• De vloek van de Evil Queen zorgt dat alle sprookjesfiguren van de Enchanted Forest in de echte wereld belanden, in Storybrooke. geen een sprookjesfiguur weet wie ze werkelijk zijn, behalve een vermoed dat ze vervloekt zijn door de Evil Queen, diegene heeft namelijk een sprookjesboek van zijn leraar/lerares gekregen waardoor diegene denkt dat ze vervloekt zijn en sprookjesfiguren zijn, ook vermoedt hij dat zijn adoptiemoeder de Evil Queen is en dit dus alles in gang heeft gezet. Maar er is een profetie over een redster de echte moeder van de adoptiekind van de Evil Queen, hij besluit haar te zoeken, mee te nemen naar Storybrooke en haar te overtuigen dat zei hun allemaal kan redden. De Evil Queen en Rumple zijn zo ongeveer de enigste die zich vrijwel alles herinneren.


    Invullijstje
    Rol:
    Naam:
    Sprookjesfiguur:
    Leeftijd:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Werk:
    Extra:



    Meisjes:
    Red riding hood ||Damianne Stavros || Barnowl
    Rickena "Ricky" Bell ||Tinkerbell || Luminis
    Amy Ella Adams || Assepoester regbo
    Dominque Balthazar Lockwood || huntsman Maximesa
    Brooke Ranzel Chamberlain ||Rapunzel || Stillinski
    Aurora Starlinski || Doornroosje || WenseKronik
    Isabelle Dumont || Belle || Merrow


    Jongens:
    Mr. Gold || Rumplestiltskin || Barnowl
    Jefferson Hatta Chesir|| Mad hatter || Maximesa
    Killian Jones || Captain Hook || Ensiferum Ensiferum
    Hansel Grimm || Hans || WenseKronik
    Ashar Darrak || Jafar gereserveerd doorMerrow
    Robin Hood gereserveerd door Ensiferum
    Julio Caspari || Gelaarsde kat || Fennec

    Invullijstje
    Rol:
    Naam:
    Sprookjesfiguur:
    Leeftijd:
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Werk:
    Extra:



    Regels
    *Ook wat oudere personages boven de 20 of de 30+ dus niet allemaal in de 17-19 jaar
    *ongeveer 5 zinnen schrijven meer mag altijd.
    *Naamsverandering doorgeven
    *Als je paar weken/dagen niet kan reageren ivm vakantie of andere reden even melden.
    *Andere niet buitensluiten
    *Boven de post zet je de naam van je personage en welke sprookjesfiguur hij/zij is.
    *16+ is toegestaan
    *OC aanduiden met (){}[]
    *Hou meisjes en jongens gelijk.
    *De vloek wordt later in de rpg verbroken
    *Reserveringen blijven twee dagen staan.



    Rollentopic
    Praattopic
    Rollenstory


    Je kan beginnen dat je net naar je werk gaat, wakker wordt, op je werk bent of thuis iets aan het doen bent

    [ bericht aangepast op 16 nov 2013 - 19:43 ]

    Ashar Darrak II Jafar
    ‘Omdat ik dat weet,’ antwoordde Jafar, toen ze een poging tot ontkennen deed. Een verdere verklaring achtte hij niet nodig waarom hij haar rode mantel wilde. Nadat hij haar op dusdanig vriendelijke manier verplichtte met hem te gaan uiteten, keek ze hem echter opnieuw verschrikt aan. Een korte grinnik ontsnapte hem dan ook, aangezien haar gezicht onbetaalbaar was.
    ‘Omdat ik het zeg,’ beantwoordde hij toen haar waarom-vraag. ‘En omdat je me wel iets meer verschuldigd ben dan je mantel.’ Ze liet er al snel opvolgen dat ze vrijwel niks anders had dan hetgeen wat ze aanhad, waarop Jafar ostentatief met zijn ogen rolde. En het was helemaal typisch toen ze uit haar mond liet vallen dat ze wilde dat het niet meer dan een grap was die hij maakte.
    ‘Sorry, schat, maar zie je mij ervoor aan dat ik grappen maak?’ vroeg Jafar dan ook uiterst serieus. Hij kon het van geen kanten appreciëren dat hij op dergelijke wijze werd afgewezen. Het ging slechts om een etentje, hij vroeg haar in Allahs naam niet ten huwelijk of te dansen in één van z’n stripclubs. Al bedacht hij zich nu dat hij er beter aan gedaan had, haar dat laatste te laten doen. Dan was hij direct van haar gezanik af, in plaats van dit gedoe aan zijn kop te hebben.
    ‘Natuurlijk, als je liever een striptease geeft, in plaats van een etentje, mij niet gelaten,’ liet hij haar dan ook bloedserieus weten. ‘Ik zal Saleen een jurk bij je thuis laten brengen, dus zorg dat je tegen acht uur er gefatsoeneerd uitziet.’ Hij achtte het niet nodig om haar keus af te wachten, aangezien hij maar al te goed kon inschatten dat die keus gemakkelijk gemaakt ging zijn. Uiteraard wisten ze beiden dat er ook nog een derde optie aan vast zat, maar op een kogel zat uiteindelijk niemand te wachten. Hij niet, maar zij al zeker niet





    Isabelle Dumont II Belle

    Isabelle nam tegenover Fulk plaats, toen hij antwoordde met ‘gezellig’. Ze glimlachte dan ook opnieuw toen hij vroeg hoe het met haar ging. Niet zozeer door de vraag zelf, maar door de manier waarop hij haar aankeek. Alsof hij daadwerkelijk geïnteresseerd was in haar, alsof hij echt wilde weten hoe het met haar ging en de vraag niet enkel uit beleefdheid stelde.
    ‘Goed, voor zover dat mogelijk is,’ antwoordde Isabelle dan ook. Ze had haar handen op haar schoot gevouwen en liet haar heldere blik op de man tegenover haar rusten. ‘Zoals gewoonlijk is er veel werk in de bibliotheek en wilt het niet opschieten.’ Ze grinnikte doordat ze zelf – net zo goed als bijna iedereen in Storybrooke - wist dat het haar eigen schuld was, gewoon omdat ze met haar neus teveel in de boeken zat en het gewoon niet kon laten om tussendoor te bladeren en te lezen.
    ‘En met jou?’ vroeg ze toen, om de aandacht van zich af te leiden, en omdat ze werkelijk wilde weten hoe het ging met de man tegenover haar.



    [ bericht aangepast op 18 nov 2013 - 22:48 ]


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Damianne Stavros
    Damianne vraagt zich wel af hoe hij wist dat ze een rode mantel heeft aangezien ze die nooit mee naar buiten neemt ze besluit maar om er verder niks over te zeggen. Toen hij zei dat ze ook een striptease kon geven en hij daarmee echt bloed serieus stond te kijken grinnikte ze heel even maar al snel stopte ze daarmee en keek ze een beetje naar de grond alsof die nu ineens veel interessanter is. na dat hij uitgesproken was wist ze dat gewoon geen keus had dan met hem naar een etentje te gaan en wat kan het kwaad? hij had veel erger dingen kunnen eisen, en hij zou haar nou ook niet gaan vermoorden, tenminste dat hoopte ze. 'Goed, dan ik neem de mantel mee, tot acht uur dan maar.' zegt ze dan op een zachte toon.

    Killian was niet onder de indruk. ‘Als je me geen namen geeft, zoek je maar een ander die je vuile klusjes opknapt, Gold. We weten allebei wel waarom je mij hiervoor vraagt en niet de eerste beste hansworst die er op elke hoek te vinden is.’
    Met zijn hand duwde hij de stok opzij.
    ‘Dus wees specifieker of zoek iemand meer vrije tijd dan ik, want ik heb hier ook nog een zaak te runnen.’

    -

    ‘Ach, ik kan niet zeggen dat ik er erg naar uitzie om aan het werk te gaan, anders had ik hier niet gezeten,’ antwoordde Fulk met een knipoog. ‘Maar een mens moet wat doen, hè? Voor niets gaat de zon op en ik heb een hypotheek die ik moet aflossen, net als ieder ander.’


    Every villain is a hero in his own mind.

    {Wat jullie zoal bijtypen in drie uur}
    Julio Capsari
    In de verte vluchtte de muis weg. Die kon wel voor zichzelf zorgen. Doordat Ricky bleef staan viel Julio wel op de grond. Hopelijk was ze niet boos. Hij probeerde haar gezicht te peilen. Ze leek niet boos, eerder geamuseerd. Dat was een goed teken.
    'Over het hoofd?', herhaalde Julio; ' Eerder onder de voeten', dacht hij hardop. De reden waarom was eigenlijk zo belachelijk. Hij had niet eens door gehad dat hij zo ver gerend was. Misschien dat Jefferson Julio daarom een kat noemde. Die obsessieve jacht van net was een goede aanleiding daar voor. Moest hij bekennen dat hij een muis achterna was gehold?
    'Ik ehm... was iets kwijt', bedacht Julio, terwijl hij zich rechtop zette.
    Was ze echt niet boos? Julio's ogen gleden nog een keer over haar gezicht. Er was een reden dat hij dat gezicht niet zo vaak zag. Er was een reden waarom hij niet een slechte openingzin gebruikte nu. Ohja, Ricky werkte in een klooster! Dus eigenlijk had zij door hem een regel overtreden. Nonnen mochten toch niemand aan raken? Waarom was zij dan niet boos? Misschien mochten nonnen niet boos worden.


    wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder



    Ashar Darrak II Jafar

    Een tevreden glimlach legde zich rond zijn lippen, toen Damianne zich erbij neergelegd had dat er niets anders op zat dan het etentje.
    ‘Tot acht uur, Damianne,’ bevestigde Jafar dan ook vergenoegd, toen ze haar blik had neergeslagen en op zachte toon had gesproken. Het was duidelijk dat ze er niet bepaald naar uitkeek, maar voor Jafar maakte dat geen verschil. Al had hijzelf geen flauw benul waarom hij dit wicht nu eigenlijk mee uit nam, maar goed, hij hield wel van interessante wendingen. En wie weet, misschien had ze haar nut nog wel.







    Isabelle Dumont II Belle

    Isabelle’s warme lach werd breder toen Fulk knipoogde naar haar, en antwoordde dat hij niet bepaald uitkeek om naar zijn werk te gaan, dat hij anders niet hier had gezeten. Daarbij knikte ze begrijpelijk en instemmend, aangezien inderdaad niets meer voor niets te krijgen viel tegenwoordig, en dat voor dergelijke zaken hard gewerkt moest worden.
    ‘Ik moet straks naar mr. Gold. Als je wilt, wil ik wel met je ruilen,’ grapte ze echter toch, wetende dat niemand graag een bezoek aan Gold bracht. Al had zij de man zelf nooit ontmoet, zijn reputatie was hem vooruit gesneld. Al waren dat slechts verhalen en was Isabelle dus zeker wel nieuwsgierig naar de man. Het was er echter nooit van gekomen hem te ontmoeten, er kwam altijd wel iets of iemand tussen, en ze vermoedde dat vandaag ook niet veel anders ging zijn. Hoogstwaarschijnlijk zou hij deze middag niet eens in zijn winkel zijn, of zou er opnieuw iets tussen komen.


    [ bericht aangepast op 18 nov 2013 - 23:17 ]


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Mr.gold
    Gold zet zijn wandelstok weer op de grond en kijkt hem wat dreigend aan, ook zijn stem laat hij nu wat dreigend over komen. 'Luister, het is heel makkelijk, jij doet dat voor mij en ik doe iets terug jij mag ook het geld houden, of je doet niks ik krijg mijn geld terug en ik pak dit allemaal van jou af. zo simpel is het.'

    Damianne Stavros
    Damianne kijkt hem aan even recht in zijn ogen, ze gunt hem dan maar een klein glimlachje. 'Tot acht uur dan Ashar.' met die woorden loopt ze snel weer naar binnen waar ze snel weer haar werk op pakt aangezien ze eigenlijk te lang weg is geweest. Ze trilt een beetje door de schrik en de angst die Ashar toch bij haar heeft ingeboezemd. Ze wilt even een glas water drinken maar als ze de glas heeft gepakt laat ze het perongeluk vallen en valt het uit een op de grond.

    Hansel had Aurora weg gestuurd, hij werd gek van het getyp van haar. Hij stopte een sigaret in zijn mond, daarna schudde hij geirriteerd met zijn aansteker omdat die niet goed werkte.
    'Godver,' mompelde hij geirriteerd. Nergens in zijn laatjes of ook maar ergens in zijn tas of jaszak. 'Top, dat word een nieuwe halen.' Normaal had hij Aurora gestuurd om het te gaan halen, maar daar voelde hij nu niets voor. Toen hij buiten stond liep er iemand langs hem.
    'Misschien een rare vraag maar mag ik je aansteker lenen?' De jongen keek hem aan, overhandigde zijn aansteker aan Hansel die hem aanpakte en zijn sigaret opstak. 'Bedankt,' hij overhandigde De jongen zijn aansteker terug.
    'Houd u hem maar,' apart joch vond Hansel. Hij haalde zijn schouders op en zag Damianne net naar binnen lopen bij Granny's. Het zat aardig vol vandaag. Hansel nam een hijs en keek opzij. Een auto met spiegelreflex glas weerkaatste zijn spiegelbeeld. Hansel keek niet zo graag in de spiegel, ook al gaf hij erom om er goed uit te zientoch was een spiegel niets voor hem.
    Hij besloot een rondje te lopen en een kijkje te nemen oo de markt.

    Killian glimlachte spottend. 'Dreigementen zijn een slechte manier van onderhandelen. Misschien dat het nonnetje zich erdoor laat vermurwen, maar ik niet. We doen zaken of we doen het niet. Ik ben niet je slaafje.' Hij keek de man met een schuin hoofd aan, terwijl hij zich afvroeg waarom Gold dieven wilde tegengaan met het gebruik van mensen. Kon hij met zijn bekrompen kop niets beters bedenken? Zelfs een hek zou nog beter werken. 'En gezien u mij nu al een half uur ophoudt, vrees ik dat ik zo onderhand een tweede envelop als vergoeding eis voor mijn tijd, als u weigert met een lijstje namen aan te komen.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    Mr.gold
    Gold grijnst weer even en kijkt hem nu wat kalmerend aan, dan pakt hij even pen en papier uit zijn jas en zet er wat namen op, die zeker in de gaten gehouden moeten worden. 'Dat zijn de mensen die ik wil dat die in de gaten worden gehouden. Als je het doet dan beloof ik je dan krijg je iets van mij terug wat je maar wilt, alles.' zegt hij en hij blijft hem maar strak aankijken,

    Killian pakte het blaadje aan en wierp er een blik op. Toen schoof hij het terug in zijn zak. ‘Goed dan. Toch ben ik erg benieuwd waarom u met uw ingenieuze ingevingen geen beter plan hebt bedacht. Een alarmsysteem wellicht? Een valstrik? Waarom hebt u deze opties van de hand gedaan?’


    Every villain is a hero in his own mind.

    Fulk grinnikte om dat voorstel. ‘Het is wellicht veiliger om vlees in stukken te snijden. Waarom moet je hem bezoeken?’ vroeg hij nieuwsgierig.
    Normaal gesproken bezochten mensen Gold alleen als ze iets geheimzinnigs en dubieus van plan waren, maar Isabelle leek hem niet iemand die snode plannetje smeedde en erop belust was naar de macht te grijpen.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Mr.gold
    'Het gaat mij er niet om dat er ingebroken wordt, want daar is niks kostbaars te vinden, niets wat waarde voor mij heeft. nou ja misschien een ding maar goed dat doet er nu niet toe.' Gold kijkt even naar de stad en dan weer naar Killian. 'In het bos bevindt zich iets wat gevaarlijk is en niet in de verkeerde handen mag vallen, nee laat ik het zo zeggen, niemand mag dat krijgen voor hun eigen veiligheid.' zegt hij dan maar en hij hoopt dat hij nu eens een normaal antwoord geeft.

    Ashar Darrak II Jafar
    En grimas van ontevredenheid legde zich rond zijn mondhoeken toen Damianne wegliep. Jafar werd niet graag met enkel zijn Storybrooke-voornaam aangesproken. Hij liet zich veelal Ashar Darrak noemen, zijn volledige Storybrooke-naam, aangezien dat uiteindelijk met meer respect werd uitgesproken. Het dwong een bepaalde angst af. Nochtans liet hij Damianne weglopen, zonder haar te corrigeren of iets aan te doen, wat meer al zijn gewoonte was.
    Doordat zijn pak besmeurd was, en Jafar, dus weldegelijk om een verzorgd voorkomen gaf, keerde hij terug naar huis om zich om te kleden. In een enkele ogenblik, had hij zich een gestreepte, zwarte blouse en een zwarte broek aangemeten. Het voelde even vertrouwd als het pak dat hij eerder had aangetrokken, al viel het in de verste niet bij het zwarte tuniek met mantel dat hij normaliter in Agrabah droeg als Sultan. Hij mistte de Arabische wereld waarvan hij kwam, maar zolang de vloek niet verbroken was, en hij zijn dochter niet terug had, zou hij niet terugkeren naar daar.





    Isabelle Dumont II Belle

    Isabelle sloeg haar blik voor een seconde neer, toen Fulk vroeg waarom ze Gold een bezoekje moest brengen. Daarna sloeg ze haar blik terug naar hem op en glimlachte om zijn gezonde nieuwsgierigheid.
    ‘Mevrouw Potts heeft enkele boeken in de etalage van zijn winkel zien liggen, die een meerwaarde voor de bibliotheek kunnen hebben.’ Nu was het Isabelle die grinnikte. ‘Uiteraard is m’n hulpsecretaresse als de dood voor mr. Gold, dus wordt ik gestuurd.’ Ze had zelf nog niet ondervonden waarom mensen bang waren voor Gold, waardoor bij haar die angst ontbrak. Het was eerder een nieuwsgierigheid die ze naar de man had, aangezien ze zich stellig afvroeg of de mensen niet gewoon overdreven, of enkel het slechte in iemand wilde zien.

    [Als je niet zozeer kan reageren met Fulk, schrijf ik nog wel iets bij, maar ik bedacht me dat hij eventueel zou kunnen reageren op haar antwoord, in plaats van dat Isabelle een wedervraag stelt. Ik hoor het wel.]

    [ bericht aangepast op 19 nov 2013 - 13:57 ]


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    ‘Arme jij,’ lachte Fulk, al zei hij het op een toon waaruit op te maken viel dat hij het niet zo meende. ‘Ach, een bibliothecaresse moet iets overhebben voor een mooie collectie, nietwaar? Een boek wordt alleen maar waardevoller als de eigenaar de gruwelen van Gold heeft kunnen doorstaan.’
    Hij veegde een paar gevallen kruimels op het servet en keek haar geamuseerd aan.
    ‘Ik heb altijd prima zaken met Gold kunnen doen. Hij is resoluut en scherpzinnig, maar uiteindelijk heb ik altijd kunnen krijgen waar ik voor kwam.’

    -

    Killian vermoedde dat dat gevaarlijke ding bij iedereen beter af was dan bij Gold – of Ashar Darrak wellicht – maar dat hield hij maar voor zich.
    ‘Afijn, ik zal deze mensen scherp in de gaten houden.’
    Het bosbad liep toch langs de haven en daardoor had hij meestal wel zicht op wat daar gebeurde. Hij zou wel een paar camera’s ophangen zodat hij makkelijk het overzicht kon bewaren.

    [ bericht aangepast op 19 nov 2013 - 14:17 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Jefferson Hatta Chesir
    Jefferson loopt met zijn hoedentas de winkel uit richting de shop van Mr Gold. De wereld leek hier zo klein, zo saai. Hij vroeg zich af hoe mensen dat volhielden, de dagelijkse sleur. Want als hij eerlijk was, had hij er nu al genoeg van. Hij negeerde het closed-bordje en liep de shop van Mister Gold binnen. Het was donker en rook naar thuis. Hij opende zijn hoedentas en wisselde zijn hoed met de echte waarna hij zijn andere terugstopte in de tas. Als zijn prachthoed niet werkte, werkte hij misschien wel als geluksbrengertje. Hij keek rond, opzoek naar magische voorwerpen, maar de winkel leek in zijn geheel nutteloos. 'Wensen wensen wensen,' mompelde hij terwijl hij ieder laatje en ieder deurtje opentrok. Als Rumple wilde dat hij dat ding vond had hij het wel midden op het bureau neergezet. Hij dacht na, nee, hij zou het nooit in zijn huis verstoppen. Stel dat onze jaagster hem zou ontmaskeren. 'Ik wens het een, maar het andere komt eruit voort,' mompelde hij verder. Hij dacht na, en het deed haast zeer zover hij nadacht, en hij wist dat het ook nog eens driedubbel zo ingewikkeld was als het in het echt zou zijn. Als Gold het verstopt zou hebben, was er maar een handjevol mensen dat er weet van zou hebben. Een daarvan was ons geliefde dorpspiraatje. En informatie losrukken was bij niemand zo makkelijk als bij hem. Hij rende de deur uit en botste in zijn blijdschap tegen Jafar op die in een plas water naast de weg viel. Hij dacht diep na om op zijn vervangingsnaam te komen. 'Sorry Usher, ik ben bang dat mijn vreugde iets te... vreugdig was,' zei Jefferson terwijl hij zijn hand uitstak om Jafar overeind te helpen.

    [Ik had dus een behoorlijk uitgekookt idee, maar die plaats ik wel in t praattopic ^^
    en dat met Jafar kon ik niet laten xd]


    Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)