Beauty in the water • One Direction • Topic 1. - Speeltopics

Beauty in the water, angel on the beach
Ocean’s daughter, I thought love was out of reach
'till I got her, had I known it could come true
I would have wished in ’92, for a mermaid, just like you

Just like you.

What if you fell in love with a girl, who seemed perfect in every way?
What if you fell in love with a boy, but had to hide one of the biggest secrets ever discovered?

"I have to tell you something.
I'm a mermaid," I said.
And then he started to laugh.

[ bericht aangepast op 6 okt 2013 - 11:45 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Avalon June McCallister.
"Ava!" riep Amarys luid. Ze zwom naar me toe, en ik keek verwonderd naar haar staart. Zij had er ook een. Ze keek naar mijn top, en vervolgens naar die van haar. Ze pakte het vast, en ik nam mijn tijd om ook even naar mijn top te kijken. Hij was prachtig. "Wow, hoe kan dit ineens? Ik bedoel, plotseling zijn we zeemeerminnen." Ze keek me aan, en vervolgens naar mijn lichaam. Ik keek omhoog, en zag de felle volle maan die het strand verlichtte. Ik had wel eens verhaaltjes gehoord over meiden die veranderden in meerminnen bij volle maan, maar dat was toen ik een kleine meid was. "Misschien moeten we maar terug naar het feest. Ik bedoel, er zullen vast mensen zijn die onze afwezigheid hebben opgemerkt." Ik dook het water in, en zwom richting noord. Alles om me heen ging verrassend snel, en voordat ik het wist ging de bodem al weer omhoog. Ik keek achterom naar Amarys, en zwom een eindje van het feest af, waar ik mezelf de kant op sleepte. Daar liet ik mijn staart drogen, en wachtte op Amarys. Ik zag Harry en Louis, en de eerste leek totaal niet meer in de feeststemming. Hij had toch niet onze staart gezien?

[ bericht aangepast op 27 sep 2013 - 14:28 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Alessandra Crystal Valentina

Ik open mijn ogen en frons als ik om me heen kijk. Dit is dus duidelijk niet het feest. Ik voel met mijn handen dat ik nog deels in het water lig en ik duw mezelf omhoog. Mijn ogen worden groot als ik zie dat ik geen benen meer heb, maar een mooie, roze/paarse staart. Wow... Ben ik nou echt zo dronken of.. Ik laat mijn hand langs de staart glijden en bijt op mijn lip als ik de schubben voel. Niet dronken dus... Mijn blik glijd automatisch naar mijn borsten en ik zie dat ook mijn topje is veranderd. Wow, dit is wel mooi eigenlijk. Een kleine grijns verschijnt op mijn gezicht en ik duik het water in. Het zwemmen gaat erg soepel en snel, dit is echt geweldig... Ik zwem weer naar boven en kijk om me heen of er nog anderen zijn...

El Diablo.

Louis Tomlinson

Ik zag de woede in Harry opborrelen.
'Ik ben niet rustig! Lou, we moeten wat doen!' riep hij helemaal hysterisch, terwijl hij aan mijn arm trok. Ik vertrouwde zijn verhaal nog steeds niet helemaal, maar waarom zou hij hierover liegen?
'Alsjeblieft Lou, ik zweer het je. Ze verdwenen onder water en nu zijn ze weg!' gilde hij, helemaal buiten adem.
'Harry Edward Styles! Kappen nou!' schreeuwde ik. Ik kon niet denken als hij zo zat te zenuwpezen.
'Zit!' zei ik terwijl ik hem op het zand duwde. Met mijn wijsvinger en duim kneep ik in mijn neusbrug en ik sloot mijn ogen om na te denken. De meiden waren sterk, maar niet sterk genoeg om de stroming tegen te gaan. Wat moesten we doen? We konden zelf niet het water in springen, dan zouden we zelf verdrinken. Naar de strandwacht ofzo? Ik liet mijn hand langs mijn zij vallen en opende mijn ogen.
'Harry ik denk dat we het beste...' Ik stopte en keek naar de gedaante in de verte. 'Avalon!' riep ik blij.

Because I love him, do I need another reason?

Harry Styles
Ik wiebelde ongeduldig heen en weer en trok wilt aan zijn arm. De ergste scenario's schoten door mijn hoofd, waar ik niet bepaald rustige van werd. 'Harry Edward Styles! Kappen nou!' Ik kromp ineen toen Louis begon te schreeuwen en keek hem met grote ogen aan. Ik piepten zachtjes, toen hij me op mijn kont in het zand duwde. 'Nee, Lou we moeten zoeken.' Jammerde ik en klauterde weer overeind. Ik ging niet zitten niets doen, terwijl onze vrienden waarschijnlijk dood waren. Ik klopte het zand van mijn zwemshort af. 'Harry, ik denk dat we het beste...' Vragend keek ik Op naar Louis. Hij moest doorgaan. Hij moest met een plan komen. 'Avalon!' Meteen draaide ik me met een ruk om en zag het meisje in de verte op het strand zitten. Mijn ogen werden groot en zonder nog wat te zeggen, rende ik zo hard als ik kon het strand over. 'Ava!' Ik vloog haar om haar nek. 'Omg, ik dacht dat je dood was! Ik zag je onderwater verdwijnen. Waar was je? Ik was zo bang. Je was weg. Ik dacht dat je dood was!' Ratelde ik weer aan een stuk door.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Amarys Nim Ariel Calypso.

"Misschien moeten we maar terug naar het feest. Ik bedoel, er zullen vast mensen zijn die onze afwezigheid hebben opgemerkt." Zegt ze. Ik denk erover na en knik dan. Ze duikt het water in en zwemt richting het noorden. Ik volg haar voorbeeld en zie de vissen voorbijschieten, of eigenlijk, zwem ik hun voorbij. Rode, gele, zwarte, paarse vissen. Wacht wat? Dat was geen vis. Een beetje bang kijk ik om en zie een haai. Tegen al mijn verwachtingen in zwemt hij niet grauwend op me af, nee, hij draait zich gewoon om en zwemt vredig weg. Mijn wenkbrauwen schieten de lucht in. Snel ga ik verder voordat er nog een haai aankomt. Als ik boven kom schreeuw ik opgewonden naar Ava. ‘Er zwemmen hier haaien!’ Gil ik. Plotseling valt mijn blik op Harry. 'Omg, ik dacht dat je dood was! Ik zag je onderwater verdwijnen. Waar was je? Ik was zo bang. Je was weg. Ik dacht dat je dood was!' Oeps. Ik kijk naar mijn lichaam en zie alleen dat mijn blauw-paarsige top zichtbaar is. Ik duik weer onder water en zwem een stukje verder. Mijn blik valt op een klein strandje dat afgezonderd is van het grote strand door verscheidene rotsen. Ik heis me op de kant en laat me zo snel mogelijk drogen. Als ik mijn benen weer terug heb ren ik het strand op richting Avalon en Harry. ‘Hi guys,’ zeg ik rustig.

-Ik reageer na het eten.-

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Gwenaelle Favre
Ik vond het allemaal maar een vreemd verhaal, maar gezien het allemaal zo echt leek, begon ik langzaam te twijfelen of het wel aan de drank lag. Wat als het wel allemaal echt was? Dat ik echt veranderd was in een zeemeermin, wat betekende dat de staart echt was? Ik besloot het uit te zoeken en hoe kon dat nu beter om weer terug te keren naar de plek waar ik eerder was? Bij het feest en de weg ernaartoe kwam je er toch snel genoeg achter?
Langzaam liet ik me helemaal het water weer inzakken, om in de richting van het noorden te zwemmen, nadat ik nog een vreemde blik op mijn staart had geworpen. Het was en bleef nog steeds vreemd, maar ondanks dat moest ik toegeven dat het allemaal vrij gemakkelijk en snel ging. Het begon dan ook langzaam te dagen dat dit nog wel eens de werkelijkheid kon zijn. Al was dat iets om later helemaal tot op de bodem uit te zoeken. Voor ik het doorhad had, had ik het eiland al ver achter me gelaten en werd de muziek steeds weer harder. De plek waar het feest werd gegeven had ik dan ook niet veel later bereikt en sleepte mezelf een eind verderop, uit het zicht van de andere, het strand op. Daar liet ik me drogen waardoor mijn staart weer plaats gemaakt had voor mijn benen. Misschien maar goed ook, want zo kon ik me zo onopvallend mogelijk weer tussen de andere voegen, alsof er nooit iets was gebeurd.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

(NOOOOOOOOOO, verkeerde knop, hele post weg )

[ bericht aangepast op 27 sep 2013 - 18:02 ]

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson

Op m'n dooie gemak slenterde ik richting Harry en Avalon. Harry was een heel verhaal aan het vertellen hoe bang hij wel niet was geweest en hoe blij hij nu was. De gek. Denk maar niet dat ik niet zag hoor, hoe hij soms naar haar keek, of hij verliefd was wist ik niet maar hij voelde wel degelijk wat voor haar. Eenmaal bij hun aangekomen kwam Amarys aangelopen.
'Hi guys,' zei ze rustig. Ik trok een wenkbrauw op naar beide meisjes.
'Wil iemand me asjeblieft uitleggen wat hier aan de hand is met het hele "Harry zag jullie zowat verdrinken maar jullie staan hier zonder ook maar een schrammetje" gedoe?' vroeg ik verward. Ik keek even opzij, en in verre verte zag ik Gwen alleen zitten. Ik glimlachte even bij haar aanzicht. Toen richtte ik mijn blik weer op de meisjes en Harry.

Because I love him, do I need another reason?

Avalon June McCallister.
Ik zag een figuur vanuit de verte aan komen stormen, en keek snel om me heen. Amarys dook het water weer in, en verdween. Al snel herkende ik het figuur als Harry. 'Omg, ik dacht dat je dood was! Ik zag je onderwater verdwijnen. Waar was je? Ik was zo bang. Je was weg. Ik dacht dat je dood was!' Ik klopte hem lichtelijk verbaasd op de rug, half geen lucht krijgend van zijn strakke knuffel. "Ik dacht dat ik verdronk, en ik viel flauw, en toen ik wakker werd lag ik hier." Loog ik. Amarys kwam ook aangelopen, gevolgd door Louis. "Wil iemand me asjeblieft uitleggen wat hier aan de hand is met het hele "Harry zag jullie zowat verdrinken maar jullie staan hier zonder ook maar een schrammetje" gedoe?" Ik knikte en herhaalde hetgene wat ik net tegen Harry zei. Ik keek Harry aan, en bevreed me ietwat ongemakkelijk uit zijn omhelzing. "Ik ben oke, Harry."

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

{Mijn topics}

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Harry Styles
Argwanend, liet ik Avalon weer los en ik keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Het was onmogelijk dat ze zo snel zou zijn aangespoeld als er echt was gebeurd wat ze zei. de stroming was veelte sterk en zou haar kilometers mee de zee intrekken. Maar dit was tegenstrijdig met wat ik gezien had, want ik wist zeker dat ik haar de diepte in zag verdwijnen en het feit dat ze hier weer zat. Totaal niet benauwd of in paniek, of kotsend omdat ze teveel zeewater had binnengekregen. 'Oke.' Mompelde ik. Ik wist dat ik nu bezorgd moest zijn, maar ik had het gevoel of ik in de maling werd genomen. 'En Alessandra waar is die? die zag ik ook verdwijnen.' Vroeg ik, terwijl ik om me heen keek. toen ik Louis weer zag, gaf ik hem een zachte stoot tegen zijn schouder. 'Ik zei toch dat er wat gebeurde.' zei ik beledigend, omdat hij me niet had geloofd.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson

'Ik dacht dat ik verdronk, en ik viel flauw, en toen ik wakker werd lag ik hier.' reageerde Avalon. Ik knikte, maar vertrouwde het niet helemaal omdat ze dan op z'n minst een béétje buiten adem zou moeten zijn. Ze keek Harry aan en ze maakte zich nogal ongemakkelijk vrij van Harry's stevige greep.
'Oke.' mompelde Harry. 'En Alessandra? Die zag ik ook verdwijnen.' hij keek even om zich heen voordat hij me aanstoote.
'Ik zei toch dat er wat gebeurde.' zei hij beledigd.
'Jaja, de geweldige Harry had weer eens gelijk, terwijl de iets geweldigere Louis dat niet had.' zei ik met een rol van mijn ogen.
'En Harry, niet te duidelijk worden he?' zei ik met een knipoog. Ik draaide me om op mijn hielen en liep richting Gwen.
'Heb je al gehoord van het grote verdrink-drama?' vroeg ik, terwijl ik naast haar ging zitten.

[ bericht aangepast op 27 sep 2013 - 19:55 ]

Because I love him, do I need another reason?

Avalon June McCallister.
"Oke." Mompelde Harry. Hij klonk niet overtuigd, maar ik hoopte maar dat hij er niet verder op in ging. "En Alessandra, waar is die? Die zag ik ook verdwijnen." Vervolgens stootte hij Louis aan. "Ik zei toch dat er wat gebeurde." Dit keer keek ik hem geschrokken aan. En dat was geen neppe uitdrukking. "Alessandra? Ik heb verder niemand zien verdwijnen." De tranen schoten me in de ogen. Normaal was ik een hard persoon, maar alleen mijn beste vriendinnen konden me breken. "Harry, wat als haar iets overkomen is?" Er valt een snik te horen in mijn stem. "Wat als-" mijn adem stokte in mijn keel. Ik kon het gewoon niet uitspreken. Ik krabbelde overeind, en keek verwilderd om me heen. "We moeten haar zoeken!"

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Gwenaelle Favre
Ik liet me langzaam in het zand zakken, net niet bij de rest, maar ook niet een heel eind ervan verwijderd. Het zou niet onopvallend zijn, want hier zat ik, voor zover ik me kon herinneren, net ook nog met iemand te praten voor ik in het water belandde. Die persoon was alleen heel ver te zoeken nu en daarbij wist ik ook niet wie het precies was. Niet dat het heel erg was, want ik wilde heel even een moment voor mezelf, omdat ik wist hoe ik kon zijn. Zeker in dit soort situaties kon ik mijn mond nog wel eens voorbij praten.
Mijn blik ging opzij toen een stem dichtbij klonk waardoor mijn moment alleen voorbij was. Ondanks dat krulde mijn mondhoeken toch omhoog tot een gemeende glimlach.
'Hi Lou,' verliet mijn mond als begroeting voor ik knikte. 'Nee, ik heb er eigenlijk niets overgehoord.' vervolgde ik wat zachter. Als het was wat ik dacht, dan zou het hoogstwaarschijnlijk hetzelfde zijn als bij mij was gebeurd, dan was het geen droom. Het was een vermoeden, maar dat hield ik achterwegen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer