• De vloek van de Evil Queen zorgt dat alle sprookjesfiguren van de Enchanted Forest in de echte wereld belanden, in Storybrooke. geen een sprookjesfiguur weet wie ze werkelijk zijn, behalve een vermoed dat ze vervloekt zijn door de Evil Queen, diegene heeft namelijk een sprookjesboek van zijn leraar/lerares gekregen waardoor diegene denkt dat ze vervloekt zijn en sprookjesfiguren zijn, ook vermoedt hij dat zijn adoptiemoeder de Evil Queen is en dit dus alles in gang heeft gezet. Maar er is een profetie over een redster de echte moeder van de adoptiekind van de Evil Queen, hij besluit haar te zoeken, mee te nemen naar Storybrooke en haar te overtuigen dat zei hun allemaal kan redden. De Evil Queen en Rumple zijn zo ongeveer de enigste die zich vrijwel alles herinneren.


    Invullijstje
    Rol:
    Naam:
    Sprookjesfiguur:
    Leeftijd:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Werk:
    Extra:



    Meisjes:
    Red riding hood ||Damianne Stavros || Barnowl
    Rickena "Ricky" Bell ||Tinkerbell || Luminis
    Amy Ella Adams || Assepoester regbo
    Dominque Balthazar Lockwood || huntsman Maximesa
    Brooke Ranzel Chamberlain ||Rapunzel || Stillinski
    Aurora Starlinski || Doornroosje || WenseKronik
    Isabelle Dumont || Belle || Merrow


    Jongens:
    Mr. Gold || Rumplestiltskin || Barnowl
    Jefferson Hatta Chesir|| Mad hatter || Maximesa
    Killian Jones || Captain Hook || Ensiferum Ensiferum
    Hansel Grimm || Hans || WenseKronik
    Ashar Darrak || Jafar gereserveerd doorMerrow
    Robin Hood gereserveerd door Ensiferum
    Julio Caspari || Gelaarsde kat || Fennec

    Invullijstje
    Rol:
    Naam:
    Sprookjesfiguur:
    Leeftijd:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Werk:
    Extra:



    Regels
    *Ook wat oudere personages boven de 20 of de 30+ dus niet allemaal in de 17-19 jaar
    *ongeveer 5 zinnen schrijven meer mag altijd.
    *Naamsverandering doorgeven
    *Als je paar weken/dagen niet kan reageren ivm vakantie of andere reden even melden.
    *Andere niet buitensluiten
    *Boven de post zet je de naam van je personage en welke sprookjesfiguur hij/zij is.
    *16+ is toegestaan
    *OC aanduiden met (){}[]
    *Hou meisjes en jongens gelijk.
    *De vloek wordt later in de rpg verbroken
    *Reserveringen blijven twee dagen staan.



    Rollentopic
    Praattopic
    Rollenstory


    Je kan beginnen dat je net naar je werk gaat, wakker wordt, op je werk bent of thuis iets aan het doen bent

    [ bericht aangepast op 16 nov 2013 - 19:43 ]

    Mr.gold
    Gold glimlach een tevreden met het antwoord. 'Mooi, en bedankt, wel dan laat ik je maar weer met rust voor nu.' zegt hij en hij draait zich om en loopt weg.

    Ashar Darrak II Jafar
    Opnieuw was Jafar op weg naar de winkel van mr. Gold, om hem daar op te wachten, toen hij pardoes door een andere minkukel overhoop werd gelopen. Deze was zonder te kijken de bakkerij buiten gerend, natuurlijk juist op het moment dat Jafar passeerde. Enkele hartgrondige vloeken wierp hij in het Arabisch naar Jeffersons hoofd, toen hij de man als dusdanig herkende. Zijn handen waren krampachtig in een vuist gebald, en opnieuw bracht hij van alles in het Arabisch uit. Ondanks dat zijn woorden onverstaanbaar waren, was het overduidelijk dat hij furieus was.
    Dat die dorpsidioot dan ook zijn Storybrooknaam veranderde in Usher, en er het belachelijke excuus aan toevoegde dat zijn vreugde iets te vreugdig was, maakte dat Jafar volledig explodeerde.
    ‘Werkelijk, als jij ooit je verstand terug zou vinden, zou je nog gek worden van vreugde,’ bries hij, Jeffersons uitgestoken hand wegslaand en zelfstandig overeind krabbelend. Jafars kleren waren doorweekt, door de plas waarin hij gevallen was. Meteen greep hij Jefferson dan ook bij zijn kraag en trok hem akelig dicht naar zich toe.
    ‘Hier ga je voor boeten, vriend,’ gromde hij tussen opeengeklemde kaken door. Met zijn vrije hand greep hij naar het pistool dat hij onder zijn blouse achter zijn rug verborg, en zonder aarzelen drukte hij de loop tegen Jeffersons voorhoofd. Met een vliegensvlugge beweging haalde hij de veiligheidspal eraf en liet zijn vinger gespannen tegen de trekker rusten. Nog een millimeter naar achteren trekken, was voldoende om het vuurwapen af te laten gaan en die randebiel een kogel door z’n kop te jagen.
    ‘Nog een laatste woord, voor ik deze wereld eindelijk verlos en iedereen een plezier doe?’ vroeg hij op dreigende, haast huiveringwekkende toon.

    [Sorry, maar ik kan het niet helpen dat Jaf zo is :'D Ik vond het in ieder geval echt awesome om te schrijven :3]





    Isabelle Dumont II Belle

    Isabelle lachte welgemeend om Fulks woorden over dat een boek alleen maar waardevoller werd als je de gruwelen van Gold had weten doorstaan. Ze zag hoe hij enkele kruimels van zijn servet veegde en haar vervolgens geamuseerd aan keek. Ergens verwonderde ze zich erover hoe hij zich daaropvolgend uitsprak over mr. Gold, al staafde dit wel in haar gedachten over de man. Niemand kon alleen maar slecht zijn.
    ‘Heb je nog enkele tips voor me, voor hoe ik het beste met hem kan onderhandelen?’ vroeg ze nieuwsgierig. Haar mondhoeken krulden innemend omhoog, aangezien het gezelschap haar absoluut niet tegenstond. Ergens vroeg ze zich af waarom ze niet eerder daadwerkelijk een gesprek met Fulk had aangeknoopt, ondanks de oppervlakkige gesprekken over het weer of allerhande onderwerpen wanneer ze bij hem in de slagerij was. Al duurden die gesprekken nooit langer dan een vijftal minuten, wat voornamelijk aan haarzelf lag. Misschien moest ze echt eens meer onder de mensen komen, in plaats van met haar neus altijd maar in de boeken te zitten.


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Jefferson Hatta Chesir
    Jefferson kon het glimlachen niet helpen. Ondanks dat de man een pistool had bleef de glimlach op zijn gezicht geplakt zitten. 'Zeg eens Jafar, hoeveel zou jij over hebben voor een wens?' Hij sprak de woorden langzaam uit, als een spelletje, een waarbij het pistool een zinloos speeltje was.


    Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

    Fennec schreef:
    {Wat jullie zoal bijtypen in drie uur}
    Julio Capsari
    In de verte vluchtte de muis weg. Die kon wel voor zichzelf zorgen. Doordat Ricky bleef staan viel Julio wel op de grond. Hopelijk was ze niet boos. Hij probeerde haar gezicht te peilen. Ze leek niet boos, eerder geamuseerd. Dat was een goed teken.
    'Over het hoofd?', herhaalde Julio; ' Eerder onder de voeten', dacht hij hardop. De reden waarom was eigenlijk zo belachelijk. Hij had niet eens door gehad dat hij zo ver gerend was. Misschien dat Jefferson Julio daarom een kat noemde. Die obsessieve jacht van net was een goede aanleiding daar voor. Moest hij bekennen dat hij een muis achterna was gehold?
    'Ik ehm... was iets kwijt', bedacht Julio, terwijl hij zich rechtop zette.
    Was ze echt niet boos? Julio's ogen gleden nog een keer over haar gezicht. Er was een reden dat hij dat gezicht niet zo vaak zag. Er was een reden waarom hij niet een slechte openingzin gebruikte nu. Ohja, Ricky werkte in een klooster! Dus eigenlijk had zij door hem een regel overtreden. Nonnen mochten toch niemand aan raken? Waarom was zij dan niet boos? Misschien mochten nonnen niet boos worden.


    Rickena "Ricky" Bell || Tinker Bell

    Julio was in tegenstelling tot Ricky wel op de grond gevallen en leek haar even schattend aan te kijken. De opmerking die volgde vond de blonde jongedame lichtelijk vreemd, maar hij leek ook eerder wat in zichzelf na te denken dan echt tegen haar te spreken. Ricky hoorde wel vaker mensen hardop nadenken en vond het niet vreemd, hoewel het iets was dat zij haast nooit deed. Haar gedachten waren immers haar eigen geheimen en deze zou ze nooit hardop uitspreken. In ieder geval toch niet om alleen na te kunnen denken. Straks hoorde iemand iets dat hij op verkeerde wijze kon gebruiken.
    Julio vertelde Ricky dat hij iets kwijt was en hoewel het er niet al te gemakkelijk uitkwam, knikte ze toch begripvol. Hij wilde vast niet zeggen wat hij precies kwijt was of iets dergelijks. Ze was echter wel nieuwsgierig en dit maakte -samen met haar behulpzame karakter- dat ze haar mond opentrok.
    'Ik wil anders wel helpen zoeken, of heb je het alweer gevonden?' vroeg ze vriendelijk, de nieuwsgierigheid in haar stem verbergend. Het was volgens Mother Superior niet netjes om je ongevraagd met andermans zaken te bemoeien en zij vond een overdosis nieuwsgierigheid zeker geen deugd.


    Happy Birthday my Potter!

    Julio Caspari (Gelaarsde Kat)
    Julio had er niet bij stilgestaan dat Ricky hem zou willen helpen. Eigenlijk was het best logisch dat Ricky zo reageerde, er gebeurde immers nooit iets spannends. Elke kans op avontuur zou hij ook pakken.
    'Ik zocht iets heel kleins', legde de jongen uit. Dit was geen leugen, nog niet. Dus wat zocht hij? 'Een briefje', daar begon het. Nu had hij de kans om uit te vogelen of Ricky misschien meer wist over wat Jafar, of meneer Darrak kwijt was.
    'Meneer Darrak is iets kwijt, en op dat briefje stonden aanwijzingen. Maar voordat ik ze kon lezen is het weggevlogen. Het rolde hier ergens over de grond, waarschijnlijk is het al in zee gevallen. Nu weet ik niet eens waar hij naar op zoek is, als ik dat wist zou ik hem helpen...', de leugen kwam er heel vloeiend uit, bijna als vanzelf. Misschien moest Julio eens wat minder liegen, maar dit was niet het moment zijn leven te beteren.
    'Weet jij misschien iets er van af wat mij zou kunnen helpen?', sloot hij af, hopend iets meer te weten te komen.

    [ bericht aangepast op 20 nov 2013 - 21:31 ]


    wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder

    Ashar Darrak II Jafar
    Jafar duwde de loop van het pistool uit pure frustratie harder tegen Jeffersons voorhoofd, doordat deze doodleuk bleef glimlachen. Waarom hij de trekker al niet had overgehaald, was hem nog steeds een raadsel.
    ‘Wat bazel je nu, man, wat moet ik in Allahs naam met een wens?’ beet Jafar, toen Jefferson zijn laatste woorden verspilde aan onzin over een wens en hoeveel hij – Jafar dus – ervoor over zou hebben. Jafars ogen vernauwden zich echter, toen de woorden zich herhaalden in zijn hoofd en hij er de betekenis achter vond. Hij liet echter niks merken aan de buitenkant, aangezien de dorpsgek erom bekend stond sprookjes de wereld in te helpen, en om iedereen aan te zien als een waar sprookjesfiguur. Natuurlijk, de man had gelijk, maar gezien Jafar zich voordeed alsof hij eveneens zijn geheugen kwijt was, kon hij niet veel anders dan zich van de domme houden.
    ‘Vertel eens, Jefferson, wat is jouw allerliefste wens?’ sneerde hij dan ook. De ijzeren spanning in zijn hand verslapte, waardoor het pistool meer relax tussen zijn vingers lag en waardoor de loop niet meer tegen Jeffersons voorhoofd drukte. Hij hield nochtans het vuurwapen nog steeds op de man tegenover hem gericht, en hij zou zonder aarzelen schieten, mocht deze een onverwachtse beweging maken.


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Jefferson Hatta Chesir
    Jefferson rees zijn handen en legde die op zijn hoed, 'Mijn wens is om dat spiertje vlakbij je oog te zien bewegen, een blink van herkenning te zien. En dat, mijn beste Jafar, heb ik zojuist gekregen.' Hij lulde uit zijn nek, maar dat had hem in het leven al ver gebracht, inspelen op emoties ook. Met zijn ene hand pakte hij Jafars vrije hand vast en met zijn andere hand sloeg hij het pistool uit Jafars hand, wetende dat de afdruk van de loop inmiddels al in zijn voorhoofd gedrukt zou staan. Hij spreidde zijn armen als iemand die een warm welkom gaf. 'Mijn beste Jafar, hoe zat dat verhaal ookalweer? Sultan van een groots en machtig rijk. Prachtige dochter, huid zo zacht als zijde, haar dat danste met de wind. Maar u had de zon van het zuiden verruild voor duistere macht. Macht die ervoor zorgt dat u het weet.' Hij viel even stil. 'Maar dit maakt u natuurlijk niks uit, ik ben gek, gestoord. Dat ga ik nu dus ook als excuus gebruiken om stomerijkosten te besparen.' hij wees op Jafars jasje, zich afvragend hoe dicht hij bij zijn grens tot uitbarsten zat.


    Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

    Aurora keek doelloos voo haar uit, ze liep ergens heen al had ze geen idee waar. Pas toen ze om zich heen keek zag ze dat ze in het bos was. Ze schrol hoe was ze hier gekomen. Het was zeker wel meer dan een uur lopen ze probeerde het zich te herinneren maar het lukte niet.
    'Waar ben ik?' Vroeg ze zich overhard op. Ze stond bij een oude wensput. Ze probeerse te bedenken hoe ze terug moest lopen maar had alleen geen idee. Aurora pakte haar mobiel. 'Shit, geen bereik.'

    Ashar Darrak II Jafar
    Even trokken Jafars mondhoeken in een furieuze trek door Jeffersons banale actie en een geloste kogel was niet ver weg, maar zijn lippen veinsden zich al snel in een halfslachtige grijns.
    ‘Werkelijk,’ bracht hij uit, en hij snoof ongelovig. ‘Van alle slechteriken…’ Hij zweeg een seconde, zo zijn woorden meer ballast gevend. ‘Van alle slechteriken … ben ik Jafar? Alleen maar omdat ik er niet bepaald… Amerikaans eruit ziet? Vind je dat nu niet een beetje racistisch van je? Had me op z’n minst Hades, Ratcliffe of zelfs Scar laten zijn.’ Een ongelovige lach volgde. ‘Maar goed, als ik dan zo nodig Jafar moet zijn in jouw denkbeeldig wereldje, dan zal jij geheid Quasimodo zijn.’ Hoofdschuddend borg hij zijn wapen op. ‘Je bent een kogel niet waard, Quasi,’ zei hij geringschattend, en de halfslachtige grijns veranderde zienderogen in zijn typische, grimmige trek. ‘Maar die stomerijkosten zijn voor jouw, en daarbij komt er nog een wederdienst bovenop. Tenzij je alsnog die kogel wilt ontvangen, want dat kan evenzeer geregeld worden.’
    Feitelijk lachte Jafar enkel maar met Jefferson, en natuurlijk sprak de knul – tot zijn grote haat – de waarheid. Hij had inderdaad zijn prachtige dochter verruild voor duistere macht. Nochtans was hij ervan overtuigd dat Jefferson enkel maar gokte naar het gegeven dat ook hij – Jafar – zijn geheugen behouden had. Jafar was zich er maar al te goed van bewust dat de Mad Hatter in het ongewisse verbleef, en enkel maar het raden had. En voorlopig hield Jafar dat zo, totdat het hem uitkwam om de werkelijke waarheid naar boven te laten komen. Daarbij werd Jefferson toch gezien als de dorpsgek, ondanks zijn goedbedoelde pogingen om verhalen aan te halen die ‘werkelijk’ waren gebeurd, zodat men hun verleden zou herinneren. Tot dusver had het echter totaal geen baat, en zolang de vloek niet verbroken zou zijn, zou de Mad Hatter simpelweg niet meer worden dan de dorpsgek die hij nu was.

    [M'n inspi was zo briljant voor deze post, maar ik zit momenteel erg slecht in m'n vel en het wilde dus niet geschreven worden zoals ik het wilde. Het is wel zo wat ik in gedachten had, maar verre van goed. Afin, ik wilde toch echt iets posten, want het was veel te lang geleden. Hopelijk kan je er iets mee]

    [ bericht aangepast op 25 nov 2013 - 19:56 ]


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    (Begrijpelijk, heb ik ook met 3kwart van mn posts -.- maar ik kan er wel wat mee)

    Jefferson Hatta Chesir
    Jefferson stak zijn handen in zijn zak. 'Schiet maar Jafar, je doet het niet,' zei hij zo vol overtuiging dat hij er zelf ook in ging geloven. 'Naast het feit dat onze jaagster hier op de hoek staat weet jij prima dat ik niet in de klokken heb gehangen de afgelopen jaren. Diep van binnen weet jij ook dat ik het enige misschien wel werkende portaal in handen heb. En ook de enige ben die het kan gebruiken. Bonen groeien hier niet schat, meerminnen stranden hier niet aan.' Jefferson nam zijn hoed af en maakte een buiging. 'En gezien jij net als ik bent voorzien van geld geloof ik niet dat de stomerijkosten jou zoveel uitmaken, is het niet?' Er speelde nog steeds een glimlach rond zijn lippen, wetende dat als hij na zijn vuile pak niet schoot, hij het ook niet meer zou doen.


    Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

    [Ik reageer ook maar eens met mijn personages ;p]

    Mr.gold
    Zonder om nog op een antwoord of een vraag van Hook te wachten besloot Mr.gold dat hij lang genoeg van zijn winkeltje vandaan is geweest en besluit hij maar om terug te lopen. Rustig loopt hij dan over de rustige straat van Storybrooke, af en toe even een winkel binnen kijken of iemand met een grijns en zonder enige reden aan kijkend tot hij weer bij zijn winkeltje is. Als hij oversteekt ziet hij ver in de straat Ashar en Jefferson staan. Hij grijnst even pakt dan zijn sleuteltje van zijn winkel en haalt de deur van slot het bordje dat op gesloten stond zet hij nu op open en hij begeeft zich dan naar achteren.

    Rickena "Ricky" Bell || Tinker Bell

    Blij dat Julio niet geïrriteerd was door haar aanbod en haar niet zag als een bemoeial, luisterde ze naar wat hij vertelde over het kwijtgeraakte briefje. Naarmate er meer woorden zijn mond verlieten, voelde ze haar handen steeds meer jeuken. Ze kon het avontuur haast ruiken en dit trok haar als gewoonlijk zo erg, dat ze moeite moest doen om de jongen niet door elkaar te schudden om alle informatie uit hem te krijgen.
    Meneer Darrak die iets kwijt was en een briefje met aanwijzingen... dat was haast te mooi voor woorden. Het kon haar niet schelen dat Mother Superior haar zo rond dit tijdstip terugverwachtte. Problemen met haar had ze al vaak genoeg en kans op avontuur, kon Ricky gewoon onmogelijk laten lopen. Toch rinkelde er wel een alarmbel. Julio stond erom bekend niet altijd helemaal de waarheid te spreken. Misschien was het wel allemaal gebakken lucht en wilde hij iets bereiken, waar zij nu nog geen weet van had. Ze liet zich echter niet leiden door haar angsten.
    'Een briefje van Meneer Darrak? Geen idee,' zei ze, waarna ze begon te fluisteren. 'Wel heb ik Gold en Jones bij de haven gezien. Ik vertrouw die twee niet echt en het leek alsof... nou ja... weet je wel. Misschien hebben zij er iets mee te maken.' Ze beet op haar lip. Hopelijk zou ze door dit te zeggen niet al te diep in de problemen komen.


    Happy Birthday my Potter!

    Dominique Balthazar Lockwood
    Onderweg naar het huis van Ashar stopt Dominique nog even bij de pier om het boodschappenmeisje uit te hangen. Ze stapt uit de auto, grist het briefje van de stoel en loopt kalmpjes naar Killian toe. 'Jones,' zegt ze, lichtelijk geïrriteerd door de reden waarom ze hier staat. 'Jefferson wilde dat ik dit aan je gaf.'

    [ bericht aangepast op 25 nov 2013 - 21:30 ]


    Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

    Hansel stak een sigaret op en ging buiten zitten bij Granny's, hij keek op de menu kaart en wachten tot dat een van de meisjes naar hem zouden komen om zijn bestelling op te nemen. Het leek hem een goed idee om koffie verkeerd te nemen een een zalm salade.
    Hansel keek naar zijn schoen en tegen zijn schoen zat een klein steentje, hij raapte hem op en stopte hem in zijn zak. Waarom wist hij zelf ook niet echt maar het voelde gewoon juist. Toen hij een hijs nam van zijn sigaret kwam er een van de meisjes naar buiten om zijn bestelling op te nemen.



    {wanneer wordt de vloek verbroken, want de tijd staat toch stil dus elke dag gebeurd het zelfde dan toch totdat de Savior er komt... Just saying en zullen we doen dat de dag ook maar eens voer zit want we zijn nu al zeven pagina's op dag 1. Alleen jammer dat de volgende ochtend "exact" het zelfde gebeurd, alleen kunnen de karakters die van zichzelf bewust zijn wie ze zijn kunnen de dag indeling veranderen en beinvloeden maar voor de rest....}

    [Daar heb je wel een goed punt. Ik weet dan ook niks, want Hook is het morgen toch weer vergeten. xD]


    Every villain is a hero in his own mind.