RPG - Het Epische Verhaal 3 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2
Overlegtopic 1

Personages

[ bericht aangepast op 9 dec 2013 - 19:52 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Sam probeerde te slapen, ze was erg moe maar door het geschreeuw af en toe bleef ze wakker, net zoals ze niet wist of het dag of nacht was. Ze zuchtte diep. Ze keek even naar Ignatius die aan de andere kant van de cel zat, hij had zijn armen over elkaar en had een boze uitdrukking. Sam glimlachtte eventjes, Ignatius daarin tegen draaide boos zijn hoofd weg.

Ignatius kreeg een idee, en zijn mondhoeken krulden om tot een lach. Hij stond op en liep op Sam af. Hij pakte haar armen en drukte haar hard tegen de muur aan en voelde hoe ze tegenstribbelde, tot hij haar plotseling zoende.

Sam wist niet wat ze ervan moest vinden, ze had eerst de gedachtte dat hij haar tegen de muur zou houden en haar keel zou dichtknijpen. Maar in plaats van een moord aanval zoende hij haar. Ze was overrompeld, van blijdschap maar ook van verbaastheid. Toen hij stopte met haar zoenen keek hij haar aan, Sam wou vragen wat er aan de hand was, waarom hij dat had gedaan. Het enige waar ze echt aan kon denken was om de kleding van zijn lijf af te scheuren. Dus uit reactie en hopelijk om tot het punt na de kleding uit scheuren te komen zoende ze hem hartstochtelijk terug.

Nadat ze elkaar hadden gezoend liet Ignatius haar los en stapte naar achteren. Nu moest ze wel wat zeggen.

Sam snapte niet echt zijn actie, ze keek hem verbaasd aan. Deed toen zelf een stap naar voren en streelde met haar hand langs zijn gezicht. Ze wou maar al te graag weten wat er in zijn hoofd afspeelde.

Goed, ze zei nog niets, stom wijf. Hij zou nog één poging doen om haar aan het praten te krijgen.
'Ik hou van je,' zei hij toen.

Nu was Sam echt met stomheid geslagen, ze wou het ook zeggen. Ze opende haar mond, en kreeg er geen geluid uit.
'HA! Ik wist het ! Je kan gewoon niet meer praten!' Ignatius keek zelfvoldaan naar Sam die tranen in haar ogen kreeg, naar de grond keek en toen hem een keiharde beuk in zijn gezicht gaf.

Ignatius voelde hoe er iets warms op zijn bovenlip drupte en drukte zijn hand tegen zijn neus aan. Toen hij deze even later weer weghaalde zag hij het bloed op zijn handpalm. Woedend keek hij op naar Sam en drukte haar wederom tegen de muur aan.

Hij schrok van haar stem. Hij had niet verwacht haar te zien. Het was al laat. Door de gordijnen heen kon hij zien dat het al avond was.
Zijn arm deed pijn toen hij de dekens weer over zich heen trok, omdat het nogal koud geworden was. Misschien was hij nog niet sterk genoeg…
Pas toen hij daar mee klaar was, durfde hij naar Moon te kijken. Hij begreep niet wat ze bedoelde en was even bang dat haar iets vreselijks was overkomen. Dat er misschien echt een virus was wat hun geheugen aantastte.
‘Ik – ik heb niets…’ begon hij niet-begrijpend. ‘Wat gebeurd er?’

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Sam voelde haar nek dichtgeknepen worden en met het puntje van haar grote teen kon ze net de grond aanraken. Ze probeerde naar lucht te happen terwijl ze Ignatius recht in zijn ogen aan keek. Ignatius keek naar haar lichaam en veranderde iets in zijn blik die net op woedend stond naar iets wat Sam even niet herkende. Ignatius trok aan haar jurk die ze aan had en liet haar keel los, waardoor Sam op de grond viel en met een hand haar hals pakte en deze zachtjes vasthield. Waarom wist ze ook niet, misschien om gewoon te voelen of het nog goed was. Ze voelde dat Ignatius aan haar haren trok, haar uitschelde. Sam haalde diep adem, wat een klootzak. En krapte in zijn gezicht. Dit maakte hem weer boos, Sam bleef aan zijn shirt trekken en knoopjes vlogen in het rond.
Sam vond het heel apart, het was vreselijk maar ook super geil op het moment en ze kwam er al snel achter dat Ignatius blijkbaar het zelfde erover dacht als haar. Gezien er iets groeide in zijn broek.
Hijgend en een beetje nog bijkomend van de pijn stond Sam tegen over hem, ze waren net tien centimeter van elkaar af. Ze keek hem recht in de ogen aan en voelde hoe zijn hand op haar heup lag, zijn andere hand streek langs haar gezicht. Haar handen lagen op zijn borstkas, ze voelde zijn hart bonken door zijn lichaam. Daarna begonnen ze elkaar hevig te zoenen.

Ignatius genoot ervan. Nog altijd was haar lichaam even onweerstaanbaar, nog altijd was ze net zo vurig.
Hij trok haar bustehouder van haar lijf en zoende haar weer.

Ignatius zijn broek ging net zo snel uit als Sam haar bh

{Haha o wat had ik graag gewild dat aenea dat kon zien }

'Megan,' fluisterde ze. 'Ze zei dat je je helemaal niet goed voelde en dat de dokters je niet meer konden helpen. Ze huilde en -'
Door de paniek die ze ervaren had toen ze Megans betraande gezicht zag, kon ze niet meer precies herinneren wat ze had gezegd.
'Ik dacht dat je een terugval had gehad. Dat ze je had opgegeven.'
Ze snapte er niks meer van.

Every villain is a hero in his own mind.

Ignatius trok haar slipje uit.

(euhm moeten we het nu niet in SPOILER zetten ivm 16+ ?)

Ignatius duwde Sam tegen de muur en zoende haar in haar nek, terwijl hij met zijn linkerhand haar borst vast hield en met de rechterhand over haar buik naar beneden gleed.