The Corvin Castle Stories - Speeltopics

The Corvin Castle Stories speelt zich af in het land Walachije (hedendaags Romenie) in 1474. Het verhaal begint met Kerst, wat in het dorp groots gevierd wordt, net zoals in het Corvin Kasteel. De hertog is Ivan Corvin, hier woont hij met zijn vrouw, twee kinderen (zoon en dochter), bastaardzoon en alle mensen in dienst.
Het familiewapen van de familie Corvin

De grote rode draad waar ik zelf aan dacht (suggesties mogelijk) om te zorgen dat de dorpelingen in opstand komen. Ivan laat de dorpsbewoners veel belasting betalen en de oudste zonen moeten als ze 20 - uitzonderingen zijn er natuurlijk maar met toestemming van de hertog - zijn het leger in, het is ook zo dat de hertog zijn eigen zoon in het kasteel laat verblijven, wat voor nog meer boosheid zorgt naar de hertog toe. Dit zorgt voor veel rumoer in het dorp, gezien ze bang zijn dat ze hun zonen nooit meer zullen terug zien. Plus het feit dat het al lang gevroren en gesneeuwd heeft, waardoor grote delen van de boerenlanden onder een dikke pak sneeuw liggen. Mensen sterven van de honger en in het kasteel genieten ze van het beste eten in de omstreeks.

Ook in het kasteel is niet alles goed, de hertog heeft recent zijn bastaard zoon laten komen inwonen. De bastaardzoon is bezig zijn vader in te palmen om het wettig te verklaren en zodoende kan hij hertog worden als zijn vader overleed. Maar hoever zal de bastaard gaan zodat hij wettig verklaard wordt?

Er is ook corruptie, de kerk en de ministers proberen zoveel macht te krijgen als ze kunnen door achter de rug om van de koning pakten te sluiten en deals te maken om zo hun hachje te redden of zo macht bij te krijgen.
En wat speelt er zich allemaal in de kerk nog meer af?


Regels:


Meedoen? Kijk rechtsboven in voor het rollentopic!

Karakterlijst:
Adel in Kasteel:
Ivan Corvin, hertog - 1,7 Unox22
Ileana Walter - Corvin - 1,8 Scoresby
Andreas Maldovan, bastaard - WenseKronik
Ellis Samantha Corvin, Dochter van de hertog - Lorum
Mihaita Ivan Cyprian Corvin, Zoon van de hertog - LyraPhoenix
Morgaine Coastillon, Verloofde van de Mihaita - tubbietoost

Middel/lage adel:
Roquan Rochir Elmenda, Ridder - Erebor
Isolde Hedwig van Henegouwen, hofdame Ellis - WenseKronik
Sybil Eleanor Golding, hofdame hertogin - Margotanne
Fye - Venomis
Agorax Saxton, wachter - 1,6 DelanoDKM

Personeel Kasteel:
Ulrich Rolfe, kok - WenseKronik
Ariana de Biville, kamermeisje - Tubbietoost

Dorpelingen:
Ludovico, bisschop - OakenshieId
Murtagh, huurmoordenaar (kerk) - OakenshieId
Katharina Preot, kardinaal Mazariunus dochter - WenseKronik
Thargor Vuurgeboren, Smid - Thargor
Avery Underhill, Molennaars dochter - BarnOwl
Vasilico Underhill, Molenaars zoon - BarnOwl
Sorin Buxton, boer - Scoresby

Extra:
Serena Azzurra Rossini a.k.a ileana BarnOwl
Blink, muzikant - LyraPhoenix

Heel veel schrijf en lees plezier!

[ bericht aangepast op 27 feb 2014 - 10:53 ]

Andreas grijnsde dat samen beviel Andreas wel, hij boog ietsje voorover en streelde met zijn hand het gezicht van Morgaine. Gaf haar daarna een kus op haar mond en keek haar aan.
'Die is voor het slapen voor straks, en deze' hij gaf haar nog een kus 'is omdat het kan,' daarna nam hij een slok uit zijn kelk met wijn.

-

Katharina keek geschokt torn xe het antwoord van Murtagh hoorde.
'Dat is een grapje... toch?' Met grote ogen van verbazing keek ze hem aan.

Roquan Rochir Elmenda

'Aller eerst, u snapt toch hopelijk wel waarom mijn vader ons weg wilde hebben. Ik moet eerlijk zeggen, als ik mijn vader was geweest had ik dat ook gewild. Niet iedereen hoeft te weten dat er iemand uit het raam gesprongen is. Als ik de andere moet geloven dan. Ik denk namelijk dat er een andere reden is, maar dat terzijde. Dit moet u trouwens niet boos opvatten. Ten tweede, het volk heeft zelfs het recht niet om u te negeren. U bent een ridder en een ridder hoort niet genegeerd te worden' vertelde Ellis ook aan één stuk door en hij moest even grinniken om het feit dat ze dat allebei deden.
'Nee, daar heeft u ook wel weer gelijk in. En ik moet eerlijk zeggen, dat ik ook aan het dronkenschap als oorzaak twijfel. Maar dat doet er niet toe.'
Terwijl hij met zijn paard bezig was, dacht hij nog wat na over de dood van de man. Hij had wel van hem gehoord en ook meerdere keren gezien, maar nooit echt ontmoet. Daar was Roquan opzich wel blij mee, hoefde hij tenminste niet echt te rouwen om de dode. Het was altijd vreselijk als er iemand stierf, maar als hij diegene niet echt kende, dan zat hij er ook nooit mee. Toch vond hij de dood van deze man ergens wel verdacht. Iemand zou hem dan toch op dat balkon moeten zien hebben staan, dansend of wat hij dan ook in zijn dronken bui aan het doen was. Niemand had hij er overgehoord, terwijl er vast wel iemand iets had gezien vlak voordat hij viel.
'Ik moet u eerlijk zeggen meneer Elmenda, dat het mij er niet toe doet wat mijn vader goed vindt en wat niet. Dit klinkt misschien ongeoorloofd en ongemanierd, maar ik ben negentien en ik vind dat ik oud genoeg ben om zelf mijn keuzes te maken en niet dat ik voor elk klein ding aan mijn vader moet vragen of hij het goed vindt of niet. Daarbij, mijne broeder gaat ook gewoon wanneer hij zin heeft, dus waarom ik niet?' zei vrouwe Ellis na zijn opmerking over haar vader.
'Natuurlijk, u bent daar dan oud genoeg voor. Enkel zijn vaders meestal wat bezorgd over hun dochters.' Tot de irritatie van zijn zus, had hun vader haar ook vaak genoeg binnen gehouden. Hij wilde dat haar niks zou overkomen, was niet van mening dat vrouwen zichzelf wel konden redden in tegenstelling tot mannen. Roquan had altijd de vrijheid gehad, die zijn zus niet had. Het speet hem voor haar, maar hij had er weinig aan kunnen doen. Hun vader dulde geen tegenspraak.
Toen hij bijna klaar was met zijn paard hoorde Roquan een maar al te bekende stem over de binnenplaats gallen. 'Roquan! Roquan!' Zijn gezicht betrok toen hij besefte dat de hertog hem zocht en hij vroeg zich af wat er aan de hand was. Als hij maar niet had gehoord dat zijn dochter met hem uit rijden wilde, want hij was bang dat hij daarmee misschien problemen zou krijgen. 'Ik ben benieuwd waarom uw vader mij nodige heeft,' zei hij tegen vrouwe Ellis en hij liep na een blik op haar de stallen uit. Daar op de binnenplaats zag hij inderdaad hertog Ivan staan. Gauw maakte hij een buiging.
'Waarvoor heeft u mij nodig, heer?' vroeg hij onderdanig. Het laatste wat hij wilde, waren problemen met de hertog.

Ivan Corvin, de hertog

'We hebben een bard nodig, een minstreel, een muzikant,' zei Ivan nors.
'En ik heb hem voor vanavond nodig. Aan jou is de taak om er een te vinden, om te zorgen dat het feestmaal van zijn muziek en verhalen is voorzien. Is dat duidelijk?'

[ bericht aangepast op 31 dec 2013 - 18:38 ]

Hohenheim > Theatre.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Thargor Vuurgeboren - Smid
"Zijn we verrekend?" Vroeg Thargor terwijl hij de nieuwe bijl op het eikenhout van de bar legde. De eigenaar van de taverne die tevens barman was pakte de bijl op bij de steel en observeerde hem. "Vakwerk." Zei de man en keek vervolgens Thargor weer aan. "We zijn verrekent." Bevestigde hij. "Mooi." Antwoordde Thargor opgewekt. "Schenk voor mij dan maar een kroes in." De barman begon hoofdschudden maar met een glimlach een kroes te pakken en die in te schenken terwijl Thargor zich gemakkelijk maakte in één van de stoelen bij de haard.

[MEDEDELING:
Rosalie Smith, bakster -XSoulmatesX heeft zich uitgeschreven voor deze RPG]

Murtagh

‘Ik heb geen redenen om grapjes te maken, meisje.’
Het lachen was hem al lang geleden vergaan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Halcyon --> SiIhouette, weer met hoofdletter i

---

That is a perfect copy of reality.

Morgaine Coastillon, Verloofde van de Mihaita

De zoete smaak van zijn lippen beviel haar wel. Ze moest maken dat ze wegkwam voor ze de fout inging.. Ze dronk haar glas leeg en stond op.
"Ik zie je vanavond op het feest." ze liep naar de deur en gaf hem een knipoog. Ze sloot de deur en liep terug naar haar eigen kamer. Het feest zou bijna beginnen.

---

The thing you do mean something to people -Ncis

Serena azzurra rossini

Ze had haar werk op de smids heel eventjes laten liggen om een korte pauze te houden ze zat na tedenken of ze thargor moest vertellen voor wie ze op de vlucht was en wie zr werkelijk was. Misschien was dat toch wel veiliger.

Samen met een bediende had Andreas zijn raam tijdelijk gemaakt. Houten planken waren nu een deel van zijn uitzicht. Het was minder dan het glaswerk maar dat zou nog wel even duren voordat het glas weer terug werd gezet.
Hij besloot dat het tijd werd om zich om te kleden, het feest zou weldra beginnen.

-

Katharina keek ongemakkelijk naar de grond en wist niet hoe xe moest reageren. Daarna keek ze hem aan en probeerde een ander onderwerpte bedenken.
'Als u wilt kunt u mee naar het feest vanavond? De bisschop heeft een uitnodiging en mocht twee personen meenemen en ik mocht mee van hem al voel ik mij niet zo fijn bij het idee dat ik s'avonds alleen naar het klooster moet gaan dus als u mij wilt terug brengen? De bisschop vergeet mij meestal.' Katharina staarde weer naar de grond.

-

Ulrich haalde het zweet van zijn voorhoofd, bekeek alles en haalde opgelucht adem. Het eten zag er goed uit en de koude hapjes konden weggebracht worden. Het varken had nog een klein uurtje nodig maar verder was alles klaar.

-

Isolde bekeek haar jurk, het lijfje zat erg strak maar ze zag er goed uit. Het donkerblauw van haar rok en mouwen zorgde ervoor dat haar haarkleur opviel, het lijfje was zwart met bloemen eroo geborduurd. De jurk had aardig wat gekost maar het was het waard, aan de onderkant van haar rok zaten de zelfde bloemen geborduurd. Als ze draaide zwierde haar rok mee, de lagen stof em het geld waren het zeker waard. Ze hoopte vurgi dat ze vanavond iemand kon vinden, de prins op het witte paard.

Mihaita Ivan Cyprian//Zoon van de hertog
Aarzelend stond Mihaita voor zijn kast, om de perfecte kleding uit te kiezen, meestal kreeg hij een perfecte kledingstuk, maar dit hij had dit keer besloten om het zelf uit te zoeken. Mihaita besloot om zich eerst grondig schoon te schrobben, hij trok zich weer terug naar de kast en begon zich langzaam om te kleden voor het feest.

Blink//muziekant
Blink liep vanuit de bakker het binnenplein op. Overal was er een bijzondere sfeer, een sfeer waar muziek zeker gepast was. De vorige dorpen waar hij verbleef, waren niet zoals dit. Ze waren daar somber en begonnen al met een beetje muziek flink te mopperen.
Blink bedacht wat hij voor een verhalen zou kunnen bedenken. De valk en de draak deden het altijd goed bij dorpelingen. Het verhaal was ook zijn beste verhaal, maar hij hoopte dat de dorpelingen het verhaal van de buitenstaanders ook te waarderen viel.
Blink liep naar een plek, waar hij makkelijk kon zitten, pakte zijn luid en tokkelde wat op zijn luid om hem voorzichtig te stemmen.

(de valk en de draak, en de buitenstaanders verzin ik nu ter plekken)

---

Vampire + Servant = Servamp

Roquan Rochir Elmenda

'We hebben een bard nodig, een minstreel, een muzikant,' zei de hertog nors tegen hem. 'En ik heb hem voor vanavond nodig. Aan jou is de taak om er een te vinden, om te zorgen dat het feestmaal van zijn muziek en verhalen is voorzien. Is dat duidelijk?'
'Duidelijk, mijn heer,' zei Roquan en hij maakte een buiging, waarna hij weer terug liep naar de stallen. Serieus, waarom moest de hertog hem daar nou weer voor hebben. Hij was een ridder, geen loopjongen die je er even om uit stuurde om een bard te zoeken. Straks was hij uren weg, omdat er geen bard in de wijde omgeving te vinden was. Dan miste hij het feest en had hij waarschijnlijk ook nog een kwade hertog, omdat hij veel en veel te laat was.
'Het spijt me vrouwe Ellis, maar ik ben bang dat ik niet met u uit rijden kan,' zei hij toen hij de stallen weer in liep. 'Ik moet van uw vader een bard gaan zoeken, dus dat ga ik nu maar meteen doen. Als u later nog zin heeft om te rijden, kunt u me altijd komen opzoeken. Als ik tijd heb, kom ik graag mee.' Hij maakte nog een buiging naar haar en leidde zijn paard uit zijn stal. Voor het geval er geen bard in het dorp te vinden was, had hij liever zijn paard alvast bij zich om verder te kunnen rijden. Echter was het geluk aan zijn kant, want toen hij de binnenplaats opliep, zag hij ergens een man met een luit zitten. Echte bard of niet, hij kon vast wel wat leuks spelen om de boel wat op te vrolijken. Hij liet zijn paard ergens aan de rand staan, erop vertrouwend dat zijn trouwe dier niet zo maar weg zou lopen, en hij liep op de man met de luit af.
'Zeg, ben jij een bard?' vroeg hij hem. 'Want de hertog zoekt iemand die vanavond op het feest wilt spelen.'

Blink//Muziekant
Blink zat zachtjes wat te spelen, als hij plotseling iemand voor hem zach staan. De muziekant keek de persoon lang aan. 'Zeg, ben jij een bard?' vroeg deze. 'Want we de hertog zoekt iemand die vanavond op het feest wilt spelen.'
Blink keek hem kort aan en tokkelde weer wat noten. 'Het is net hoe je het ziet, ik ben wat dat het gaat geen bard, maar een muziekant. Ik ben bereid om op het feest van jullie te spelen, maar daarvoor staat wel een grote prijs,' zei hij. Maar in zijn gedachte was het altijd een droom geweest om voor hertogen te spelen. Hij vroeg zich ook af, waarom een ridder, zo ver van zijn post deed. Blink stond langzaam op en klopte zijn mantel sneeuwvrij.
'Ach ja, beter dan op de koude grond, slapen lijkt me ook geen pretje,' sprak hij en bleef de man aankijken. 'Welke kant op mijnheer.' Blink glimlachte kort om de sfeer wat te verhogen.

---

Vampire + Servant = Servamp

Murtagh, huurmoordenaar

Murtagh glimlachte donker, terwijl hij zich afvroeg hoe Ludovico daarop zou reageren. Alleen om het zien van zijn gezicht was het al een aantrekkelijk aanbod. Bovendien kreeg hij gratis wijn en kon hij de adel in de gaten houden, wat van groot belang was voor zijn volgende opdracht. Zelfs Ludovico moest dat een goede reden vinden, want hij wist dat zijn doelwit ook aanwezig zou zijn. Het probleem was echter dat hij niet graag zijn gezicht in het openbaar liet zien – zeker niet op zo’n feest – al wist hij dat hij de capaciteiten bezat om onzichtbaar te zijn in een grote menigte als hij daar zijn best voor deed.
‘Oké,’ stemde hij toe.

---

Every villain is a hero in his own mind.