Beauty in the water • One Direction • Topic 1. - Speeltopics

Beauty in the water, angel on the beach
Ocean’s daughter, I thought love was out of reach
'till I got her, had I known it could come true
I would have wished in ’92, for a mermaid, just like you

Just like you.

What if you fell in love with a girl, who seemed perfect in every way?
What if you fell in love with a boy, but had to hide one of the biggest secrets ever discovered?

"I have to tell you something.
I'm a mermaid," I said.
And then he started to laugh.

[ bericht aangepast op 6 okt 2013 - 11:45 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Harry Styles
Mijn ademhaling was gejaagd en mijn lichaam trilde lichtjes. mijn hersens gilde dat ik weg moest, dat ik uit het water moest zien te komen, om vervolgens voor altijd binnen te blijven zitten, met de deur op slot. Maar mijn lichaam stond niet meer in contact met mijns hersens en mijn benen deden geen stap. "Was het maar zo, maar ik..." Mijn ogen weken niet meer af van Avalon. waarbij de tranen over haar wangen liepen. Maar nog steeds deed ik niets. . "Ga alsjeblieft niet weg," Automatisch, alsof iemand anders dan ikzelf, mijn lichaam bestuurde, legde ik voorzichtig mijn hand op haar wang en veegde ik de tranen weg met mijn duim. Zelfs als half vis, deed ze mijn hart sneller kloppen. 'Kunnen we alsjeblieft het water weer uit?' Mijn stem trilde. Ik wilde gewoon dat Avalon weer normaal werd en ik dit zo snel mogelijk kon vergeten. Maar de kans dat ik vannacht nachtmerries had over vissen, was waarschijnlijk heel groot.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Avalon June McCallister.
Ik voelde zijn hand op mijn wang, die de tranen wegveegden. Mijn mondhoeken krulden een miniem stukje omhoog. "Kunnen we alsjeblieft het water weer uit?" Ik hoorde zijn stem trillen, waarvan ik gokte dat het angst was. En mijn hart brak. Hij was doodsbang, en dat was vanwege mij. Hij was doodsbang voor mij. Ik knikte als antwoord op zijn vraag, maar keek toen naar het strand. "Maar ze mogen me niet zien." Angstig keek ik naar de mensen. Ik wilde niet weten wat ze zouden doen als ze me zo zagen. Nog steeds stroomden er tranen, maar nu vanwege het feit dat Harry me leek te zien als een monster. "Ik wil geen monster zijn, Harry." Ik snikte nogmaals, en ik kon er maar niet mee ophouden.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Louis Tomlinson

'Dat weet ik, maar dit niet. Ik weet zelf nog geeneens wat het is, want het is pas een aantal uur zo, als deze tenminste al voorbij zijn. Daarbij wil ik je niet kwijt,' zei ze zachtjes, haar hand strakker om de handdoek. Ik zuchtte even en drukte een zachte kus op haar voorhoofd.
'Ik heb je net, denk je echt dat ik nu al zou willen kwijtraken?' mompelde ik zacht. Het maakte me nu echt niet uit wat het was, al was ze beruchte seriemoordenaar, dan zou ik nog niet weggaan. Ik merkte dat ik wat slaperig werd, met haar warme lijf tegen me aan. Het was een lange dag geweest, maar het zeker waard, kijk maar waar ik nu zat! Alleen een klein deel in me schreeuwde dat ik op mijn hoede moest zijn voor wat Gwen ging vertellen.

Because I love him, do I need another reason?

Allirea Wyune

Ik zag hoe Louis zich omdraaide en ik voelde me gelijk lullig. Ik zat gewoon hun moment te verstoren en ik wist hoe erg dat kon zijn aangezien als dat tussen mij en Jayden gebeurde wij altijd zo kwaad waren en teleurgesteld. Ik liep naar hun toe en voelde een brok in mijn keel komen.
''Kan ik erbij komen? Jayden is al weg enzo. En tja de andere kan ik niet echt vinden.'' Het was de waarheid. Ik kon de andere niet vinden en Jayden was al een uur geleden weg gegaan met Ashley. Ik wist dat Jayden altijd mensen het bed introk bij feesten en zijn eigen vriendin vergat. Mijn stem klonk onzeker en zelfs ik was verbaasd. Normaal klonk ik nooit onzeker. Echt nooit. Ik keek hun zwakjes aan en merkte op dat ik gewoon weg op instorten stond. Ik was kapot moe en mijn hersenen wilde niet meer functoneren. Het gekwetste gevoel dat ik door Jayden had gekregen liet steken achter in mijn hart. En het nieuwe geheim dat ik had liet mij het gevoel krijgen dat ik in tranen kon uitbarsten. Ik stond op de kloof van het instorten en ik viel langzaam de diepte in.

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Harry Styles
In films werd altijd iedere jongen verliefd op de zeemeermin en nu snapte ik waarom, was het niet dat ik niet al een zwak voor haar had in gewoon menselijke vorm. Nu vond ik het alleen maar eng. Het was niet dat ze er eng uit zag. in tegendeel. Ze was prachtig, maar dan wel tot aan haar middel. vanaf daar vond ik het maar niets. ik wilde gewoon het water uit. Ik wilde dat Avalon haar benen terug kreeg, zodat ik haar wel normaal aan durfde te reken en haar kon trosten. Maar nooit dat ik haar nu in een knuffel zou trekken en in aanraking kwam met haar staart. "Maar ze mogen me niet zien." ik slikte moeilijk. Ze was net toch ook het water uit gekomen. maar ik kon niet logisch meer nadenken en werd enorm afgeleid, door het blauwe ding, dat haar benen moest voorstellen. "Ik wil geen monster zijn, Harry." Meteen schudden ik mijn hoofd. 'Je bent geen monster.' Ik stond versteld van mijn eigen worden, maar ze waren zelfverzekerd. Het was raar en eng, maar dat maakte haar geen monster. En om het te bewijzen, trok ik haar dichter naar me toe en sloeg ik mijn armen om haar lichaam.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Avalon June McCallister.
Hij schudde vrijwel direct zijn hoofd. "Je bent geen monster." Hij klonk zelfverzekerd, en ik voelde dat hij me dichter naar zich toe trok. En toen voelde ik zijn armen om me heen. En het voelde zo fijn om dit als bevestiging te krijgen. Ik sloeg mijn armen ook voorzichtig om hem heen. Dat Harry mij geen monster vond als zeemeermin, maakte voor mij een wereld van verschil. Misschien kon ik na verloop van tijd voordeel halen uit dit gedoe. Zeemeerminnen uit de films en series hadden ook altijd een soort krachten, toch? Dus misschien had ik die ook wel. Ik bleef Harry vasthouden, maar nam nu een beetje afstand, zodat ik hem aan kon kijken. Ik beet op mijn lip, toen ik zag dat hij zo angstig was, maar me toch gerust kon stellen.

-Does Harry wants to be a merman or not? Because Ava wants to kiss him lol. He'll get the same power if you want to make him a merman.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Gwenaelle Favre
Louis zuchtte even en drukte een zachte kus op mijn voorhoofd.
'Ik heb je net, denk je echt dat ik nu al zou willen kwijtraken?' mompelde hij zacht. 'Hou die gedachten alsjeblieft goed in je achterhoofd, Lou, net als het feit dat ik ook niet weet wat het is,' mompelde ik net zo zachtjes. Daarna haalde ik de handdoek met veel moeite en trillende handen van mijn schouders, om deze in het zand neer te leggen. Ik hoopte echt met heel mijn hart dat dit goed uit zou pakken, want anders wist ik niet hoe het ging lopen. Sowieso wilde ik Louis niet kwijt, dus hoopte wel dat zijn woorden waar waren. Mijn vingers gleden door Louis zijn haar waardoor er een aantal druppels op mijn vingers zaten, toch waren deze al genoeg om mijn staart weer te laten verschijnen. Pas daarna klonk de stem van Allirea waardoor ik met grote ogen omkeek. Oja, ik wist dat ik iemand vergeten was. Mijn ogen sloeg ik neer en de woorden 'Tuurlijk, kom maar als je het nog wilt,' mijn mond verlieten Op zich was ik blij dat er maar twee mensen hier waren en we verder uit het zicht zaten, maar dat maakte het niet heel veel beter. Dit ging nooit goed aflopen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

-het lijkt me wel leuk als er iets gebeurd als ze kussen, maar hij hoeft geen meerman te worden. ;x

Harry Styles
Volgens mij kon ik elk moment flauw vallen. het was dat haar staart, mijn benen niet raakte, anders had dit zeker gebeurd. Nee, ik deed dit absoluut niet voor mezelf, want het enige wat ik op dit moment nog altijd wilde, was het water uit. Maar ik kon op dit moment gewoon niet egoïstisch zijn. Niet nu Avalon huilde en zichzelf aanzag al een monster. Mijn lichaam was nog altijd alles behalve ontspannen. Elk spiertje in mijn lijf was aangespannen en mijn hart klopte veel sneller als die zou moeten. ik beet hard op de binnenkant van mijn wang, terwijl ik even voorzichtig met mijn hand door haar, haar ging. ik wist echt niet meer waar ik mee bezig was nu. eigenlijk hoopte ik gewoon dat ik straks wakker zou worden, met een enorme kater en alles op de drank af kon schijven. mijn adem bleef even steken, toen Avalon ietsje afstand nam en me aankeek. ze beet op haar lip, waardoor mijn duim er als automatisch overheen ging. ik kon er niet tegen als mensen op hun lip beten.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson

Ze haalde de handdoek van zich af en ging met haar vingers door mijn natte haar. Van wat daarna gebeurde schrok ik me de pleures, haar benen veranderden in een staart, een vissenstaart. Zeemeermin, shoot er door me heen. Ik hoorde niet eens wat ze tegen Allirea zei, zo erg schrok ik.
'Maar-maar hoe?' stamelde ik. Hoe was dit mogelijk? Dit kon niet, zeemeerminnen bestonden niet, alleen in sprookjes. Mijn ademhaling werd gejaagd, ongecontroleerd. Ik keek haar aan, zoekend naar iets waar ik me vanbinnen aan kon vasthouden, iets wat normaal was. Ik keek haar in haar grijze ogen, die me verdrietig aankeken, en ik kalmeerde. Ik kon er niks aan doen, het gebeurde gewoon. Nu, gefacineert, ging ik met mijn hand over haar staart, de textuur onderzoekend. Ik keek naar haar op.
'Hoe?'

Because I love him, do I need another reason?

Gwenaelle Favre
Duidelijk geschrokken was Louis door wat er was gebeurd, zodra mijn huid in contact kwam met water. Niet vreemd, want mijn eerste reactie was ook zo geweest toen ik doorkreeg dat het geen droom was.
'Ik weet het niet Lou,' antwoordde ik zacht terwijl ik langzaam opkeek. Het feit dat hij hier nog zat, zorgde toch voor de opluchting. Ik had echt verwacht dat de jongen overeind zou krabbelen, misschien nog wat gezegd had over dat ik niet normaal was, om daarna weg te lopen. Maar toch was ik niet zeker van wat er zou komen, want volgens mij was het ook nog niet tot hem doorgedrongen. Als dat wel zo was dan zou ik dat knap vinden, want zelfs bij mij was dat niet het geval en ik was degene met de staart.
Mijn trillende hand plaatste ik tegen zijn wang toen zijn ademhaling gejaagd, ongecontroleerd werd. Ik wist het niet en durfde op dit moment vrij weinig, omdat ik niet wist wat deze jongen nog zou zeggen of doen. Toen zijn hand over mijn staart ging en vervolgens weer opkeek, om weer de 'hoe' vraag te stellen, moest ik zeggen dat ik echt verbaasd was. Ik had het echt niet aan zien komen. Dit liep echt heel anders dan dat ik had verwacht.
'Ik weet het echt niet. Ik weet alleen dat op het moment dat jij bij me kwam zitten, was ik net terug op het strand. Ik weet niet wat er allemaal precies is gebeurd, alleen dat ik zo wakker werd op Zerin. Alles wat ervoor is gebeurd is een zwart gat.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson

'Ik weet het echt niet. Ik weet alleen dat op het moment dat jij bij me kwam zitten, was ik net terug op het strand. Ik weet niet wat er allemaal precies is gebeurt, alleen dat ik zo wakker werd op Zerin. Alles wat ervoor is gebeurt is een zwart gat.' ik luisterde naar haar en vreemd genoeg, geloofde ik het. Ik nam de staart in me op, het was vreemd, niet normaal en doodeng, maar toch leek het me niet te boeien. Ik keek haar aan, waarna ik merkte dat haar top ook veranderd was. Ze was echt doodsbang voor mijn reactie, dat was duidelijk. Ik slaakte een diepe zucht en sloeg mijn armen weer om haar heen.
'Wanneer leer je het nou eens? Ik hou toch wel van je, halve vis of niet,' ik grinnikte, wel aarzelend over het "houden van".

Because I love him, do I need another reason?

Gwenaelle Favre
'Wanneer leer je het nou eens? Ik hou toch wel van je, halve vis of niet,' Hij grinnikte, wel aarzelend over het "houden van."
Dat was Louis zijn reactie, nadat hij me aankeek, een diepe zucht slaakte en zijn armen weer om me heen had geslagen. Dat was voor mijn een teken dat het goed zat. Een opgeluchte zucht verliet mijn mond dan waarna mijn mondhoeken, zoals gebruikelijk, weer om krulde tot een brede glimlach.
'Je bent een schat, Lou,' was het enige wat mijn mond op dit moment verliet en sloeg mijn armen ook om hem heen. Ergens hoopte ik toch dat mijn staart nu snel weer zou verdwijnen, want het was toch nog steeds wennen en als er straks alsnog iemand deze kant opkwam lopen, wist straks echt iedereen het.
'Maar wil je het alsjeblieft tegen niemand zeggen? Gewoon, nou ja klein kan ik niet zeggen, dus ons geheim.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

- Gimlas -> Scamander -

-I'll let her kinda discover her power during the kiss.-
Avalon June McCallister.
Ik voelde dat hij gespannen was, maar ik wist niks om hem te kalmeren. Zijn hand ging door mijn haar, en zijn duim over mijn lip. Het was zo'n perfect moment geweest, als ik nu geen gigantische staart aan mijn romp had. Toch zat ik er over te twijfelen. Wat als ik hem gewoon kuste? Ik maakte me los van hem, en zwom naar een afgelegen stukje van het strand. Daar kroop ik aan land, en wachtte tot mijn staart weer in benen veranderde. Ook wachtte ik op Harry, bij wie ik een kans had misgelopen. Als ik die al had dan. Hij was een populaire jongen, dat viel wel te zien aan zijn feest. De helft van de mensen kende ik niet eens, en van sommigen betwijfelde ik zelfs of ze wel in de buurt woonden. Eigenlijk maakte het me niks uit. Ik plofte neer op het zand, en keek hem aan. "Sorry dat je dat moest zien,maar ik moest het kwijt. En ik wist dat ik aan jou de waarheid verschuldigd was." Eventjes was ik stil. "Ik vertrouw jou ook het meest."

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Louis Tomlinson

'Maar wil je het alsjeblieft tegen niemand zeggen? Gewoon, nou ja klein kan ik niet zeggen, dus ons geheim.' zei ze, wat me om liet kijken naar Allirea.
'Dat beloof ik, en daarbij, wie zou me ooit geloven?' grinnikte ik. Maar een paar vragen speelde zich telkens weer af in mijn hoofd, waarom zij? Waren er ook anderen? Hoe was dit in godsnaam mogelijk?
'Misschien moeten we naar dat eiland, Zerin zei je? Nou ja, waarschijnlijk kunnen we daar wel wat antwoorden vinden,' opperde ik. Het was misschien niet m'n beste idee ooit, maar we moesten toch iets kunnen doen? We konden moeilijk doen van: Okee, je bent een zeemeermin! Laten we lekker doen alsof er nooit wat gebeurt is. Afwachtend keek ik haar aan.

Because I love him, do I need another reason?