• Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
    Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.


    Het is zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid.
    Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
    De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven.
    Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
    Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn.
    Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen. De zeemeerminnen en Rodey worden wel toegelaten, maar voor de halfwolven blijven ze vrezen. Ze zijn bang dat ze andere wezens opeten.
    Zij worden geacht om in de bossen, buiten het dorp te leven, tussen de andere, gevaarlijkere wezens. Daarom verlaat ook niemand het dorp. Behalve voor het water.
    Het dorp wordt bestuurd door een stel wijzen, die bepalen wat ze allemaal moeten doen wanneer er iets gebeurd.

    Meer uitleg en het inschrijf topic vindt je hier: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157054

    Personages

    Bethany 'Beth' - 21 - tijgermens q]Marjannee[/q
    Enaid - 97 - ederos q]Hohenheim[/q
    Ferapyle - ? - sater q]Ensiferum[/q
    Leona - 27 - trol q]Ensiferum[/q
    Meller Wartons - 14 - mensee q]Marjannee[/q
    Michelle L'Oreal - 22 - vervloekt mens q]Ensiferum[/q
    Minkabh - +/- 47 - papegaaienotter q]Hohenheim[/q
    Peikka - 31/32/33 - follet q]Hohenheim[/q
    Russel Wartons - 22 - mensee q]Marjannee[/q
    Satyr - 21 - sater q]Ensiferum[/q
    Stimpy - 1 - eekhoorn q]RosanneB[/q
    Tari - 19 - elf q]Marjannee[/q
    Venomis - 24 - dracaena q]Ensiferum[/q
    Weather - 20 - Treeture q]Marjannee[/q

    Nieuwkomers
    Allie - 22 - zeemeermin q]Hohenheim[/q
    Athiabbe Duskfury - 20 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Baiel - 22 - nereïde q]Marjannee[/q
    Cordelia Duskfury-Grecia - 21 - zeemeermin q]RosanneB[/q
    Emily Grecia - 22 - zeemeermin q]Marjannee[/q
    Glaie - ? - nereïde q]Marjannee[/q
    Gyab Duskfury - 19 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Javelin Ash - 21 - halfwolf q]Marjannee[/q
    John ? - ? - mens q]Marjannee[/q
    Kato Duskfury - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Limany Redfinder - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Maerle - 0 - zeemeermin/nereïde q]Marjannee[/q
    Nykin Duskfury - 0 - halfwolf/meermin q]Hohenheim[/q]/[q]RosanneB[/q
    Oliver May - 24 - mendax q]Marjannee[/q
    Pagelino Duskfury - 12 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Patja Duskfury - 9 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Prahi - 29 - Syrene q]Hohenheim[/q
    Qako Duskfury - 26 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Rodey Diablo - 21 - bosduivel q]Hohenheim[/q
    Wyatt - 23 - waternimf q]Hohenheim[/q
    Yati Stormghost - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
    Zipp +/- 4- bosduivel q]Hohenheim[/q

    Overig
    Jill - 22 - mendax q]RosanneB[/q


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    'Graag!' glimlachte Michelle.


    Every villain is a hero in his own mind.

    'O nee. Dat wil ik je niet aandoen. Ik red me wel.'
    Hij pakte en van de ganzenbotjes en brak hem door midden om het merg eruit te zuigen.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    John was spullen aan het inzamelen voor zijn reis hier vandaan. Hij wilde niet langer op dit eiland blijven en zou een adres bij Emily en Baiel achterlaten waar hij zou verblijven, zodat ze hem altijd konden bereiken. Hij hoopte dat het niet al te lang zou duren voordat ze Glaie zouden inlichten over zijn terugkomst, maar begreep wel dat het wat langer zou duren. Er was te veel gaande.
    Hij voelde zich wel een beetje bezwaard dat hij Emily en Baiel in deze situatie achterliet, maar wist dat het nodig was. Niet alleen omdat hij hen alleen maar meer in gevaar bracht door hier te zijn, maar ook omdat hij kapot zou gaan als hij hier te lang moest blijven. De gedachte aan Glaie had hem op de been gehouden, maar hij kon niet langer op een eiland blijven wonen waar dat vreselijke wezen ook woonde. Sterker nog, die ook bij hen in het dorp woonde. Hij wilde iemand waarschuwen dat Ariana Venomis was, zodat er op het juiste moment ingegrepen kon worden als dat nodig was. Daarvoor had hij echter wel een buitenstaander nodig, iemand die niets zou zeggen tot het moment daar was. Hij had nog niemand gevonden.
    Hij had de kar van Emily en Baiel geleend en had er alle spullen die hij tot nu toe had verzameld, in gestopt. Hij wist dat hij niet te veel moest meenemen, maar kon wel iets gebruiken. Hoe hij weer in de mensenwereld kon functioneren - dat zag hij dan wel weer.
    Hij keek even om zich heen en zijn oog viel op iets wat hem verbijsterde. Iets in hem knapte toen hij het groene lichaam van Rodey en het blauwe haar van Emily herkende. Rodey had zijn arm om Emily geslagen en Emily lag met haar hoofd op Rodey's schouder.
    John liet zijn kar en zijn spullen voor wat het was en liep met grote passen richting Emily en Rodey. Hij ging voor haar staan. 'Emily, weet je wel wat hij gedaan heeft?' zei hij, vol ingehouden woede. Hij had zijn handen gebald tot een vuist en keek even vol minachting naar het wezen dat hij haatte.
    Emily, die uit een soort trans leek te ontwaken, keek verward op. 'Wat?'
    'Wil je weten wie mij naar Venomis heeft gebracht? Dankzij wie ik maandenlang gevangen heb gezeten?'
    Emily keek hem verbijsterd aan. Haar blik ging even naar Rodey en toen weer terug naar John. 'Hoe bedoel je? Rodey, wat bedoelt hij?'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Javelin haalde haar schouders op. 'Ik heb weinig beters te doen.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'John en ik waren het bos in gegaan en toen heeft Venomis hem ontvoert,' antwoordde Rodey ,te een stalen gezicht. 'Ze zoutjes in ijspegels veranderen als ik haar niet hielp.'


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    'Rodey heeft me bij Baiel weggehaald en naar Venomis gebracht,' zei John. Zijn stem sloeg over van woede. 'En later heeft hij nog gezellig met ons gedineerd.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Rodey wilde Venomis miet verraden, maar hij wilde Emily ook niet kwijt nu ze zo dichtbij was.
    'Het is maar wat je gezellig noemt. Veel keuze had ik niet.'


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Cordelia maakteeen flesje voor Liae en gaf die aan Kato. Ze keek met een liefdevolle blik hoe hij haar de fles gaf en zag vanuit haar ooghoeken dat Nykin Michelle besnuffelde. Hij was altijd al nieuwsgierig geweest.
    'Wil je iets drinken of eten?' vroeg ze aan Michelle.


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    Emily keek nogal verbijsterd van de één naar de ander. Ze was nog niet bekomen van haar schrik met Venomis en nu kreeg ze dit te horen; het werd haar wel erg veel. 'Dus ze vroeg jou om John af te leveren… En dat heb je gedaan?' vroeg ze, om het samen te vatten. Ze wist niet goed wat ze ervan vond, maar ze wist wel dat ze dit niet binnen enkele seconden zou kunnen verwerken.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Michelle stak haar hand uit en tastte met haar vingers het harige kopje van het jonge wolfje af. ‘Eh, lekker. Heb je iets fris?’


    Every villain is a hero in his own mind.

    'We hebben een hele lekkere vruchtensap?' zei Cordelia. 'Lust je dat?' Ze liep naar het keukentje en vulde drie glazen. Ze gaf Nykin een koekje in zijn handjes, toen hij terug veranderde en hij keek Cordelia glunderend aan. Hij pakte een van zijn nieuwe blokjes vast en liet die trots op Michelles schoot vallen.


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    'Ze zou hem toch wel te pakken krijgen, had ze gezegd.' Rodey keek haar niet aan. 'Ze had ons natuurlijk gezien toen we arriveerden en geweten dat John een mens was. Ze vond me op een keer in het bos en dreigde het dorp aan te vallen als ik 'die mens' niet zou uitleveren en ik zei haar dat er hier geen mensen waren, maar dat geloofde ze niet. Ze weet het, ze ruikt het.'

    ~ ~


    'Ik ook niet,' grinnikte Qako. Een beetje in zijn huisje ronddwalen was ook niet ideaal.'


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    'Waarom heb je het niet verteld?' zei Emily zacht.

    Javelin glimlachte, maar haar gezicht betrok toen ze aan Montserrat dacht. 'Veel meer dan jagen kan hier eigenlijk ook niet echt,' zei ze.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Hoe zou je dan gereageerd hebben? Je hebt jezelf net ongelofelijk in de nesten gewerkt, Em. Ik wilde je beschermen.'Jullie allemaal.'

    ~ ~

    'Nou, de dorpsfeesten zijn hier wel leuk,' vond Qako, 'en het café is wel gezellig.' Hij ging er alleen niet te vaak heen, vanwege het gezang van Emily. 'Maar ik heb natuurlijk ook nog mijn broertjes en zusje waar ik voor moet zorgen.'

    ~ ~


    Kato glimlachte toen hij zag hoe Nykin Michelles aandacht probeerde te trekken. Die was blij met elk soort bezoek dat ze kregen. Hij was totaal niet bang of verlegen en Kato wist zeker dat hij thuis een hele goede toekomst zou hebben met zo'n instelling.
    Liae had haar fles na verloop van tijd leeg en deed haar ogen weer dicht.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    'Iedereen dacht dat John dood was!' zei Emily. 'We - we dachten dat hij verdwaald was, dat hij gestorven was van de honger, opgegeten… Jij hebt nog een keer met hem zitten eten, je wist dat hij leefde, maar dat heb je ons niet gezegd…' Ze kon haar teleurstelling niet verbergen. Ze wilde haar teleurstelling ook niet verbergen. Hij had gelijk dat zij nu in eenzelfde situatie zat, maar zij zou niet zomaar iemand hebben uitgeleverd aan dat monster en bovendien zou ze ieder teken van leven direct hebben uitgeleverd aan de nabestaanden. Glaie zou meer hoop hebben gehad als ze nog had geweten dat John in leven was…

    -

    'Dat scheelt wel. Ik heb niemand.' Toen ze het zei, begon ze te lachen. 'Dat klinkt nogal depressief. Zo bedoel ik het niet, hoor.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain