{RPG} No good without evil ~HP~ [Topic 1] - Speeltopics

Regels:
-OC aanduiden met ],},),*,…
-De personages moeten tussen de 16 en 20 jaar zijn
-Maximum 3 personages per persoon (elk personage in een andere afdeling)
-Ik geef geen minimum aantal regels, maar onthoudt dat een iets langere tekst vlotter leest en makkelijker te beantwoorden is.
-Geen ruzie, alleen in character
-16+ is toegestaan
-Geweld, schelden,… mag IC, niet OC
-Nieuwe topics worden door mij of LogitG27 aangemaakt. Ook voor vragen kunnen jullie bij hem terecht.

Als je het moeilijk hebt met het kiezen van een afdeling kan onze quiz je misschien helpen!

-vanaf 7u (tot 10u in het weekend) ontbijt, 12:00 middagmaal, 17:30-18:30 avondmaal
-om 22:30 moet iedere leerling (behalve degene die astronomie hebben) zich in de leerlingenkamer bevinden
-Geen geflikflooi in de gangen
-Geen gevechten
-Je bent op tijd voor de lessen
-ziekte melden bij de verpleegster
-het verboden bos is verboden te betreden

Voor meer uitleg over de vakken, klikken maar:
Astronomie, Bezweringen, Dreuzelkunde, Geschiedenis van de toverkunst, Kruidenkunde, Leer der oude runen, Toverdranken, Transfiguratie, Verweer tegen de zwarte kunsten, Verzorging van fabeldieren, Vliegles, Voorspellend rekenen, Waarzeggerij

- De vakken die in de lessenroosters tussen haakjes staan zijn keuzevakken. Ze zijn dus niet verplicht. Je kiest in het begin van het jaar of je de keuzevakken erbij neemt of niet

[ bericht aangepast op 13 dec 2013 - 13:29 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

[MT, morgen komt er een post]

May StarClan light your path.

( Mijn topics)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Spooklinson schreef:
( Mijn topics)

Happy Birthday my Potter!

Aylin Samantha Moore § Huffelpuf

Ik sleur hard aan het handvat van mijn koffer. Door mijn gebrek aan armspieren en het kleinste beetje lengte is het een hele opdracht die koffer vooruit te krijgen. Tot vlak voor de poort naar het perron, die verborgen was in een muur, had mijn vader mijn koffer gedragen. Maar nu zeulde ik er zelf mee. Ik zucht een beetje gelaten, terwijl ik tussen de leerlingen en ouders door loop. Ik voel me niet op mijn plaats met mijn veel te grote, oude trui en versleten jeans. Met mijn ogen op de grond gericht, loop ik meteen door naar de trein. Ik voel hoe ik mezelf weer een beetje begin af te sluiten. Mijn gedachten dwalen af naar mijn eigen wereldje, terwijl ik wat klungelig verder loop. Zo kan ik de gedachte dat iedereen naar mijn versleten kleding kijkt een beetje van me afschuiven. Zo denk ik er niet aan en lijkt het zelfs even of ik het me niet aantrek.
Via de eerste deur die ik tegenkom, ga ik de trein in. Ik ben gelukkig best vroeg, dus ik hoef niet lang te zoeken voor een lege wagon. Snel ga ik naar binnen en duw mijn koffer aan de kant. Hopelijk komen er geen Zwadderaars bij zitten, die vinden het nogal fijn om een 'domme' Huffelpuf te pesten...
Ik ga zitten en begin uit het raam te staren, mijn gedachten ver in mijn fantasie.

“To live will be an awfully big adventure.”

Meghana Devany McBryar || Hufflepuff || Zesdejaars

Gefascineerd bestudeerde ik de andere mensen die zich naar het juiste perron begaven, terwijl ik rustig richting het hek tussen negen en tien liep. De meesten van hen waren gewone mensen. Eigenlijk was het bijzonder dat nog nooit iemand had doorgehad dat er op de eerste van September zoveel mensen richting deze perrons liep en vervolgens op magische wijze verdween. Natuurlijk was niet iedereen even opmerkzaam en slim, maar zou het dan nog nooit iemand zijn opgevallen? Dat kon toch haast niet? Misschien waren er wel mensen aanwezig die de muggles die iets hadden gezien meteen hersenspoelden, zodat ze het zich niet meer zouden kunnen herinneren. Dat zou een logische verklaring zijn...
Zo onopvallend mogelijk begaf ik mij naar perron negen driekwart en stapte zonder ook maar om mij heen te kijken of er bekenden waren de trein -hoewel dit wel wat moeite koste met die zware hutkoffer, maar het was mij toch ieder jaar weer goed gelukt- in. Als er iemand bij mij wilde zitten dan was dat zo en als dat niet zo was, zou dat voor mij ook geen probleem zijn. Ik had een boek bij de hand, dus vermaken zou ik mij sowieso wel. Ik stapte daarom ook de eerste de beste lege coupé in die ik tegenkwam en maakte het mijzelf daar gemakkelijk, door naast het raam te gaan zitten, mijn schoenen uit te schoppen en mijn benen op te trekken. Mijn rug liet ik steunen tegen het raam, zodat ik niet naar buiten hoefde te kijken, waar allemaal liefhebbende ouders afscheid namen van hun kinderen. Daar had ik overduidelijk geen behoefte aan.

Happy Birthday my Potter!

Nathaniel (Nathan) Dastan Howard || Zwadderich
Ik kijk even het perron rond waar allerlei ouders met hun kinderen staan, eerste jaars of oudere jaars, soms nemen ze allemaal hun ouders mee wat ik nou niet echt uhm... volwassen vind, of het zou aan mij liggen, wel ja ik heb mijn ouders uitdrukkelijk laten beloven dat ze niet met me mee zouden gaan, wat ze eigenlijk al een hele tijd niet meer doen, waar ik erg blij mee ben. Ik hoop dat er deze keer minder modderbloedjes op school komen en andere soort tuig of studienerdjes, ik zucht even diep en besluit maar de trein in te gaan waar ik een lege coupe zoek mijn hutkoffer neer zet en bij het raam ga zitten.



Damianne Abigail Stavros || Griffoendor
Ik neem een hap van mijn appel terwijl ik de perron op gelopen kom, het is druk met allemaal vrolijk gepraat en gelach. gelijk komt er een grijns op mijn gezicht eindelijk kan ik weer lieve Griffoendortjes, Huffelpuffertjes en Ravenklauwtjes manipuleren, ze stiekem vervloeken, en ze de schuld van alles geven, terwijl ik van de andere hun vertrouwen win, kostbare informatie inwin en ze dan kei hard laat stikken, iets wat ik graag doe en nog steeds nog steeds snap ik niet waarom die sorteerhoed mij heeft in gedeeld bij Griffoendor en niet bij Zwadderich, ach ja wat zou het, ik kan nu veel beter mijn werk doen. terwijl ik weer een hap van mijn appel neem sleep ik mijn hutkoffer naar de trein en stap ik in, waar ik maar eens een lege coupe ga zoeken.

Aylin Samantha Moore § Huffelpuf

Ik word uit mijn dromerige toestand wakker geschud door mijn knorrende maag. Langzaam buig ik me voorover naar mijn koffer en haal er een pakje uit met een boterham met wat kaas op. Ik zou nu maar genoeg eten, dan is het straks minder verleidelijk wanneer de snoepkar langs komt. Daar heb ik niet genoeg geld voor... Ik begin langzaam de boterham op te eten en gooi daarna het papiertje weg. Dan ga ik even verzitten. Ik ga in kleermakerszit zitten en staar verder het raam uit, dromend.

“To live will be an awfully big adventure.”

Spooklinson schreef:
( Mijn topics)

take me back to the basics and the simple life

Melody Jane McCarter § Gryffindor § Zesdejaars

Vrolijk loop ik richting de muur tussen perron 9 en 10. Ik kijk even of er geen muggles naar me kijken en duw mijn karretje dan door de muur en loop er achter aan. Op perron 9 3/4 aangekomen loop ik door naar de trein en duw wat mensen aan de kant. Ik kijk wel uit dat ik niet tegen eerstejaars aanbots omdat ik weet hoe ze zich voelen. Ik pak mijn hutkoffer en sleep hem achter mij mee. Op mijn hutkoffer staat een kooitje met Missy er in. Ze slaapt vredig. In de trein aangekomen zucht ik en loop ik dor naar een coupe om daar neer te ploffen. Ik leg mijn spullen op het rek en kijk even om me heen.

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 20:18 ]

take me back to the basics and the simple life

{Iemand voor Aylin?}

“To live will be an awfully big adventure.”

Huaso schreef:
{Iemand voor Aylin?}

take me back to the basics and the simple life

[toch maar wat posten ^^]
[Iemand die bij Cat wil zitten?]

Catherine Ethan Summerfield || Ravenklauw || Zesde jaars

Ik sloot mijn ogen en richtte mijn kar op de muur voor me. De muur tussen Perron negen en tien. Dat was de enige manier om op Perron negen driekwart te komen. Ik ging voor het zesde jaar naar Zweinstein, dus dit had ik al vijf keer eerder gedaan. Met volle snelheid ging ik op de muur af, en kwam zo op perron negen driekwart. Overal waren tovenaars en heksen op het perron. Al snel was ik de trein in, ik wilde hem natuurlijk niet missen. Ik zette mijn karretje bij de anderen maar nam alleen mijn siamese kat Paint mee. Zoekend keek ik rond naar een lege coupé. Eigenlijks was ik erg vroeg en er waren dus bijna overal plaatsen. Uiteindelijk zat ik alleen in een coupé bij het raam. Ik zette het hokje van Paint naast me en ze kwam er rustig uit. De rustige poes ging gelijk liggen en negeerde het lawaai. Ik keek uit het raam en aaide Paint af en toe. De trein vertrok nog niet, nog lang niet. Ik hoopte dat er geen Zwadderaars kwamen zitten. Dan zou de hele reis met de trein verpest zijn. Ik was een modderbloedje en zo zouden ze me vast noemen. Daarom haatte ik Zwadderaars. Nog een keer aaide ik over Paints zachte vacht maar hield me gericht op het raam. Rustig wachtte ik tot de trein zou vertrekken.

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 20:30 ]

May StarClan light your path.

PotterheadMe schreef:
(...)

{Ik kan Melody naar haar toe sturen? Ik heb sas iemand nodig die een goede vriend in gryffindor en een goede vriendin in maakt niet uit welke afdeling wil zijn.}

“To live will be an awfully big adventure.”

Huaso schreef:
(...)
{Stuur maar!
Maar euhm, hoezo dat?}

take me back to the basics and the simple life

Chardine Dawnella Lockheart || Zwadderich
Mijn blik gleed langs de mensen die op het perron stonden, maar was al snel gericht op eerstejaars die tegen me op knalde. Een stotterende 'sorry' verliet zijn mond waarna hij niet wist hoe snel hij door moest lopen. Terug naar zijn familie die een eindje verderop stonden en verbaasde blik mijn kant op wierpen, maar het daar al snel bij lieten. Een zelfvoldane grijns verscheen op mijn gezicht, want het was blijkbaar niet nodig om mijn mond open te trekken. Zelfs de eerstejaars waren dus blijkbaar op de hoogte over het doen of laten hier. Na een laatste blik besloot ik uiteindelijk toch om de trein in te gaan, om vervolgens opzoek te gaan naar een coupé, of de mensen uit het vertrouwde Zwadderich. Dat kon natuurlijk ook geen kwaad.
Mijn hakken klonken dan door de ruimte met elke stap, samen met mijn koffer die ik met me meesleepte, en een duidelijk slik van degene bij wie ik de krant uit de handen griste. 'Waag het,' siste ik toen hij zijn mond open wilde trekken waardoor hij deze weer sloot en ik op mijn gemak doorliep. Mijn blik langs de coupés glijden tot deze bleef hangen bij Nathaniel. Met een simpele beweging deed ik de deur open en krulde mijn mondhoeken ietwat omhoog. 'Nathaniel,' verliet mijn mond.

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 20:44 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer