[Speeltopic] Kostschool Het Hunderen 01 - Speeltopics

Het verhaal speelt grotendeels op de school en het terrein zelf af. Het begint tijdens het kerstgala. Uiteraard is de school vrij streng en zijn alcoholische consumpties alleen toegestaan voor leerlingen boven de zestien jaar. Tijdens het gala wordt door de adjunct-directrice mevrouw De Waard een aankondiging gedaan.
Enkele jongeren uit een paar Engelse internaten zullen in het nieuwe jaar enkele maanden op de kostschool verblijven. Het zijn stuk voor stuk probleemjongeren die uit huis zijn geplaatst, maar zich zo goed hebben gedragen dat de scholen ze een plaatsje op Het Hunderen hebben aangeboden om hun gedrag te belonen en in de hoop dat ze wat van de manieren van de welgestelde, Nederlandse kinderen zullen overnemen.
De Britse jongeren komen bij de Nederlanders in de klas. Veel lessen zullen daarom in het Engels worden gegeven. Zo hoopt Het Hunderen ook de Nederlandse leerlingen het een en ander bij te brengen over de Engelse taal en cultuur.

[ bericht aangepast op 15 dec 2013 - 22:27 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Tracey keek op toen er twee meisjes naast haar kwamen zitten. De één lachte haar vrolijk toe en de ander keek stug en andere kant uit. Ze vroeg zich af of haar uiterlijk het meisje afschrikte of dat ze altijd zo reageerde op mensen die ze niet kende.
Ze knikte hen beiden toe – voor zover dat kon naar iemand die je niet aankeek – en keek het vrolijke meisje afwachtend aan.

-

Aidan zat thuis aan het ontbijt, al wenste hij dat hij op school was gebleven. Zijn ouders zeurden door over Annie, die eigenlijk met hem mee zou zijn gekomen als het de avond tevoren niet was uitgegaan. Ze begrepen het niet.
Hij nam het hen niet kwalijk, want hij had niet veel uitleg gegeven en voor zich gehouden dat zijn vriendin zich in het bijzijn van iedereen had uitgekleed en daardoor nog onzekerder leek te zijn geworden.
Hij gaapte achter zijn hand omdat hij vannacht nauwelijks een oog dicht had gedaan en moest zich bedwingen om Annie geen SMS’je te sturen om te vragen hoe het met haar ging. Misschien zou ze daar alleen maar onzeker van worden. Hij verwachtte dat er voor haar geen betere plek was om haar hart te laten helen dan thuis, met haar ouders en haar zus. Waarschijnlijk hadden ze de beslissing op het juiste moment gemaakt.

-

Toby had gezelschap gekregen van een meisje met felpaars haar. Het was nogal een excentriek type, maar ze was erg aardig en kletste aan één stuk door, zodat hij zich niet zo eenzaam voelde. Ze praatte snel en zijn Engels was niet zo goed, dus begreep hij maar de helft van wat ze zei, maar hij knikte herhaaldelijk en deed maar alsof hij het begreep. Zijn blik dwaalde rond en hij wenste dat een van zijn vrienden was achtergebleven, maar zowel Nadine als Stef was naar huis gegaan en zelfs Cadeline, Benjamin en Annie waren er niet. Eigenlijk was er helemaal niemand, behalve Tracey en hij en daarom was hij dolblij dat deze nieuwe leerlingen gearriveerd waren.

-

Toen Jeffree zijn spulletjes op orde had, vertrok hij samen met Kenny naar de ontbijtzaal. Gelukkig hoefden ze hun uniformen vandaag nog niet aan. Hij blikte even rond en liep naar Charlie toe toen hij haar zag zitten. Hij was blij dat zij ook mee was gekomen, want behalve bij Kenny, voelde hij zich ook erg bij haar op haar gemak. De laatste tijd kreeg hij het gevoel dat ze meer voor hem betekende dan een gewone vriendin en dat maakte hem een beetje kwetsbaar, omdat hij haar niet wilde verliezen nu hij na een lange tijd eindelijk eens mensen had gevonden die hem accepteerden zoals hij was – in ieder geval tot op zekere hoogte.
Hij plofte naast hem neer en groette de jongen met wie ze aan het praten was en die een nogal simpel uiterlijk had in vergelijking met de excentrieke types die Charlie meestal uitzocht.

Every villain is a hero in his own mind.

'Hi!' groette Cooper haar. Ze zag er nogal gehavend uit en toen ze haar glas neerzette, zag Cooper dat ze een vinger miste. Misschien dat deze school meer weg had van de hare dan ze had verwacht.
Vy staarde naar de rand van de tafel en Cooper dacht soms dat ze zich niet eens bewust was van haar omgeving, zo verlegen was ze. Ze gaf haar een duw en Vy keek op. Ze prevelde een begroeting, zich afvragend of haar kamergenoot de taal wel sprak en slaakte een zucht.
'Nou, dit is Vy,' zei Cooper, 'en ze heeft haar dagelijkse limiet aan woorden vandaag al drastisch overschreden. Volgens die directrice van jullie heet ik Alice, maar zeg alsjeblieft gewoon Cooper.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Het zou een witte kerst worden, sinds jaren. Tenminste, dat werd er voorspeld. Annie staarde naar de kleine sneeuwvlokken die langs haar raam naar beneden vielen en veegde met haar mouw haar gezicht af. Ze miste Aidan nu al en had spijt van gisteravond. Alleen, ook weer niet. Het was waarschijnlijk het beste zo.
'He zusje,' zei een zachte stem. Annie keek op en zag Charlie in de deuropening staan. Ze sprong van haar bed en vloog haar zus om de hals. 'Ik heb je gemist,' zei Charlie, die haar stevig vast hield. 'Mama vertelde me wat er gebeurd is, tussen jou en Aidan. Het spijt me voor je. Voor jullie.'
Ze liepen terug naar het bed en Annie klemde een beer die op het voeteneinde stond in haar armen. Aidan had die ooit voor haar gewonnen, op de kermis. Het leek allemaal zo lang geleden.
'Wat ging er mis?' vroeg Charlie, die haar met een ernstig gezicht aan keek.
'Er ging de laatste tijd van alles mis,' zei Annie, die weer uit het raam staarde. 'Het liep gewoon al een hele tijd niet zo lekker.' Ze vertelde over Darcia en Blair, die haar altijd wisten te raken met soms alleen al een blik, en haar onzeker maakten. Over het skinnydippen, waar ze nog steeds ontzettend veel spijt van had.
'Nou ja, je kunt er niets aan doen, en Aidan ook niet. Soms gaat het gewoon niet,' zei Charlie. 'Mensen groeien wel eens uit elkaar. Dat gebeurt in de beste relaties.'
'Ik hou van hem,' zei Annie zacht. Charlie sloeg een arm om haar heen en knikte. 'Hij zal ook wel van jou houden. Het is gewoon gecompliceerd, Annie. Liefde is gecompliceerd.'
'Hoe gaat het tussen jou en Remco?' Het was een van Charlies nieuwe huisgenoten, waar ze direct voor was gevallen. Totaal un-like Charlie, vond Annie. Toch was ze wel heel blij voor haar zus, want ze gunde het haar.
'Ja, wel goed hoor,' antwoordde Charlie kort en bondig. 'Raad eens? Ik vier Kerstmis hier dit jaar!'
Annie veerde overeind. 'Echt? Wat fijn! Moet je niet met je huisgenoten feesten dan?'
'Ach, welnee. Dat kan tweede Kerstdag ook nog wel, en anders maken we er een derde Kerstdag van,' knipoogde ze.
Annie glimlachte waterig en knuffelde haar zus. 'Ik ben heel blij dat je er bent.' Ze vond het jammer dat ze niet bij Nadine kon zijn tijdens de feestdagen, maar Kerstmis was nu eenmaal iets wat ze al haar hele leven met familie vierde. Zeker nu was dat heel belangrijk voor haar.

[ bericht aangepast op 6 dec 2013 - 21:46 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Tracey grinnikte om haar woorden. Zelf was ze ook niet iemand die de oren van iemands hoofd lulde, maar de hele dag niet praten hield ze ook niet vol.
‘Ik ben Tracey. Wees welkom, zou ik zeggen. Voor zover dat kan op een school als dit.’

Every villain is a hero in his own mind.

'Wat is er mis mee, dan? Is dit soms een afkickkliniek of zo? Daar schijnt dit land drastisch behoefte aan te hebben.'
Cooper keek de zaal rond. Er was eten, stoelen en tafels van kwaliteit en iedereen leek zich ineens netter te gedragen. 'Het is wel een dooie boel hier,' vond ze.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

‘Een afkickkliniek? Het zou wel een goede plaats zijn om af te kicken, want ik ken niemand die het gebruikt. Heel soms lukt het om een fles drank mee te smokkelen, maar daarmee is alles wel gezegd.’

Every villain is a hero in his own mind.

O, het was dus echt een dooie boel. Cooper keek even naar het eten van Tracey en zag direct dat dat al van betere kwaliteit was dan dat van haar moeder. Of het internaat.
'Ik heb ook honger,' besloot ze. Waarschijnlijk kon ze hier zelf kiezen wat ze wel en niet kuste en ook of ze haar bord leegat of niet. 'Jij moet ook eten, Vy. Mannen vallen tegenwoordig niet meer op graatmager.'
Ze pakte avy's hand, maar die bleef zitten, niet van plan te eten in het bijzijn van zo veel anderen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Nadine gaf haar grootouders een knuffel en deed haar schoenen uit bij de achterdeur voor ze verder liep. De hal was gelambriseerd en er stond een kapstok op een nogal onstrategische plek, zodat ze zich langs de jassen en paraplu's naar binnen moest wurmen. Oma was al aan het koken en ze snoof gretig de lucht op. Het deed haar even alles vergeten, zelfs Danny en Annie. De gezellige sfeer met haar familie om zich heen, maakte haar vrolijk. Haar neef speelde piano, zoals altijd ontzettend goed en Nadine nam naast hem op de kruk plaats om te zien hoe zijn handen als spinnen over de toetsen gleden en zijn blik op de foto's bovenop het instrument gericht waren. er was geen bladmuziek, geen begeleidende metronoom. Hij speelde uit zijn hoofd en Nadine fantaseerde erover hoe dat zou zijn. Muziek maken zonder dat je daar hulp bij nodig had. Spelen wat er in je op kwam.
'Waar zit jij nou naar te kijken?' vroeg hij na een tijdje. Hij onderbrak zijn spel niet en Nadine keek even naar zijn gezicht, dat niet op haar gericht was, maar op de toetsen. Zou hij improviseren?
'Nergens naar.'
'Wil je het ook proberen?'
Nadine schudde haar hoofd. Ze was niet in de stemming zich tot zoiets te zetten, al zou ze graag iets doen om haar gedachten een andere kant op te blijven leiden. Ze wilde niet aan school denken of aan Danny of aan Toby.
'Dat gaat me niet lukken. Kan je misschien iets vrolijkers spelen?'
'Natuurlijk, madame.' En hij speelde All I Want For Christmas is You, wat Nadines humeur er niet beter op maakte.
Ze glipte naar de keuken, waar haar moeder haar oma en tante te hulp was geschoten. Ze waren immers met zo'n grote familie dat er wel twee kalkoenen vóór eerste kerstdag op tafel moesten staan en omdat ze nog gevuld en voor gegaard moesten worden, kon oma alle hulp wel gebruiken. Nadine kon echter niet koken en daarom snoepte ze van de tomaten en pratte iets te enthousiast met haar familie om de gezelligheid er voor zichzelf een beetje in te houden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

[Mijn topics]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Zijn kamer was nog helemaal leeg, dus had Colten geen idee wat hij van zijn kamergenoten moest verwachten. Het maakte hem ook niet zoveel uit; hij zou er vanzelf achterkomen. Hij zette zijn spullen neer en liep toen naar de eetzaal, waar hij naast Scarlett ging zitten. 'Is het een beetje te vreten?' vroeg hij, terwijl hij naar het bord voor haar keek.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Katie plofte op haar bed neer. Ze trok haar laarsjes uit en gooide ze naast het bed. Het was goed om even thuis te zijn, na zo lang weg te zijn geweest. Haar lichtroze muren met de posters leken zo kinderlijk en Katie vroeg zich af hoeveel ze in een jaar was veranderd.
Het was allemaal zo snel gegaan: ze had een dansfilmpje op internet gezet en drie weken later had ze op het vliegtuig naar Amerika gezeten om een jaar te toeren met een dansgezelschap.
'Katie,' riep haar vader van onderaan de trap, 'we gaan eten!'
Katie rende de trap af om te genieten van het grote welkomstmaal dat haar moeder had gemaakt. De tafel stond vol met allerlei lekkers en er stonden kaarsen voor een Kerstsfeer. Terwijl ze haar tanden in een stuk vlees zette kwam haar vader met een mededeling.
'Ik ga morgen op zakenreis, liefje, en je moeder gaat mee. Daarom sturen we je morgen al weer terug naar school, okee?'
Katie slikte haar vlees snel door en keek haar vader verbaasd aan. 'Meen je dit serieus?'
Haar vader knikte en legde zijn hand boven op de hare.
'Gezellig zeg,' mokte Katie, 'ik heb jullie amper gezien.' Ze pruilde, maar ze voelde wel blijdschap in zich opborrelen. Ze zou al haar vrienden weer zien!

De volgende morgen stond ze bepakt en bezakt voor het grote hek en keek naar het grote huis aan het einde van de laan. Haar echte thuis lag voor haar en ze geloofde rotsvast dat het weer een supermooie tijd zou worden.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Voordat Scarlett naar een internaat werd gestuurd, had ze altijd goed te eten gehad. Haar moeder kon uitstekend koken en sommige van haar stiefvaders eveneens. Het voedsel dat ze op het internaat voorgeschoteld kreeg, was nauwelijks voedsel te noemen en dit veranderde niet toen ze naar een ander internaat ging, omdat haar vorige werd gesloten.
Het broodje dat ze net echter naar binnen hard gewerkt, was vers en rook heerlijk.
‘Ik heb nog niet veel kunnen proberen, maar het valt absoluut niet tegen.’
Ze was blij dat Colten mee was gegaan met dit uitwisselingsproject. Ze had hem op haar laatste school leren kennen en ze hadden direct een klik gehad. Hij was een goede vriend van Alwyn geworden en ze had nu een beetje het gevoel dat hij nog bij haar was.
Ze blikte even op Cooper, die naast haar zat en een poging deed om Vy aan het praten te krijgen. Verspilde moeite.
Ze bekeek even het andere meisje dat aan tafel zat, waarschijnlijk een Nederlandse. Ze had wat littekens rond haar oog en was geen type dat de schoonheidsprijs zou winnen. Ze zei niet veel en oogde een beetje verbitterd. Af en toe dwaalden haar ogen naar een jongen af die een tafel verderop zat. Scarlett had altijd al een neus voor ontwikkelende relaties gehad en ze vroeg zich af of het meisje dacht dat ze een kans bij die jongen zou maken. Het leek haar geen type dat iemand enkel op haar uiterlijk beoordeelde, maar iemand die ten minste kon glimlachen paste vast beter bij hem.
Ze liet haar blik door de eetzaal glijden. De tafels sloten nauw aan elkaar en er stonden simpele, rechte stoelen omheen. Het gebouw leek een beetje gedateerd, hoewel dat wel iets had. Alsof het regime van honderd jaar geleden nog steeds binnen de muren werd vastgehouden en de tijd geen verandering bracht in de manier waarop men met elkaar omging.

Every villain is a hero in his own mind.

Hoewel Toby even had moeten wennen aan het meisje met het paarse haar, was hij even verbaasd toen er een meisje met knalroze haar naast haar aan tafel schoof, evenals een jongen die overduidelijk gay was en die het wel zwaar te voortduren zou krijgen zodra Floyd en Morris weer terugkwamen op school.
Pas toen het meisje zich voorstelde als Jeffree, besefte Toby dat hij hier met een travestiet te maken hadden, waardoor hij zich direct ongemakkelijk voelde. Hij wilde geen overhaaste conclusies kijken, maar hij had wel het gevoel dat iedereen hem met een schuin oog aankeek omdat hij zijn ontbijt naar binnen werkte in de buurt van de niet minst opvallende figuren, terwijl hij eigenlijk zijn handen al vol had aan Stef, die met zijn make-up al genoeg de aandacht trok van de pestkloppen. Wel gloorde er een beetje hoop op toen hij naar de twee onmannelijke jongens keek. Misschien trokken ze in dusverre de aandacht van Floyd dat hij zijn vriend voortaan met rust zou laten.

[ bericht aangepast op 10 dec 2013 - 9:48 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Kerstavond bracht Floyd door in een kroeg, in gezelschap van een flesje bier en een sigaret. Straks zou hij wel wat gezelschap zoeken op de wallen, maar nu wilde hij even van zijn vrijheid genieten. Zijn vader en brave broertje zaten nu vast aan de grote eettafel, volgestouwd met kalkoen, aardappelkroketjes en stoofperen die ze samen nooit zouden op krijgen. Hij was al verscheidene malen gebeld, maar weigerde op te nemen. Als zijn vader hem niet meer hoefde te zien en geen zin had om voor hem te zorgen, hoefde hij niet op kerstavond te doen alsof dat wel zo was, puur en alleen omdat er tweeduizend jaar geleden een of ander kutkind was geboren waarvan het bestaan betwijfeld werd.
Hij vond Kerst sowieso maar een achterlijke bedoening, ook voor degenen die geen religieuze fanatiekelingen waren. Laten we een boom in huis zetten, er een paar afzichtelijke ballen in hangen en doen alsof we het gezellig vinden met elkaar.
Niet dus. Zijn vader had hem uit huis gejaagd en hij was niet van plan om ooit nog een stap over de drempel te zetten.

De afgelopen dagen had hij wat vrienden opgezocht en daar de dagen mee gespendeerd. Hij was dronken geworden, had met wat mooie vrouwen geslapen en was naar een casino gegaan, waar hij tot zijn geluk driehonderd euro had gewonnen, die hij al weer bijna had uitgegeven. Hij vermaakte zich hier prima, wetend dat hij straks weer opgesloten zou zijn binnen de muren van die achterlijke kostschool, waar het zijn enige missie was om Caddy’s benen gespreid te zien en af en toe wat toetsen te maken zodat hij volgend jaar wat anders kon gaan doen. Hij doofde zijn peuk in de asbak en verliet het café, terwijl hij door de sneeuw een weg baande naar de rooie buurt.

Every villain is a hero in his own mind.

Tony opende een fles cola en schonk voor zichzelf een glas in.
'Laat maar staan!' zei Meggie vanaf de deuropening, maar Tony negeerde haar en zette de fles terug in de koelkast. Meggie steigerde hem voorbij op haar hakken waar Tony al niet eens meer vanop keek. Ze was nu bijna net zo lang als hij en hij dacht dat zij intimiderend over probeerde te komen, maar daar slaagde ze niet echt in.
'Wat sta jij nou te kijken?'
Tony haalde zijn schouders op. 'Dat je er niet af dondert.' Hij zou dat graag eens meemaken.
'Tja, als jij nou alleen maar naar meisjes kijkt die meer op dokter Frankenstein lijken, kan ik me voorstellen dat je niet weet wat vrouwelijkheid is.'
Tony hoefde niet te vragen wie ze bedoelde. Het was hem meteen duidelijk, maar gek genoeg deed het hem meer dan hij eigenlijk wilde laten blijken. Hij had met Darcia gezoend en kon dus gewoon zeggen dat dat niet waar was, alleen kon hij dat niet over zijn lippen krijgen.
'Stik lekker in die cola,' bromde hij toen hij zag dat Meggie uitschoot met de fles en de inhoud over haar schoenen liet vallen.
Hij nam zijn glas mee naar de woonkamer, maar daar stond MTV aan en dat kon hij al helemaal niet verdragen. Het was echter twee trappen op én een lange gang door naar zijn kamer en om die reden bleef hij liever beneden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes