RPG Starchildren - Topic 1. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 dec 2013 - 16:29 ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Prinses Aleeha II Winterhof.
Na enkele minuten naar het spektakel voor me gekeken te hebben, hoorde ik voetstappen naderen. Aride stapte naar binnen, haar felle rode haar een contrast tot de donkere inrichting van de troonzaal. Achter haar stonden twee ridders in de deuropening, hun gewaden een zwarte en ijsblauwe kleur. Ik ging wat rechter zitten in mijn troon. 'Prinses Aleeha,' weerklonk Aride's stem door de zaal, haar stem beleefd en vriendelijk, zoals ik het gewent was van burgers. Ze durfden mij, of een andere Elf van adel, niet aan te spreken met een andere emotie, of het zal ze bezuren. Het volk van Tir Na Nog respecteerde ons net zo erg als dat ze bang van ons waren. Althans, de meeste.
Aride had een kleine buiging voor me gemaakt en ik knikte naar haar, waarna ik haar glimlach tegemoet kwam met een van mezelf. 'Ik heb de kleden bij waarom gevraagd is,' vertelde ze, waarna ze een zak tevoorschijn haalde. Ik knikte nogmaals, waarna mijn stem door de zaal galmde. 'Miss Aride, ik stel uw bezoek op prijs. Wat heeft u voor ons meegenomen vandaag?'
Ergens vroeg ik me af of ze een jurk voor mij meegenomen had, die ik misschien aan kon trekken naar mijn afspraak met Caleb. Mijn gedachten dwaalden even af naar de prins van de Zomer, met zijn strakke, hoekige gezicht, zacht onder mijn aanraking en zijn blauwe ogen, vol met emoties. De spieren in mijn gezicht wilden samentrekken tot een glimlach, maar ik hield mijn pokerface aan. Ik had geen reden om te glimlachen als een idioot, zeker niet met anderen in de ruimte.
Ik had werkelijk geen idee wat Aride vandaag mee zou nemen, of het kledij voor de werknemers was, of gewaden voor mijn vader, of Prins Vince, mijn broertje. Altijd wanneer Aride door de deur stapte kon ik het niet laten om iets wat enthousiast te zijn, ook al kwam ze niet voor mij. Het was werkelijk een talent wat ze had. Al de kledij die ze maakte werd mooi, of het nu werkkleding was voor de Fae in het kasteel of de mooiste jurken voor een feest zoals Elysium. Puck had zich op mijn schoot genesteld, weg van het koude oppervlakte van de ijzige troon. Met mij vingertoppen streek ik over de stekels die als haar uit zijn hoofd groeiden, die ondanks dat hij half Egel was, zacht aanvoelden. Mijn ijsblauwe, felle ogen keken nieuwsgierig Aride's kant in, terwijl ik haar bewegingen precies volgde en wachtte op haar antwoord.

[ bericht aangepast op 20 nov 2013 - 22:42 ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Aurora Rose II Pixie II Wyldwoud.
Giechelend zigzagde ik tussen de bomen van het Wyldwoud door, terwijl een boze eekhoorn me achtervolgde. Het was bezig met het zoeken naar een eikel, maar toen ik hem probeerde te helpen rolde hij per ongeluk de andere kant op en stal een ander knaagdier hem. Het hoge geluid van mijn gelach was goed te horen, maar was niet overweldigend. Het werd geproduceerd door een lichaampje, niet groter dan een duim van een Elf, of een mens.
Ik was diep in gedachten en probeerde zo goed en snel mogelijk de bomen te omzeilen, dat ik een ander obstakel niet opmerkte. Met een plof beukte ik in een borst van een persoon en even verging het gelach me. Als ik anders terecht gekomen was, had ik mijn nek gebroken. Ik voelde mezelf vallen, maar kwam neer in de handpalm van de persoon. Nieuwsgierig staarde ik omhoog naar het gezicht van het obstakel, hopend dat het geen Elf was die me zou doodknijpen. Ik keek recht in het gezicht van een jongen, die eerder menselijk leek dan op een Elf. Zijn oren waren rond en hij had niet de schoonheid die de Elven bezaten. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen of te controleren of het geen illusie of betovering was, maar het was echt een mensenjongen. 'Hallo,' kirde ik blij richting de persoon. 'Wat leuk, je hebt geen puntoren!' Vol plezier barste ik in lachen uit, en greep naar mijn buik. Het zag er maar raar uit, een wezen zonder punteren!

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Prins Caleb
Bij het raam van mijn kamer sta ik dagdromend naar buiten te kijken, naar alles wat er gebeurd, wat er langs vliegt en wat er langs loopt. Bediendes die het kasteel in en uit lopen. Ik word ruw verstoord door een klop op de deur en ik draai me er naar toe. 'Binnen!' roep ik dan en gelijk komt er een elf binnen die een buiging voor me maakt. 'Wat is er?'
'De koningin wilt dat u komt.' hij maakte nog een keer een buiging toen ik hem weg wuifde en ik gunde nog een blik naar buiten voordat mijn kamer uit loop en richting de troonzaal loop waar vermoedelijk mijn moeder is. De bediendes die ik tegen kom buigen voor me niet dat het altijd moet voor mij, maar goed. Uit vriendelijkheid knik ik even naar ze en gun ik een vriendelijke glimlach. Als ik de troonzaal binnen komt zie ik daar mijn moeder zitten op haar gouden troon. Deze keer ben ik het die een buiging maakt voor diegene die hoger dan mij staat'. 'Moeder u wilde dat ik naar u kwam?' zeg ik dan maar en ik wacht tot ze gaat spreken.

Damianne Stavros
Ik loop wat verveeld over de straat, het is stil vrijwel geen een mens op de straat het enige wat ik hoor is een kleine briesje. Ik zucht even diep mijn ouders waren een dagje weg en ik besloot maar om even te wandelen. Misschien kom ik wel lieve eenhoorns of vogels tegen, of als ik het bos in kom, kom ik misschien wel herten tegen, zwijnen of vossen. Ik heb hier weinig vrienden en dat is iets waar ik toch wel een beetje zelf voor heb gekozen, ik praat weinig, ik ben verlegen en onzeker. en ik voel me veiliger bij dieren, ook ben ik er een paar maanden geleden achter gekomen dat dieren mij begrijpen en ik hun, hoe dat kan? ik heb werkelijk geen idee en ik durf er verder ook met niemand erover te praten, ze zullen me vast wel gek vinden. Opeens begin het wat harder te waaien waardoor mijn blonde haren gelijk door elkaar beginnen te gaan en waardoor er klitten in komen. Het is raar dat het opeens zo hard gaat waaien maar raarder is dat er opeens een wit licht verschijnt wat om me heen komt en alles verblind waardoor ik mijn ogen even sluit. Ik voel dat ik val en met een harde smak op de grond val. Ik voel een paar takken breken en ik voel een paar bladeren op de grond. Ik open mijn ogen en kijk rond. 'Dit is een bos? en hoe kom ik hier?' zeg ik zachtjes.

Koning Mathias
In de spiegel die op mijn kamer staat kijk ik naar mijn nieuwe kleding, het had de kleur van wit, wit als sneeuw. een glimlach verschijnt er dan ook even op mijn gezicht als ik er aan denk hoeveel sneeuw eigenlijk voor mijn betekenen, ik snap dan ook niet dat er wezens en mensen zijn die dit koud vinden en sneeuw niet leuk vinden, maar ja je kan niet alles hebben. Ik pak mijn kroon die een elf vast heeft, nou oke niet direct de kroon maar hij heeft wel een rode kussentje vast waar mijn kroon op staat, die lijkt als of het van ijs is gemaakt en dat is het ook, menigte die hier niet vandaan komen en mijn kroon zouden aanraken die zouden gelijk een ijskoude rilling krijgen en hun handen bevriezen, maar voor mij? is het niks ik voel vrijwel geen koudte van de kroon wel ik ben hier dan ook geboren en ik ben het ook gewend. Ik ben niets voor niets de koning van het winterhof, en bezit ik ook nog eens zulke krachten.

II Aride II Winterhof II

‘Miss Aride, ik stel uw bezoek op prijs. Wat heeft u voor ons meegenomen vandaag?’
De stem van de onze prinses galmde door de troonzaal heel, en hoewel ze vriendelijk sprak kon je aan de klank horen dat zij, op haar vader na, het hoogste was. De nieuwsgierigheid was in haar ijsblauwe ogen te lezen, iets wat me goed deed. Alleen horen dat de Fae mijn werk waardeerde was na een tijd niet geheel meer voldoende, het waren de blikken die het compleet waren. Het wachten en uitkijken naar mijn gemaakte kleden, en het bijna ongeduldig trappelen wanneer ik binnen kwam.
‘Ik heb twee mantels en een pak voor uw vader. Een pak en een mantel voor uw broer, en twee jurken voor uzelf,’ antwoordde ik terwijl er door wat een hulpjes een tafel dichterbij werd gesjouwd. ‘Heel fijn,’ reageerde ik en zette de zak op tafel, waarna ik hem openmaakte en de strak gevouwen stapel kleden eruit haalde. ‘Er zijn geen specifieke wensen door gegeven voor u, of uw broer. Dus ik heb alles geheel naar eigen ontwerp gemaakt, ik hoop dat u tevreden zult zijn,’ bracht ik vervolgens uit en keek even naar Prinses Aleeha op.
Hoewel smaken misschien verschillend waren, en er natuurlijk altijd de kans in zat dat een jurk geheel op eigen ontwerp teruggeven kon worden, wist ik een beetje waar Aleeha van hield. Hopelijk was het voldoende voor haar om de jurken aan te nemen. Ik bleef regelmatig in een vertrouwde zone, iets wat hoorde bij de desbetreffende persoon, maar soms hield ik er van om daarbuiten te treden en een compleet nieuw iets in elkaar te zetten. Iets wat mooi en elegant was voor de vrouwen, maar totaal anders was dan wat ze vaker droegen.
Bij de koning en zijn kinderen deed ik dat niet, ze gaven vaak zelf aan wat ze wilden en daar werkte ik dan mee. Voorzichtig haalde ik de eerste jurk tevoorschijn, legde hem lang op de tafel neer zodat de Prinses de jurk op haar gemak kon bekijken, en als ze wilde zelfs passen.
Afwachtende op haar reactie wierp ik even een schuine blik op de Fae die aanwezig waren in de troonzaal, af en toe wierp een enkeling een nieuwsgierige blik op de jurk, maar geen van alle durfde ook maar een heel klein beetje dichterbij te komen. Ze wisten dat dát absoluut niet werd getolereerd, en in een nukkige bui van een van de hoge lieden kon daar een nare straf op zitten.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Taroth 'Tar' Salvador//Weegschaal
Nee dat weet ik niet, ik weet niet eens hoe ik hier gekomen ben,' antwoorde ze. waarbij haar ogen rood van kleur waren, even vroeg ik me af hoe dat komt, maar toen ze een normale blauwe kleur kregen, was ik van slag.
Jij bent hier dus ook plots gekomen zo te merken?' vroeg ze, waarbij ik zachtje knikte. 'Ja, ik was aan het skaten met goede vrienden en ineens kwam ik hier terecht, mijn naam is Taroth trouwens, maar je mag me gewoon Tar noemen,' zei ik en glimlachte even. Ik keek even om me heen als het kasteel in de verte duidelijk te zien was. 'Wat is jouw naam?' Vroeg ik haar. 'En sorry nog daarvoor dat ik tegen je aan botste, het is een totaal vreemde wereld waar we zijn,' zei ik er nog achteraan om de sfeer wat omhoog te krikken. Ik was benieuwd of we niet de enige waren hier in dit land.

Quinn Brightwood//schorpioen
Rustig wachtte ik af tot de misselijkheid over zou gaan, maar het was gewoon nog niet genoeg. Ik keek opzij en zag een jongen met een boek in de handen me aanstaren. Ik ging rechtopzitten en wachtte af wat de jongen zou doen. Even had ik niet in de gaten dat hij ineens iets aan het doen was, waarbij zijn andemhaling niet was zoals normaal. Geschrokken stond ik op en liep op hem af. 'Gaat het wel?' bracht ik eruit en willde hem aanraken om te helpen, maar ik bleef liever op afstand. Ik beet zachtjes op mijn lip en wist even niet wat ik moest doen. Ik wist dat ik een sterrenkind was met een bijzondere kracht, maar ik had niet het idee dat mijn kracht zou helpen dus moest ik maar wat verzinnen. 'Oke, probeer kalm te blijven, ik ben net zoals jij,' zei ik langzaam wuivend met mijn handen. God, ik leek net een meisje. Oh ja, dat was ik namelijk ook, aangezien ik homo ben. 'En vertel me daarna wat er aan de hand is?'

Vampire + Servant = Servamp

Prinses Aleeha II Winterhof.
'Ik heb twee mantels en een pak voor uw vader. Een pak en en mantel voor uw broer en twee jurken voor uzelf,' vertelde Aride me, terwijl een paar bediendes een tafel dichterbij brachten, zodat Aride haar producten erop kon leggen. Ik knikte en greep Puck, die bijna in slaap gesukkeld was, van mijn schoot, om hem vervolgens op mijn schouder te planten. Hij greep zwijgend mijn haar vast en nestelde zich tegen mijn nek. Ik verliet mijn plaats op de troon en stapte dichterbij, zodat ik de kledij beter kon bekijken. 'Er zijn geen specifieke wensen doorgegeven voor u, of uw broer. Dus ik heb alles geheel naar eigen ontwerp gemaakt, ik hoop dat u tevreden zult zijn.' Opnieuw knikte ik, waarna ik mijn slanke handen op de tafel legde. 'Ik laat me graag verrassen,' merkte ik op, waarna ik geduldig wachtte tot Aride de jurk goed op de tafel gelegd had.
De jurk was sexy en verleidelijk, maar ook erg elegant. Mijn ijsblauwe ogen gleden over de vorm van de jurk en met mijn vingers gleed ik over de aparte stof. Het voelde vreemd aan onder mijn vingertoppen, maar het werk van Aride kennende wist ik dat de jurk comfortabel en als gegoten zou zitten. 'Heel mooi,' bracht ik uit, terwijl ik de jurk van top tot teen bekeek. 'Werkelijk prachtig, en zulk uniek stof.' Mijn ogen vonden die van Aride en ik schonk haar een glimlach, waanra ik een kleine stap achteruit zette en met mijn vingers knipte. Meteen schoten dezelfde bedienden die de tafel gebracht hadden naar voren en bogen eerbiedig voor me. 'Breng de kledij van mijn vader en broer naar hun vertrekken en deze jurk naar de mijne. Zorg dat ze niet stuk gaan.' De goblins, die ik eigenlijk maar vieze, stinkende mannetjes vond, pakten de kleding zorgvuldig van de tafel af en wisten niet hoe snel ze het vertrek moesten verlaten. Opnieuw schonk ik Aride een glimlach. 'U zult goed beloond worden voor uw harde werk, miss Aride,' sprak ik tegen haar. 'Laat me nu maar de tweede jurk zien.'

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[ bericht aangepast op 21 nov 2013 - 21:18 ]

Quinn Brightwood//Schorpioen
'Bl... Bl...Blijf daar!' zei hij, waarbij ik het idee kreeg dat hij moeite had met zijn spraak. Ik zette een aantal passen achteruit en stak mijn beide handen op. Even had ik niks in de gaten,, maar ineens stonden er negen andere personen precies hetzelfde. Ik keek ze stuk voor stuk aan, maar kon de echte er niet uit halen. En toen wist ik wat hij was. Hij was een sterrenkind net zoals mij. Ik koos een van de negen personen die voor mij stond en liep rustig op die persoon af en raakte zijn voorhoofd aan, ik voelde niks door mijn lichaam stromen. Nee dit was hem niet. Ik draaide me om en liep van de persoon weg. 'Ik doe je geen kwaad, ik wil je alleen helpen,' zei ik en bleef hem niet eens aankijken. Als ik nou de zwakke plek kon vinden.
Ik wende mijn hoofd naar de personen. 'En ik weet precies welke de echte is,' zei ik en wees naar een van de negen personen, waar ik weet dat daar energie door stroomt. 'je mag me keihard slaan als het niet zo is.' Ik moest lachen wat ik had gezegd, maar gelukkig was het binnensmonds.

Vampire + Servant = Servamp

II Aride II Winterhof II

Vol afwachting bleef ik stilletjes staan, en keek toe hoe Prinses Aleeha de jurk opnam. Van haar blik viel niet heel veel af te lezen, maar voor een lid van het winterhof was dat ook niet zo heel vreemd.
‘Heel mooi,’ bracht ze na een tijdje uit waarop een glimlach van tevredenheid mijn lippen sierde. Het was altijd fijn om een compliment te krijgen, vooral van leden van het koningshof. ‘Werkelijk prachtig, en zulk uniek stof,’ vervolgde de Prinses, en zodra haar blik de mijne vond schonk ze me een oprechte glimlach. ‘Het is heel fijn om te horen dat u het mooi vind, Prinses,’ reageerde ik en maakte een lichte knik als buiging, waarop de Aleeha een paar goblins gebaarde te komen.
'Breng de kledij van mijn vader en broer naar hun vertrekken en deze jurk naar de mijne. Zorg dat ze niet stuk gaan.’ Ik wist niet zo heel goed wat ik nu erger moest vinden, de stinkende Goblins of de vieze Roodkappen. Beide waren in iedergeval niet mijn favorieten Fae om in de buurt te hebben. Zo snel, maar toch zorgvuldig, als ze konden haalde de Goblins de spullen van de tafel af, lieten daarbij alleen nog de zak liggen waar mijn laatste jurk voor de Prinses inzat.n ‘U zult goed beloond worden voor uw harde werk, miss Aride,’ zei de Prinses zodra ze weg waren, waarop ik weer een kleine lach op mijn gezicht zetten. ‘Laat me nu maar de tweede jurk zien.’
Dat liet ik me geen tweede keer zeggen en pakte voorzichtig de laatste jurk uit de zak. Deze was een stuk simpeler, maar in mijn ogen net zo mooi, en had op wat steentjes aan de bovenzijde na, niet veel tierelantijntjes. Deze jurk had me verbazingwekkend genoeg ook veel meer tijd gekost dan de andere terwijl als je de twee langs elkaar zou leggen, de ander er meer uitsprong.
‘Hij is wat rustiger dan de andere. Ik wilde iets simpels, maar nog steeds elegants voor u maken en daarbij iets afwijken van de standaard zwarte of blauwe kleuren,’ bracht ik uit en legde de jurk voorzichtig uit op de tafel, waarna ik een stap naar achteren deed zodat ze zelf op haar gemak ook deze weer kon bekijken. Terwijl ik geduldig bleef afwachten naar haar reactie over de jurk kon ik het niet helpen me even af te vragen naar de verhalen die ik rondom had gehoord.
'Weet u van de sterrekinderen?' vroeg ik plots aan de Prinses, zachter zodat de rest ons niet horen maar wel even zo netjes en vriendelijk als altijd. Doordat ik bij vele Fae kwam, pikte ik ook veel dingen op. Dit was een van de verhalen die me elke dag wel even bij bleef. Een groepje Sterrekinderen wat naar NimmerNimmer zou komen. Ik kon het niet helpen me af te vragen wat de Prinses hiervan vond, en of ze misschien meer wist daarover.

[ bericht aangepast op 22 nov 2013 - 10:15 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

LyraPhoenix schreef:
Quinn Brightwood//Schorpioen
'Bl... Bl...Blijf daar!' zei hij, waarbij ik het idee kreeg dat hij moeite had met zijn spraak. Ik zette een aantal passen achteruit en stak mijn beide handen op. Even had ik niks in de gaten,, maar ineens stonden er negen andere personen precies hetzelfde. Ik keek ze stuk voor stuk aan, maar kon de echte er niet uit halen. En toen wist ik wat hij was. Hij was een sterrenkind net zoals mij. Ik koos een van de negen personen die voor mij stond en liep rustig op die persoon af en raakte zijn voorhoofd aan, ik voelde niks door mijn lichaam stromen. Nee dit was hem niet. Ik draaide me om en liep van de persoon weg. 'Ik doe je geen kwaad, ik wil je alleen helpen,' zei ik en bleef hem niet eens aankijken. Als ik nou de zwakke plek kon vinden.
Ik wende mijn hoofd naar de personen. 'En ik weet precies welke de echte is,' zei ik en wees naar een van de negen personen, waar ik weet dat daar energie door stroomt. 'je mag me keihard slaan als het niet zo is.' Ik moest lachen wat ik had gezegd, maar gelukkig was het binnensmonds.

[Melissa? ]

kindness is never a burden.

Thomas Aiden Duncan

Elizabeth grinnikte zachtjes en keek me dan even aan. ‘Ik weet dat het vreemd was maar het gebeurde gewoon plots’ zei ze schouderophalend en ik knikte even kort. Ik kwam hier ook zo plots, dus ik begreep het wel een beetje. Op mijn voorstel knikte ze instemmend, waarna haar stem antwoorde. ‘Dat is in ieder geval een plan ik bedoel we kunnen ook niet gewoon hier blijven.’ zei ze met een schuine grijns en ik glimlach lichtjes terug, waarna ik dus verder liep.Ze kwam naast me lopen en ik keek haar even kort aan. ‘Nou eum hoe ben jij hier eigenlijk geraakt als ik dat mag vragen.’vroeg ze met een nieuwsgierige glinstering in haar ogen. "Wel, ik was mijn kamer ingevlucht na een klotebui van mijn moeder en ik wilde wat uit mijn kast halen en zoals Narnia ben ik door de kast gelopen en hier geraakt." zei ik met een lichte grijns. Misschien was dit waar Narnia... "Weetje ik..." begon ik, maar ik aarzelde erg of ik het haar toch zou vertellen, ik besloot maar gewoon mijn mond te houden. Ik kende haar amper en ondanks dat ze me net ook verteld had van een soort van tot leven wekkende gave, zweeg ik toch maar over die van mij. Ik bedoel, ik kan alleen van kleur veranderen, daar kon ik niet veel mee... Na even wandelen zag ik tussen de bebladere bomen toch een sneeuwachtig landschap. "Wacht hier even." zei ik tegen Elizabeth, waarna ik een paar takken opzijschoof en inderdaad. Voor me strekte een groot besneeuwd landschap. Ik zag een kasteel en daar een beetje verderop een dorp volgensmij. "Elizabeth. Kom eens kijken." riep ik naar haar. Het was echt Narnia...

Evelynn Livley || Centaur

'Ik heb vele bosdieren erover horen spreken en ik ken dat gevoel maar al te goed,' vertelde Ish. 'En ja het is een bijzondere dag vandaag, Als het die bijzondere kinderen zouden zijn, zal er iets bijzonder gebeurend denk ik, wat denk jij?' vroeg ze me dan met een vrolijke hinnik. Ik glimlachte even, maar bedachte me dan iets. "Kunnen die Sterrekinderen ook komen, als er iets mindergoeds gebeurd?" vroeg ik Ish dan met een bezorgde blik. "Ik heb van mijn vader gehoord, dat er geruchten zijn over een oorlog die zou kunnen uitbreken." mompel ik zacht. Meteen was mijn vrolijke bui verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik hoopte het echt zo hard dat er niets van waar was. "Wat kunnen die Sterrekinderen eigenlijk?" vroeg ik dan zacht aan Ish.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Aventine schreef:
[Melissa? ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Aventine schreef:
[Maar ik niet. ]
Aaron Octavio Cox - Steebok - Technologie
De jongeman draaide zich traag om bij het horen van zijn naam. Hij fronste even toen hij het meisje zag dat naar hem toe rende. Vaag herkende hij haar, maar kon pas op haar naam komen toen ze voor hem halt hield. Ze was een Ram en dat was duidelijk te zien aan de snelheid waarmee ze naar hem toe had gelopen. Niemand kon zo snel lopen als een Ram. Ze glimlachte en begroette hem. "Hallo, Sanne," antwoordde Aaron op zijn beurt beleefd en trok een mondhoek op. Zijn handen stak hij diep weg in de zakken van zijn afgesleten jeansbroek. Hij wist niet echt wat nog meer te zeggen. Alles goed? leek hem niet zo'n goede start van het gesprek. In plaats daarvan zweeg hij enkel en wachtte af tot zij wat zou zeggen. Zijn gedachten dwaalden af naar Davidson en wat die gast nu zou denken of gezien hebben. Misschien was hij niet eens in het Technohouse geweest. Misschien was dat de poort die ervoor had gezorgd dat Aaron Davidson had gezien. Hoe dan ook, hij was nu hier en Davidson was daar.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Taroth Salvador//Weegschaal

Ze keek even weg naar het kasteel en keek me daarna weer aan. 'Crassins, dat is het enige wat je hoeft te weten,' zei ze met een glimlach. Ik glimlachte terug en keek zelf ook naar het kasteel.
Ik had zoon zijn gevoelens dat ze haar achternaam vertelde in plaats van haar voornaam, maar ik liet me niet overhaasten. 'Wat denk je dat er gebeurd kan zijn?' vroeg ik haar rustig, zonder te overhaasten. Ik liep van haar weg en ik wist gewoon even niet wat ik moest gaan doen. 'Zeg als er iets is waar ik je mee kan helpen, moet je het gewoon zeggen,' zei ik zonder haar aan te kijken.

Ish

Ik keek de vrouwlijke centaur aan toen ze begon te spreken. 'Kunnen die Sterrekinderen ook komen, als er iets mindergoeds gebeurd?" vroeg Evelynn me dan met een bezorgde blik. "Ik heb van mijn vader gehoord, dat er geruchten zijn over een oorlog die zou kunnen uitbreken." mompel ze zacht.
'Daar heb ik over gehoord, maar ik heb volgens mij een vermoeden dat ze zijn geroepen om te helpen de oorlog tegen te gaan,' zei ik wat twijfelachtig. Ik twijfelde nooit aan mezelf, aangezien ik een wezen was die als een wijs wezen aangeschreven werd. 'Wat kunnen die Sterrekinderen eigenlijk?' Vroeg ze nog. 'Ik weet dat sterrenkinderen gebonden zijn aan wat ze op aarde sterrenbeelden noemen. Ik denk dat ze daar weer een kracht van gekregen hebben,' zei ik en ik kreeg ineens een idee. 'Ik hoorde van een paar dieren dat er twaalf zijn aan iedere kant zes, waarom brengen we ze niet bij elkaar. ' Ik wist niet of dit waar zou zijn, maar het leek me wel een gewelid idee om het te proberen.

Quin Brightwood/Schorpoen
Ik zag de jongen moeilijk kijken toen ik de juiste persoon geraden had. 'H...Hoe weet jij dit?' zei hij nog steeds met een happerende stem. Ik haalde mijn schouders op. 'Even veel als jij, ik voelde dat bij een van je dubbelgangers geen energie stroomde en bij jouw wel, zo kon ik weten welken de echte was,' zei ik. 'Maar laten we gewoon van voor af aan beginnen. vertel eens je naam. Ik ben Quinn, leef al mijn hele leven op straat omdat ik thuis niet meer welkom was,' begon ik te vertellen. Ik wilde zo graag dat hij wat meer op zijn gemak voelde, want ik moest eerlijk zeggen ik was nogal eng. 'En nu jij, vertel je naam en dan hoe het komt dat je kan dubbleren?' Ik wilde zo graag weten wie hij was.





[

Vampire + Servant = Servamp