• Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




    Verhaallijn:

    De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
    Een paar hybriden weten te ontsnappen, maar zijn al snel teruggevonden. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

    Tijdsprong van 9 maanden

    Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
    Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

    Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

    Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

    Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

    De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weet uiteindelijk ook te ontsnappen.


    Ontsnapperds uitstapje (groen wel, rood niet): Elliott, Cloe, Myrcella.
    Alex, Raffaël, Blane, Lavina, Lucy, Maere, Galain, Nathan, Eres, Paisley, Lydia, Andrew, Stevie-Ann (eerst wel, maar werd toen meegenomen door Rosper).



    Regels:
    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geen Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...


    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
    De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


    Rol:
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant
    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion - Rollenstory
    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning - Rollenstory
    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Xionn - Rollenstory
    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Xionn - Rollenstory
    Galain Herpïon - 19 - Weer beïnvloeden - LordoftheAir - Rollenstory
    Andrew Forrest - 18 - Alles in menselijk vermogen in een keer kunnen/maken - jasonreina - Rollenstory

    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - GreaterGood Rollenstory
    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness - Rollenstory
    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - annickemiek - Rollenstory - Stand-by
    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness - Rollenstory
    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant
    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning - Rollenstory - Zielsverwant
    Maere Rose Lostock - 16 - Telekinese - Traitor - Rollenstory
    Paisley Marybell Couvler - 17 - Mensen aanvallen met hun eigen onzekerheden door haar blik - Interaction - Rollenstory - Zielsverwant
    Lydia Herpïon - 16 - Mensen in slaap zingen - Susye - Rollenstory

    Onderzoekers:
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - GreaterGood - Rollenstory
    Emile William Jack Starlek - 30 - annickemiek - Rollenstory - Stand-by

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion - Rollenstory

    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir - Rollenstory


    Mensen die niet meer reageren en dus overgenomen of gedood kunnen worden:
    Josephine Eve "Josy" Valo - Hybride - 19 - Hatsumomo - Rollenstory
    Caine Douglas Wayne - Onderzoeker - 32 - Miserere - Rollenstory
    Deana Collins - Onderzoeker - 24 - Cesaria - Rollenstory
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - Hybride - 20 - Incedunt - Rollenstory
    Nicole Lauraine Harvard - Bewaker - 31 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Hieronymos Yaromir Hertz - Onderzoeker - 78 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Guinevere Maeve "Gwynn" Warren - Hybride - 13 - Cesaria - Rollenstory
    Connor Marten McGary - Hybride - 21 - Creaturi - Rollenstory
    Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - Rollenstory
    Andrew Landon James - Hybride - 16 - Weet wat anderen van hem denken - xAlways - Rollenstory
    Hadley Maverie Pastor - Hybride - 17 - Nog geen gave ingevuld - Goldwing - Rollenstory



    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Het rollentopic
    Speeltopic 2
    Story met alle posts
    Meedoen kan altijd. c:

    Speeltopic 4

    [ bericht aangepast op 19 nov 2013 - 21:45 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [OOC tussen haakjes, alsjeblieft.
    Die band heeft Nathan gehallucineerd, dat had ik eerder al voor gesteld.]

    [ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 16:25 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Kay, guys.
    Ik post iets teveel OOC-prut, heb ik het idee, maar ik ga nu echt voor Nathan typen.

    Voor mensen die geïnteresseerd zijn in dat feest-ding voor mijn 16e verjaardag waar ik het over had... Misschien is het handig als je me op facebook toevoegt, dan kan ik je in de groep gooien die daar over gaat.
    Facebook]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Nathan James Gibson
    Ik word wakker van een geur zo heerlijk en zo bekend dat ik mijn handen voor mijn gezicht sla. Heel voorzichtig gluur ik tussen mijn vingers door, terwijl ik probeer te wennen aan het felle Tl-licht in de onderzoeksruimte, waar ik me blijk te bevinden. Dit wordt echter deels afgeschermd door iets. Een gezicht.
    Ik kreun wanneer ik het herken. ‘Oh, god. Je bent er nog steeds.’ mompel ik, half lallend door de middelen die de onderzoekers in mijn lichaam gespoten hebben.
    Die glimlach, en haar vingertoppen in mijn volle haar laten de wereld om me heen draaien. Even wil ik geloven dat alles weer goed is, dat ze niet dood is en dat ik mezelf nog ben, maar ik weet dat dit niet waar is. ‘Waarom doe je dit nou, liefje? Ik was er bijna overheen.’ Het is een lelijke leugen. ‘En nu kom je opeens weer in mijn kop rondspoken. Je…’ Ik grom. Ze maakt me gek. Ik bén gek.
    Een steek van hoofdpijn. Gesloten ogen. Een in het licht blinkende schaar die te snel langs me vliegt. Bloed. De wond. De wond in haar nek. Slapeloze nachten. Dood. Duizenden verdrinkingen in tranen, en toch nog blijven leven.
    Ik snak naar adem en voel hoe die zoute druppels alweer over mijn wangen lopen. Ik heb mezelf niet meer in de hand. Wat niemand ooit kon was haar wel gelukt. Je hebt me gebroken.


    [Beetje kort, maar hier is 'ie dan. c: ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Paisley Marybell Couvler.
    ''Oh, god. Je bent er nog steeds.'' Het is niet helder, maar ik weet dat hij het tegen mij heeft. De frons boven mijn ogen wordt dieper, en mijn handen lijken zich automatisch terug te trekken.
    ''Waarom doe je dit nou, liefje? Ik was er bijna overheen.'' Het is voor mij meer dan een raadsel om die woorden te begrijpen. Is het - het kalmeermiddel dat ze hem gegeven hebben? Een onzekere grimas zorgt ervoor dat ik niet goed wetend wat te doe enige afstand van hem neem.
    ''En nu kom je opeens weer in mijn kop rondspoken. Je…'' Zijn woorden gaan over in het wegdraaien van zijn ogen, zo lang dat ik bang ben dat hij een hartaanval beleeft. Ik wil mijn hand naar hem uitsteken, maar nog voor mijn vingertoppen zijn gezicht raken kan ik al zien hoe zoute tranen uit zijn ooghoeken wegglippen. Het feit dat ik geen enkel idee heb waar hij over spreekt, maakt dat mijn maag knagend samentrekt. Evenals mijn gedachten, wiers radartjes op volle toeren draaien.
    ''Gaat het wel?'' Schoorvoetend dwing ik mezelf dichterbij, om hem overeind te helpen. Wellicht is het gewoon de medicatie die verkeerd gevallen is, en verward hij me met iemand anders. Maar hij zei Páisley. Ik schud mijn hoofd langzaam terwijl ik met lichtelijk trillende vingers het glas water op het nachtkastje naar zijn lippen begeleid.
    ''Je moet iets drinken.'' Prevel ik uiteindelijk op zachte toon, waarbij ik mijn hoofd iets verontschuldigend opzij kantel.
    ''Wat is je naam en hoe ben je aan die wond op je slaap gekomen?'' Ter verduidelijking leg ik mijn wijsvinger kort tegen het gaasje aan, al blijven mijn ogen strak maar zacht op die van hem gericht.


    | No problem, dear. ^-^ |

    [ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 17:21 ]


    • Life is hypocrite and you are just selfish.

    Raffaël Seager-Hybride
    Ik mag vliegen? Ik zal vrij zijn. Vrij! Een glimlach speelt om mijn lippen. Ik zal Alex mee nemen en ergens anders een prettig leven opbouwen! Tenminste... dat gaat er door mij hoofd tot:
    ‘Denk overigens maar niet dat je kunt ontsnappen. Daar is die halsband voor.' Nog geen seconde later schiet er een schok door me heen, door mijn hals naar mijn veren, naar mijn vingers... naar Alex. Alex! Snel laat ik los, maar het is al te laat ook hij heeft de schok al gehad. Stuipen trekkend val ik om. En dan houd het op, opgelucht haal ik adem. Ik wil opzij kijken hoe het gaat met Alex, maar dan... nog een schok! Deze doet meer pijn dan de vorige en ik probeer me op te krullen. Als ook deze voorbij is sla ik angstig mijn armen om mijn benen heen. Er komt niet nog een schok...
    Maar mijn hoop op ontsnappen is verloren.
    Angstig krabbel ik overeind, klaar om weg te rennen, maar opeens staat ze voor me, trekt het tuigje van mijn rug, wat ze trouwens erg pijnlijk doet waardoor ik een kreet slaak, en mijn vleugels... vrij...
    De wind waait zacht door mijn vleugels en ik knijp mijn ogen dicht. Dit is zo'n heerlijk gevoel, mijn hoofd zakt naar achteren en ik geniet.
    Tot de onderzoeker me omdraait en een naald in mijn rug steekt, weer komt er een angstig geluidje over mijn lippen, ik kreun. Een seconde later voel ik een tweede naald in mijn been. Ik krijg niet eens de kans om te spartelen, want het volgende moment is hij verdwenen, samen met een paar druppels van mijn bloed. Ik wil niet eens weten wat ze er me gaan doen. Twee stukjes vel worden vervolgens hardhandig van mij afgeknipt, waarna er een pijnlijk prikkend goedje tegen aan gedrukt word.
    Tranen prikken in mijn ogen en ik klem mijn tanden op elkaar om niet te gillen.
    ‘Wil jij nog iets onderzoeken, of zullen we hem “vrijlaten”?’ Het monster went zich tot de andere onderzoeker en maakt giechelend aanhalingstekens in de lucht.
    Een traan rolt over mijn wang.


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    [Sopie, kun jij voor Dean posten?
    Dan kunnen we verder met dat onderzoekje.

    Ik zal nu voor Nathan schrijven. Alex komt na Dean wel, anders wordt het zo'n verslagje dat niet écht interessant is.

    *maakt hevige zwaaigebaren met armen*
    LEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEFFFFFFFFFFFFF
    ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Nathan James Gibson

    ‘Gaat het wel?’ Het klinkt alsof ze zich van geen kwaad bewust is, bijna doodnormaal, als ze niet zo twijfelachtig had gekeken. Aarzelend komt ze naar me toe om me overeind te helpen. Even schiet de gedachte door mijn hoofd dat dit misschien gewoon een onderzoeker is die ik voor haar aan zie, maar… Een onderzoeker zou toch niet zo… zorgzaam zijn? De hele gedachte wordt in een keer uit mijn gedachten gewist doordat ze zo lief een glas water aan me geeft, en de woorden die erna komen. Verschrikkelijke woorden. Woorden die me voorlopig het leven zuur zullen maken, me zullen blijven achtervolgen tot in de eeuwigheid. Althans, zo voelt het.
    Zacht vraagt ze ze me, gooit ze me in het gezicht. ‘Wat is je naam en hoe ben je aan die wond op je slaap gekomen?’ Ze legt haar hand tegen het stuk gaas op mijn gezicht, en mijn spieren ontspannen zich. Bijna allemaal. Deels door haar aanraking, maar voornamelijk door het eerste deel van haar vraag. Ik zak helemaal in elkaar, krabbel weer overeind, wrijf door mijn haar en over mijn gezicht. De geschokte uitdrukking is niet van mijn gezicht te slaan. Verward, gepijnigd, op de rand van pure gekte. Verslagen. Die wond kan me geen bal schelen.
    Het is zo stil dat het geluid van de vele tikkende klokken pijn begint te doen. Niet aan mijn oren, maar aan mijn brein, mijn ziel. De onderzoekers zijn geobsedeerd met tijd, of zoiets.
    Tijd. Tijd, tijd, tijd.
    Als ik die terug kon spoelen…. Als je… Paisley en ik… Koppijn.
    Ik sla mijn armen om mijn hoofd en om mijn oren, maar richt toch mijn ogen weer naar haar op, na een tijdje. Ze is zo mooi. Waarom weet je niet meer wie ik ben? Paisley. Ik ben het. Nathan. Kun je me nog horen? Wat hebben ze met je gedaan?
    Deze telepathie verschilt niet veel van mijn eigen gave, behalve dat ik in het geval van dit meisje het antwoord kan horen, en mijn gave alleen naar buiten toe werkt.
    Gave.
    Oh mijn god. Ik kan mijn gave gebruiken om haar geheugen terug te zetten. Of zo.
    Hmm. Veel verder dan mijn eigen herinneringen kom ik niet. Ik weet niet… wat zich in haar hoofd bevond, en ook niet… Nee. Geheugen is overdreven, maar ik kan haar wel laten zien wie wij waren en hoe het hoort te zijn.
    ...niet dus. Barricade. Een soort muur in haar brein. Hoe hard ik ook duw, ik kan er niet doorheen. Een hele kleine verdrietige glimlach verspreidt zich over mijn gezicht, een gevoel van wanhoop door mijn borstkas. ‘Zo ken ik je weer. Ik denk dat er niets anders op zit dan weer maanden te spenderen aan gedichten lezen en mijn mond houden… bij jouw zijde.’ Wat hebben ze met haar gedaan?

    Sinds de dag dat ik uit de hemel
    kwam gevallen op mijn achterhoofd,
    gaat het níet goed. Mijn bloedbaan
    regent in mijn trommelvliezen.
    In mijn slaap dansen mijn armen
    en benen tegen elkaar in.


    [Het gedichtje is van Ingmar Heytze.]

    [ bericht aangepast op 7 nov 2013 - 21:52 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Sorry dat ik zo weinig schrijf Avalerion, ik wil graag meer schrijven, maar de hybride doen niks ! Tzin kan dus ook nergens op reageren.
    Wel ben ik van plan om samen met mijn zusje een nieuw personage te maken. We posten die ergens aankomend weekend/ volgende week (we moeten nog even overleggen qua achtergrond en zo). Dit zijn 2 helemaal nieuwe hybride en we worden afgezet in het gebouw. Hopelijk heb je geduld tot dan !]

    LordoftheAir schreef:
    [Sorry dat ik zo weinig schrijf Avalerion, ik wil graag meer schrijven, maar de hybride doen niks ! Tzin kan dus ook nergens op reageren.
    Wel ben ik van plan om samen met mijn zusje een nieuw personage te maken. We posten die ergens aankomend weekend/ volgende week (we moeten nog even overleggen qua achtergrond en zo). Dit zijn 2 helemaal nieuwe hybride en we worden afgezet in het gebouw. Hopelijk heb je geduld tot dan !]


    [-Geeft niet.
    -Noem me alsjeblieft bij mijn naam.
    -Weet ik - ik heb al een tijdje contact met je zusje daarover.
    -Het meervoud van hybryde is hybriden.
    -De rest moet ook weer eens posten. >.<
    Ik wil niet dat deze RPG sterft.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {Okay, here I am, now. To be honest, ik heb de laatste tijd vanalles en nog wat. Ik kan me eigenlijk niet concentreren op iets. Het spijt me, binnenkort schrijf ik weer.}


    Tijd voor koffie.

    [Sorry dat ik niet heb gereageerd en dat ik dus, zoals ik heb gehoord, het verhaal ophoud. Ik heb gewoon geen tijd en energie ervoor gehad.
    Maar ik ga nu schrijven : ) ]

    [ ik ga vanaaf proberen te posten Reinapou, maar ik weet niet ofk in slaap val want ik ben doodop ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    Elliott Layton King

    Ik voel hoe de warmte van Stevies adem op mijn huid neerstrijkt.
    Er gaat een extase door mijn hele lichaam. Dat gevoel welt weer in mij op, dat instinct.
    ‘En ik vond jou…’
    Ineens pakt Stevie me beet en begint me te zoenen. De extase groeit meer en meer als Stevie’s lippen elk hoekje van mijn gezicht ontdekken. Ik heb mezelf niet meer in de hand als ik merk hoe erg ik haar wil.
    Met dezelfde energie begin ik haar terug te zoenen. Ze is geweldig.
    En ik wil meer, meer dan dit. Ik kan de drang niet bedwingen om verder te gaan en merk dat ik mezelf echt niet meer in de hand heb. Ik grijp haar beet, trek haar meer en meer naar me toe.
    Ik sleur haar al zoenend en omhelzend mee naar een stukje omringd met bosjes.
    Niet dat het me kan schelen dat iemand ons ziet, ik ga namelijk helemaal op in haar, maar het voelt beter.
    Als we uit het zicht zijn merk ik dat mijn handen verder gaan dan mij eigenlijk lief is.
    En dan gaat het op zwart. Ik ben erbij, ik zie het gebeuren. Maar ik heb geen controle.
    Ik … verlies me erin…

    [MUUUUUUH I feel totally awkward writing this ! Reina why did you put me in such an awkward position XD]

    [As if I'm comfortable with it. XD
    En thanks, guys.
    Ik hou van jullie. ^-^]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {Dean kan in principe alles doen, as long as he reaches Stevie in time.}


    Tijd voor koffie.