Avalerion -RPG, speeltopic 3- - Speeltopics

Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.

Alerion
Ilerion


Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




Verhaallijn:

De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
Een paar hybriden weten te ontsnappen, maar zijn al snel teruggevonden. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

Tijdsprong van 9 maanden

Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weet uiteindelijk ook te ontsnappen.

Ontsnapperds uitstapje (groen wel, rood niet): Elliott, Cloe, Myrcella.
Alex, Raffaël, Blane, Lavina, Lucy, Maere, Galain, Nathan, Eres, Paisley, Lydia, Andrew, Stevie-Ann (eerst wel, maar werd toen meegenomen door Rosper).



Regels:
Niet alleen meiden aanmaken.
Geen ruzie OOC.
Geen Mary sue's.
OOC tussen haakjes. {}[]()
Minstens 10 regels.
Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
Langdurige afwezigheid melden.
Speel met de ander mee, blokkeer niet.
Niet alleen 1 op 1 spelen.
Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
Huisdieren natuurlijk ook niet.
Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...


Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.

De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


Rol:
Naam:
Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
Geslacht:
Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
Innerlijk:
Gave: -indien Hybride-
Extra:


Rollen tot nu toe:

Hybriden:
Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant
Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion - Rollenstory
Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning - Rollenstory
Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Xionn - Rollenstory
Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Xionn - Rollenstory
Galain Herpïon - 19 - Weer beïnvloeden - LordoftheAir - Rollenstory
Andrew Forrest - 18 - Alles in menselijk vermogen in een keer kunnen/maken - jasonreina - Rollenstory

Lavina Tara Carré -17- Transformatie - GreaterGood Rollenstory
Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness - Rollenstory
Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - annickemiek - Rollenstory - Stand-by
Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness - Rollenstory
Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant
Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning - Rollenstory - Zielsverwant
Maere Rose Lostock - 16 - Telekinese - Traitor - Rollenstory
Paisley Marybell Couvler - 17 - Mensen aanvallen met hun eigen onzekerheden door haar blik - Interaction - Rollenstory - Zielsverwant
Lydia Herpïon - 16 - Mensen in slaap zingen - Susye - Rollenstory

Onderzoekers:
Dean Edward Collin Rosper - 27 - GreaterGood - Rollenstory
Emile William Jack Starlek - 30 - annickemiek - Rollenstory - Stand-by

Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion - Rollenstory

Beveiliging:
Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir - Rollenstory


Mensen die niet meer reageren en dus overgenomen of gedood kunnen worden:
Josephine Eve "Josy" Valo - Hybride - 19 - Hatsumomo - Rollenstory
Caine Douglas Wayne - Onderzoeker - 32 - Miserere - Rollenstory
Deana Collins - Onderzoeker - 24 - Cesaria - Rollenstory
Daniel Michael Gabriel DiRosilia - Hybride - 20 - Incedunt - Rollenstory
Nicole Lauraine Harvard - Bewaker - 31 - BromoneaPulp - Rollenstory
Hieronymos Yaromir Hertz - Onderzoeker - 78 - BromoneaPulp - Rollenstory
Guinevere Maeve "Gwynn" Warren - Hybride - 13 - Cesaria - Rollenstory
Connor Marten McGary - Hybride - 21 - Creaturi - Rollenstory
Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - Rollenstory
Andrew Landon James - Hybride - 16 - Weet wat anderen van hem denken - xAlways - Rollenstory
Hadley Maverie Pastor - Hybride - 17 - Nog geen gave ingevuld - Goldwing - Rollenstory

Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

De rollenstory
Het rollentopic
Speeltopic 2
Story met alle posts
Meedoen kan altijd. c:

Speeltopic 4

[ bericht aangepast op 19 nov 2013 - 21:45 ]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

[Nope. C:
Van mij hoef je niet per se meer uit te schrijven. Het is wel duidelijk zo. c:
Het is misschien wel leuk om voor beide personages een "halverwege-tijdsprong in zichzelf-denk-post" of zoiets te maken, zodat we weten hoe ze eraan toe zijn, maar het hoeft niet. Het lijkt me gewoon mooi om te lezen. ^-^

Voor Rosper (het is best grappig dat jij je personages bij hun achternaam noemt ), Val en Emile... Erm.
Ik heb het idee dat Dean en Emile momenteel alletwee achter Val aanzitten, die eerste iets actiever dan de tweede.
Valesca is mentaal alleen (nog) niet echt in staat hierop te reageren.
Ik denk dat je even met Annick moet overleggen of de mannen dit van elkaar weten en hoe ze daarmee omgaan.
Verdere diepgang van Valesca's kant komt na de tijdsprong wel. c:

Dan Dean en Stevie. Daar kunnen een heleboel interessante dingen uit voortvloeien, maar het kan ook gewoon blijven zoals nu.
Ik denk dat Stevie zich als het kleine bange meisje dat ze is achter Dean verschuilt en angstig wordt voor bijna alle anderen.
Ik heb ook bedacht dat Stevie-Ann langzaamaan in een halve vogel verandert, dus dat ze veertjes krijgt enzo, en vleugels waar ze helemaal niets mee kan omdat ze dat nooit geleerd heeft. Helemaal aan het eind zijn alleen haar eigen ogen dan nog over.
Misschien kan ik Stevie op een dit keer wel natuurlijke manier verliefd laten worden op Dean en dat dat dan niet wederzijds is (in verband met het vorige kopje). Dat zou echt dramatisch zijn, en wie houdt er nou niet van drama? :'D
En anders gaat ze hem waarschijnlijk gewoon diep vereren of als een soort vader zien.
Geef jij je voorkeur maar aan. c:

Dit zijn trouwens maar ideetjes, als jij iets beters weet hoor ik het graag. C:

Ik hou ook van vaak achter elkaar posten. ]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Avalerion schreef:
[Nope. C:
Van mij hoef je niet per se meer uit te schrijven. Het is wel duidelijk zo. c:
Het is misschien wel leuk om voor beide personages een "halverwege-tijdsprong in zichzelf-denk-post" of zoiets te maken, zodat we weten hoe ze eraan toe zijn, maar het hoeft niet. Het lijkt me gewoon mooi om te lezen. ^-^

{Ga ik zeer zeker doen!}

Voor Rosper (het is best grappig dat jij je personages bij hun achternaam noemt ), Val en Emile... Erm.
Ik heb het idee dat Dean en Emile momenteel alletwee achter Val aanzitten, die eerste iets actiever dan de tweede.
Valesca is mentaal alleen (nog) niet echt in staat hierop te reageren.
Ik denk dat je even met Annick moet overleggen of de mannen dit van elkaar weten en hoe ze daarmee omgaan.
Verdere diepgang van Valesca's kant komt na de tijdsprong wel. c:

{Dean wants to get every girl in der nähe c: Je hebt gelijk, trouwens. Ik zeg wel Carré en Rosper, maar ook Val, Raff, etc. Anyway, zo'n Emile+Dean-->Val is echt een leuk concept! Ik zal kijken of ik Annick erover kan spreken.}

Dan Dean en Stevie. Daar kunnen een heleboel interessante dingen uit voortvloeien, maar het kan ook gewoon blijven zoals nu.
Ik denk dat Stevie zich als het kleine bange meisje dat ze is achter Dean verschuilt en angstig wordt voor bijna alle anderen.
Ik heb ook bedacht dat Stevie-Ann langzaamaan in een halve vogel verandert, dus dat ze veertjes krijgt enzo, en vleugels waar ze helemaal niets mee kan omdat ze dat nooit geleerd heeft. Helemaal aan het eind zijn alleen haar eigen ogen dan nog over.
Misschien kan ik Stevie op een dit keer wel natuurlijke manier verliefd laten worden op Dean en dat dat dan niet wederzijds is (in verband met het vorige kopje). Dat zou echt dramatisch zijn, en wie houdt er nou niet van drama? :'D
En anders gaat ze hem waarschijnlijk gewoon diep vereren of als een soort vader zien.
Geef jij je voorkeur maar aan. c:

{Ik vind meerdere dingen echt heel leuk aan dit. Maar mijn voorkeur gaat uit naar... Ah, ik heb geen voorkeur Liefde vind ik leuk, verering ook, vaderlijk ook Heb jij iets wat je het best vind passen?}

Dit zijn trouwens maar ideetjes, als jij iets beters weet hoor ik het graag. C:

Ik hou ook van vaak achter elkaar posten. ]

{Woohoo c:}

[ bericht aangepast op 18 nov 2013 - 19:17 ]

---

Tijd voor koffie.

[haha, als ik het zo begrijp komt er dus geen ontsnapping meer ? Of ben ik gewoon totaal gek met mijn wel ontsnapping/geen ontsnapping??? Naja, ik zie wel wat er gebeurd !]

[ bericht aangepast op 18 nov 2013 - 19:41 ]

Lucy Mary King

Mijn vingers blijven verwoed door de aarde heen krassen.
Keer op keer teken ik de vogel. Ik probeer mijn arm stil te houden, maar de pijn heeft bezit van mij genomen.
Zo voelt het tenminste. De beelden van die horrorshow blijven door mijn gedachte heen razen.
Op de achtergrond hoor ik Stevie’s gedachte, zowel die van net als die van nu.
Ik probeer er geen aandacht aan te besteden, maar ze weten me toch enigszins te raken.
Mijn tranen vertroebelen mijn zicht, maar desondanks blijven de vogels komen.
Uit het niets hoor ik een stem vanachter.
‘H-Hey, wat is er gebeurd?’
Mijn spieren spannen zich samen en ik spring op, rondzwaaiend met mijn armen in de hoop om de persoon die daar staat te raken. Wie het ook mag zijn.
‘Ga weg !’ schreeuw ik.
De spanning glijdt uit mijn lichaam weg als ik een jongen zie staan.
Hij staat heel verlegen heel … kwetsbaar en ik heb meteen spijt van mijn actie.
‘Nee, sorry. Blijf, asjeblieft. Ik… ik… ik weet niet wat ik moet doen.’
Ondanks dat ik totaal onwetend ben over zijn naam, of wie hij überhaupt is, wil ik dat hij me troost.
Ik voel me zo moedeloos.
Uit het niets hoor ik gefladder achter me en zie de vogels uit de aarde omhoogkomen en wegvliegen.
Als ik me realiseer dat deze jongen ook helemaal niets weet over degene die voor hem staat, gaat er een schok door mijn lichaam.
Is hij zelf wel begaafd ?
‘Shit…’

LordoftheAir schreef:
[haha, als ik het zo begrijp komt er dus geen ontsnapping meer ? Of ben ik gewoon totaal gek met mijn wel ontsnapping/geen ontsnapping??? Naja, ik zie wel wat er gebeurd !]

[Nee, dat zie je niet wel, want jij bent degene die het moet schrijven.

Instructies:
-Tzin en Ponne horen dat ze hybriden moeten zoeken van Valesca.
-Ze zorgen er goed voor dat iedereen BINNEN komt, niet op het veldje.
-Elliott, Cloe en Myrcella kunnen ze in eerste instantie niet vinden, omdat deze bezig zijn te ontsnappen of verder dan verwacht voor pampus liggen (Elliott).
Lees laatste posts om uit te vinden waar deze mensen zich nu bevinden.
-Tzin en Ponne zetten zoekactie op en vinden UITEINDELIJK ook die drie en zorgen dat ze binnen komen.


Go.
Als je dit in je post verwerkt ben ik tevreden. Verder moet je het helemaal zelf weten, en over het algemeen ben ik helemaal niet zo streng in deze dingen.]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

[ @Jaran (mocht je het nodig hebben) en wie het zich verder afvroeg.

Al binnen zijn:
Nathan, Alex, Raffaël, Galain, Lavina, Eres, Paisley, Lydia, Valesca.
Ik denk dat je Stevie en Dean hier ook wel toe kunt rekenen, gezien die al op weg waren.
Sophie heeft daar nog niet op gereageerd, maar het heeft verder ook geen haast. ^-^

Nog buiten zijn:
Elliott, Blane, Andrew, Cloe, Myrcella, Lucy, Maere, Emile, Tzin (en Ponne).]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Andrew Forrest

Het meisje sprong op met haar armen rondzwaaiend. Ik schrok maar ik bleef rustig staan.
‘Ga weg schreeuwde ze.’ Gelijk wilde ik weg lopen. Ik had dit niet moeten… Nadat ik één stap had gezet hoorde ik achter me: ‘Nee, sorry. Blijf, alsjeblieft. Ik… ik… ik weet niet wat ik moet doen.’ Snel draaide ik me om en zag haar gezicht zo… verdrietig. Op dat moment liep ik naar haar toe, knuffelde ik haar stevig en fluisterde in haar oor: ‘Het komt allemaal goed. Ik heet trouwens Andrew.’ Toen ik dat zei hoorde ik gefladder en zag ik vogels die het meisje op de grond had getekend, tot leven komen en weg vliegen. Nadat ik dat zag liet ik haar langzaam los en zei: ‘Je getekende vogels vliegen weg.’ Ik keek goed naar de vogels en zag hoe mooi ze waren. Toen ik merkte dat ik afdwaalde, vroeg ik zachtjes: ‘Wat was er gebeurd?’

[ bedankt Reina ! Ik snapte er even niks meer van !!! haha, mijn post komt vanavond.]

Raffaël Seager-Hybride
Als ik wakker word lig ik in Alexanders armen, ze trillen een klein beetje van de inspanning dus ik hou me stil.
Waarom lig ik hier? Waar zijn we? Ik knipper met mijn ogen en open mijn mond een stukje om een gaap los te laten.
Buiten. Ja, we waren buiten... en ik vloog. Ik sluit mijn ogen even om terug te denken aan dat heerlijke gevoel. Vrijheid... Vrijheid...
Ik bijt op mijn lip, het gevoel was snel genoeg weer weg. Ik beluit me bezig te gaan houden met wat er gebeurd en ik besef me dat ik nog altijd een zware last in Alex zijn armen ben.
'Alex? Je mag me nu wel los laten, hoor, sorry... waar zijn... ?' Opeens zie ik het, we zijn weer opweg naar binnen. Nee! Ik wou nog een klein stukje vliegen! Dit komt allemaal omdat ik in slaap ben gevallen! Ik word rood van de schaamte. Shit. Even Alexanders blindoek vergetend draai ik mijn gezicht weg zodat hij de rode gloed niet kan zien. Mijn oog valt op kettingen. Het zijn er twee, beiden vast gemaakt aan Alex zijn halsband. De ene leid naar de mijne de ander...
Bijna spring ik weg van de schrik, er staat daar een meisje. Ik ken haar niet. Wie is ze? Het meisje heeft sporen van tranen op haar wangen, wat is er met haar gebeurd? Vragend kijk ik haar aan.
'Eh, gaat het? Kan... kan ik wat doen?' Zorgzaam steek ik mijn hand uit, maar laat hem dan maar weer zakken. Wie weet wil ze mijn help helemaal niet...
Ik pak daarom maar Alex warme hand. En druk die stevig tegen mijn borst aan, het maakt me niet uit als hij daardoor mijn hartslag kan voelen. Mijn hart klopt toch alleen maar voor hem.

[Miiiih, misschien was die laatste zin wat te zoetsappig, *v* Sorry....]

---

"Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

Elliott Layton King

Ik zie hoe Dean uit het niets voor ons verschijnt. In eerste instantie kijkt hij geschokt, maar zodra hij mij ziet lijkt die uitdrukking te veranderen in \ woede. Ik wil opstaan, weglopen maar voordat ik overeind ben voel ik een harde trap tegen mijn achterhoofd. Een golf van misselijkheid gaat door mij heen en ik val weer op de grond. Ik zie hoe hij Stevie oppakt, maar ik kan haar niet helpen. Niet alleen omdat ik net een fikse trap tegen mijn achterhoofd, maar ook omdat ik merk dat dit al geweest is. Het zijn gewoon beelden, meer niet. Ik ben nog steeds buiten bewustzijn. De beelden maken plaats voor een mistige omgeving. En ik hoor die stem. Die stem die me al jaren lastigvalt. Ga toch asjeblieft weg.

Als ik overeind kom voel het alsof ik een onzettende kater heb.
Het duurt dan ook niet lang of mijn hele maaginhoud ligt op de grond waar ik net gelegen heb.
Ik val weer op de grond, deels omdat ik gewoon niet meer kan staan en deels omdat ik me ontzettend wanhopig voel.
Ik heb haar in de steek gelaten en dat monster heeft haar meegenomen.
Mijn benen trillen als ik weer op probeer te staan.
Op de achtergrond hoor ik een verschrikkelijke, wanhopige gil.
Lucy !
Ik begin te lopen, een willekeurige kant op, in de hoop dat ik een van de twee kan vinden.

[ bericht aangepast op 19 nov 2013 - 10:32 ]

[ Someone could bump into Elliott if they would like ?]

[Echt bump? Blane is goed in bump.]

---

"Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

[Maere loopt nog in de buurt van het begin gebied neem ik aan ? Ik kon nergens een post vinden over dat ze buiten echt iets doet of nog bij iemand is, als ik dit mis heb pas ik het uiteraard aan.]

Tzin - Bewaker

Een onderzoekster roept dat we de overige hybriden weer naar binnen moeten brengen. Ik sta in de buurt van het veldje en heb dus de mogelijkheid om direct te reageren. Ik wil nog een vragende blik werpen naar de onderzoeker wat nou precies onze taak is maar deze negeert mij volledig en loopt weg. De andere onderzoekers hebben het te druk en dus besluit ik maar de hybriden op te halen.Via mijn telecom roep ik Ponne op en we lopen richting het de dichtere begroeiing.

We lopen rustig door de begroeiing, en omdat het terrein best groot is besluiten we op te splitsen.
Ik neem de rechter kant, en Ponne de linker en via de intercom houden we contact . Plotseling hoor ik een meisje wanhopig gillen. Het is recht voor me uit en ik ren die richting in. Als ik de bosjes uit kom is het eerste wat me opvalt de 2 hybriden die recht voor me staan, onder een boom en met hun rug naar me toe. Ik wil net ongemerkt ze bij hun schouder pakken als Ponne door mijn intercom spreekt die nog op luidspreker staat. ''Hier iemand gevonden met rood haar, ene Maere, jij ?'' De hybriden kijken verschikt op. Had hij niet één moment later kunnen praten ? Dan had ik ze al gehad ! Hopelijk werken ze een beetje mee...

[ bericht aangepast op 19 nov 2013 - 14:01 ]

[JARAN! Geez. Hoe moeilijk is het nou?

-Elliott, Cloe en Myrcella.
-En in je post verwerk je dat IEDEREEN BINNEN KOMT.]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Blane
En dan moeten we al weer naar binnen. Met mijn standaart glimlach op mijn gezicht draai ik me om en loop in een rechte lijn waar ik vandaan kwam... tenminste: dat was mijn bedoeling. Zonder dat ik het in de eerste instansie door heb loop ik het dichte struikgewas binnen. Verbaast knipper ik met mijn ogen, hoe komen al die struiken hier opeens? Ben ik verkeerd gelopen? Oh oh, of heb ik in plaats van 180 graden te draaien 360 graden gedraait? Dat kan ook. Met een zucht draai ik me nogmaals om en loop ik verder.
Nee, ik ga nog steeds verkeerd. Het lijkt alsof de struiken dichter worden en ik ben al een paar keer gestruikeld. Ik wrijf afwezig met mijn rechterhand over mijn knie terwijl de linker geschaaft voor me uit zweeft, takken die mijn gezicht bestormen weg meppend. Die takken zijn gemeen, al duw ik ze aan de kant, ze blijven terug naar mijn gezicht toe zwaaien. Waarom doen ze dat nou? Ik doe ze toch geen kwaad? Terwijl zij strepen bloed over mijn gezicht heen trekken duw ik ze alleen maar heel even voorzichtig een paar voetstappen op zij! Waarom, waarom?
Omdat het al donker begint te worden begint mijn beperkte zicht nog beperkter te worden, bomen worden strepen, strepen worden lucht. Mijn hoofd doet zeer. Waar ben ik? Waar is het gebouw?
Een gil.
'Lucy!' Wie gilt daar? Wie roept daar? Waar zijn ze? Misschien kunnen ze me helpen. Ik ren zo hard als ik durf de kant van de gil op.
Ik ren, maar niet lang. Het volgende moment lig ik kreuned op de grond. Waarom takken? Waarom boomwortels? Waarom haat de buiten wereld me zo? Ik doe toch niets verkeerd? Ik wil alleen maar weer naar huis! Naar mijn warme bed, mijn witte duidelijke muren.
Als ik met een kreuntje overeind kom merk ik dat ik boven op iemand lag. Alweer.
'Sorry,' murmel ik, 'Ik had je... niet gezien.' Ik begin met mijn handen rond te tasten, een jongen, ik tast verder, wie wie wie?
Pas dan besef ik me dat het niet netjes is om iemands gezicht te bewrijven, ik besef het te laat. Snel trek ik mijn hand weg en sta op, waarbij ik een paar takken in mijn haar krijg.
'Wie ben je? Sorry... ' pruttel ik terwijl ik over mijn hoofd wrijf. 'Van wie was die gil?'

---

"Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.