RPG - Het instituut voor Bijzondere Gevallen - Hawai 2 - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.


Het is zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid.
Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven.
Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn.
Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen. De zeemeerminnen en Rodey worden wel toegelaten, maar voor de halfwolven blijven ze vrezen. Ze zijn bang dat ze andere wezens opeten.
Zij worden geacht om in de bossen, buiten het dorp te leven, tussen de andere, gevaarlijkere wezens. Daarom verlaat ook niemand het dorp. Behalve voor het water.
Het dorp wordt bestuurd door een stel wijzen, die bepalen wat ze allemaal moeten doen wanneer er iets gebeurd.

Meer uitleg en het inschrijf topic vindt je hier: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157054

Personages

Bethany 'Beth' - 21 - tijgermens q]Marjannee[/q
Enaid - 97 - ederos q]Hohenheim[/q
Ferapyle - ? - sater q]Ensiferum[/q
Leona - 27 - trol q]Ensiferum[/q
Meller Wartons - 14 - mensee q]Marjannee[/q
Michelle L'Oreal - 22 - vervloekt mens q]Ensiferum[/q
Minkabh - +/- 47 - papegaaienotter q]Hohenheim[/q
Peikka - 31/32/33 - follet q]Hohenheim[/q
Russel Wartons - 22 - mensee q]Marjannee[/q
Satyr - 21 - sater q]Ensiferum[/q
Stimpy - 1 - eekhoorn q]RosanneB[/q
Tari - 19 - elf q]Marjannee[/q
Venomis - 24 - dracaena q]Ensiferum[/q
Weather - 20 - Treeture q]Marjannee[/q

Nieuwkomers
Allie - 22 - zeemeermin q]Hohenheim[/q
Athiabbe Duskfury - 20 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Baiel - 22 - nereïde q]Marjannee[/q
Cordelia Duskfury-Grecia - 21 - zeemeermin q]RosanneB[/q
Emily Grecia - 22 - zeemeermin q]Marjannee[/q
Glaie - ? - nereïde q]Marjannee[/q
Gyab Duskfury - 19 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Javelin Ash - 21 - halfwolf q]Marjannee[/q
John ? - ? - mens q]Marjannee[/q
Kato Duskfury - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Limany Redfinder - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Maerle - 0 - zeemeermin/nereïde q]Marjannee[/q
Nykin Duskfury - 0 - halfwolf/meermin q]Hohenheim[/q]/[q]RosanneB[/q
Oliver May - 24 - mendax q]Marjannee[/q
Pagelino Duskfury - 12 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Patja Duskfury - 9 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Prahi - 29 - Syrene q]Hohenheim[/q
Qako Duskfury - 26 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Rodey Diablo - 21 - bosduivel q]Hohenheim[/q
Wyatt - 23 - waternimf q]Hohenheim[/q
Yati Stormghost - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Zipp +/- 4- bosduivel q]Hohenheim[/q

Overig
Jill - 22 - mendax q]RosanneB[/q

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Qako grinnikte. 'Het is ook niet waar. Je hebt mij toch.'

'Wat moest ik dan doen?'
Rodey kon geen schuldgevoelens opbrengen voor deze situatie, ook al stond John voor hem, verzwakt en gebroken. Het lukte hem gewoon niet.
'Venomis heeft misschien tien schuilplaatsen en ik ken er hooguit twee. Toen ik John daar aantrof en de dag erna besloot om hem daar stiekem vandaan te halen, kon ik die plek niet meer terugvinden. Denk je echt dat ik John of Baiel of Ariana daar zou achterlaten als ik dacht dat het me niet zou lukken om ze terug te vinden? Een andere keus had ik niet, want anders zou ze iedereen iets aandoen, tot ze John zou vinden.'

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia streek met haar vinger langs Liae's snuitje en keek even bewonderend naar haar witte vacht. 'Wil je haar vasthouden?' vroeg ze aan Michelle.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Graag!' Ze keek vertederd toe hoe Cordelia het kindje in haar armen legde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Je had het ons kunnen vertellen,' mompelde Emily. Ze stond op. 'Eh - ik ga naar huis. Of zo.' Ze wilde net weglopen en draaide zich toen weer naar John terug. 'Ik zal binnenkort naar Glaie zwemmen.'
'Emily, het is niet nodig dat jij gaat, je bent zwanger.' John schudde zijn hoofd. 'We vinden wel een andere manier.'
'Nee, ik ga wel. Eh - doei.' Ze draaide zich abrupt om en liep de straat over, richting het hotel. Toen ze bijna bij het hotel aan kwam, bedacht ze zich en liep ze naar het strand. Ze begon te rennen en liep een paar meter het water in, zodat haar benen transformeerden tot haar staart. Ze ging tot haar middel in het water zitten en ging toen in het water liggen. Het was eb en het water kabbelde rustig over haar lichaam. Ze besefte pas na een paar minuten dat ze vlakbij Cordelia's huisje was en had er plotseling heel veel behoefte aan om bij haar zusje uit te huilen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Er verschenen blosjes op haar wangen. 'Dat is waar.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cordelia glimlachte en ging naast Kato zitten. 'Ze is lief hè,' zei ze trots.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Rodey bleef een beetje verslagen achter. Hij keek John niet aan toen hij een bes van de grond raapte en die uiteindelijk fijn kneep in plaats van hem op te eten. Hij wist niet wat hij anders had moeten zeggen. Hij voelde zich schuldiger doordat hij Venomis in een nog slechter daglicht had gezet dan dat hij John had verraden. Dat was nou eenmaal zo gelopen.

Kato gebruikte dit moment om net als zijn dochter even naar zijn wolvengedaante te transformeren en zo Michelle en Cordelia de kans te geven elkaar te leren kennen.


Qako glimlachte.
'Heb je vanavond wat te doen?' vroeg hij in een impuls. Geen idee of ze ja zou zeggen, maar hij zou blij zijn met haar gezelschap. Hij en Limany konden niet heel goed met elkaar over weg, vanwege Kato en op haar na was Javelin de enige halfwolvin die van Montserrat was meegekomen en niet zijn zus was. ''Ik ben in de namiddag klaar en we kunnen best wat gaan drinken als ik mijn zusje naar bed heb gebracht.'
Pagelino en Gyab zouden wel op haar passen.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Na sleepte Emily zichzelf weer het water uit. Ze droogde haar staart met haar armen en stond toen op. Het was weer goed tussen haar en Cordelia, dus die zou het vast niet erg vinden als ze haar nu opzocht. Ze had het vast druk met Liae, maar hopelijk kon ze wat tijd vrijmaken voor Emily.
Ze liep het duin op naar het kleine, maar mooie huisje van Kato en Cordelia. Toen ze dichterbij kwam, hoorde ze vrolijke stemmen uit het huisje komen. Emily aarzelde even, maar keek toen toch eerst even door het raampje naar binnen voordat ze aanklopte.
Haar hart brak bij wat ze zag. Nykin zoefde als wolfje door de kamer en sprong toen tegen Cordelia op, die hem liefdevol op schoot nam. Naast haar lag Kato op de grond. Zelfs als mens had ze hem nog nooit zo verliefd zien kijken als hij nu naar zijn kleine babydochtertje keek, die in de armen lag van een vrouw die Emily vaag bekend voorkwam, maar van wie ze de naam niet kon bedenken. Het geluk straalde van hen af en Emily voelde zich vervangen. Deze meid, van wie ze de naam niet eens wist, had haar nichtje eerder gezien dan Emily zelf. Ze hield kleine Liae in haar armen en Emily hoorde haar bijna zeggen dat het een prachtige baby was. Woorden die ze zelf had kunnen uitspreken, want Liae was werkelijk een beeldschoon meisje.
Het viel Emily behoorlijk zwaar toen het tot haar doordrong dat Cordelia haar niet langer nodig had, terwijl zij Cordelia meer nodig had dan ooit. Het was haar zusje gelukt een leven op te bouwen op dit eiland. Cordelia had een gezin, had twee gewenste kinderen, haar man verdiende goed… ze was gelukkig. Emily had zich nog nooit zo ver van Cordelia gedistantieerd gevoeld dan nu. Ze wilde haar zusje niet storen en belasten met haar problemen. Cordelia had ook genoeg meegemaakt en zij verdiende dit geluk. Zij verdiende een gezin, iets wat ze in haar jeugd nooit had gehad. Zij verdiende het om zorgeloos te leven, in ieder geval voor even. Ze moest genieten met de komst van haar tweede kind zonder te worden belast met de problemen van een ander. Als Emily er alles bij haar uit zou gooien, zou Cordelia dat zich veel te persoonlijk aantrekken. Ze zou er wakker van liggen en proberen constant op zoek te gaan naar oplossingen, die er simpelweg niet waren.
Dat kon Emily haar zusje niet aandoen. Ze draaide zich bij het raam weg en begon rustig weer het dorp in te lopen. Ze had geen doel waar ze heen wilde, maar ze wist wel dat ze bij Cordelia en haar gelukkige gezin weg moest. Ze moest dit alleen oplossen. Zelf haar keuzes maken en oplossingen zoeken. Ze haalde diep adem. Dat kon ze. Ze wist dat ze het kon, want ze had het eerder gedaan, toen ze nog maar een kind was. Ook toen had ze voor zichzelf moeten zorgen. Ze wist dat ze het kon. Zonder Cordelia, zonder Rodey. Ze kon haar eigen keuzes maken en zou haar eigen manier vinden om al haar problemen op te lossen.

-

'Dat lijkt me leuk!' zei Javelin. Hoewel ze een tikje verbaasd was, leek het haar ook echt gezellig. Qako was de enige met wie ze echt leuk contact had gehad.

[ bericht aangepast op 15 dec 2013 - 23:05 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Limany volgde een cursus lezen in de bibliotheek en verliet deze met een paar kleine boeken onder haar arm. Het was best een moeilijke vaardigheid, maar ze was leergierig en geduldig. Ze vond het belangrijk om in deze gemeenschap te kunnen lezen, want dat zou bepaalde dingen gemakkelijker maken. Het bijhouden van haar financiën was een van die dingen.
Ze stak de hobbelige straat over en zag tot haar opluchting dat de groenteboer nog niet gesloten was. Ze had sinds kort een eigen huisje, klein en in het midden van het dorp. Een beetje eenzaam was het wel, maar ze had nu de mogelijkheid om haar eigen maaltijden te bereiden en nu ze niet meer hoefde te letten op wat de Alfa's meenamen, probeerde ze ook steeds meer dingen uit. Soms kreeg ze vlees van Qako, als die toevallig over had en anders ging ze naar de slager. Ze had geen baan als bewaker en waagde zich daarom ook niet uit het dorp, zeker niet nadat Venomis verschillende inwoners had ontvoerd, al waren die allemaal levend en wel teruggekeerd.
Limany legde een paar munten op de toonbank voor de wortels, aardappelen en de kool die ze had gekocht en even later viel de deur rinkelend achter haar in het slot. Het was nog erg licht buiten en ze besloot vanavond even naar het café te gaan om te zien of Emily aan het zingen was. Limany hoopte dat ze het nog een beetje kon volhouden, met haar tweede baby op komst en Baiel en Mearle om voor te zorgen. Ze had het zelf wat drukker gekregen, omdat ze op haarzelf was gaan wonen en die cursus deed, maar ze wilde graag tijd voor haar vriendin vrij maken.
Toen ze de straten richting haar huisje afliep, passeerde ze een eenzame en droevige gedaante. Limany was zo goed gehumeurd dat ze zich eigenlijk niet echt met haar omgeving bezighield, tot het blauwe haar bijna uit haar gezichtsveld verdwenen was.
'Emily!'
Het meisje draaide zich om en Limany zag dat ze rode ogen had. Haar haren waren nat; ze had waarschijnlijk net gezwommen en ze keek met een soort vastberadenheid die bijna in radeloosheid overging.
Limany had gehoopt haar vrolijk aan te treffen, zingend met haar mooie stem mannen van hun stuk brengend. Haar ogen speurend door het publiek op zoek naar bekenden en geliefden. Ze leek meer op zoek naar zichzelf. Iemand die haar zou vertellen wat ze moest doen.
Limany pakte haar hand. Haar huis was dichterbij. Ze kon Emily daar op zijn minst even een handdoek aanbieden en vragen of ze iets nodig had, zowel op korte als lange termijn.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

‘Dat is ze zeker.’
Ze probeerde de krop in haar keel weg te slikken toen ze met haar vingers het zachte wangetje streelde en in de hemelsblauwe (???) ogen van het kindje keek. Ze probeerde haar eigen gevoelens te bedwingen, maar ze had nog nooit een baby’tje in haar armen gehad en het drukte haar met de neus op de feiten: zij zou nooit haar eigen kind in haar armen houden. Zij zou nooit een kind groot brengen en eigenschappen van zichzelf in een anders zien. Een eenzame traan glipte over haar wang en drupte op de schouder van het meisje, waar ze de vlek gauw probeerde weg te vegen voordat iemand het in de gaten had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kato, die als wolf veel sensitiever was, merkte aan haar houding dat er iets aan de hand was. Hij bleef echter zitten en keek aandachtig naar Liae, die het allemaal wel prima vond en naar Michelle staarde.
Nykin leek het alleen minder leuk te vinden dat een vreemde zijn zusje vasthield want hij trok zichzelf op aan de bank en keek net als zijn ouders en Michelle naar hoe Liae in haar armen lag. De baby stoorde zich daar niet aan en greep met haar vingertjes de omslag doek die haar warm hield stevig beet.

'Mooi!' zei hij en hij probeerde zijn enthousiasme te verbergen. Dat lukte alleen niet echt en na een grimas te hebben getrokken, veranderde hij weer in een wolf.

[ bericht aangepast op 15 dec 2013 - 23:38 ]

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia had het ook gezien, ze dacht het in ieder geval te hebben gezien. 'Is alles oké?' vroeg ze zacht.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

‘Jawel,’ zei Michelle zacht. Het was immers het einde van de wereld niet. Het herinnerde haar alleen aan haar eigen, eenzame toekomst en ze wist dat ze dit gevoel nog veel vaker zou ervaren. ‘Het is gewoon… ik zou later ook zo graag een kleintje willen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Maar dat kan toch ook?' glimlachte Cordelia. 'Of - of kan dat niet?' Ze keek een beetje onzeker naar Michelle, omdat ze bang was dat ze iets verkeerds had gezegd.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Michelle richtte haar blik op de baby en vermeed het om Cordelia aan te kijken.
‘Nee. Helaas kan ik geen kinderen krijgen.’
Een nieuwe traan rolde over haar wang en drupte op haar schouder.

---

Every villain is a hero in his own mind.