RPG - Het epische verhaal - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier

Personages

[ bericht aangepast op 17 nov 2013 - 18:49 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Jurgen kon er slecht tegen om zijn "ouders" zo verschrikkelijk verdrietig te zien om het verlies van Jenny. Met zijn verstand besefte hij dat ze hun dochter was, of dat het voor hen in ieder geval zo voelde, maar hij verachtte Jenny te veel om werkelijk wat medeleven met de mensen die hem hun zoon noemden, op te brengen. Hij hoopte dat ze ook werkelijk, net als vele anderen, gestorven was, al was haar lichaam nog niet gevonden. Zonder haar was elke wereld beter af, zelfs de dreuzelwereld. Het zou zijn leven in ieder geval een stuk gemakkelijker maken als ze verdwenen was.
Ook dit verontrustte zijn ouders heel erg. Ze waren bang dat hij psychisch niet in orde was en dat dit allemaal te veel was voor hem. Het verlies van zijn tweelingzus kon niet tot hem doordringen, want anders zou hij er net zo kapot van zijn als zijn ouders. Het kostte hem dan ook de grootste moeite om hen ervan te overtuigen dat het echt belangrijk was dat hij er even uit ging, al was het maar voor een paar uurtjes. Zijn ouders dachten waarschijnlijk dat hij zichzelf iets aan zou doen, maar hij zei uiteindelijk vol 'grief' dat hij even niet kon zijn op de plek waar hij Jenny altijd hoorde te zien. Zijn ouders, die dolblij waren dat hij eindelijk een klein beetje verdriet uitte, lieten hem gaan, ondanks dat het de dag na het verlies was.
Hij ging naar het huis van Daisy. Hij voelde zich een hufter dat hij zomaar weg was gegaan terwijl ze duidelijk iemand nodig had gehad en wilde het graag goedmaken, al zou het wel wat ongemakkelijk zijn. Hij moest aan zichzelf toegeven dat hij er van baalde dat hij haar de vorige dag niet meer had gesproken en dat hij er ook wel een beetje naar uitkeek om haar weer te zien, ondanks dat de situatie belachelijk was. Hij probeerde tot zich door te laten dringen dat Daisy Dylan niet was, maar dat was moeilijk. Ze leken te veel op elkaar om de overeenkomsten niet te zien en hij miste Dylan verschrikkelijk.
Hij voelde zich een beetje opgelaten toen hij bij het huis van Daisy op de deurbel drukte. Hij had haar adres gevonden in de gids die ze hadden meegekregen naar kamp, waar van iedere leerling een telefoonnummer en een adres stond. Hij was behoorlijk zenuwachtig toen hij bij haar aanbelde en wilde eigenlijk ook weer weglopen, toen er open werd gedaan.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Bedankt.' Luuk keek naar het ronde, geel en rood gekleurde gerecht. Er steeg een heerlijke lucht van op, waardoor zijn maag luid begon te rommelen. 'Sorry,' mompelde hij beschaamd.

[ bericht aangepast op 11 nov 2013 - 17:02 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Nick opende de deur en keek in het gezicht van een jongen die hij niet kende.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik heb er geen behoefte aan,' hield Gaara voor. 'Het maakt je alleen maar kwetsbaar. Als je romantiek zo'n geweldig lichtpunt vindt, kun je beter aandacht besteden aan alle andere jongens - behalve mij.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Hoi.' Jurgen had geen jongen verwacht - eerder een vader of zo - maar herstelde zich snel. 'Is Daisy er ook?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Daisy rommelde in haar la's en kasten en deed kleding, make-up een flesje en haar portemonnee in haar tas.

Moon en Noha belden bij het huis aan waar Megan woonden. Ze hadden tijdens de route erheen geen woord gewisseld en ze voelde zich erg ongemakkelijk, maar ze had weggewild uit huis. Misschien had Megan wel andere broers of zussen die ook op het kamp waren geweest, mocht Megan niet op haar aanwezigheid zitten te wachten. Ze wist het niet goed. Ze hadden elkaar niet veel gesproken buiten de aanwezigheid van Li om.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik heb geen behoefte aan romantiek. Ik had het over jou en Claire. In jouw ogen is heus te zien dat je haar leuk vindt, al zul jij dat vast blijven ontkennen.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ja, we gaan zo weg. Wat dan?' Hij keek de jongen geringschattend aan. Wat moest hij nou weer van Daisy?

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat ik haar bijzonder vind, wil niet zeggen dat ik behoefte heb aan romantiek.'
Wat een betweter was ze, zeg.

Every villain is a hero in his own mind.

Emmy haalde haar schouders op. Als hij het zegt.. dacht ze knorrig. Wat een koppig persoon.
'Wat jij wilt.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Geeft niet joh, ik zou zeggen eetsmakelijk.' Debbie pakte een stuk van de pizza en nam een hap. Vet droop van de kaasslierten af.

-

Wense kreeg uitslag te horen, haar kindje was nog goed en gezond. Zover het te zien was op de scans en testen die ze snel hadden uitgevoerd. Wense was blij, dat was tenminste een gelukspuntje.
Haar vader had toch besloten langs te komen.
'Dit is allemaal de straf van God, goddeloos kind dat je der bent!' Haar vader bleef geboden oproepen en quote bijbelse zinnen, die Wense op een onverklaarbare manier zouden moeten kunnen redden.
'Bent u klaar?' Zei Wense terwijl de vader aan een nieuw gebed wou beginnen. 'Want ik heb het wel gehad, het gaat mij niet wonderbaarlijk genezen zoals de Here Jezus had gedaan bij de man die verlamd was. Het gaat mij niet wonderbaarlijk geloven in God en het brengt ZEKER geen magie terug in deze wereld zodat ik weer mezelf kan genezen!' De ogen van haar vader werden groot, plots stoormde hij weg.

'Oh. Nou ja, ik wilde haar graag spreken. Maar het kan ook wel een andere keer.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ignatius grinnikte toen Sam met een geschokt gezicht weer de cel in kwam en de deur dicht ging.
'Én?' vroeg hij enthousiast, 'wat heeft ze gedaan?'

[ bericht aangepast op 11 nov 2013 - 21:21 ]

Daisy rende met haar tas in haar hand de trap af en de gang in.
'Nick!' riep ze, 'Ik heb alles ingepakt!'
Toen pas zag ze dat de deur openstond en Nick met iemand praatte, maar ze kon niet goed zien wie er stond.