Believe in Magic || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

Nog op zoek naar Zayn

Disneyland Parijs, de plek waar dromen tot leven komen.
Als klein kind droom je ervan dat je er nooit weg hoeft en stiekem dat jezelf een van de bekende figuren bent. Maar Disney zou Disney natuurlijk niet zijn als deze dromen niet uitkomen. Voor vijf mensen is deze droom al heel lang uitgekomen, want zijn zijn een van de vele karakters in het pretpark en voor vijf mensen staat deze droom op het punt van uitkomen. De tegenspelers van de mensen in het park zijn namelijk opgestapt en een advertentie is gelijk de deur uitgegaan, want de show moet doorgaan. Gelukkig waren er snel nieuwe mensen gevonden, maar zijn deze wel zo blij met hun rol? Worden ze een prachtige prinses of een slechterik? Zullen ze doorgaan met de shows en de dromen van iedereen in vervulling laten gaan? Kunnen ze het vinden met hun tegenspeler of is het haat en nijd? Is Disney echt de plek waar dromen uitkomen of word het een nachtmerrie?


Lijstje dat je in moet vullen:
Rol:
Naam:
Leeftijd:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk:
Welk Disney figuur:
Nieuwkomer?:
Extra:



Rollen:
Houd de jongens en meisjes gelijk!
- Peter Pan- Louis Tomlinson - Tenacious
- Tinkerbell - Harry Styles - Magicales
- Simba - Niall Horan - KiliOfDurin
- Woody - Liam Payne - Kendizzzzle
- Nala - Brooke Luna Kings SapphireBlue
- Captain Hook - Aileana “Aily” Gray - Rider
- Yasmine - Asmae Naouamara Swann - SnowHeart
- Ariël - Alana Lena Smith - 1DMEGAFAN
R - Honeymoons
- Zayn Malik -?



Hoe of wat:
Louis -> Werkt er al een jaar
Harry -> Terugkerend als tinkerbell
Niall -> Werkt er al een paar weken
Asmae -> Werkt er al een half jaar
Alana -> Werkt er al een half jaar
Aileana -> Nieuwkomer
Liam-> Nieuwkomer
Brooke -> Nieuwkomer



Regels:
-Minimaal rond de 150 woorden per stukje.
-Geen perfecte personage's!
-16+ mag, maar hou het wel netjes.
- Geen andere personages besturen.
-Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
-Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
-Alleen KiliOfDurin en Magicales maken de nieuwe topics.
-Geen ruzie buiten de RPG
-Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!.

Het begin:
De werknemers veranderen weer in hun sprookjespersonage en zodra dit is gebeurd, zullen zij door het park in de richting van de ingang moeten. Daar druppelen namelijk de nieuwe werknemers binnen en aan de oude werknemers de taak om uit te leggen hoe alles in elkaar steekt. Van zowel de kleding, waar dat ook te vinden is, als de tijden van de parades en de tijden dat ze in het park te vinden zijn.En hoe kan dat nu beter dan door gelijk in het diepe gegooid te worden?

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 18:51 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles || Tinkerbell
Ik liet een stralende lach zien bij de glimlach en de lichtrode wangetjes van Niall. Op een of andere manier had ik het idee dat ik me bij deze jongens wel op mijn plek kon gaan voelen. Ik huppelde vrolijk naar de blonde jongen toe en haalde mijn hand door zijn haar heen, om daarna mee te zingen. Ik kreeg langzaam een beetje teveel energie terwijl ik eigenlijk chagrijnig hoorde te zijn door hoe ik erbij liep.
Langzaam kwam de looppas er in toen hij mijn hand vastpakte, om me mee door het park te trekken. Het park wat zoveel sprookjes met zich meebracht inclusief sommige mensen, waarvan de Het kon me nog geeneens meer schelen dat ik hier in een groen, misschien een beetje te kort, jurkje rondliep. Het voelde vertrouwd, vertrouwd bij Niall in de buurt en zijn complimenten, en dat terwijl ik hem net pas kende. Ik wierp een blik opzij toen de jongen in mijn hand kneep, die ondertussen al warm was geworden en trok hem onbewust wat dichter naar me toe, om gewoon huppelend door te gaan. Ik wilde vragen waar hij met zijn gedachten zat, maar wist dat het mijn zaken niet waren en hij het zelf wel zou zeggen.
'Dankjewel Nialler,' zei ik zachtjes, doelend op hoe ik door hem al werd ontvangen in het park. Bij de ingang bleek nog niemand te zijn waar ik stiekem best blij mee was, want wilde de jongen nog niet delen, maar aan de andere kant was het ook vreemd, omdat het park iedere moment de deuren kon openen. Ik haalde mijn schouders op, om me op kleinere jongen te richten bij zijn woorden en zijn hand los te laten, om hem in een stevige knuffel te trekken en mijn gezicht in zijn nek te verbergen. Zo kon ik zowel een bedankje laten blijken als mijn rode wangen verbergen. 'Je bent een schat,' voegde ik er nog zachtjes aan toe. Natuurlijk wist ik dat ik op moest passen, wilde ik niet gelijk weer door de poorten naar buiten. Al wisten sommige mensen hier wel hoe ik was.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

(Magicales -> StyIinson)

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan
Onder het dagdromen kneep ik zacht in zijn hand. Dat merkte ik niet, maar wel dat hij me dichterbij hem trok. Ik moest mezelf eraan herinneren te blijven huppelen. Dit was me nog nooit gebeurt. Al wist ik niet of het expres was of niet, het was toch bijzonder. Toch huppelde ik al snel weer met een grijns op mijn gezicht met hem mee naar de poort. Daar hield ik halt en keek om ons heen, maar er was nog niemand behalve wij. "Geen probleem." zei ik vrolijk voor ik hem complimenteerde met zijn uiterlijk. Hoe overduidelijk gay het wel niet was, ik kon het niet laten. Zelf zou ik namelijk extreem gevleid zijn als iemand net zo iets over mij zij. Alleen zag je in mijn pak mijn lichaam eigenlijk niet omdat het meer een onsie was. Hij wrikte zijn hand los, waardoor ik wat beteuterd keek, maar al snel voelde ik zijn armen om me heen en ik glimlachte. Ik sloeg mijn armen stevig om hem heen en ging op mijn tenen staan zodat het makkelijker ging. Mijn gezicht verstopte ik in zijn nek en ik genoot van zijn tintelende warmte die door mijn pak heem mijn lichaam in trok en het effect wat het had op mijn lichaam... Al was dat ook weer niet erg handig. Niemand wist het hier van me, en dat mochten ze ook niet weten. Daarbij zou het park zo open gaan. Ik bloosde bij zijn woorden en trok hem nog iets dichter naar me toe. "Jij bent ook een schatje." mompelde ik terug. Ik hoorde achter ons de grote klok 8 slaan. Over een half uurtje gingen de poorten open. Ik duwde Harry een stukje terug. "Ga jij maar vast met Peter naar jullie gedeelte. Ik zie je bij de lunch misschien nog." zei ik met een glimlach. Ik boog even naar hem toe om hem een kusje op zijn wang te geven. Zoals vaker ging dat falikant mis en drukte ik mijn lippen voor een seconde of wat op de zijnen voor ik het merkte en met een knal rood hoofd van schaamte terugtrok. "Sorry, dat was niet de bedoeling." piepte ik voor ik me snel uit de voeten maakte.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik neuriede een zacht deuntje terwijl ik me mentaal voorbereidde voor het moment dat het park de deuren zou openen. Ondertussen huppelde ik vrolijk mee met de blonde jongen, die de vrolijkheid in mijn steeds verder naar voren bracht. Het was apart, want ik was niet iemand die zich vanaf het eerste moment van deze kant liet zien, maar nu kon ik op een of andere manier niet anders. Ik kon me niet anders plaatsen bij Niall, wat me bij andere mensen wel lukte, omdat ik niet gelijk doorgrond wilde woorden.
Zijn woorden, toen we eenmaal bij de poort aangekomen waren, zorgde voor rode wangetjes en dat ik hem in een knuffel trok. 'En jij bent zo knuffelbaar,' voegde ik nog zachtjes toe aan mijn eerdere woorden, om een zacht kusje in zijn nek te drukken en te genieten van het kleine moment. Ik wist het niet, wilde het niet weten, maar wilde dat het zo beef. Ik hoopte dat zijn beteuterde gezicht dan ook al snel was verdwenen, maar dat moest bijna wel. Al helemaal toen ik zijn armen ook om mij heen voelde. De jongen was een schatje, wat ook over mijn lippen rolde, om daarna nog dichter tegen hem aan te kruipen en mijn greep wat te verstrakken. Ik wist dat dit Disney was, maar dat hoefde niet te betekenen dat de mensen hier uit een sprookje stapte. Iets wat bij Niall duidelijk wel het geval was.
Ik schudde mijn hoofd bij zijn woorden, maar voelde mijn wangen nog harder gaan gloeien. 'Niet waar,' mompelde ik zachtjes, om niet veel later een pruillipje, maar daarna een grijns te laten zien. 'Ik ben Tinkerbell, dus kan naar elk sprookje vliegen, dus ik kan ook met jou mee,' grijnsde ik onschuldig. 'En anders word het zeker bij de lunch,'
Zijn laatste actie voor hij zich uit de voeten maakte, had ik niet aan zien komen waardoor mijn ogen groot werden en mijn wangen nog roder. Voor Niall was het, aan zijn reactie te zien, ook een onbedoelde actie en voor ik ook maar iets kon doen, had de jongen zich al uit de voeten gemaakt. Ik bleef voor een kort moment staren naar de plek waar de jongen stond terwijl mijn vingers over mijn brandende lippen gleden. Daarna zette ik het op een lopen naar Niall, om hem tegen te houden en een kleine seconde niets te doen. 'Tot zo, Simba. Of heb je -je toch nog bedachten mag ik mee?' vroeg ik zacht, om nog een klein kusje op zijn wang te plaatsen en heen en weer te wiebelen. Ik wist niet of dit een handig actie was, werd zenuwachtig en twijfelde of ik moest vluchten of niet.

(Sorry, mijn telefoon is leeg en heb een pest humeur. )

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan || Simba
Ik glimlachte bij zijn woorden. Het zou leuk zijn om door de dag heen met Harry op te trekken, maar ik was ook doodsbang dat het mis zou gaan. Hij was namelijk de knapste en tot nu toe ook liefste jongen die ik ooit had gezien. Ik wilde alleen niet zowel zijn als mijn baan op het spel zetten om met hem te flirten. Zoizo was ik daar heel slecht in, maar nu moest ik het gewoon uit mijn hoofd zetten. Het was namelijk niet iets om deze droombaan voor weg te smijten, zeker omdat hij waarschijnlijk gewoon hetero was en niets met me wilde. Ik besloot met toch een kusje op zijn wang afscheid te nemen. Dat was mijn slechtste idee tot nu toe. Hij draaide namelijk zijn hoofd een beetje en ik zoende hem vol op zijn mond. Na een seconde of wat trok ik terug en ik keek recht in Harry's grote verbaasde ogen. Het schaamrood stond op mijn kaken. Snel verontschuldigde ik me voor ik wegrende richting mijn gebied. Ik had net alles vergooid. Mijn baan, zijn baan, onze extreem prille vriendschap, de luchtigheid tussen ons, alles. Waarom had ik hem niet gewoon nog een knuffel kunnen geven? Door mijn knieblessure rende ik niet extreem snel. Na een tijdje voelde ik een hand op mijn schouder. Ik stopte en draaide me naar hem toe. Ik keek hem met grote schuldige en waterige ogen aan terwijl de spanningen tussen ons te snijden waren. Zijn woorden zorgden ervoor dat mijn ogen zo groot als wagenwielen werden. Wat? Wilde hij nog met me praten? En met me mee? Had ik het dan niet helemaal verpest? Hij wiebelde wat heen en weer terwijl ik stil bekwam van de schok. Langzaam verscheen een brede volijke glimlach op mijn gezicht die alleen breder werd door het kusje op mijn wang. "Ja... Ja natuurlijj... Natuurlijk mag je mee..." stamelde ik. Ik pakte voorzichtig zijn hand weer. "Vind je het dan niet erg?" vroeg ik voorzichtig terwijl ik hem meenam richting het kasteel. Van daar konden we zowel naar zijn als mijn gedeelte in het park. Mijn hart klopte inmiddels ongecontroleerd snel en vlinders raceden door mijn buik. Kon dit echt waar zijn? Nogsteeds zou het problemen geven en konden we onze banen verliezen, maar onze prille vriendschap stond in elk geval nog. Zo leek het in elk geval.

---

Bowties were never Cooler

(holy shit. Heb ik even wat gemist 0.0. Heb ik ook nog een rollentopic over het hoofd gezien waar ik mijn oude rol moet plaatsen? )

---

Happy Birthday my Potter!

[graag]

---

Bowties were never Cooler

(Gedaan. Ik ga vanmiddag bijlezen en een post maken. Sorry dat ik het topic niet eerder heb gezien)

---

Happy Birthday my Potter!

(

)

---

Happy Birthday my Potter!

Aileana Gray || The Captain with the Hook

Ik had het mijzelf gemakkelijk gemaakt op de achterbank van de taxi, terwijl mijn ogen langs de bladzijden van het boek dat ik tussen mijn vingers geklemd had. Het was de bedoeling dat ik vandaag zou beginnen met mijn nieuwe baan in Disneyland Parijs, maar tot nu toe zag het er nog niet erg naar uit dat ik daar op tijd zou komen. We stonden al een half uur in de file en het schoot ook nu nog niet erg op. Te laat was ik dus sowieso wel, niet dat ik mij er erg druk om maakte. Ik noch de chauffeur kon er iets aan doen. Bovendien was mijn boek veel interessanter. Ik keek dan ook geschrokken op, toen er opeens een stem door de taxi klonk.
'MISS GRAY! Hoort u mij wel?! We zijn er.' Mijn blik vond die van de chauffeur, die het nogal vervelend leek te vinden dat ik niet meteen had gereageerd. Ik had zo in het verhaal gezeten dat ik niet eens gemerkt had dat we uit de file waren en al bij het park aangekomen waren. Snel klapte ik het boek dicht, betaalde de man en stapte uit om lopend verder te lezen. Het was dat ik dat wel vaker deed, anders was ik zeker weten tegen het heek aan geknald en had ik ook het kleedhok met de lockers niet gevonden. Ik was een bedreven lopende lezer.
'Goedemorgen,' was het enige dat mijn mond verliet, voor ik langs de kluisjes liep en stopte bij die waarop mijn naam en "Captain James Hook" stond vermeld. Er spraakzaam was ik nooit echt. Niet dat ik niet sociaal was, ik luisterde alleen liever en reageerde daar dan op. Ik opende het kluisje en legde mijn tas en boek erin, voor ik mijn neus erin stak om te kijken wat ik allemaal wel niet aan moest. Hopelijk zou ik er niet in stikken.

---

Happy Birthday my Potter!

Harry Styles
Niall zag eruit als iemand die je eens in een stevige knuffel wilde trekken en erna niet meer los wilde laten. Zijn karakter, wat ik tot nu toe had meegekregen, maakte niet dat ik mijn gedachten veranderde. Hij was een van de weinige die me zo snel op mijn gemak kon laten voelen, al helemaal als je zag hoe ik erbij liep. Er spookte nog wel meer door mijn hoofd heen, maar er was al snel iets wat de overmacht nam. Dat was namelijk de gedachten die hoorde bij het moment dat ik voor een seconde de lippen van Niall tegen de mijne voelde. Ik was verbaasd, maar dat nam niet weg dat ik al snel achter hem aanliep en ervoor zorgde dat de jongen stopte en me al snel met grote, waterige, schuldige, ogen aankeek waardoor ik de blonde jongen toch al snel in een knuffel trok, als teken dat er niets aan de hand was, dat het me niets uitmaakte. Hopende zo ook de spanningen ietwat te verminderen. Ja, we moesten misschien nog oppassen met onze banen, maar iedereen wist hier ook wel hoe het kon gaan, hoe ik kon zijn, dus op zich kon het ook niet heel veel uitmaken. Tenminste bij sommige mensen. De woorden die ondertussen mijn mond verlieten, zorgde ervoor dat Niall me met grote ogen aankeek. Daar hoefde ik eigenlijk nog geeneens voor op te kijken. Toch liet ik Niall wel weer langzaam los, om zo de brede glimlach weer te zien verschijnen en hem een kusje te geven. 'Je bent een schat, Blondie,' zei ik zachtjes toen hij zei dat ik mee mocht. 'Waarom zou ik het erg vinden?' vroeg ik schouderophalend, om hem dichter naar me toe te trekken. 'Je ziet er niet verkeerd uit en --' Ik viel stil, om op mijn lip te bijten. Mijn wangen voelde ik ondertussen kleuren terwijl ik twijfelde of ik door moest praten en met de jongen meeliep. Het liep heel apart deze keer, ik voelde me op mijn gemak, maar het betekende niet dat ik gelijk alles uit kon kramen. Daarbij wilde ik nu niet degene zijn die onze vriendschap op het spel zette.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan
Ik liet me tegen zijn borst aan trekken. Het zorgde voor minder spanning tussen ons. Ik sloeg mijn armen stevig om hem heen en verstopte mijn gezicht in zijn nek. Vergeleken met mijn kleine mollige Ierse gestalte was hij erg lang en dun. We moesten nu erg oppassen voor onze banen. Homoseksualiteit werd namelijk door onze contracten niet geaccepteerd. Ik had van Peter wel verhalen gehoord, maar ik durfde het toch niet aan. Het was dan bij anderen goed gegaan om stiekem om de contracten heen te werken, ik durfde het niet. Ik was nou eenmaal een beetje een angsthaas. Ik keek hem bij zijn woorden met grote ogen aan en stamelde dat hij best mee mocht. Ik stond al verstelt dat hij nog met me wilde praten nadat ik onze banen op het spel had gezet. Ik bloosde een beetje bij zijn volgende woorden en haalde mijn schouders op. Normaal vonden jongens het toch echt niet kunnen als ze je zoende. Dit maakte Harry alleen maar nog leuker. Mijn wangen werden knalrood bij die gedachte. Zijn volgende woorden deden me nog veel extremer rood worden. Ook hij werd rood. Voorzichtig nam ik hem verder mee het park in tot we achten een gebouwtje stonden, waar nooit iemand kwam en ook geen camera's stonden. Ik was nu zeker kleiner, en dat merkte ik ook. Toch drukte ik hem voorzichtig tegen het gebouwtje aan en ging om mijn tegen staan om hem in zijn ogen te kijken. "Wat wilde je zeggen?" vroeg ik zacht. Verleiden kon ik niet, maar dat hoefde ook niet. Harry was echt heel leuk, maar een vriendschap zou ik me nu gelukkig mee moeten prijzen. Ik had het namelijk flink verkloot met die zoen en hoe we er nu bij stonden was ook niet heel normaal. Toch zag ik niet echt een andere mooie plek om prive te kunnen praten zonder mensen en camera's.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Zoals ik al eerder had gezegd, was Niall echt iemand die je door zijn hele doen en laten niet meer los zou willen laten. Zijn armen om me heen, maakte deze gedachte nog standvastiger, want het voelde vertrouwd en de warmte van zijn lichaam voelde ik door mijn groene jurkje heen. Mijn mondhoeken krulde langzaam omhoog terwijl ik de jongen nog wat dichter tegen me aantrok. Ja, natuurlijk moesten we nu oppassen, wilde die sprookje niet aan een einde komen, maar op dit moment maakte me het heel eventjes niet uit. Daarbij konden knuffels ook onder vriendschappelijk vallen, ook al leek het misschien niet zo over te komen. 'Wen er maar vast aan, want je bent echt te knuffelbaar,' mompelde ik zachtjes, wetende dat dit nog van mijn kant nog wel een gewoonte kon gaan worden aangezien ik het al heel erg op knuffelen had. Het gene wat net was gebeurd, had ik al achter me laten liggen, maar zat nog wel altijd in mijn achterhoofd. Net als in mijn achterhoofd zat dat ik wilde weten wat er in het hoofd va de jongen omging, omdat ik vanuit mijn ooghoeken zijn wangen zag kleuren. Niet dat ik zou vragen, want hij kwam er vanzelf wel mee. Dat was ook de reden dat ik doorschakelde en doorpraatte, om uiteindelijk stil te vallen en mijn wangen te voelen kleuren. Toch wist ik dat ik eraan moest geloven om door te praten toen Niall me voorzichtig meenam naar het gebouwtje en ertegen aanduwde. Een zachte grinnik rolde over mijn lippen door ons lengteverschil, maar ik kon er niet mee zitten. 'Je bent gewoon leuk,' antwoordde ik zachtjes. Mijn wangen werden ondertussen nog roder terwijl ik op mijn onderlip beet. Misschien was het niet een gebruikelijke eerste ontmoeting, maar het mocht wel eens anders lopen, toch? Zolang het maar goed uitpakte. 'Ik weet niet, maar het is zo en daar komt het dan ook op neer.'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan
Ik was blij dat hij me knuffelbaar noemde. Ik voelde me dan wel lichtelijk ongemakkelijk bij deze situatie en het kon onze banen kosten, ik hield zeker van knuffels. Ik pakte hem bij zijn arm toen hij me los liet en trok hem mee naar een plekje achter een gebouwtje waar we wat privacy hadden. Met nogsteeds rode wangen drukte ik hem tegen de muur van het gebouwtje aan en ging op mijn tenen staan om hem aan te kunnen kijken. Waarom was ik zo verdomme klein? Zelfs Peter was langer. Door zijn gegrinnik werd ik er alleen maar erger bewust van hoe klein ik eigenlijk was. Stomme Ierse genen waar ik zo trots op was. Ik vroeg hem dus maar naar zijn woorden. Toen ik zag hoe hij nu steeds roder kleurde kreeg ik een scheve glimlach op mijn gezicht. Hij was echt heel leuk, zelfs in z'n groene jurkje, misschien zelfs zeker in z'n groene jurkje. Ik bloosde zelf weer knal rood bij zijn woorden. Dit moest echt ophouden, maar ik kon er niet zo heel veel aan doen. Mijn lichaam nam de controle over en ik had niet zo heel veel meer te vertellen. Dit kon nooit meer lang goed gaan. "Dat heb ik wel gehoord, Tink. Maar daarna wilde je nog wat zeggen... Net voor je jezelf afkapte..." Nu was het mijn beurt om op mijn onderlip te bijten en wat onzeker mijn ogen neer te slaan. Hopelijk was dit geen verkeerde vraag. Mijn handen, die nogsteeds hem met zijn schouders zacht tegen de muur gedrukt hielden, draaiden zacht rondjes met m'n duimen over de groene schouderbandjes van zijn kostuum. Mijn handen en mijn gezicht waren dan ook de enige onderdelen van mijn lichaam die niet bedekt waren in het warme zachte slobberende leeuwenkostuum. Al had ik wel een zwart gesmikte neus en handschoenen, maar die hoefde ik neit perse aan. Zijn lichaam was zoizo veel mooier dan het mijne en ook veel beter te zien in zijn strakke kostuum. Ik moest nu echt ophouden om hieraan te denken, anders had ik zo echt een probleem, want dit slobberende kostuum verborg veel, maar neit alles.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Mijn armen wikkelde zich, alsof het al automatisme was geworden, om de middel van de kleinere jongen toen we wat privacy hadden. Het was een stuk slimmer dat hij ons naar achter het gebouwtje had geleid en zeker met de woorden, reacties, die van onze kanten kwamen. Mijn ogen zochten de zijne, om hem met een arm los te laten en mijn vingertoppen heel eventjes over zijn rode wangen te laten glijden. De jongen leek met het moment schattiger te worden waardoor ik toch steeds hard op mijn onderlip moest bijten, moeite moest doen om niet mijn hoofd weg te draaien door mijn wangen die steeds een tint donkerder aannamen. Misschien waren dit toch wel woorden en daden die we niet uit moesten spreken, ons gelijk de grenzen al liet overschrijden. De vele gedachten gingen op zich nog wel, maar alsnog. We zouden de fout een keer ingaan als we zo doorgingen en dan konden we het wel vergeten. Die gedachten liet me alleen niet stoppen met waar ik mee bezig was. Integendeel zelfs, want na een korte stilte trok ik doodleuk mijn mond weer open, om te antwoorden op zijn woorden. 'Ik wilde er niets anders aan toevoegen. Ik wilde alleen zeggen dat je leuk bent,' zei ik, niet helemaal naar waarheid, maar ik wist als dat mijn mond zou verlaten het wel lastiger kon worden. Daarbij moesten sommige dingen ook gewoon alleen bij gedachten blijven. Mijn vinger gleed over zijn huid naar zijn kin, om zo te zorgen dat de jongen me wel weer moest aankijken. Voor een kort moment sloot ik wel ogen om zo mezelf proberen te herpakken, maar het hielp niet echt en zijn duimen die zachtjes rondjes draaide over mijn schouderbandjes hielpen ook niet mee. Mijn tanden boorde zich nog dieper in mijn onderlip. 'I-I-ik..' Ik viel stil, om mijn hoofd te schudden en me ietwat voorover te buigen en een zacht kusje op zijn voorhoofd te drukken. Hopelijk verklaarde dat al wat van mijn woorden, om niets te hoeven zeggen. 'Zeg jij het maar, want in jouw gedachten spookt volgens mij ook het een en ander rond,'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer