[RPG] De Groene Magiërs | 1 - Speeltopics

Voor het indelen heb ik gewoon de volgorde waarin de derdejaars nu staan genomen, en dan briefjes getrokken.
Bewijs dat het eerlijk ging
let niet op mijn chubby omavingers
Als je geen zin hebt om te puzzelen, dan staat het hieronder nog eens op een rijtje, hehe

Jacob - Steffani
Jonathan - Ardemmis
Thomas - Mattaaq
Nathanael - Melody
Lucy - James
Aurora - Jade
Jeremy - Celeste

[ bericht aangepast op 15 okt 2013 - 13:37 ]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Abo

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Maain Topieeeecs

Little do you know

mijn topics

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

> Mijn topics.

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Pff jullie zijn saai! Yooooo! Ik ben een schildpad.]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[Mios topicos.]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

[MT]

"Rebellion's are build on hope"

[Wie maakt de eerste post? 8D]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Me! Me! Me! Ik heb inspi x'D

Little do you know

Steffani Demi Wilson || BeukenBerg
"Kom op Stef! Wakker worden!" hoor ik de bekende stem van mijn jongste broer in mijn oren tetteren.
"Ja Stef! Je moet vandaag naar school! Voor het eerst!" roept een andere, even bekende stem.
"Nee.. laat me slapen" mompel ik geërgerd. Ik hoor gelach en niet veel later gaat de kraan in mijn badkamer open.. dat had ik al zien aan komen, aangezien dat hun normale ochtend ritueel is. Een halfe minuut later voel ik een plens water in mijn gezicht. Altijd op de 'dreuzel manier' met hun. Gewoon, omdat ik niet kan toveren. Maar vanaf vandaag ga ik ook leren toveren! Opeens heb ik zin om mijn bed uit te gaan en me aan te kleden. Snel kleed ik me aan terwijl ik mijn gezicht afdroog met een handdoek.
"Ons zusje heeft er zin in!" roept Daniël, die net vorig jaar is geslaagd en van school is, vrolijk lachend.
"Ja, Daan, net als jij" zegt Mikael lachend. Daniël had er dus toen géen zin in. Hij heeft zelfs de eerste dag gespijbelt waardoor hij later ingedeeld moest worden en hij kreeg erdoor ook nog eens enorme straf ervoor! Dat wil ik dus echt niet he! Plus, ik heb er wel zin in om net zoals hun te kunnen toveren. Dan kan ik hun ook nog eens goed voor de gek houden! Ik heb ook van ze gehoord dat ik daar pas mijn eerste Wand krijg, best spannend allemaal. Ik ben ook enorm benieuwd bij welke afdeling ik kom.. Allemaal dingen die ik nog steeds niet weten kan. Iets wat me best wel irriteert.. Al denken Daan en Mikael dat ik bij Beukenberg zal komen aangezien ik wel lijk op iedereen die daar in terecht komt..
Als ik me eenmaal heb aangekleed en mijn make-up goed zit loop ik versneld de trappen van ons huis af. Nog even en dan komt de slee mij op halen! Mij, en niet mijn broers! Ik heb er echt zo'n zin in! Ik hou dan wel niet zoveel van leren, maar het lijkt me gewoon enorm fijn om lange tijd van huis te zijn. Eindelijk vrij van dit rot huis.. dit rot gezin.. ondanks dat mijn twee jongste broers eindelijk veranderd zijn van gedachten.. ik ben nog altijd liever weg.
Ik eet een boterham met kaas, en drink een glas Jus d' orange, maar meer tijd krijg ik niet voor mijn ontbijt. De Slee staat al voor ons huis op me te wachten..
"Moet gaan!" roep ik vrolijk. Gelukkig zijn mijn spullen al daar, anders moest ik al die zooi nu ook nog eens mee gaan zeulen..
"Doeeg!" roep ik nog nadat ik mijn beide broers een knuffel geef. Ik hoor vanuit de keuken mijn beide ouders nog iets zeggen wat volgens mij op een 'doei, tot ziens' moet lijken en ik open de deur om met de slee mee te gaan, de slee getrokken door de grappige wezens..
Op naar het avontuur. Ik hoop dat ik veel vrienden zal maken..

Zo ^^
Iets langer dan twaalf zinnen, vind van mezelf aardig lang x'D
Normaal schrijf ik stukjes van vijf zinnen of iets langer, maar als het moet kan ik er zo een heel boekwerk van maken x'D
Who's next?? c;

Little do you know

(Mijn topics)

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Annabelle Cears| Beukenberg 3de jaars

Ik zuchten toen dat mijn wekker afging en ik sloeg hem af met een sierlijk hand zwaai. Ik maakte een vreemd geluid terwijl ik uit mijn bed stapten en richting mijn kleding kast liep en er een setje uit haalde. En liep op mijn tippen naar de badkamer ik wou namelijk mijn oma niet wakker maken. Terwijl ik me uit kleden en de douche in stapte zetten ik alles nog eens op een rijtje. Vandaag was het mijn derde jaar op het Hemmeligetræ Instituut en ik had er voor de eerste keer geen zin in. Mijn moeder en stief vader had ik heel de vakantie niet gezien ze waren op zaken rijs en ik vond het niet eens erg. Waarom zou ik het erg vinden. Waarom zou ik ze missen ze konden mij niet uitstaan en ik hun niet. Terwijl de warme stralen over mijn rug stroomde zuchten ik nog is. Na 10 minuten douche stapten ik maar uit en begon mijn haar drogen en daarna te stijlen. Nadat ik me had aangekleed en nog een beetje make-up had op gedaan liep ik naar beneden. Ik ging aan de keuken tafel zitten en dronk een tas koffie. Mijn oma werd altijd gek als ik alleen ontbeet met koffie maar meestal had ik geen honger in de ochtend en at ik dus niks. Het was bijna tijd om te vertrekken dus ik pakten alles wat ik nog nodig had en dus de vorige dag al had klaar gezet. Toen ik daar klaar mee was ging ik nog even tv kijken. Mijn oma sliep nog en ik was niet van plan om haar wakker te maken. Na een half uur keek ik door de raam en zag de slee staan tijd om te vertrekken dus. Ik zuchten en liep nog snel naar boven ik had gisteren al afscheid genomen van mijn oma maar ik wou haar nog een kus geven. ‘Ik ga je missen oma.’ Zei ik zacht terwijl ik een kus plaatste op haar voorhoofd. Ik liep de trap terug af pakten mijn spullen liep naar de deur richting de slee niet echt klaar voor mijn derde jaar.

Ik hoop dat het ergens op slaagt laat maar weten of het iets.

[ bericht aangepast op 29 sep 2013 - 9:20 ]

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Lucy Daniëlle Mackenzie - BB - 3de jaars.

'Lucy' klonk een fluisterende stem bij mijn oor. Ik bromde wat en draaide me om in mijn bed. Ik hoorde wat gegniffel van twee kanten en gelijk vlogen mijn ogen open. Daar stonden mijn broers Jared en Alex. Hun donkere ogen en blonde haren kwamen me tegemoet toen ze op het bed sprongen en armen om me heen sloegen.
'Wat doen jullie hier!?' riep ik, verbaasd. 'Jullie waren toch in Spanje?'
De tweeling grijnsde van oor tot oor.
'Dat klopt' zegt Alex.
'Maar ons zusje naar haar laatste jaar te zien gaan is belangrijker' maakte Jared de zin af. Er sprongen tranen in mijn ogen en nu moest de tweeling echt lachen.
'Ach niet huilen Lu' zei de tweeling in koor. Ze drukte me haast plat en stapte toen van het bed af. Onze tante stond stralend in de deuropening. Met een klein pakketje in haar handen. Ik stapte langzaam uit bed. Mijn grijze nachtjapon viel tot aan mijn knieën. Ik stond nu voor mijn tante en pakte het cadeautje voorzichtig. Alsof het ieder moment kon verdwijnen.
Ze knikte dat ik het moest open maken. Voorzichtig haalde ik het zilveren papier van het doosje. De tweeling stond naast me toen ik de deksel eraf haalde. Ik hapte naar adem toen ik een klein zilver kettinkje zag. Het was een hartje en het gaf de tijd aan waar iedereen was. Alex, Jared en mijn tante lagen nu in het vakje "thuis"
'Wauw' fluisterde ik.
'Ben je er blij mee?' vroeg Jared. Ik knikte zacht.
'Maar dit heeft vast een fortuin gekost' zei ik, stamelend. Jared en Alex schudde hun hoofd.
'We hebben een winkel geopend in Engeland' zei Alex.
'Voor tovenaars boeken' zegt Jared.
'Dit is waar ze hun eerste geld aan hebben uitgegeven' zegt mijn tante, zacht.
Ik krijg een waterig glimlachje op mijn gezicht en Alex slaat een arm om me heen.
'Dan weet je precies hoe het met ons gaat' zegt hij.
'Dankje' zeg ik.
De tweeling was minstens een kop groter dan ik dus ik kon makkelijk mijn hoofd op zijn ribben leggen. Jared aaide over mijn bol en toen ging pas mijn wekker af. Ik moest lachen en sloeg er hard op.
'Goed,' zei ik en ik gooide mijn kast open. 'Ik ga me klaarmaken voor school.'
Mijn broers liepen mijn kamer uit samen met mijn tante. Ik greep snel een nieuw ondergoed en kleedde me daar eerst mee om. Daarna greep ik een zwarte skinny en een dikke beige trui. Op de trui was een uil gemaakt met kleine steentjes. Toen trok ik ook snel sokken aan en daarna mijn zwarte leren enkellaarsjes.
Ik liep snel naar de badkamer en sloeg bijna een gilletje van schrik. Mijn haar zag er niet uit. Ik had het gister gewassen en daarna was ik gaan slapen. Ik grijp vlug een borstel en begin gelijk met borstelen. Vijf minuten later was ik eindelijk klaar. Vlug poetste ik mijn tanden en daarna waste ik mijn handen en gezicht. Toen denderde ik naar beneden. We woonde in een huisje op het platteland en we hadden niet veel. Het was minsten een half uur tot drie kwartier lopen naar de stad en mijn tante haalde dat echt niet meer. Daarom bleven Alex en Jared de gehele tijd bij haar. Tuurlijk gingen ze af en toe weg. Maar dat was dan voor één of twee dagen. Ik ruik de heerlijke geur van pannenkoeken en storm de keuken in. Lachend plof ik op de gammele stoel naast mijn tante. Jared laat dan een pannenkoek op mijn bord vliegen. Zij mochten al toveren. Want zij waren al zeven haar afgestudeerd. Hun kookkunsten waren dan ook alleen maar goed met tover kunsten. Ik deed voorzichtig de ketting over mijn trui, staarde er even naar en begon toen te eten.

"Rebellion's are build on hope"

Jade Filza Berrytrees
'Ja-hade! Opstaan, opstaan, opstaan! Je gaat naar schoo-hool!' Mijn broertje sprong mijn bed op. Ik schoot overeind en begon hem te kietelen. Hij schaterde het uit. 'Nee, niet doen, niet doen, niet doen!' riep hij. Ik stapte uit bed en ging naar de badkamer, waar ik me uitkleedde en onder de douche ging staan. Na ongeveer een kwartier niks anders doen dan voelen hoe de warme stralen over mijn lichaam liepen, zette ik de douche uit en kleedde me aan, extra feestelijk. Ik ging naar beneden waar het ontbijt al op me wachtte. Ik werkte het snel naar binnen. Toen klonk er gepiep van boven. Ik was mijn wekker helemaal vergeten! Daarna rende ik de trap op om mijn hem uit te zetten. Toen ik weer beneden kwam, pakte ik een boek uit de kast en sloeg het open. Tegen de tijd dat ik ongeveer de helft gelezen had, riep mijn vader iets van boven. Ik rende de trap weer op. 'Hier, schat, dit zijn je boeken en uniforms.' Hij gaf me twee pakjes. Ik gaf hem een kus. 'Bedankt pap.' zei ik, en rende naar mijn kamer om het in een tas te stoppen. Ik bekeek het uniform. Het was groen met bruin. Daarna bekeek ik mijn boeken. Dingen als "Onzichtbaar zichtbaar" en "Wie een put graaft voor een ander, moet zijn kruiden ergens anders gaan zoeken." Dat vond ik nog wel de meligste titel. Voor de zekerheid pakte ik ook nog maar de brief en de lijst met benodigdheden in. Je weet maar nooit, dacht ik. Daarna sprong ik de trap weer af om met mijn broertje naar de televisie te gaan kijken, maar ik kon me er niet echt op concentreren. Ik pakte het boek nog eens, maar dat was ook niet echt een succes. Elke drie seconden keek ik uit het raam. Uiteindelijk ging ik maar op de kachel voor het raam zitten. Ik maakte het medaillon open en keek naar mijn tweelingzusje. Kon jij maar mee, dacht ik. Toen hoorde ik iets. Ik drukte mijn neus tegen het raam en ja hoor, daar kwam een Arkenslee aan getrokken door vijf pinguïns, met de staart van een zeeleeuw. Ik griste mijn tas van de bank, zei iedereen gedag en stapte in de Arkenslee. Ik keek achterom tot mijn huis uit het zicht verdween.

[goed zo? Ik kan niet zo goed in de verleden tijd schrijven dus ik hoop dat het goed is ]

[ bericht aangepast op 2 okt 2013 - 12:13 ]

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

Levicorpus12 schreef:

'Ja-hade! Opstaan, opstaan, opstaan! Je gaat naar schoo-hool!' Mijn broertje sprong mijn bed op. Ik schoot overeind en begon hem te kietelen. Hij schaterde het uit. 'Nee, niet doen, niet doen, niet doen!' riep hij. Ik stapte uit bed en ging naar de badkamer, waar ik me uitkleedde en onder de douche ging staan. Na ongeveer een kwartier niks anders doen dan voelen hoe de warme stralen over mijn lichaam liepen, zette ik de douche uit en kleedde me aan, extra feestelijk. Ik ging naar beneden waar het ontbijt al op me wachtte. Ik werkte het snel naar binnen. Toen klonk er gepiep van boven. Ik was mijn wekker helemaal vergeten! Daarna rende ik de trap op om mijn hem uit te zetten. Toen ik weer beneden kwam, pakte ik een boek uit de kast en sloeg het open. Tegen de tijd dat ik ongeveer de helft gelezen had, riep mijn vader iets van boven. Ik rende de trap weer op. 'Hier, schat, dit zijn je boeken en uniforms.' Hij gaf me twee pakjes. Ik gaf hem een kus. 'Bedankt pap.' zei ik, en rende naar mijn kamer om het in een tas te stoppen. Ik bekeek het uniform. Het was groen met bruin. Daarna bekeek ik mijn boeken. Dingen als "Onzichtbaar zichtbaar" en "Wie een put graaft voor een ander, moet zijn kruiden ergens anders gaan zoeken. Dat vond ik nog wel de meligste titel. Voor de zekerheid pakte ik ook nog maar de brief en de lijst met benodigdheden in. Je weet maar nooit, dacht ik. Daarna sprong ik de trap weer af om met mijn broertje naar de televisie te gaan kijken, maar ik kon me er niet echt op concentreren. Ik pakte het boek nog eens, maar dat was ook niet echt een succes. Elke drie seconden keek ik uit het raam. Uiteindelijk ging ik maar op de kachel voor het raam zitten. Ik maakte het medaillon open en keek naar mijn tweelingzusje. Kon jij maar mee, dacht ik. Toen hoorde ik iets. Ik drukte mijn neus tegen het raam en ja hoor, daar kwam een Arkenslee aan getrokken door vijf pinguïns, met de staart van een zeeleeuw. Ik griste mijn tas van de bank, zei iedereen gedag en stapte in de Arkenslee. Ik keek achterom tot mijn huis uit het zicht verdween.

[goed zo? Ik kan niet zo goed in de verleden tijd schrijven dus ik hoop dat het goed is ]

Little do you know