RPG - Het Epische Verhaal 3 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2
Overlegtopic 1

Personages

[ bericht aangepast op 9 dec 2013 - 19:52 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

[Nah, wij zijn toch de enige die dit lezen.]

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat heeft zij niet gedaan, maar ik.'
Hij keek har niet aan. Het was niet zijn bedoeling geweest om har haar nu al te vertellen. Haar zijnkeuze nu al mee te geven. Het was laat en hij wilde weer slapen, omdat hij zenuwachtig was voor morgen. Ze gingen zijn katheter eruit halen en oma talk zich niet kon herinneren hoe het daar gekomen was, vond hij het nogal een enge gedachte. Hij zou nieuw verband en pleisters krijgen en ze hadden het zelfs over hechtingen gehad.
'Het voelde als liegen en ik weet dat ik er er meer rekening mee had moeten haaiden, maar gek genoeg kan ik dat niet... Ik weet nu zo'n beetje wat ik voel en dus moest ik het haar zeggen.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Moon had het idee dat hij raaskalde.
‘Waarom geef je het op?’ vroeg ze met overslaande stem. ‘Het ging toch veel beter met je?’
Ging hij weer weg? Liet hij haar weer achter?

Every villain is a hero in his own mind.

Ignatius trok ineens zijn hand weg. Hij dacht aan Aenea, hoe hij had gezegd dat hij van haar hield. Als ze dit zag, zou ze het erg vinden?
Hij schudde die gedachte van zich af. Dit was geen liefde, maar lust. Hij zou het bewijzen.
'Sam,' fluisterde hij toen.
'Doe je ogen dicht.'

[ bericht aangepast op 11 dec 2013 - 15:43 ]

Was het beter om nu te liegen? Nee, Moon zou het hem niet in dank afnemen als hij haar de komende dagen zou laten denken dat hij niet zo lang meer te leven had. Dan was hij haar sowieso kwijt. Dat wilde hij niet. Hij had zich met haar verbonden , haar -gedeeltelijk - toe gestaan om in zijn binnenste te kijken. Hij had zijn missie en zijn zorgen met haar gedeelt terwijl ze nog zo jong was. Ze had het allemaal antastisch opgepikt. Beter san hij had mogen hopen. Ze was sterk en vastberaden om hem nooit te zullen verlaten. Ze zou get. hem in de eeuwigheid beloofd hebben als hij niet was weggegaan.
'Ik heb je nodig.' Het was de enige waarheid waar hij zeker over durfde te zijn. 'Ik weet dat ik er nooit meer om mag vragen, maar ik heb je nodig. Alleen jou.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Eindelijk besefte Moon dat ze het over heel verschillende dingen hadden. Zij dacht alleen maar aan zijn gezondheid, maar Li was al een stap verder gegaan.
‘Je hebt Megan afgewezen?’ giste ze. ‘Was dat de reden waarom ze huilde?'
’

Every villain is a hero in his own mind.

‘Waarom zoek je haar dan niet op in de dood?’ antwoordde Epialthes. ‘Dan kun je voor eeuwig bij haar zijn.’ Hij wenste dat hij nu een mes in zijn handen kunnen toveren, maar helaas. ‘Of ben je soms bang om te sterven, hmm?’

Every villain is a hero in his own mind.

'Waarom doe jij het niet? Vertel haar dat ik haar mis.'
Hij zocht met zijn hand naar het glas dat zojuist nog op tafel had gestaan.

Li wilde het nuet zo noemen, maar dat was wel zoals Megan het ervoer en Moon blijkbaar ook.
Toch knikte hij.
'Ik wilde niet dat ze het gevoel zou hebben dat ik - dat ik weer dezelfde fout makte als met jou en daarom heb ik het haar eerst gezegd.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

‘En dan?’ snoof Epialthes. ‘Dan moet ik haar vertellen dat je te laf bent om zelf naar haar toe te gaan?’

Every villain is a hero in his own mind.

'Dan moet je haar vertellen dat ik haar zal komen halen.'
Hij vond het glas en hield het stevig vast.

Epialthes schoot in de lach. ‘Waarom koop je geen pop? Die kun je net zoveel leugens toefluisteren als je wilt – en ze kan niet dood ook!’

Every villain is a hero in his own mind.

Woedend tilde Ardaneus het glas op en sloeg het met een hoop gerinkel kapot in Epialthes' gezicht. Hij voelde hoe de scherven zich ook in zijn eigen hand boorden, maar haalde met de scherf die hij vast had nogmaals uit.

Epialthes vloog overeind, zodat de tafel omviel. Scherven staken uit zijn gezicht en hoewel het verdomd pijn deed, gaf hij geen kik. Ardaneus struikelde toen de tafel op hem viel en ging languit gevloerd.
Hij zakte naast hem door zijn knieën. ‘Ik had een uitweg gevonden, maat. Je kunt alleen wel op je buik schrijven dat jij meegaat. Ik keer terug naar Amy en dan zal ik ik degene zijn wiens kind ze draagt,’ siste hij. ‘Of ze het nou wilt of niet.’

Every villain is a hero in his own mind.

Ardaneus negeerde de snijdende pijn in zijn hand, want de woorden van Epialthes waren nog veel pijnlijker.
'Je liegt,' siste hij terug, 'je liegt altijd.'