{RPG} No good without evil ~HP~ [Topic 1] - Speeltopics

Regels:
-OC aanduiden met ],},),*,…
-De personages moeten tussen de 16 en 20 jaar zijn
-Maximum 3 personages per persoon (elk personage in een andere afdeling)
-Ik geef geen minimum aantal regels, maar onthoudt dat een iets langere tekst vlotter leest en makkelijker te beantwoorden is.
-Geen ruzie, alleen in character
-16+ is toegestaan
-Geweld, schelden,… mag IC, niet OC
-Nieuwe topics worden door mij of LogitG27 aangemaakt. Ook voor vragen kunnen jullie bij hem terecht.

Als je het moeilijk hebt met het kiezen van een afdeling kan onze quiz je misschien helpen!

-vanaf 7u (tot 10u in het weekend) ontbijt, 12:00 middagmaal, 17:30-18:30 avondmaal
-om 22:30 moet iedere leerling (behalve degene die astronomie hebben) zich in de leerlingenkamer bevinden
-Geen geflikflooi in de gangen
-Geen gevechten
-Je bent op tijd voor de lessen
-ziekte melden bij de verpleegster
-het verboden bos is verboden te betreden

Voor meer uitleg over de vakken, klikken maar:
Astronomie, Bezweringen, Dreuzelkunde, Geschiedenis van de toverkunst, Kruidenkunde, Leer der oude runen, Toverdranken, Transfiguratie, Verweer tegen de zwarte kunsten, Verzorging van fabeldieren, Vliegles, Voorspellend rekenen, Waarzeggerij

- De vakken die in de lessenroosters tussen haakjes staan zijn keuzevakken. Ze zijn dus niet verplicht. Je kiest in het begin van het jaar of je de keuzevakken erbij neemt of niet

[ bericht aangepast op 13 dec 2013 - 13:29 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Nathaniel Howard
Ik glimlach en met mijn vingers streel ik over haar zachte wang. 'Maar er is een iemand, echt maar een iemand die ik het liefst achter me zie aan lopen, nee wacht je bent geen hond dus ik zie je veel liever langs me lopen, en ik hou dan van al die jaloerse blikken die ze naar ons toewerpen.' zeg ik dan en ik kijk bewonderend hoe haar schoolgewaad veranderd in een mooie groene met zilveren jurk wat haar echt prachtig staat. Ze vraagt dan toestemming om hetzelfde bij mij te doen.
'Gaat uw gang.' We zullen hier toch een tijdje blijven dus we kunnen ons maar beter wat netter gekleed gaan dan in deze schoolgewaden te blijven.

Chardine Lockheart
Ik wist niet hoe, maar deze jongen wist keer op keer door mijn koude karakter heen te breken en me te laten lachen, iets waar hij nog geeneens moeite voor hoefde te doen. 'Ik zal altijd langs je lopen, want je hebt zeker een punt, en die jaloerse blikken, nou ja daar weet ik wel wat op,' begon ik, om op mijn tenen te gaan staan en een klein kusje op zijn wang te drukken. 'Al zijn die wel altijd lachwekkend. Zeker als je ziet welke mensen het soms zijn,' vervolgde ik toen.
Zijn bewonderende blik liet mijn mondhoeken nog verder omhoog krullen, om mijn stok vervolgens op hem te richten. Na de toestemming waar ik op wachtte, had de jongen zijn gewaad al snel plaats gemaakt voor iets passend, in natuurlijk de kleuren van onze afdeling.
Ik liet mijn blik kritisch over hem glijden, om weer uit te komen bij zijn gezicht en een tevreden geluidje te laten horen, nadat ik mijn stok in mijn laars had gestopt. 'Is er iets wat jou niet staat? Normaal moet ik eerst drie keer iets anders bedenken voor het iemand staat,'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Iemand die Spencer of Elijah willen ontmoeten? en een beetje lang posten?]

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Nathaniel Howard
'Oeh, wat ga je dan met die jaloerse blikken doen? ze veranderen in varkenshoofden? of ze tot onze slaaf maken?' zeg ik grijnzend, ik had altijd al wat mensen gewild die ik kon uitbuiten en kon bevelen om dingen te doen, die me tassen konden dragen en mijn huiswerk kunnen maken. Ik kijk even naar het eten wat op tafel staat en ik merk nu pas dat mijn maag rammelt. Ik kijk naar de kleding van de afdelingskleuren die ze net bij mij toverden en ik glimlach.
'Er is niks wat me niet goed zou staan.' Ik wordt weer even rood als ze mij een kusje op de wang geef, ik pak een plukje van haar haar draai die even om mijn vinger en dan steek ik het achter haar oor, ik geef haar dan ook een kusje op haar wang en dan zet ik mijn arm zo zodat zij haar arm in de mijne kan haken.
'Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb honger, en mag ik deze dame naar de eettafel begeleiden?'

Chardine Lockheart
'Dat eerste was zó vorige jaar en dat laatste wil je te graag. Stiekem moet ik toegeven dat ik dat ook wil, maar ik zat te denken aan iets veel groters, iets onvoorspelbaar en niet te missen,' zei ik met een bedenkelijke ondertoon, want ik wist zelf nog niet helemaal in welke richting. Misschien hield ik het wel bij een persoonlijke slaaf en misschien kwam er in de loop van de tijd nog wat binnen in mijn hoofd. Het zou wel zorgen dat we beide nog tijd overhadden, om weer andere dingen te kunnen doen.
'Pas maar op met die woorden, want ik heb zo iets gevonden dat je van gedachten veranderd. Daarbij is het ook niet goed voor je ego, om je gelijk te geven,' zei ik lachend bij de woorden over zijn kleding, wetende dat hij wist dat ik hem toch wel gelijk gaf. Net als dat Nathaniel wat schattigs over zich heen had met zijn rode wangen.
Voor een seconde sloot ik mijn ogen, om vervolgens met twinkelde weer op te kijken en een brede glimlach te laten zien, om uiteindelijk mijn arm in de zijne te haken. 'Sprak hij als een echte heer en met alle genoegen,' verliet mijn mond, om daarna te knikken. 'Mijn voorraad is weg, het welkom hebben we gemist en je weet dat ik nooit nee zal zeggen daartegen.'
Bij het laatste moest ik heel even denken, want er schoot me ineens een plannetje te binnen. Jammer genoeg niet een plan voor de jaloerse blikken, maar daar was ik ook niet echt mee bezig, want ik wist dat ik er op deze manier sneller opkwam. 'Dit weekend had je ook nog geen plannen toch?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Nathaniel Howard
'Dat klopt ja.' zeg ik en ik leid haar naar de tafel als ze haar arm in de mijne heeft gehaakt, laat haar weer los en trek de stoel een beetje naar achteren zodat ze er op kan zitten. 'Neemt u plaats.' zeg ik. en ik grinnikt als ze me waarschuwt voor me ego. 'Ach wees daar maar niet bang om, ik laat de kleintjes zo weer op hun benen trillen.' Ik wacht tot ze gaat zitten en kijk haar aan als ze weer wat zegt. 'Dit weekend heb ik inderdaad nog geen plannen, wat ben je dan van plan?' ik kijk haar nieuwsierig aan ondertussen ook nog een wenkbrauw optillen.

Chardine Lockheart
Ik streek mijn jurkje glad, om de stoel plaats te nemen waar ik heen was geleid. Daarna wierp ik een blik op de jongen, om hem een dankbare glimlach te laten zien, maar er ook nog een bedankje achteraan te gooien. 'Ik hoop dat ik daar deze keer niet onder val. Dat ik alleen onder het gene val, wat jij, en ik stiekem ook, charmes noemt?' vroeg ik, wel wetende dat de jongen het had over de jongere mensen en dan met name die van de andere afdelingen. Ik wist ook dat ik nergens voor hoefde te vrezen en wanneer dat wel het geval is, de vervloeking hem twee keer zo erg om de oren zouden vliegen. 'Sowieso zet ik het op een vluchten naar Zweinsveld, zoals ik eerder al zei, maar de rest houd ik nog eventjes geheim. Maar maak je geen zorgen, want ik weet zeker dat het bij je in de smaak zal vallen, zoals dit allemaal bij mij in de smaak valt,'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Nathaniel Howard
Ik glimlach terwijl ik naar haar luisteren ik knik alleen even en pak dan haar hand om daar een kusje op te geven. 'Ik ben nu wel nieuwsierig.' zeg ik grijnzend. Ik pak de fles met wijn. 'Wil je wijn of liever sap? of iets fris?' zeg ik tegen haar en ik wacht af tot ze antwoordt. 'Ow en je valt er zeker niet onder, als er iemand is die mij kan vertrouwen ben jij het wel.' ik glimlach weer vriendelijk naar haar. 'En ik zal je beschermen.' zeg ik er nog zachtjes er achteraan.

Chardine Lockheart
Ik sloeg mijn ogen neer bij het kusje op mijn hand terwijl mijn wangen langzaam een donkerdere tint aannamen. Dit was iets waar ik niet tegen kon, zelfs van deze jongen niet en van hem was ik al veel meer hebben. Dat leerde je ook wel na een lange tijd, maar sommige dingen raakte je nu eenmaal nooit aangewend. 'Het is leuk om jou nieuwsgierig te maken, want dan reageer je zo leuk.' zei ik met een onschuldig lachje, om na een klein moment toch weer langzaam op te kijken. 'Wijk je vandaag nog van mijn zijde af?' beantwoordde ik zijn vraag met een vraag. 'Zo niet dan durf ik de wijn wel aan,'
Bij zijn volgende woorden rolde er een tevreden geluid over mijn lippen, om een grijns te laten zien. 'Ik vertrouw je ook als een van de weinig, dus het is goed om dit nog een keertje te horen,' verliet mijn mond, om een 'awh' erachteraan te gooien. 'Je bent een schat,'
Ik leunde met mijn armen op tafel, om mijn vingers in elkaar te vlechten, om met mijn kon erop te steunen en met mijn ogen die van de jongen op te zoeken. 'Je blijft interessant, onvoorspelbaar,' rolde zacht over mijn lippen. 'Maar je bent mijn vertrouwen wel in je handen liggen.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Nathaniel Howard
Ik grinnik. 'Reageer ik dan echt leuk?' zeg ik dan en ik kijk haar ook onschuldig aan. Ik schenk de wijn in bij haar als ze zegt dat ze het wel aandurft als ik niet van haar zijde afwijk. 'Alleen nu ga ik op mijn stoel zitten, want ik rammel van de honger, maar ik ben vlakbij genoeg om je op te vangen als je van je stoel af zou vallen of wat dan ook wat door wijn kan gebeuren.' ik kijk haar in haar ogen en glimlach. 'Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om je te verraden of pijn te doen.' Ik kijk dan even weg om daarna haar weer aan te kijken. 'Ja, ik blijf onvoorspelbaar, ik kan soms dingen doen die mensen niet zie aan komen, maar geloof me jij hebt van mij niks te vrezen.' ik loop dan met de wijnfles naar mijn stoel en schenk in mijn glas wat wijn waarna ik dan zelf ook ga zitten.

Aylin Samantha Moore § Huffelpuf

Ik loop op de tafel van Huffelpuf af en laat me met een plof op de bank vallen. Het was leuk om net zo met die mensen te praten, maar die mensen kwamen op mij af. Ik leg moeilijk contact vanzelf. Zodra iemand me aanspreekt valt het meestal reuze mee, maar ik heb nooit zin om mijn aanwezigheid aan iemand op te dringen. Anderzijds is het ook wel stom om gewoon af te wachten tot iemand op me af komt, dat weet ik ook wel, maar toch doe ik het altijd. En als er niemand met me wil spreken vind ik dat meestal ook niet zo erg. Dan zit ik gewoon lekker te dromen over van alles en nog wat. Ik kijk even om me heen naar de gesprekken die op enkele meters van mij aan de gang zijn, maar zodra ik merk dat niemand van plan is mij erbij te betrekken, neem ik mijn toverstok en tover een klein wit vogeltje. Het vliegt vrolijk om me heen en blijft binnen de meter bij me zitten.

“To live will be an awfully big adventure.”

Catherine Ethan Summerfield || Griffoendor || Zesde jaars

Uiteindelijk stopt de trein. Ik pak Paint op en ga de trein uit. Ik twijfel of Megs me volgt, maar uiteindelijk loop ik gewoon verder. Ik ga naar buiten en zie het enorme kasteel weer. Oftewel, Zweinstein hogeschool voor hekserij en hocus-pocus. De meesten mensen zijn al bij de ingang. Snel ga ik er achteraan.
Even later kom ik binnen in het kasteel in de grote zaal. Ik zie kaarsen bovén me vliegen en de sterren boven ons. Eigenlijks zit er een dak op, maar het is behekst. Ik ga zitten bij de tafel van Griffoendor en zie de mensen van mijn afdeling. Ik heb ze de hele vakantie niet meer gezien.Ik zeg niks tegen geen van hen, ook al zou ik het niet erg vinden als ze nu een gesprek beginnen met me. Voor ons staat veel eten, maar toch pak ik niks. Ik wacht kort en denk na. Hoe zou dit jaar zijn? Nog een jaartje en ik ben al weer van Zweinstein af. Dit jaar wordt ik vast weer slecht in Toverdranken, dat ben ik altijd al geweest. In Verzorging van Fabeldieren ben ik wel goed. Dat vind ik leuk om te doen. Ik denk aan vorig jaar terwijl ik wacht.

May StarClan light your path.

Bradley Lewis Flowerdahl - Ravenklauw

Langzaam loop ik naar een vrije plek van de tafel van mijn afdeling. Ik kijk even rond of ik wat bekenden zie, maar zie in een korte oogopslag niemand echt bekend. Alleen de mensen waarmee ik in de trein zat, maar die zitten allemaal in andere afdelingen. Ik ga zitten op de bank en lach even vriendelijk naar de mensen naast me. Daarna kijk ik richting het schoolhoofd die nog op zijn stoel zit, wachtend tot iedereen stil is om de nieuwe mensen in te delen. Dan is t vrije tijd en etenstijd. Een honger dat ik heb!!

It's high noon.

Luminis -> Rider

Happy Birthday my Potter!

Aylin Samantha Moore § Huffelpluf

Het geroezemoes in de zaal valt plots stil en nieuwsgierig kijk ik op. Ik zie professor Theodorus voor de leraarstafel staan en al de hoofden waren nu op hem gericht. Met een kuchje begint hij zijn uitleg over dit jaar.
"85 jaren van relatieve vrede lijken nu op hun eind te komen. Ik maan jullie aan om voorzichtig te zijn en duidelijk te onthouden waar jullie prioriteiten liggen. Laat jullie niet verleiden door de makkelijkere weg, maar volg jullie hart. En laat die harten nu vervuld zijn door vreugde, want een nieuw jaar op Hogwarts breekt aan. Hef de glazen en vul jullie buiken. Nog enkele laatste mededelingen voor we met deze prachtige avond verder kunnen gaan. We verwelkomen onze nieuwe leerkracht verzorging der fabeldieren, meneer Yoong. Verder is het verboden bos zoals ieder jaar strikt verboden en worden de leerlingen niet toegelaten in de tweede gang op de derde verdieping." ik kijk naar de nieuwe leerkracht die recht staat aan de lange leerkrachtentafel. Volgens mij is hij net afgestudeerd. De man, of eigenlijk nog jongen, heeft een open, jong gezicht en zwarte warrige haren. Terwijl ik de leerkrachten nog eens bekijk en opmerk dat de leerkrachten niets lijken veranderd, lopen de eerstejaars de grote zaal binnen.
Ze stellen zich vooraan op en dan begint de sorteerseremonie.
Na nog een kwartier of halfuurtje waren al de eerstejaars ingedeeld. Huffelpuf had er weer nieuwe stralende zonnetjes bij. Ik blijf de zaal ondertussen rondkijken en zie dat de leerlingen zich meer beginnen te mengen, terwijl het eten op tafel verschijnt. Griffoendors gaan bij Ravenclauwen zitten, Huffelpuffers bij Griffoendors of omgekeerd. Over het algemeen blijven de meeste mensen zitten, maar als je er een beetje op let, zie je af en toe een verkeerde kleur das aan de verkeerde tafel.

“To live will be an awfully big adventure.”