Sky Ferina
Wat ongeduldig zat ik wachtend op mijn stoel, het ging me allemaal eigenlijk niet snel genoeg. Zo in de stilte op een stoel blijven zitten was niet echt mijn ding, daar kon ik ook thuis voor blijven. Nu wilde ik gewoon graag weten wat ik de komende tijd zou gaan doen en met wie ik dat zou doen. Ik keek op van het puntje van mijn schoenen toen er iemand anders de loods binnen liep, ook al mannelijk, hij mompelde iets wat ongeïnteresseerd een gedag en ik wende mijn blik weer af. Verrast keek ik dan ook op toen hij zich naast mij op de stoel ging zitten, "Hallo daar. Heb je er al zin in? Ik snap waarom ze jou hebben uitgekozen.”. Ik schoot in de lach en schudde ongelovig mijn hoofd, 'Lekkere binnenkomer' grapte ik daarna trok ik een van de oortjes uit mijn oren. Eigenlijk waren zulke binnenkomers ontzettend glad, toch leek hij me niet helemaal dat type. Dacht ik. Even bekeek hij mijn gezicht en stak toen zijn hand uit waarop hij geïnteresseerd vroeg: “Ik ben Sem en jij bent..?”. 'Hey Sem' glimlachte ik en ik schudde zijn hand, 'Sky' stelde ik mezelf voor. Goed officieel gezien was mijn naam Isabeau, maar als ik me voorstelde gaf ik de voorkeur aan mijn tweede naam. Isabeau klonk zo statig en zelf vond ik Sky beter bij mij passen.
Nonchalant haalde ik mijn schouders op, 'Ik denk het wel, ben wel benieuwd. En jij?' vroeg ik hem toe en ik keek even opzij naar hem in afwachting op zijn antwoord. Goed je kon niet ontkennen dat hij er verkeerd uit zag, fuck zeg. Weer kwam een jongen de loods in gelopen, die na even om zich heen gekeken te hebben begroet hij ons met 'Hey'. Ik knikte vriendelijk glimlachje zijn kant op als wijze van begroeting, ook hij ging verder zwijgzaam zitten. Ik richtte me weer tot Sem, 'Ik begin me iets wat in de minderheid te voelen'. Bij mijn woorden hadden mijn mondhoeken zich lachend omhoog gekruld.

[ bericht aangepast op 1 feb 2014 - 19:30 ]

Sem Varrell.
21 jaar.
Haar hazelnootkleurige ogen blikten kort verrast op toen ik naast haar ging zitten. Meteen viel mij de groene spikkels in haar ogen op en de piercing in haar oor op. Meteen hadden mijn gedachtes enkele dingen opgesomd. Ja, duidelijk geen afkeer tegen piercings. Tatoeages wist ik niet. Roken? Er hing wel een rookgeur om haar heen, maar dit kon ook zijn vanwege dat haar familie rookte.
Haar rode lippen vertrokken zich in een grote lach, waarna het lachen eruit klonk en ook ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. Haar hoofd had ze ongelovig geschud. 'Lekkere binnenkomer,' had ze gegrapt.
“Ik mag mijn interesse toch zeker wel tonen in zo'n mooie dame?” Kwam er vleiend uit. Het was nogal afgezaagd om direct te zeggen dat ze mij een leuke dame leek en ik niet kan wachten om haar beter te leren kennen. Nee, zo was mijn aanpak niet.
'Hey, Sem.' En ze schudde mijn hand. 'Sky.' Da's een erg mooie naam voor zo'n aantrekkelijke dame. Ook dat werd 'm niet. Dat was zo afgezaagd. Die zin gebruikten ze al toen ik geboren werd. Daarmee had zelfs mijn moeder besloten om mijn vader beter te leren kennen. Bij die gedachte had ik een kort, voor een seconde, ironisch gelachen.
“Sky, hmm? Dus jij gaat mijn medespeelster worden? Nou, nou.” Ik had haar even bekeken, goedkeurend, en had mijn bruine kijkers toen weer op haar gezicht gericht, kalmpjes. “Ze zeggen dat de betekenis van de naam 'hemel' is. Aan je uiterlijk te zien, kan dit zo wel kloppen.” Had ik haar flirtend doch eerlijk gezegd, terwijl ik een zachte kus op haar hand drukte. Totaal niet lettend op de andere gozers in de lood. Van mijn part kon de rest wel wegblijven. Haar hand had ik losgelaten en vervolgde mijn zin. “Maar dan weet ik natuurlijk niet hoe het met je innerlijk is.” Het was meer een gefluister, met een ondeugende, pikante toon erin. Ze kon er wel als een engel uitzien, maar ik wist niet hoe ze vanbinnen was. En dan bedoelde ik dit natuurlijk niet slecht, ik hield wel van wat uitdagingen.
Ze had haar schouders opgehaald. 'Ik denk het wel. Ben wel benieuwd. En jij?' Er was iemand anders binnen gekomen, maar dat was niet diegene voor wie ik aandacht had – dus ik keek ook niet op. “Ik ben zeker benieuwd. Heb alleen een raar gevoel hierover, om heel eerlijk te zijn.” Het kon mij niets schelen als ze me nu als een rare zag, ik had gewoon echt een raar gevoel hierover en ik hield niet van liegen.
'Ik begin me iets wat in de minderheid te voelen.' Haar mooie glimlach kwam weer tevoorschijn. “Hmm?” Ik keek van haar op en had met een verdwaasde blik rondgekeken. Alleen maar gozers. Ik kreeg een zachte glimlach op mijn gezicht en had mijn ogen weer op haar gericht.
“Geen zorgen. Er zullen vast straks wel meer meiden komen. En zo niet, zo eng ben ik toch niet?” Ik gaf haar een plagerige knipoog. Mijn hand vervolgde de bekende weg naar mijn jaszak en ik haalde er een pakje sigaretten uit die ik naar haar uitstak en haar aanbood. Afwachtend keek ik haar aan.

[ bericht aangepast op 2 feb 2014 - 0:06 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Sergio Rafael Madiedo
Ik gaapte even en keek nog eens om me heen. Er waren al een aantal jongens en maar een meisje. Een van de jongens had zich al gelijk aan het meisje voorgesteld. Hij kuste haar hand. Gedver wat klef. Als ik dat meisje was, was ik al lang gillend weg gerend. Ik moet niks met zulke mensen. Het eerste en het beste meisje wat ze zien gaan ze mee naar bed en over het algemeen stappen ze daarna over op een ander meisje. Sorry hoor, maar ik had wat meer respect voor anderen. Ik bekeek het meisje eens goed. Ze was best klein en tenger en had een piercing in haar oor. Ze was niet lelijk maar verder ook niet heel bijzonder. Toen gleden mijn ogen naar de jongen die haar aan het versieren was. Perfect modellen lichaam. Bruin haar met bruine ogen en een goed gebouwd lichaam. Waar alle tutjes in bosjes voor vielen. Hopelijk zouden niet alle meisjes tutjes zijn. Niet dat ik op zoek was naar een relatie, maar het zou gewoon niet zo'n leuk gezelschap zijn. Mijn ogen gleden verder langs de rest en bleven hangen bij een bruinharige jongen met blauwe ogen. Dat zag je ook niet vaak namelijk. Ik had niet gemerkt dat hij binnen was gekomen, niet dat ik dat bij de rest wel gemerkt had. Misschien zat hij hier al voor mij. Ik bekeek hem nog eens goed. Duidelijk langer dan mij en meer gespierd. Hij was muziek aan het luisteren vermoede ik aangezien er een oortje in zijn oor zat. Ik dacht er over om met hem te gaan praten, maar schudde mijn hoofd bij die gedachten. Als iemand zo nodig wat tegen me te zeggen had kwamen ze het zelf maar doen en om op te staan en naar hem toe te lopen zou een beetje raar staan. Ik draaide me terug in mijn stoel. Hopelijk had hij niet gemerkt dat ik naar hem zat te staren. Ik zette mijn muziek weer wat harder en sloot zuchtend even mijn ogen.

(Niet dat het erg belangrijk is maar de jongen die niet Sem is waar hij het over heeft is Jake)

---

It's very important for you to believe that you are the one

[Mine. Mijn post is onderweg]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Raven Ariana McCalley

‘Moet je nu al weg? We willen helemaal niet dat je weg gaat. Wanneer kom je dan terug? Snel?’
Een glimlach verscheen op mijn lippen terwijl ik mijn laatste spullen in de koffer stopten. Over een klein half uurtje zou een taxi me komen ophalen en me naar de filmlocatie brengen. Wat was ik door het dolle heen geweest toen bleek dat ik was uitgekozen, van de waarschijnlijk duizenden aanmeldingen, en mocht gaan deelnemen aan een film. Mijn ouders hadden dubbel gelegen van het lachen bij het zien van mijn gekke bui, en al helemaal zodra de rest besloot uit volle enthousiasme mee te doen. Een paar weken later was het dan zover en nu stond ik geduldig mijn koffer in te pakken terwijl de tweeling langs me stond te mokken. Zij, en ma, waren de enige drie die het echt heel erg vonden dat ik vertrok. Natuurlijk mijn pa en de jongens ook, maar die lieten het op hun manieer iets makkelijker los. Calley had gezegd dat de wereld tenslotte niet verging door mijn vertrek.
‘Ik moet inderdaad nu weg, en ik weet dat jullie het niet leuk vinden, maar voor jullie het weten ben ik weer terug. Bovendien, jullie horen te weten hoeveel dit voor me betekend,’ reageerde ik en ritste de koffer dicht waarna ik me tot de tweeling wendden. Twee druppels water, wat natuurlijk logisch is bij een eeneiige tweeling, en toch wist ik precies het verschil uit die twee te halen. Bij de een was haar glimlach iets schever, het was echt maar een tikkeltje maar genoeg voor ons om het te zien, en ze had een paar sproeten minder dan de ander. Met een pruillip keken ze me beide aan en knikten lichtjes op mijn reactie ondertussen trok ik mijn koffer van het bed af en zetten deze neer op de grond.
‘Ik bel wanneer het kan, of mag. Treur niet. Jullie moeten mama nu helpen en jezelf rechtop houden tussen de bende jongens,’ plaagde ik zacht en tikte beide even licht op de puntjes van hun neuzen. Al mokkend liepen ze achter me aan de trap af naar beneden, daar waar de rest op me stond te wachten. Als eerste knuffelde ik mijn moeder en vader, werd bedolven onder hun kussen en knuffels, en richten me daarna op mijn drie grote broers. Ze waren, op de jongste van het stel na, het ruigere typen van ons zessen. Hun felrode haren warrig op hun hoofd en een lome grijns op hun gezichten waar ze zonder moeite een meisje zo aan hun kant wisten te krijgen.
‘Laat ze daar maar eens zien hoe goed je bent,’ grijnsde Ran, de oudste en sloeg zijn arm om mijn nek heen waarna ie me stevig tegen zich aantrok. ‘Doe ik,’perste ik over mijn lippen heen omdat hij me zo strak tegen zich aan klemde. ‘Ran, lucht. Je killt me zo nog,’ lachte ik met een ietwat benauwde stem waarna hij me lachend losliet en ik mijn ogen nog een keer over iedereen heen liet gaan. Buiten klonk het luide getoeter van de taxi en gevolgd door de rest van het gezin liep ik er heen. Ran nam mijn koffer over, legde deze in de kofferbak terwijl ik nog vluchtig afscheid nam van mijn ouders.
‘Wees voorzichtig, en doe je best,’ fluisterde mam zacht waarop ik kort knikte en het portier van de taxi opende. ‘Tot snel,’ glimlachte ik en liet me op de achterbank zakken waarna ik de deur dicht trok. Na een korte zwaai richtte ik me weer vooruit en slaakte een diepe zucht. Eindelijk mocht mijn carrière gaan beginnen. Nu alleen hopen dat het me ook nog lukte om hem te doen slagen.

Een uur of twee later schoot ik wakker. De taxi was abrupt tot stil stand gekomen en de chauffeur had me op zijn tactvolle manier wakker gehoornd. Mijn ogen gleden over de plek heen terwijl ik uitstapte en het portier dicht sloeg. Het zag er niet uit als een top locatie om te filmen, maar goed, wie weet wat er nog komen ging. Misschien was dit wel een verzamelplek en werden we vanuit hier naar een andere plaats gebracht. Wist ik veel. Een zacht dof geluid langs me klonk waarop ik licht opschrikte en opzij keek. Met een brutale grijns stond de taxi chauffeur langs me en liet mijn koffer uit zijn hand op de grond terecht komen. ‘Er zit geen breekbaar spul in hoor, hoe kom je erbij,’ bracht ik sarcastisch uit terwijl de man ongestoord terug liep om de taxi in de stappen en ik mijn koffer pakte. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ik hem even na terwijl hij met een snelle vaart wegreed. ‘Ook tot ziens,’ mompelde ik en hield mijn hoofd iets schuin, om vervolgens mijn schouders iets op te lichten en aan te lopen.
Het duurde niet lang voor ik de juiste ingang van de loods vond en zeulend met mijn koffer, er naar binnen ging. Daar trof ik al enkele mensen aan, zittende op een stoel voor zich uitkijkend, of al pratend met degene langs zich. Onbewust liet ik mijn blik over ze heen gaan en probeerde zo al een eerste indruk van ze te krijgen, daarna liet ik mijn vrije hand losjes door mijn vuurrode lokken heen gaan en ging op zoek naar een lege stoel. Met een kleine, begroetende glimlach liet ik me vervolgens op een zakken en zette mijn koffer langs me neer. Daarna trok ik een van mijn knieën op en sloeg mijn arm er omheen, een houding waarin ik weleens vaker zat ookal was dat op een stoel.
Ik wist dat staren onbeleefd was, daarom liet ik mijn ogen nog steeds over de jongens en het meisje heengaan. Mijn nieuwsgierigheid viel niet te onderdrukken, maar van binnen voerde ik een diep gevecht met mezelf. Dit waren onbekende mensen, vermoedelijk allemaal aanstaande collega’s, en als ik iets moeilijk vond was het het eerste contact met een onbekende leggen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Oops, ik had niet verwacht dat hij zo lang zou zijn :'D ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Deryth schreef:
[Oops, ik had niet verwacht dat hij zo lang zou zijn :'D ]

(Uitslover )

[ bericht aangepast op 2 feb 2014 - 17:51 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

RlN schreef:
(...)

(Uitslover )

[Ghehe, sorrehh ;p ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'