The Corvin Castle Stories - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 feb 2014 - 10:53 ]

| MT |

That is a perfect copy of reality.

`[Mijn topics]

Mt

(Leuke kerstcadeau)

Vampire + Servant = Servamp

{Haha, leuk kerst cadeau ^^}

Andreas Maldovan, bastaard

Andreas keek vanuit zijn raam naar het binnenhof, de hofdames liepen voorzichtig - bang om onderuit te gaan gezien er sneeuw en ijs lag - en de staljongens keken lacherig toe. Andreas keek naar boven, grijze lucht met dwarrelende sneeuwvlokjes. Het was ondanks dat een mooie eerste kerstdag vond Andreas. Op het binnenhof stond een reusachtige boom, die versiert was met houten diertjes, vilten ballen en figuren en slingers gemaakt van paarden haren. In de bomen binnen hadden ze er wassen kaarsjes in hangen dus de hele hal en eigenlijk kasteel rook naar de heerlijke guur van was.
Iemand klopte op zijn deur.
'Binnen?'
Er verscheen een hoofd, rood haar en Andreas lachte. 'Roderik Umstätten wat doe jij hier met kerst mijn vriend?' Roderik en Andreas omhelsde elkaar, gaven elkaar een kus op de wang en keken elkaar aan.
'Ik ben hier heel kort, morgen moet ik voor 2e kerstdag weer thuis zijn. Maar ik heb bericht,' Andreas liep even naar de gang toe, keek rond en deed zijn deur dicht.
'Bericht van de ...' Roderik knikte, gaf Andreas een document met een rode lint en een zegel met daarin een kruis en M P erin. Het was van kardinaal Mazariunus Preot, gretig opende Andreas het document. Las het, las het daarna nogmaals en gooide het van frustratie in de open haard. 'Mijn heer?'
'Vervloekt, weer niets.' Andreas balde zijn vuisten van woede. Hij had al een paar weken gewacht op dit antwoord en er bleek niets in te staan behalve dat hij alleen wettig verklaard kon worden als zijn halfbroer dood ging of zijn vader toestemming gaf. 'Die hoerezoon, als iemand hem maar vermoorde was ik van hem af.'
'Het is slecht heer om zulke dingen uit te spreken. De almachtige God zal hier niet gediend van zijn.' Andreas keek Roderik boos aan, die staarde direct naar de grond. 'Sorry heer, u vroeg niet om mijn mening maar ik zie u niet graag in de hel branden.' Andreas zuchtte.
'Je bent een goede vriend Roderik, alleen...' Andreas bedacht zich wat, 'alleen ik wil jou hier niet in mee nemen. Gezien jou ziel te redden is, die van mij is, zoals je weet, toch al verdoemd gezien ik een buitenechtelijk kind ben. Daarom de enigste manier om mijn ziel te redden is wettig verklaard te worden.' Roderik knikte begrijpelijk.
'Natuurlijk heer, maar is er echt geen andere manier?'
'Als mijn vader, mij wettig zou verklaren, dan is mijn ziel gered. En anders moet er een vreselijk iets gebeuren met mijn broertje lief.' Andreas keek weer naar het raam, er was niemand meer op het binnenhof, deed daarna zijn raam open en ging er met zijn hoofd uithangen. 'Roderik, je weet dat je mijn beste vriend bent toch?'
'Ja?' Roderik kwam naast Andreas staan, 'Wat is er?' Andreas keek hem aan en stond weer op.
'Nou, het spijt mij. Ik zal bericht sturen naar je familie over jouw tragische ongeluk.' Roderik keek hem niet begrijpend aan, daarna pakte Andreas hem bij zijn arm, haakte zijn been waardoor Roderik zijn evenwicht verloor en gaf hem toe een duw. Het gegil van Roderik leek niet op te houden en plots was het klaar, een dove klap en toen gekraak. Andreas keek sip vanuit zijn raam. 'God vergeef mij voor deze daad, maar hij wist te veel en zou mijn missie in gevaar brengen.' Andreas sloeg een kruisje, praten zijn geweten goed en rende toen snel naar beneden het binnenhof op. Tijdens het rennen had hij een goed verhaal bedacht, Roderik - die bekend stond om wel eens ietsje te veel te drinken - dacht voor de grap dat hij wel op het kozijn kon staan. Maar natuurlijk was dat glad en verloor hij zijn evenwicht. Domme rooie koe was het ook.

[ bericht aangepast op 25 dec 2013 - 13:38 ]

Serena Azzurra Rossini/ileana
Zoals altijd loopt Serena alleen door het bos met haar cap van haar groene mantel diep over haar hoofd zodat haar gezicht bijna niet zichtbaar is ze heeft haar boog in de aanslag en ze legt er een pijl op langzaam sluipt ze door het bos opzoek naar een klein of groot dier om dadelijk klaar te maken en op te eten, haar maag begint een beetje te rommelen wat haar gelijk spijt geeft dat ze de vorige dag niet is gaan jagen toen ze de laatste stukjes van haar vlees heeft opgegeten. Een glimlach verschijnt op haar lippen als ze een mooi jong hertje ziet langzaam sluipt ze erop af zo zacht mogelijk zodat ze het hertje niet laat schrikken. Het hertje dat rustig zat te grazen trekt snel zijn hoofd omhoog en spits zijn oren Serena staat weer rustig stil en wacht tot het hertje weer gaat eten, dan houdt ze haar boog goed en richt ze de pijl en boog op het jonge hertje precies waar ze hem wilt raken ze spant haar pees en wacht even terwijl ze haar ogen even een stukje dicht knijpt en dan laat ze de pijl los die op het hertje afvliegt die weer opkijkt omdat hij onraad hoorde of rook.

[Mijn topics! (:]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

BarnOwl schreef:
Serena Azzurra Rossini/ileana
Zoals altijd loopt Serena alleen door het bos

met haar cap van haar groene mantel diep over haar hoofd zodat haar gezicht bijna niet zichtbaar is ze heeft haar boog in de aanslag en ze legt er een pijl op langzaam sluipt ze door het bos opzoek naar een klein of groot dier om dadelijk klaar te maken en op te eten, haar maag begint een beetje te rommelen wat haar gelijk spijt geeft dat ze de vorige dag niet is gaan jagen toen ze de laatste stukjes van haar vlees heeft opgegeten. Een glimlach verschijnt op haar lippen als ze een mooi jong hertje ziet langzaam sluipt ze erop af zo zacht mogelijk zodat ze het hertje niet laat schrikken. Het hertje dat rustig zat te grazen trekt snel zijn hoofd omhoog en spits zijn oren Serena staat weer rustig stil en wacht tot het hertje weer gaat eten, dan houdt ze haar boog goed en richt ze de pijl en boog op het jonge hertje precies waar ze hem wilt raken ze spant haar pees en wacht even terwijl ze haar ogen even een stukje dicht knijpt en dan laat ze de pijl los die op het hertje afvliegt die weer opkijkt omdat hij onraad hoorde of rook.

WenseKronik schreef:
(...)

We schrijven in de verleden tijd

Rosalie Smith, bakster:

Rosalie was al vroeg op en stond al uren in de bakkerij om brood te maken, wat haar vader haar had geleerd. Ze was bijna klaar en dan kon ze haar winkel, waar ze altijd van had gedroomd te kunnen openen. Moeder stond zoals altijd huishoudelijke dingen te doen en liep naar buiten om water te gaan halen. Rosalie vond kerst altijd leuk en zo gezellig met familie, maar ondanks dat miste ze haar vader heel erg. 'Zit niet te dromen, Rosalie' zegt haar moeder, waardoor ze opschrok. Blijkbaar was moeder klaar om water te gaan halen en was ze terug. 'Nee, moeder' zegt Rosalie meteen en ging weer aan haar werk. Het rook heerlijk en overal stond er verschillende broden te koelen en te wachten om netjes in de winkel plaats te kunnen nemen. Rosalie haalde de croissants eruit en liet het op de vensterbank af koelen. Weer plaatste ze de nieuwe broden in de oven en haar moeder hielp met de kolen, zodat de vuur aanbleef. Haar muisje stak zijn kopje op uit haar jurkzakje en keek wat er aan de hand was. Ze moest glimlachen en streelde het beestje even. Ze keek naar buiten en er dwarrelde sneeuwvlokjes naar beneden. Je voelde echt dat het koud was, maar hier in haar bakkerij voelde je dat niet echt. De oven verwarmde de bakkerij, waardoor het lekker warm was. Nog een laatste lading en dan kon Rosalie en haar moeder alles netjes plaatsen en dan konden ze open. Ze moest toch even wachten tot de brood klaar was, dus kon ze even een blokje om lopen. Ze deed haar cape om, die uit stevig wol bestond en liep naar buiten. Meteen omarmde de kou haar en ze deed meteen haar cape strakker om haar tengere lichaam. Ze liep door het dorpje heen, waar ze in woonde en iedereen begroette haar vriendelijk. Iedereen kende haar ook en iedereen vond haar aardig en behulpzaam. Haar adem veranderde in wolkjes en ze keek met haar glinsterde oogjes naar de versieringen, wat het dorpje nog feestelijker maakte. Het enige nadeel was dat er zoveel belasting moesten betalen. Het was schandalig. Mensen konden niet meer ervan rondkomen. Gelukkig kon Rosalie en haar moeder het nog redden, maar het was best zwaar. Als Rosalie nog heel veel brood over hield, dan gaf ze dat aan de armen, haar moeder kon daar zo boos om raken. Ze zei dan dat we daardoor nog eens failliet konden gaan, maar Rosalie vond van niet. Haar vader was precies zoals Rosalie, dat deed hij ook altijd. Ze wou mensen helpen en de koning hielp ze helemaal niet. Ze wou er wat eraan doen, maar die gedachten verbanden ze zichzelf. Als iemand dat hoorde of wist, dan had ze een groot probleem.

[ bericht aangepast op 25 dec 2013 - 14:50 ]

One Who Travels A Higher Path.

Mihaita Ivan Cyprian Corvin//Zoon van de hertog
Met handen bij elkaar gevouwen, knielend voor het kleine altaar, sprak Mihaita zachtjes zijn gebeden naar god. Dit deed hij twee keer per dag. Mihaita maakte zijn gebed af met amen en kwam langzaam overeind. Mihaita nam rustige passen naar de grote kerkdeuren, die moeite had met openen.
De koele winter wind, blies door zijn gekrulde haren. Zijn mantel van schapenwol was hij weer vergeten toen hij het kasteel verliet. Mihaita liep over de gladde stenen van de kerktrap,richting zijn paard die onder een stroafdak stond.
Mihaita pakte zijn teugels en steeg op, liet zich in het zadel glijden en gaf het paard de sporen, richting het kasteel. Mihaita nam nooit de kerk in het kasteel, aangezien hij wilde dat hij onder de burgers wilde zijn.
De kou beet door zijn tuniek, die aan de binnenkant bedekt was met schapenwol om hem warm te houden, maar de kou was ijzig. Zijn vader zal woedend zijn dat hij zonder toesteming zich buiten de muren bevond, maar hij verlangde nu al naar een warme openhaard.

Blink//Muzikant
Met een opgelucht gevoel, verliet Blink de bossen en zag het dorp voor zich, waarbij het kasteel boven de huizen rees. Zijn mantel klapperde om zijn lichaam heen en deed de luid die aan zijn riem gebonden was, meebewegen. Hij smachte naar een herberg met eten en een grote beker wijn. De weg naar het dorp was glad, en de sporen van karren waren duidelijk te zien in de sneeuw.
Twee ridders stonden bij de poort en gingen voor me staan toen Blink aan kwam lopen. 'Wat doet een eenzame reiziger in dit weer,' zei de een, en de muziekant keek hem kort aan. 'Ik kon uit het noorden, heb weken gereist, ik verlang naar een zacht bed,' zei hij, maar de ze waren nog niet overtuigd. 'Laten we beginnen met uw naam en waar u vandaan komt?'
'Ik kom uit het noorden, mijn naam is Blink,' zei Blink en glimlachte even. Een van de bewakers viel de luid aan Blink's riem op en knikte kort. 'Muziekant he, deze mensen mogen wel wat vermaak gebruiken,' zei de ander en lieten me paseren.
'Dit ging sneller dan de vorige dorp,' zei Blink tegen zichzelf en liep het dorp in opzoek naar een herberg.

Vampire + Servant = Servamp

XSoulmatesX schreef:
Rosalie Smith, bakster:

Rosalie was al vroeg op en stond al uren in de bakkerij om brood te maken, wat haar vader haar had geleerd. Ze was bijna klaar en dan kon ze haar winkel, waar ze altijd van had gedroomd te kunnen openen. Moeder stond zoals altijd huishoudelijke dingen te doen en liep naar buiten om water te gaan halen. Rosalie vond kerst altijd leuk en zo gezellig met familie, maar ondanks dat miste ze haar vader heel erg. 'Zit niet te dromen, Rosalie' zegt haar moeder, waardoor ze opschrok. Blijkbaar was moeder klaar om water te gaan halen en was ze terug. 'Nee, moeder' zegt Rosalie meteen en ging weer aan haar werk. Het rook heerlijk en overal stond er verschillende broden te koelen en te wachten om netjes in de winkel plaats te kunnen nemen. Rosalie haalde de croissants eruit en liet het op de vensterbank af koelen. Weer plaatste ze de nieuwe broden in de oven en haar moeder hielp met de kolen, zodat de vuur aanbleef. Haar muisje stak zijn kopje op uit haar jurkzakje en keek wat er aan de hand was. Ze moest glimlachen en streelde het beestje even. Ze keek naar buiten en er dwarrelde sneeuwvlokjes naar beneden. Je voelde echt dat het koud was, maar hier in haar bakkerij voelde je dat niet echt. De oven verwarmde de bakkerij, waardoor het lekker warm was. Nog een laatste lading en dan kon Rosalie en haar moeder alles netjes plaatsen en dan konden ze open. Ze moest toch even wachten tot de brood klaar was, dus kon ze even een blokje om lopen. Ze deed haar cape om, die uit stevig wol bestond en liep naar buiten. Meteen omarmde de kou haar en ze deed meteen haar cape strakker om haar tengere lichaam. Ze liep door het dorpje heen, waar ze in woonde en iedereen begroette haar vriendelijk. Iedereen kende haar ook en iedereen vond haar aardig en behulpzaam. Haar adem veranderde in wolkjes en ze keek met haar glinsterde oogjes naar de versieringen, wat het dorpje nog feestelijker maakte. Het enige nadeel was dat er zoveel belasting moesten betalen. Het was schandalig. Mensen konden niet meer ervan rondkomen. Gelukkig kon Rosalie en haar moeder het nog redden, maar het was best zwaar. Als Rosalie nog heel veel brood over hield, dan gaf ze dat aan de armen, haar moeder kon daar zo boos om raken. Ze zei dan dat we daardoor nog eens failliet konden gaan, maar Rosalie vond van niet. Haar vader was precies zoals Rosalie, dat deed hij ook altijd. Ze wou mensen helpen en de koning hielp ze helemaal niet. Ze wou er wat eraan doen, maar die gedachten verbanden ze zichzelf. Als iemand dat hoorde of wist, dan had ze een groot probleem

.

WenseKronik schreef:
(...)

Denk erom VT

One Who Travels A Higher Path.

XSoulmatesX schreef:
(...)

(Sorry dat ik het zeg, maar het is in de verleden tijd. Oke, misschien zijn er wel woorden tussen die dat niet zijn, maar ik ben er niet perfect in. Je moet ook rekening houden, dat niet iedereen er goed in is.)

WenseKronik schreef:
(...)

Ja maar dat bedoelde ik dat je daarop moest letten. Had ik eventjes er duidelijker bij moeten zetten, mijn excuses hiervoor.

One Who Travels A Higher Path.