RPG - Het Epische Verhaal 3 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2
Overlegtopic 1

Personages

[ bericht aangepast op 9 dec 2013 - 19:52 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Goed. Een wijntje.'
Hij keerde zich weer tot Brian.
'Hoef jij niets?'

Megan hapte even naar adem toen ze Li zag liggen. Hij zag er nog slechter uit dan zojuist en ze wilde zich het liefste weer om draaien. Ze wilde hem niet zo zien, met zo veel pijn.
'He Li,' zei ze zacht, toen ze naar zijn bed was toe geschuifeld. 'Ik ben echt heel erg geschrokken, net. Het gebeurde zo ineens.. Ik -'
Ze legde haar hand even troostend op die van Li en keek in zijn ogen. 'Wat gebeurde er? Hoe voel je je nu?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Li, die net een paar uur geslapen had, kon al die vragen niet in één keer verwerken. Zijn ogen gleden langzaam naar haar hand die op de zijne rustte en hij draaide hem om, zodat hun palmen tegen elkaar drukten.
'Ik heb geslapen,' zei hij alsof dat alles wat er die middag gebeurd was, zou verklaren. Hij was nog moe, maar ook blij om bij het ontwaken een bekend gezicht te zien.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Je zou me blij maken met je hoofd op een schaal.'

Every villain is a hero in his own mind.

Megan verstrengelde haar vingers met die Li. 'Je moet gauw weer beter worden. Voel je je wat beter, nu je even geslapen hebt?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ignatius grinnikte weer.
'Begin maar vast te graven.'
Na dat gezegd te hebben keerde hij zich om en verdween in de kelder.

'Ja...' Hij keek naar hun handen. Was dat een goed idee? Een antwoord kon hij zich niet bedenken en hij staarde naar de amandelkleurige muur voor zich. 'Het spijt me dat ik je liet schrikken.' Hij sprak rustig en weloverwogen, om zich goed verstaanbaar te kunnen blijven maken.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Het geeft niet, jij kon er niks aan doen.' Megan zag zijn ogen af en toe afdwalen naar hun handen en voelde zich er ongemakkelijk bij. Ze liet zijn hand vlug los en legde ze daarom op haar schoot.
'Als je liever nog wat wilt rusten moet je dat zeggen.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik vind het fijn dat je er bent.' Li's vingers gleden even over de lakens op zoek naar de hare, maar hij kon ze niet terugvinden. Hij vouwde zijn armen over zijn borst, maar bedacht zich meteen en hij zocht met zijn rechterarm naar de knoppen van zijn bed, om een beetje recht op te kunnen zitten.
Hoewel hij bij Megan altijd op zijn hoede was en altijd overwoog wat hij tegen haar moest zeggen, was ze geen onprettig gezelschap en zou hij ook niet willen dat ze hem achter zou laten.
De reden dat hij zich minder zorgen maakte over zijn gevoelens als hij bij Moon was, kwam ongetwijfeld doordat hij haar zijn ziel al eens geschonken had. De mogelijkheid om in zijn hoofd te kijken, al had hij zichzelf nog zo vaak voor haar afgesloten. Li wist dat Moon wist wat ze daar zou kunnen aantreffen, al leek ze de laatste tijd nogal aan hem te twijfelen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik ben ook blij dat ik hier ben,' zei ze oprecht. 'Wil je wat water? Je zult wel dorst hebben.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Li knikte voorzichtig en voelde even aan het verband rond zijn hoofd.
'Dankjewel.' Hij glimlachte even naar haar. 'Heb je het hier goed? In het hotel.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Megan haalde haar schouders op. 'Ik vind het hier maar niks.' Ze hielp Li uit eennrietje te drinken en zette het glas weer op zijn nachtkastje.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Zorgen ze wel goed voor jullie?' Hij keek haar in de ogen om te zien of ze de waarheid zou spreken in plaats van hem eventueel te sparen door te liegen. Hij wilde het weten. Hij wilde weten of ze sterk genoeg was. Kon ze een tegenslag verwerken? Li hoopte daar gauw achter te komen, want hij wilde niet langer zwijgen.
Het voelde helemaal niet natuurlijk aan om de waarheid te zeggen als hij wist dat hij iemand er mee zou kunnen kwetsen. Toch wilde hij niets liever. Hij was geen leugenaar en wist dat hij zich niet kon inhouden. Hij kon zich zijn eigen geluk niet onthouden, hoewel hij daar in het verleden nooit moeite mee had gehad. Hij had Moon expres vergeten, om haar te sparen, hij had zijn leven gegeven om Megan in veiligheid te brengen. Hij vond die dingen ondragelijk om te doen, maar hij wist dat dat het beste was en daarom kon hij die pijn doorstaan. Li wist nog steeds beter, maar hij kon het niet meer opbrengen om zich weg te cijferen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

(Aaah ik wist het mijn gevoel was juist)


'Jawel hoor. We overleven het wel. Ik dacht eigenlijk dat het erger zou zijn,' antwoordde Megan. Ze glimlachte flauwtjes. 'Weet je al wanneer je hier weer weg mag?'vroeg ze bezorgd.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Aenea was nog steeds verbijsterd door de ironische woordwisseling tussen de twee. Ze kende Brian niet meer terug. Natuurlijk was ze in drieduizend jaar van hem vervreemd, maar het was extra raar omdat hij er weer uitzag als een tiener. Toen ze met elkaar bevriend geweest. Hij in Griffoendor, zij in Zwadderich. Ze vroeg zich naar welke afdeling ze nu zouden worden gestuurd als de sorteerhoed opnieuw een oordeel moest vellen. Het was zeker dat de tijd veel met je deed, zeker als je leven zo verschrikkelijk lang was.
Ze pakte de wijn aan die Ignatius voor haar had gehaald en nipte ervan, terwijl ze zich opnieuw afvroeg wat ze hier deed, in deze wereld. Ze miste haar paleis. Haar boeken. Hier dwaalde ze maar rond, sliep ze in bedden die niet van haar waren en werd ze vertroeteld door mensen die ze niet kende.

Every villain is a hero in his own mind.