Squirrelpaw schreef:
(...)
Catherine Ethan Summerfield || Ravenklauw || Zesde jaars
Het meisje zat in Huffelpuf, dat wist ik wel zeker. 'Heee, tuurlijk mag je hier zitten,' zei het meisje en klapte een paar seconden later haar boek dicht. Ik glimlachte terug naar haar. 'Ik heet Meghana, maar houd het maar op Meg, Meggie, of iets in die richting. En jij?' zei het meisje dat blijkbaar Meghana heette. 'Ik heet Catherine,' stelde ik me voor 'maar noem me maar Cat. En dit is mijn kat Paint.' Ik aaide over Paint haar zachte langharige kop. Paint had ik al sinds het eerste jaar. De meeste tovernaars en heksen namen een uil. Maar ik vond een kat leuker, ook al kon je er geen brief mee versturen. Even keek ik uit het raam: wanneer zou de trein nou gaan rijden? Het duurde vast nog wel even, ik was meestal erg vroeg en op het Perron stonden nog genoeg mensen die nog een coupé moesten zoeken. Ik was niet echt geduldig, maar ik kon heus wel even wachten. 'Ga je voor het zesde jaar naar Zweinstein?' vroeg ik. Eigenlijks ben ik best nieuwsgierig en zo komt er uiteindelijk geen stilte. Rustig wachtte ik op het antwoord en aaide af en toe Paint over haar kop.
Meghana Devany McBryar || Hufflepuff || Zesde jaars
'Ik heet Catherine, maar noem me maar Cat. En dit is mijn kat Paint,' vertelde het meisje en ik kon een zacht vrolijk lachje niet binnenhouden. Ik vond dingen snel leuk en grappig, waardoor ik -ondanks dat ik de laatste tijd ook flink last had van depressieve buien- snel lachte. Het was gewoon grappig dat het meisje dat met haar kat rondliep een bijnaam had als Cat, terwijl dat niet eens op haar liefde voor haar kat sloeg. Een leuke toevalligheid, waar ik om kon lachen. Mijn ogen gingen even naar Paint, die ze liefdevol aaide en ik kon het niet laten om er iets over te zeggen.
'Leuk dat je Cat heet en dan een kat hebt waar je zo liefdevol mee omgaat. Het past goed,' zei ik en dan ook en staarde even in de kattenogen. Ikzelf had geen huisdieren meer. Voor de dood van mijn ouders hadden we altijd een uil die dan met mij meeging naar Hogwarts, maar het was voor mij nu niet meer toegestaan om huisdieren te hebben. Bovendien zou het zielig zijn voor zo'n beestje om met mij opgesloten te zitten als ik een slechte bui had.
'Ga je voor het zesde jaar naar Zweinstein?' vroeg Cat, waarop ik knikte.
'Ja, jij ook toch? Ik dacht in ieder geval dat ik je wel eens bij lessen heb gezien,' zei ik bedenkelijk, waarna ik mijn blik vragend op haar richtte. Tot nu toe vond ik haar wel aardig. Ze was rustig, vriendelijk en was zo te merken geïnteresseerd in mensen. Ze probeerde in ieder geval een gesprek aan te knopen en dat bewonderde ik wel. Ik had dat de afgelopen tijd maar weinig uit mijzelf gedaan.
Happy Birthday my Potter!