RPG Starchildren - Topic 1. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 dec 2013 - 16:29 ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Ik wacht op Thomas Aiden Duncan

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

(En ik wacht op Princes Aleeha voordat ik met Thomas kan reageren :'3 )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

{Delahaye ---> Erebor
En ik wacht trouwens op een post met Aurora.}

Erebor schreef:
{Delahaye ---> Erebor
En ik wacht trouwens op een post met Aurora.}

Raccoon schreef:
(En ik wacht op prinses Aleeha voordat ik met Thomas kan reageren :'3 )

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Prince Vince || Winterrijk

De jongen liet zijn schouders hangen en ik keek hem doordringend aan. Hij had vast door dat hij niet meer weg kon. "Het spijt me, ik moet mijn nieuwsgierigheid wat in toom houden. Het Winterrijk is alleen zo anders dan waar ik vandaan kom, weet je?" zei hij terwijl hij zijn donkere kijkers op me gericht had. Ergens kon ik hem ook wel begrijpen, want ik wilde ook wel graag eens naar het zomerrijk gaan om het te bekijken. Vluchtig schudde ik die gedachten weg. Regels zijn nu eenmaal regels ,hoe vreselijk ze ook mogen zijn. De glimlach die hij op het begin nog opgezet had was als sneeuw voor de zon gesmolten en zijn paarsgekleurde lippen stonden eerder wanhopig en angstig. "Maareuh, hoe wil je me mee gaan nemen? Me dwars over dat dier van je gaan leggen?"vroeg hij me plots en ik keek hem even kort aan. "Dat is een optie ja." zei ik terwijl ik even naar mijn paard keek en me daarna op de jongen richtte. Ik wist dat ik fout bezig was om met hem te praten, maar ik ging me een beetje schuldig voelen,straks viel hij nog dood van de kou. "Maar ,gelukkig voor jou ben ik iemand die elfen soms een tweede kans heeft. "zei ik hem dan toch. Integenstelling tot Aleeha die hem vast al in de kerker gegooid zou hebben. "Ga terug naar jouw zomer rijk en laat je hier niet meer zien oké. Anders krijg ik de problemen." mompelde ik en haalde kort een hand door mijn blonde haren en keek even naar het winterlandschap en daarna richtte ik mijn blik weer op de elf. "Wat is je naam eigenlijk? En wat was nu de echte reden waarvoor je hier was?" vroeg ik hem dan toch doordringend.

Evelynn Livley || Centaur

'Mijn naam is Damianne, ik ben hier geloof ik alleen.' zei het meisje met een lieve glimlach, wat me automatisch ook deed glimlachen.'Ik ben echt een mens.' beantwoorde ze dan mijn andere vraag. 'Geeft niet, iedereen is wel eens nieuwsierig.'zei ze en ik glimlachte knikkend naar haar. "Wauw, ik vind het echt gaaf om daadwerkelijk één van de Sterrekinderen te zien." zei ik enthousiast. "Wat vind je tot nu toe van Wyldwoud en waar ga je nu naartoe?" vroeg ik haar dan weer nieuwsgierig. Deze keer kon ik me nog inhouden om niet weer vragen naar haar af te vuren. "Wauw jou haren glanzen zo mooi. Heeft ieder mens dat kleur haar of varieert het net zoals de elfen hier?" vroeg ik dan toch uiteindelijk aan haar terwijl ik vrolijk rond haar heen trippel. Ik zag er vast irritant en te actief uit, maar dat was ik nu eenmaal.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Zacharie Fawkes|| Zomerhof

Het was net alsof het feit dat ik zo gearresteerd kon worden me in de eerste plaats amper iets deed, maar hoe langer ik in de kou stond hoe sneller de nonchalante houding verdween. Het maakte plaats voor iets wanhopigs en het werd moeilijk om mijn hoofd helder te houden. Ik wist dat er een best grote straf stond op het betreden van een ander rijk, maar daar had ik me eerder nog niet echt mee beziggehouden. Misschien omdat ik de laatste keren wat voorzichter geweest ben dan nu, er altijd voor zorgde dat ik niet makkelijk gezien zou kunnen worden. Eigenlijk zou ik nu ook moeten zijn weg gekomen zonder dat iemand me betrapte daar dit een stuk was waar maar weinig elfen kwamen, maar natuurlijk stond het geluk weer niet aan zijn kant. Ik had nog naar een ontsnappingsroute proberen te zoeken, maar toen ik tot de conclusie kwam dat ik die niet zou vinden, gaf ik me maar gewoon over. Toch vroeg ik me af hoe hij met precies mee zou nemen en die gedachten werden al snel omgezet in een vraag. Voor een kort moment verscheen de grijns terug op zijn gezicht toen hij te horen kreeg dat het een optie was, maar die liet hij al snel terug verdwijnen. Dit was niet bepaald het moment om te gaan grijnzen. De volgende woorden van de onbekende elf, zorgde er echter voor dat de grijns in al zijn glorie terugkeerde en dankbaar keek hij hem aan. Even tuitte ik mijn lippen toen er gezegd werd dat ik hier nooit meer zou mogen komen. “Echt nooit meer? Ook niet als ik ervoor zorg dat niemand me kan betrappen?” Het was ook de bedoeling geweest dat niemand me p dit moment betrapte, maar dat was een detail dat makkelijk over het hoofd gezien kon worden. “Ik zou je het zomerhof ook wel binnen kunne smokkelen zodat je van de bloemen kunt genieten?” Een voorzichtig voorstel, maar ik meende het wel. Als hij bij mij zou zijn, zouden ze nooit echt kunnen weten dat hij eigenlijk niet aan die kant thuishoorde, als hij er maar niet te lang zou blijven tenminste. “Zacharie, kokshulpje in het kasteel en zoals ik al zei: nieuwsgierigheid. Ik verveel me nogal snel en ontdek graag dingen al had ik misschien toch een beetje voorzichtiger moeten zijn.” Weer een scheve grijns terwijl hij zijn gewicht van zijn linker naar zijn rechterbeen en weer terug verplaatste. Bewegen hielp om warm te blijven en op dit moment kon hij best veel warmte gebruiken. “En u?”

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Prince Vince || Winterrijk

De wanhopige blik in zijn donkere ogen ,veranderde algauw na mijn woorden en een grijns vormde zich rond zijn lippen. Even kort en bedenkelijk tuitte hij zijn lippen “Echt nooit meer? Ook niet als ik ervoor zorg dat niemand me kan betrappen?” zei hij en ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan en lach even kort. "Je weet toch wel dat er door jou vast wel meer bewaking zal komen? Tenminste als ik mijn mond niet kan houden." zei ik dan met een speelse grijns rond mijn lippen. “Ik zou je het zomerhof ook wel binnen kunne smokkelen zodat je van de bloemen kunt genieten?” stelde hij voorzichtig voor en ik keek hem lichtjes verbaasd, maar wel overwegend aan. Ik had altijd al eens willen weten hoe het daar was, om gewoon te weten hoe de lente en de zomer aanvoelt. Een bedenkelijk uitdrukking was op mijn blik af te lezen, ik wist niet zou gauw wat ik van deze jongen moest denken. Om zomaar Tir Na Nog te betreden in een simpel shirt, was niet echt verstandig. “Zacharie, kokshulpje in het kasteel en zoals ik al zei: nieuwsgierigheid. Ik verveel me nogal snel en ontdek graag dingen al had ik misschien toch een beetje voorzichtiger moeten zijn.” beantwoorde hij mijn vraag en ik keek hem even verbaasd aan, maar lachte dan lichtjes. Een kokshulpje... Hij zou beter tevreden moeten zijn met wat hij daar krijgt dan hier rond te neuzen, alhoewel ik eindelijk iets spannends heb gedaan in de afgelopen vervelende jaren van niets doen. De jongen die zichzelf Zacharie noemde wiebelde wat op zijn benen om warm te krijgen “En u?” vroeg hij me terug. Ik keek hem even onderzoekend aan en deed mijn mantel af en haf het aan hem. "Hier voordat je nog doodvriest." zei ik en overhandigde hem mijn lichtblauwe fluwelen mantel ,die speciaal ontworpen was door Aride. "En ik ben Vince, ik woon op het paleis." zei ik, hij mocht lekker zelf uitvissen wie ik ben en wat ik daar doe. "Maar over dat voorstel, wat is er nou allemaal te zien in Nimmernimmer?" vroeg ik hem, proberend niet niewsgierig te klinken, maar vanbinnen zat ik vol mat nieuwsgierigheid, vragen en spanning. Zou ik eindelijk eens wat leuks doen, indeplaats van daar gewoon te zitten.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Zacharie Fawkes || Zomerhof

De koude drong mijn lichaam binnen en leek het zich daar gemakkelijk te maken. Het was al zo ver gekomen dat ik mijn vingers nog amper voelde en het zou me niets verbazen als ze ene blauwe kleur hadden gekregen. De neiging was groot om mijn handen uit de zakken van mijn broek te halen om te kijken of ik gelijk had, maar ik besloot om ze toch netjes te laten zitten. Ze was er een kans dat ze misschien toch wat zouden ontdooien door het beetje lichaamswarmte dat ik nog uitstraalde. Hoe dichter ik ze dus bij mijn lichaam hield, hoe kleiner de kans was dat ze zouden afvriezen. "Zou je het echt in het kasteel gaan vertellen? Straks ben je nog medeplichtig als ik dood ga van verveling." Ik grinnikte kort om het grapje voordat ik mijn gezicht terug in een soort van serieuze uitdrukking trok en voorstelde om de ander het zomerhof te laten zien. In de eerste plaats was het om mijn eigen vel te redden, maar aan de andere kant zou het best geweldig zijn om iemand de schoonheid van Nimmernimmer te kunnen laten zien, iemand die niet elke dag door de velden heen liep. Ik liet de elf voor me rustig over het voorstel nadenken terwijl ik antwoordde op diens vraag. Het was niet echt geheim dat ik meehielp in de keukens, dus zei ik het er maar gewoon bij. De vraag werd uit nieuwsgierigheid teruggekaatst en ik kantelde mijn hoofd een stukje naar rechts terwijl ik wachtte op een antwoord.
Mijn eerste instantie had ik de mantel niet willen aannemen omdat het me ene beetje onbeleefd leek om andermans kledingstukken in te pikken, maar een vlaag wind, deed me al snel van gedachten veranderen. Ik zag dat mijn handen -net zoals ik al gedacht had- een lichte blauwe kleur gekregen hadden toen ik ze voorzichtig uit mijn zakken haalde om de mantel aan te kunnen nemen. Het rillen werd al meteen een stukje minder nadat ik het kledingstuk om me heen geslagen had en gefascineerd liet ik mijn vingers even om de stof heen gaan. Het zag er best duur uit, wat dus wilde zeggen dat de ander best wel eens rijk zou kunnen zijn. De naam die hij noemde, liet ergens een belletje rinkelen, maar ik kon mijn vinger er niet echt opleggen. Het was duidelijk dat ik die naam nog al ergens gehoord had. "Je krijgt vast goed betaald, ik zou me iets gemaakt in deze stof vast niet kunnen veroorloven." Ik was eigenlijk allang blij met ene dak boven mijn hoofd en dat ik iets om handen had, zo'n dure dingen deden me eigenlijk weinig tot niets. "In Nimmernimmer is erg veel te zien. Bloemen die in bloei staan, kinderen die door de velden heen rennen en hun gelach dat door het gebied heen galmt. Er zijn dieren die je makkelijk zou kunnen aanraken als je hun vertrouwen kan winnen en bovendien is het een heel stuk warmer dan hier." Ik glimlachte even na het grapje. "Als je meegaat kan je het met eigen ogen zien."

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Is het misschien een idee om opnieuw te beginnen, aangezien er steeds meer mensen afhaken en er bijna niet meer gereageerd wordt?

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Dat is inderdaad een goed idee ;x

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Is goed, had gelukkig toch nog maar 3 posts ofzo, waarvan ik de eerste gewoon weer kan gebruiken.

Oké, dan ga ik even een nieuw rollentopic aanmaken.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

NIEUW ROLLENTOPIC.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel