RPG - Het instituut voor Bijzondere Gevallen - Hawai 2 - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.


Het is zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid.
Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven.
Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn.
Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen. De zeemeerminnen en Rodey worden wel toegelaten, maar voor de halfwolven blijven ze vrezen. Ze zijn bang dat ze andere wezens opeten.
Zij worden geacht om in de bossen, buiten het dorp te leven, tussen de andere, gevaarlijkere wezens. Daarom verlaat ook niemand het dorp. Behalve voor het water.
Het dorp wordt bestuurd door een stel wijzen, die bepalen wat ze allemaal moeten doen wanneer er iets gebeurd.

Meer uitleg en het inschrijf topic vindt je hier: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157054

Personages

Bethany 'Beth' - 21 - tijgermens q]Marjannee[/q
Enaid - 97 - ederos q]Hohenheim[/q
Ferapyle - ? - sater q]Ensiferum[/q
Leona - 27 - trol q]Ensiferum[/q
Meller Wartons - 14 - mensee q]Marjannee[/q
Michelle L'Oreal - 22 - vervloekt mens q]Ensiferum[/q
Minkabh - +/- 47 - papegaaienotter q]Hohenheim[/q
Peikka - 31/32/33 - follet q]Hohenheim[/q
Russel Wartons - 22 - mensee q]Marjannee[/q
Satyr - 21 - sater q]Ensiferum[/q
Stimpy - 1 - eekhoorn q]RosanneB[/q
Tari - 19 - elf q]Marjannee[/q
Venomis - 24 - dracaena q]Ensiferum[/q
Weather - 20 - Treeture q]Marjannee[/q

Nieuwkomers
Allie - 22 - zeemeermin q]Hohenheim[/q
Athiabbe Duskfury - 20 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Baiel - 22 - nereïde q]Marjannee[/q
Cordelia Duskfury-Grecia - 21 - zeemeermin q]RosanneB[/q
Emily Grecia - 22 - zeemeermin q]Marjannee[/q
Glaie - ? - nereïde q]Marjannee[/q
Gyab Duskfury - 19 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Javelin Ash - 21 - halfwolf q]Marjannee[/q
John ? - ? - mens q]Marjannee[/q
Kato Duskfury - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Limany Redfinder - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Maerle - 0 - zeemeermin/nereïde q]Marjannee[/q
Nykin Duskfury - 0 - halfwolf/meermin q]Hohenheim[/q]/[q]RosanneB[/q
Oliver May - 24 - mendax q]Marjannee[/q
Pagelino Duskfury - 12 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Patja Duskfury - 9 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Prahi - 29 - Syrene q]Hohenheim[/q
Qako Duskfury - 26 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Rodey Diablo - 21 - bosduivel q]Hohenheim[/q
Wyatt - 23 - waternimf q]Hohenheim[/q
Yati Stormghost - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Zipp +/- 4- bosduivel q]Hohenheim[/q

Overig
Jill - 22 - mendax q]RosanneB[/q

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ja,' antwoordde hij duidelijk. Hij had naar haar en Liae liggen luisteren toen Cordelia haar voedde op de rand van het bed en het was erg rustgevend geweest. Cordelia neuriede de baby zachtjes weer in slaap nadat die zachte geluidjes had gemaakt tijdens het drinken.
Hij had sinds Liae hem wakker had gemaakt aan Michelle gedacht en aan hoe het zou zijn om te weten dat je geen mogelijkheid had op een eigen gezin. Niet met kinderen, in ieder geval. Hij wist ook niet of hij het oké zou vinden als zou blijken dat hij en Cordelia geen kinderen zouden kunnen krijgen.
Toentertijd had hij gezegd dat hij hoe dan ook bij har zou blijven, maar nu hij ze eenmaal had, zou hij nooit willen dat hij zonder ze zou leven.
Cordelia's haren kriebelden in zijn nek en hij duwde ze met een vinger weg. Haar arm plakte een beetje aan zijn huid, maar daar stoorde hij zich verder niet aan.

~ ~

Haar reactie was toch beduidend anders dan hij zich had voorgesteld en Rodey bleef de eerste paar seconden na haar begroeting een beetje onwennig op de gang staan voor hij uiteindelijk zijn voet over de drempel zette en naar binnen ging. Hij liet zijn blik over har lichaam glijden, omdat hij zag dat ze geen kleren droeg. Hij had zo veel wezens naakt gezien - ook vrouwen - dat hij er niet erg ongemakkelijk van werd. Hij had alleen niet geweten wat hij had moeten verwachten van haar lichaam, zeker omdat hij wist dat ze meer op een mens leek dan een nereïde, al waren de verschillen zo miniem dat zelf de soorten zelf ze niet zouden kunnen benoemen en Rodey ook niet. Hij wist het gewoon, omdat hij Haliae kende en Baiel.
Baiel... Baiel die misschien aan Venomis' genade overgeleverd zou worden. Hij was direct weer met zijn gedachten bij het heden en dat had hij juist willen voorkomen.
'Hé,' zei hij en hij keek de kamer even rond. Hij zag dat ze hier geen dagen achtereen verbleef en herkende dat ewl van zijn eigen kamer, waar hij niet eens de nacht had doorgebracht. De muren deden hem echt geen goed meer.

~ ~

'Dat weet ik niet. Cordelia heeft ze toch vrijgekocht?' zei Limany schouderophalend. 'Misschien had ze die schatten harder nodig.'

~ ~

Qako gromde speels, liet haar een lendendoek zien en sloot zijn ogen om zichzelf te kalmeren. Dat zou nog eens een avond worden, dacht hij bij zichzelf. Als hij het nu al niet volhield. Het kon hem niet schelen of hij als wolf i dat café was of in zijn menselijkere vorm. Hij kon bestellingen minder gemakkelijk doorgeven - hij kon niet eens lezen - maar hij was dat gewend en hij was er eigenlijk van uit gegaan dat Javelin het ook gewend was, al waren er ook halfwolven die hun mensachtige vorm prefereerden boven de wolvengedaante.
Hij kwam even later weer overeind en deed zijn lendendoek om.
'Is het zo beter, madame?' vroeg hij glimlachend.

[ bericht aangepast op 17 dec 2013 - 23:00 ]

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis vond dat hij er erg vermoeid uit zag en liep naar de keuken om wat te drinken klaar te maken waar hij hopelijk wat meer energie van kreeg.
‘Lange dag gehad?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Cordelia kuste zijn slaap en bleef tegen hem aan liggen. Hij was zo lekker warm. 'Heb je goed geslapen?'

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Waarom zou ze schatten nodig hebben als ze die nergens op dit eiland kwijt kan?' vroeg Emily. 'En ze wilde per se edelstenen. Waarom parels, terwijl ze van Cordelia diamanten had kunnen krijgen? De waarde was gelijk.'

[ bericht aangepast op 17 dec 2013 - 23:03 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Met zijn grapje wist hij de spanning te doorbreken. Javelin grinnikte en knikte. 'Veel beter. Nu kun je tenminste fatsoenlijk uit een glas drinken, zoals al deze wezens hier zo graag doen.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Eh - nou ja...' Hij haalde zijn schouders op en wist niet of hij achter haar aan moest lopen. Wilde hij wel, maar deed het niet. Hij stond even in het midden van de kamer te dralen voor hij een stoel uitkoos en daar ging zitten. 'Blijkbaar.'

~ ~

'Prima, lieverd. Als je nog geen zin hebt om op te staan, is dat prima, hoor. Ik let wel op Nykin. Die wordt toch zo wakker.'
Die zou waarschijnlijk zelfs wel weer rechtop in zijn bedje staan of zijn tandjes om de spijlen van zijn ledikantje klemmen, omdat hij al weer honger had.

~ ~

'Uit de vaten waarin ze de drank bewaren is ook niet makkelijk drinken, hoor,' grinnikte hij. Qako was nu al blij dat hij dit had voorgesteld.
Ze kozen een tafeltje in de hoek en hij keek even naar het kleine podium, maar geen van de zeemeerminnen zou gaan zingen vanavond. Daar was hij wel een beetje blij om, want hij wilde zijn aandacht graag op zijn avond met Javelin houden.

~ ~

Limany had niet het idee dat daar het probleem lag en haalde haar schouders op.
'Ik heb echt geen verstand van al die wezens hier. Misschien eet ze het.'

[ bericht aangepast op 17 dec 2013 - 23:12 ]

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nee, blijf nog even liggen, hij is nu nog niet wakker.' Ze drukte haar lippen op zijn blote schouder en keek naar Kato. 'Ik vond haar wel aardig, Michelle. Wel naar dat ze geen kinderen kan krijgen..'

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Limany, bedankt. Ik ga ze zoeken.' Ze omhelsde haar vriendin vluchtig en liep toen met grote passen het huisje uit. Ze liep richting de tuin waar hun trouwerij zich had plaatsgevonden en klopte op de deur, maar er werd niet opengedaan. Teleurgesteld draaide ze zich om en liep ze weer van de tuin vandaan. 'Hé, Emily!'
Ze keek op toen ze Satyr herkende. 'Satyr! Weet jij waar Minkabh is?' vroeg Emily gejaagd.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Dat kon Kato alleen maar beamen.
'We kunnen alleen niet zo veel voor haar doen. Ik had het wel graag geweten, want ik wist niet dat het haar zo zwaar viel.'
Hij rook aan Cordelia's haar en zuchtte, omdat het zo lekker was.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ze opende de deur van hun kamer en daar zat hij. Kaarsrecht op de rand van het bed en haar ogen prikten direct. Athiabbe had het al geweten vanaf het moment dat ze vanmorgen van huis was weggegaan.
‘Wat is er nou?’ vroeg Wyatt een beetje gepikeerd toen hij haar gezicht zag nadat ze haar haren had uitgeschud, in de hoop zichzelf meer tijd te geven om te kalmeren. Haar kuiten deden pijn, maar ze gaf er niet aan toe.
Hij werd zo onderhand echt gek van haar vreemde buien, want hij begreep er echt niets meer van. Ze wilde dat hij haar hielp en tegelijkertijd groeiden ze alleen maar uit elkaar.
Ze trok haar jurk over haar hoofd, gooide haar schort weg en liep blootsvoets zoals altijd naar het badkamertje. Ze had hem niet één keer aangekeken en dat frustreerde hem het meeste. Hij had het gevoel alsof ze dingen voor hem verborg door haar niet aan te kijken en hij wist dat hij het zou weten als hij erin keek.
Hij liep achter haar aan. Ze stond bewegingsloos in de badkamer, met haar gezicht naar de spiegel. Er waren geen tranen, maar haar ogen waren nat.
‘Jemig…’
Athiabbe keek naar hem vanuit de spiegel. Zag zijn gefronste wenkbrauwen boven zijn ogen, ze keek naar alle hoeken van zijn gezicht. Wyatts gezicht. Mooie Wyatt, van wie ze niet wilde ophouden met liefhebben, maar wat ze in zekere zin al gedaan had. Alles voelde anders en ze had al zo lang het gevoel dat ze niet zichzelf kon zijn…
Nu huilde ze. Het was hartverscheurend om te zien, want onder de tranen zag hij een sterke vrouw die het absoluut niet eens was met de beslissing die haar verstand al had gemaakt. Ze leek te vechten tegen haar eigen wilskracht om door te gaan met wat juist was en Wyatt kon niet anders dan een hand tussen haar schouderbladen leggen en met haar naar die spiegel te kijken.
Misschien hoopten ze allebei daarin een stukje van elkaar, maar vooral van zichzelf te zien, maar meer dan elkaar zagen ze niet.
Ze wendde haar ogen geen moment af van zijn spiegelbeeld en staarde hem zo indringend aan dat Wyatt uiteindelijk degene was die uit zwakte zijn kin ietsje liet zakken. Zijn hand gleed omlaag, naar haar onderrug en hij voelde haar huivering nog eerder dan dat hij het zag.
‘Jemig,’ zei hij weer.
‘Het spijt me.’ Ze snikte niet, hoefde haar neus niet op te halen, maar liet haar tranen over haar wangen glijden, toch keek ze helder uit haar donkerbruine ogen en Wyatt hervond de kracht om daar in te blijven kijken.
‘Dat weet ik wel,’ zei hij milder dan hij had gedacht te kunnen klinken in een situatie als deze. Hij hield zijn hand op dezelfde plek en Athiabbe ontspande een beetje. Ze ademde uit door haar neus en haar adem vormde condens op de spiegel. Ze had haar blik ervan afgewend.
‘Ik wil het echt niet,’ zei ze en haar ogen overtuigden hem.
‘Het maakt mij echt niet uit.’ Het maakte hem wel uit, want haar gevoelens frustreerden hem ook en brachten hem ook aan het twijfelen. Het ging dieper dan toen ze geweigerd had met hem het bed te delen, het was niet dat ze het niet wilde, maar de reden waarom. De reden waarom ze altijd weg was en zich altijd zo volwassen opstelde als hij er bij was. Voor ze naar dit eiland waren gekomen, was daar helemaal geen sprake van geweest.
Hij kon het uiteindelijk toch niet laten en kuste haar lippen. Het zou de laatste keer zijn, in ieder geval voor een hele lange tijd, maar Wyatt durfde er niet op te hopen dat ze het later opnieuw zouden kunnen oppakken. Hij zou dat wel kunnen, want hij werd toch niet opnieuw verliefd, maar Athiabbe wel, dat wist hij zeker. Ze wist wat ze nodig had en handelde daar ook naar, dat bewees haar daad.
Ze ging in op zijn kus, voelde zijn armen om haar nek en ervoer voor het eerst hoe het was om meer dan alleen die armen te willen. Het kwam heel lichtjes aanwaaien. Gewoon een idee, nieuwsgierigheid naar meer, maar ze gaf niet toe. Zou het haar relatie redden? Waarschijnlijk wel, maar kon ze zichzelf opgeven en haar zelfbeschermingsmechanisme doorbreken? Iets in haar had al langer het gevoel gehad dat ze hier niet goed aan deed en dat had haar tegengehouden zich aan Wyatt over te geven, hoe lief en zorgzaam hij ook was.
Ze lieten elkaar los. Ze keek in zijn ogen, haar vingers streken door zijn donkere haren en haar ogen waren bezorgd op de zijne gericht.
‘Je kunt hier blijven,’ zei hij. ‘Jij betaalt deze kamer immers.’
Athiabbe schudde ernstig haar hoofd, zodat haar haren rond haar gezicht deinden. ‘Nee. Waar ga jij dan heen?’
Wyatt haalde zijn schouders op. Dat zag hij dan wel weer. Desnoods ging hij de zee in. ‘Ik red me wel.’ Hij had erbij willen zeggen: ‘Ik heb me zonder jou ook altijd gered’, maar dat leek hem niet zo’n goed idee. Hij had het gevoel dat ze nu nog waardig tegenover elkaar konden staan, tot Qako en Kato hem van kant zouden maken. ‘Het komt goed, dat beloof ik. Het is toch goed zo?’
Natuurlijk schudde ze haar hoofd. Het was ook niet goed. Athiabbe had weer tranen over haar wangen lopen, maar ze glimlachte ook. Wyatt zag dat ze het even niet meer wist en gaf haar even te tijd om zich terug te trekken in de badkamer, als ze dat wilde.
Ze kwam er niet veel later uit. Haar haren waren nog droog en haar gezicht was weer rustig. Ze droeg schone kleren en ging in kleermakerszit op de grond voor het bed zitten. Ze zwegen een hele tijd tot Wyatt een geeuw niet kon onderdrukken en hij zag Athiabbe hetzelfde doen.
‘Ik wil echt dat het goed komt,’ zei ze zacht. Ze wilde niet meer naar hem kijken en opnieuw de twijfel in getrokken worden. Het deed haar pijn om hem zo te zien en te weten dat zij niet meer degene zou zijn die op de eerste plaats kwam. Ze zou geen direct deel meer uitmaken van zijn leven en er zouden zelfs perioden voorbij gaan waarin ze helemaal niet aan elkaar dachten en als het zo doorging als nu, zouden die perioden alleen maar langer worden.
‘Dat gebeurd ook wel,’ zei Wyatt in zijn eeuwige optimisme en hij stond op. Veel kleren en spullen had hij niet. Het meeste haalde hij uit het water of behoorde aan het hotel of Athiabbe toe. Hij stopte ze met een paar minuten in de tas die hij ook had gebruikt toen hij hier na enkele dagen varen voet aan wal had gezet en liep al naar de deur.
‘Je weet dat ik van je hou, hè?’ zei hij met zijn hand op de klink.
Athiabbe knikte. ‘Ik – ik ook van jou.’ Ze wilde iets originelers zeggen, maar meer dan dit, meer dan de waarheid kon ze nu niet over haar lippen krijgen.
Wyatt knikte met een klein, waterig glimlachje. ‘Dat weet ik. Ik weet dat het daar niet aan ligt. Pas goed op jezelf.’
Hij deed de deur al dicht voor Athiabbe ‘jij ook’ kon mompelen en ze liet zich achterover op het tapijt vallen. Niet in staat om te huilen of om haar vermoeide lichaam naar bed te slepen.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis reikte hem het glas aan en ging op een andere stoel zitten, van waar ze door een spleet in de gordijnen naar buiten kon kijken. De hemel zag er dreigend uit en het zou vast gaan hozen straks. Wat dat betreft was ze wel blij dat ze hier nu woonde, want tijdens het regenseizoen was het jagen altijd lastiger geweest en hoewel de kou haar nauwelijks deerde,droop ze liever niet van het water.
Ze wist niet wat ze aan Rodey moest vragen of wat ze moest zeggen. Als hij iets kwijt wilde over de halfwolf of over iets anders dan moest hij er zelf maar mee komen, maar ze geloofde niet dat hij haar zomaar was komen bezoeken.

‘Waarschijnlijk op zijn werk,’ antwoordde Satyr, gezien die man – net als zijn vader – voor zijn werk leefde. ‘Waar heb je hem dan voor nodig?’

[ bericht aangepast op 18 dec 2013 - 10:00 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosey keek naar zijn glas, dronk ervan en staarde vervolgens naar de bodem.
'Hoe - eh - hoe lang blijf je hier eigenlijk?' vroeg hij nieuwsgierig. Hij zicht naar een plaats om zijn glas weg te zetten, maar iedere beweging die hij zou maken, leek hem te groot, sus hij hield het maar vast.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Het was een vraag waar ze geen antwoord op had. ‘Zo lang ik wil.’
Natuurlijk had ze wel plannen om naar de mensen te gaan, maar dat had geen haast zolang ze het hier naar haar zin had. Het was lang geleden dat ze dat gevoel ervaren had en daarom wilde ze niets overhaasten.
‘Misschien dat ik pas over een jaar of tien weggaat. Dat hangt ervan af hoe het hier gaat.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Je kon het niet weten,' zei Cordelia. 'Ik zou me geen raad weten als ik zelf geen kinderen had kunnen krijgen,' zei ze zacht.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Rodey knikte. Dat was een fijn idee, wamt dan zou hij haar regelmatig zien. Hij wilde niets liever en hij wilde er zeker van zijn dat ze Emily verder met rust zou laten.
'En je schuilplaatsen? Zijn die nog in gebruik?'
Anders moest hij daar binnenkort langsgaan, mocht Baiel verdwenen zijn.

[Nieuw topic (: ]

Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 18 dec 2013 - 10:49 ]

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes