RPG - The House in the mountains [speeltopic] [12] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 24 nov 2013 - 19:34 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Dena Fields
'En jij? Heb jij lekker geslapen?' zei Denise terwijl ze een oordopje uit haar oren haalde. 'Prima,' antwoordde ik. Blijkbaar wilde Denise niet zoveel praten, dus wormde ik me tussen de mensen door naar een kastje waar een kopje stond om er thee van te maken. 'Thee?' vroeg ik Denise vanaf een afstandje. Ik zette het water ondertussen al op en nu was het nog wachten op antwoord van Denise en op de waterkoker. Ik keek even om me heen. Mevrouw Sharp en meneer McEwan stonden ook in de keuken. Meneer McEwan had blijkbaar iets aan zijn nek, dat zag er niet prettig uit. Mijn blik viel toen op John en Pete die samen de keuken uit gingen. Fijn voor hen, dacht ik met een glimlach.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Melody Black
Ik stond nog steeds in de deuropening van de keuken en nog niemand had mij gezien. Nou ja, zeg, stelletje fuckers.
"Hé fuckers." Ik had het voornamelijk tegen Sharp. "Onzettend fijn hier geweest te zijn, maar mij zien jullie hier niet meer terug."
Ik liep op mijn hoge hakken elegant richting de voordeur om mijn jas en andere dingen aan te doen. Hopelijk was mijn motor niet al te veel ondergesneeuw in dit kutoord hier. Wat had dit in godsnaam kunnen bedenken?

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Little do you know

John Hunter Bell
Ik glimlachte toen hij zijn armen ook om me heen sloeg. Dat was voor mij een bevestiging dat hij niet loog. Niet dat ik dat had verwacht, maar goed. Ik beet op mijn lip toen hij me vertelde wat hij had gedaan met het meisje. Dat was echt niet slim of aardig, maar ik snapte het aan de andere kant ook wel. Zeker omdat hij het hier zo moeilijk mee leek te hebben. Ik aaide zacht door zijn haren en probeerde hem zo goed mogelijk gerust te stellen. We vonden wel een manier. Bij zijn woorden haalde ik mijn schouders op. "We slaan ons er samen wel doorheen. En als mensen me gaan haten omdat ik op zo'n leuke jongen als jij ben gevallen kan het me niets schelen." Het was echt zo. Ik stelde toch voor het even nog geheim te houden. Zelf vond ik het niets, maar omdat hij hier zo mee worstelde leek het me misschien wel beter. Toch weer hij het tot mijn geluk af. Bij de Laurinda questie kreeg ik toch wel een klein fronsje in mijn voorhoofd. "Nee, het was niet egoïstisch, misschien een beetje maar dat gebeurt nou eenmaal als je bang bent. Daarbij ben je ook geen klootzak. Je moet haar gewoon rustig de situatie uitleggen, want ze heeft wel recht op de waarheid. Dat je bang was voor alle haat als je uit de kast zou komen hier enzi. Ze zal het echt wel begrijpen... Of ze gaat met dingen gooien en dan kom je maar weer snel naar mij toe." zei ik met een glimlach. Mijn ogen dwaalden af naar het zwembad. "Zullen we anders eerst even zwemmen om tot rust te komen voor we terug naar boven gaan?" Het water was volgens mij verwarmt en als dat betekende dat hij tot rust zou komen en zichzelf niet in elkaar zou slaan over het heke Laurinda ding zou dat erg mooi meegenomen zijn.

Bowties were never Cooler

[Oh, ik had er dus overheen gelezen. Sorry.]

(Geeft niet joh)

Yune van Therme
Knikkend slikte ik een hap vla door voor ik begon met praten, 'Ik wist eigenlijk niet het gek zou zijn, maar omdat ik in de ochtend meestal geen eten naar binnen krijg en dit werkt dan het beste' vertelde ik lachend en ik haalde mijn schouders op. 'Hoi Sam dan, nee ik weet bijna zeker dat ik je nog niet gezien heb' zei ik bedenkelijk. Nee als ik hem gezien had dan had ik het nog wel geweten ik was goed in gezichten onthouden, namen was dan weer een ander verhaal. 'Oh ik ben Yune trouwens' glimlachte ik. Way to go Yune, vergeet jezelf te stellen is niet raar of zoiets. Ik wat voorzichtig nog een lepel vla in mijn mond, ik wilde niet morsen dat zou zo stom zijn. 'Hoe vindt je het hier?'

Little do you know

zijn er mensjes vrij voor Abby en Jeremy?

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

[Ja, ik heb Rose Black en Ethan Brooks vrij. Ethan en Rose waren toch eerst zo met Jeremy bezig?]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Appelboompje schreef:
zijn er mensjes vrij voor Abby en Jeremy?

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Ethan Brooks
'Hee, skinnyboy, wakker worden,' hoorde ik naast me. Het gezicht van Rose hing nog geen tien centimeter bij mij vandaag en een frisse muntgeur kleurde haar adem. Beschaamd ging ik rechtop zitten. Mijn haren waren helemaal door elkaar en mijn t-shirt was helemaal gekreukt. Van te voren wist ik al dat het niet prettig was om met een meisje op een kamer te slapen -al helemaal niet Rose- maar nu wist ik het zeker. 'Kom op, Brooks, de dag lacht je aan,' spoorde Rose me aan en ze trok de dekens weg, waarna ze naar de badkamer liep. Ik pakte mijn hoopje kleren en liep achter haar de badkamer in. 'De badkamer, juist,' zei ze toen en liep met de borstel in haar handen naar buiten.
Toen ik klaar was met alles, was Rose nog steeds aan het wachten in de slaapkamer. Nog slaapdronken legde ik de spullen op mijn bed en liep achter haar aan naar onderen toe. 'Wie zullen we vandaag eens lastig vallen? Tyler? Melody? Nee!' Opgewonden draaide ze zich om, maar ik liep langs haar heen de woonkamer binnen waar ik naast Jeremy plofte. 'Goedemorgen,' mompelde ik. 'Alles goed?' 'Jeremy! Natuurlijk!' Ze ploft aan de andere kant naast Jeremy neer. 'Jeremy, goedemorgen jongen. Heb je lekker geslapen? Ben je al lang op? Skinnyboy hier niet, ik heb hem juist uit bed geplukt. Uiteraard had hij wat motivatie nodig,' grinnikte ze. Hoe in hemelsnaam kon zij zo hyper zijn? Dit was menselijk niet mogelijk.

Dena Fields
Thee, met een beetje melk. Met een klik ging de waterkoker en ik pakte twee mokken uit de kast. Ik plaatste in een mok een buideltje en hevelde het buideltje over toen de thee zwart genoeg was. Uit de ijskast haalde ik vervolgens melk en deed een dotje in een mok en in de andere mok deed ik een beetje suiker. Tot slot haalde ik nog eens twee lepeltjes uit een la en ik ging tegenover Denise staan, terwijl ik een mok voor haar neer zette. 'Dus, heb je zin om vandaag iets samen te gaan doen?' vroeg ik haar. Ik had behoefte aan een vrouwelijke vriend. John was gewoon ontzettend aardig, maar hij zou nu bezig zijn en Hunter, die was gewoon alleen om de seks en dat werd ook wel een beetje saai. Ik was nooit goed geweest in het maken van vrienden. Altijd was ik kwaad geworden op hen of maakten ze mij kwaad en dan kon ik maar beter geen vrienden met hen worden. Maar Denise leek op de een of andere manier anders. Misschien was het omdat ik vrienden probeerde te worden met extraverte mensen en Denise was meer introvert? Ik wist het niet. Misschien lag het ook aan de omgeving.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

VitaIncoluma schreef:
(...)

James is vrij voor Abby^^

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Jeremy Devone
Ik had met net goed en wel aangekleed en al op de bank laten ploffen om toch nog even rustig wakker te worden. Ondanks dat mijn ochtendroutine, die niet erg lang was, al gedaan was was ik toch nog niet helemaal wakker maar dat zou wel snel komen want aan beide kanten ploften er twee bekende gezichten naast me.
Ik knik nog wat slaperig naar Ethan als antwoord op zijn vraag en kijk dan richting de stuiterbal aan mijn andere zijde waarna ik me weer op Ethan richt... "Dat is niet gezond toch?" vraag ik doelend op Rose haar gedrag waarna ik weer richting Rose kijk.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

^^Is goed.
James Yaser
Ik liep een beetje dromend door het huis, toen ik me bedacht dat luchtje scheppen wel goed voor mij zou zijn, nu, op dit moment. Ik liep naar de gang en deed mijn jas aan. De verdere dingen had ik niet nodig, ik wilde het koud hebben. Ik deed de deur open en liep naar buiten. Ik keek even rond en zag Abby zitten. Ik schrok een beetje en vroeg me af wat ik moest gaan doen, wat ik zou gaan doen. Ik besloot naast haar te gaan zitten.
"Heey Abby." zei ik gemaakt vrolijk, om mijn opkomende tranen niet te laten horen. "Hoe gaat het met jou? Amuseer je je een beetje met Loki? Hoe vaak hebben jullie al ruzie gehad?" Oh mijn god, hoe kon ik zo stom zijn om dat te vragen. Het kwam vast door mijn jaloezie wegens Loki.
Ik had de drang om met mijn hand langs haar appelrode wangetje te strelen. Ik kon de verleiding niet weerstaan en streek zachtjes met mijn hand langs haar wang. Ik was eigenlijk best wel benieuwd hoe ze hier op zou reageren.

(Genoeg aanleiding voor ruzie?)

[ bericht aangepast op 15 dec 2013 - 17:14 ]

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Ethan Brooks
'Dit is niet gezond toch?' vroeg Jeremy mij en ik grinnikte. Nee, maar dit was wel normaal voor Rose. De afgelopen dagen had ik haar beter leren kennen en Rose was een heel extravert persoon. Dat was wel leuk, maar soms ook wel heel erg irritant. 'Nee, dit is helemaal niet gezond op de vroege morgen,' antwoordde ik rustig. Ik had behoefte aan ontbijt. Thee met een lekker knackebrood. Ik ging nu opstaan voor ontbijt. Stil bleef ik zitten. Opstaan. Nee. Ik probeerde het nog een keer, maar mijn lichaam had geen zin om op te staan. Zou ik Rose vragen om het te halen? Zij kon wel wat energie kwijt, maar die gedachte schudde ik nog harder mijn hoofd uit, dan dat hij er weer in kwam. Ondertussen ging Rose weer verder met praten over vanalles en nog wat. Ze verweerde zich ertegen dat het ongezond was. Oh well, ik lette niet echt op haar nu. 'Hee Jeremy, heb je zin om te ontbijten? Ik heb nog niet ontbeten,' vroeg ik uiteindelijk, hopend dat een beetje motivatie mij wel aan ontbijt hielp.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt