• Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.

    Regels:
    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geer Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...


    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".


    Rol:
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion 1,3
    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion 1,3
    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning 1,3
    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Mily 1,4
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - 20 - Herinneringen veranderen - Incedunt 1,9
    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Mily 1,14
    Connor Marten McGary - 21 - Genezing - Creaturi 1,14

    Josephine Eve "Josy" Valo - 19 - Telekinese - Hatsumomo 1,2
    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Fortunatis 1,4
    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness 1,8
    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - Annickemiek 1,10
    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness 1,10
    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion 1,13
    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning 1,13
    Vrouwelijke hybride gerserveerd voor Goldwing

    Onderzoekers:
    Caine Douglas Wayn - 32 - Miserere 1,3
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - Fortunatis 1,9
    Emile William Jack Starlek - 30 - Annickemiek 1,10

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion 1,13

    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir 1,15




    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Het rollentopic
    Meedoen kan altijd. c:

    [ bericht aangepast op 1 okt 2013 - 21:15 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [ Hoop dat je er iets mee kan, Oehh ik wil wel helpen!]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [Spam 'm dood! :'D
    Ik ga lezen.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {Lavina heeft dus de nacht iin Val's kamer doorgebracht?}


    Tijd voor koffie.

    [Nou.. Ik ben van plan Val terug te laten denken aan de vorige avond en dat ze Lavina in een cel gooit, maar dat kan niet als er niet eerst een post voor Elliott is. --"
    Daar bevindt ze zich nu namelijk.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {MENSEN!!!!!!!!!! Sorry dat ik dit hier post, maar dit is gewoon te zielig. Dit is een petitie tegen het neerschieten van zwerfkatten.
    http://www.dierenbescherming.nl/NEE/?gclid=CI2O0qbt8rkCFche3godeAYALQ}


    welkome to my garden of fantasy

    [Weet je.... Ik kom er nu pas achter dat ik hier AVAlerion als titel heb gebruikt, en in het rollentopic Alerion. XD
    Oeps.]

    [ bericht aangepast op 30 sep 2013 - 17:53 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Nathan James Gibson
    Ze zucht. ‘For god’s sake. Ik dacht dat je het niet eens zou zeggen.’ Ik staar haar enkel aan. Mijn emotionele bui is voorbij. ‘Je mist je familie, hè?’ Ze tilt haar hoofd naar me op. Ik staar volledig blanco terug. ‘Niet iedere ouder houdt van zijn kind als jouw moeder van jou deed, Nathan.’
    Ik trek mijn wenkbrauwen naar haar op. Mijn stem klinkt bars.
    ‘What the fuck? Hoe weet jij dat nou? Mijn moeder stierf toen ik vier was. Ik heb haar zelf niet eens goed gekend.’
    Myrcella valt helemaal stil, en begint rasperig en hijgend adem te halen. Geschokt staart ze voor zich uit. Het is een vreemd gezicht.
    Waarom was ik ook al weer met haar meegegaan? Dit begon vaag te worden.
    Ik begin te vermoeden dat ik gewoon door had moeten lopen, in de gang.
    Met op mijn gezicht nog steeds dezelfde uitdrukking staar ik naar haar. Haar hoofd zakt tegen mijn schouder, en ze begint hartstochtelijk te huilen. ‘Well, that’s awkward..’ mompel ik, terwijl ik in een mengeling tussen verveling en ongemak met haar haar speel. Die had echt hulp nodig. Jammer genoeg was dit een onvriendelijk onderzoekscentrum, geen psychiatrische praktijk. Mijn schouder is nattig. Ik weet niet of dat tranen zijn, of snot. Ik ben er gewoon niet zo blij mee.
    Ze kijkt weer naar me op, een en al openheid, breekbaarheid, roodbetraande ogen en een snotneus.
    ‘Sorry dat ik zo gemeen ben, niemand verdient met mij om te gaan.’
    Oké. Dat was wel heel recht door zee.
    Het meisje slaat haar armen stevig om me heen, en ik slaak een zucht. ‘Luister, schoonheid. Laten we hier nu niet emotioneel worden, want daar ben ik niet goed in, en bovendien ken ik je helemaal niet. Wil je me nog? Anders ga ik nu naar mijn eigen bed.’
    Ik weet dat ik gemeen ben. Ik weet het, en het kan me niet schelen. Zij hoeft niet te weten wat er in mij omgaat. De enige reden dat we ons nu in deze conversatie bevinden is dat ze misbruik maakte van die stomme gave van haar, en ik ben niet van plan daar nog eens aan toe te geven.
    Paisley, waarom maak je het zo moeilijk? Ik ben mezelf niet meer.

    [ bericht aangepast op 30 sep 2013 - 22:20 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Sorry voor de late reactie]

    Elliott Layton King

    Ik zie dat ze wat tegen me wil zeggen, maar net op het moment dat ze haar mond open doet galmt er een stem door een stel oude luidsprekers.
    De oproep dat iedereen als de donder naar bed moet en dat je anders een nachtje mag creperen in de isoleercel.
    Ze schrikt. Waarom ? "Stil, je moet ergens heen, straks vinden onderzoekers je" zegt ze met lichte paniek in haar stem. Waarom ?
    Uit het niets begint ze te stampvoeten op de grond en ik kijk haar enigszins verbaasd aan. Ik snap het niet, waarom gaat ze niet gewoon weg ?
    Ik hoor iemand dichterbij komen en hoewel ik zo kalm mogelijk probeer te blijven breekt nu ook bij mij lichtelijk paniek uit.
    Ik moet haar waarschuwen, maar net op het moment dat ik iets tegen haar probeer te zeggen, kijk ik midden in twee kille ogen.
    Dit moet een van de onderzoekers zijn, het kan niet anders. Toch had ik haar niet voor een van die monsters aangezien als ik haar op straat tegen was gekomen. Ze ziet er nog tamelijk jong uit. Jong, niet onschuldig. Ze blijft me de hele tijd op diezelfde manier aankijken. Kil, maar toch enigszins geschokt.
    Stotterend probeert Lavina iets duidelijk te maken, meer naar de onderzoeker dan naar mij, maar het komt niet door. Ik schrik me werkelijk te pletter als de onderzoeker plotseling mijn arm pakt en me meesleurt. Ik kan nog net mijn woede beheersen, mijn gave inhouden. Dat moet wel. Als ik nu de controle verlies komt zij ook in de problemen. Dat kan niet, dat mag niet. We lopen verder en verder, totdat we bij een kamer aankomen. "Verwijder dat ding voor me, en wel nu meteen" zegt de onderzoeker terwijl ze Lavina de kamer in duwt. Vervolgens gaat de deur op slot en de sleutel weg. Shit. Op de achtergrond hoor ik mijn naam. Alleen kan ik haar niet helpen. Niet nu. Ik probeer te bedenken wat mijn kansen zijn als ik mijn gave toepas. De mogelijkheden razen door mijn hoofd en de onbekende vrouw praat tegen me terwijl ze mij alweer ergens mee naartoe sleurt. ‘Wie ben je? Hoe kom je hier? Ik hoor dit te weten.’ Ik hoor een lichte paniek in haar stem. We stoppen. De isoleercellen. Ze blijft me dringend aankijken, wachtend op een antwoorden. "Ach gut, sta ik nergens in" zeg ik spottend. Nooit dat ik zo'n monster ook maar iets ga vertellen. Dan schiet me iets te binnen. "Zal ik je eens wat zeggen. Ik vertel je wie ik ben, als jij Lavina met rust laat" zeg ik zo dwingend mogelijk. "En je brengt me naar Lucy King."

    [ bericht aangepast op 1 okt 2013 - 12:55 ]

    Raffaël Seager-Hybride
    Een beetje ongemakkelijk probeert hij mijn blik te ontwijken, terwijl ik hem aan blijf staren. Zei hij net nou dat het zijn grootvader was die hem al die littekens heeft aangedaan? Niet de onderzoekers? Mijn gedachtens worden verstoord als hij weer begint te praten.
    ‘Ik.. Um.. Ik had je niet zo moeten kussen. Dat spijt me. Ik bedoel.. Jij begon, maar ik draafde een beetje door.. En.. En ik denk dat ik je eerst moet leren kennen en… en verliefd op je worden… of zo….. Mochten we dat nog eens doen.’ Blozend wiebelt hij een beetje heen en weer. Schattig. Hij is zo... schattig....
    Ik wil best antwoorden, maar ik weet toch dat ik dan.... me niet kan inhouden... Ik wil me ook niet inhouden, maar ik wil ook niet dat hij opeens weer verdwijjnt.
    ‘Wil- wil je misschien douchen?’ Waarbij hij naar een deur gebaard, ‘niet samen natuurlijk. Ik bedoel gewoon.. Je wordt hier wakker, en dat zou wel zo gastvrij van me zijn. Je kunt van mij schone kleren lenen. Ze voelen toch niet echt persoonlijk hier.’ Dat is waar ook, douchen, dat zou ik weer eens moeten doen, maar dan moet ik hem verlaten, en daar heb ik geen zin in.
    'Nee, het is goed... En over dat leren kennen... dat vind ik wel oké!' Ik glimlach terwijl ik op hem af loop en het weer terug naar zijn bed trek. Daar ga ik op het voeten einde zitten terwijl ik hem voor me neer zet.
    'Ik ben Raffaël, en jij mag me alles vragen!'


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    [Umm.. Mette? Zou je misschien ook op de posts kunnen reageren in plaats van allen te beschrijven wat er al gebeurd is? Nu weet ik nog niet wat Elliott dan doet, en kan ik nog geen post voor Valesca schrijven.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Alexander Evan “Alex” Anderson
    Hij staart me de gehele tijd simpelweg aan. Op het langzaam kantelen van zijn hoofd na is er geen beweging te zien. Volgens mij doet hij dat niet eens expres. Zijn mond hangt een klein beetje open, en zijn ogen staan dromerig. Het is bijna eng. Ik voel me meer en meer ongemakkelijk.
    ‘Nee, het is goed… En over dat leren kennen… Dat vind ik wel oké!’
    Mijn ogen zijn wijd opgesperd, en hij trekt me weer mee terug naar mijn bed. ‘Hé!’
    Ik word kordaat neergeplant, en Raffaël neemt tegenover me plaats. ‘Ik ben Raffaël, en jij mag me alles vragen!’ Mijn gezichtsuitdrukking is ongetwijfeld erg –achum- charmant. Waarschijnlijk kijk ik net zoals hij daarnet, maar dan met grote ogen en opgetrokken wenkbrauwen. Snel trek ik mijn gezicht weer in de plooi.
    ‘Umm.. Mag dat straks? Ik wil zelf namelijk wel graag douchen. Zie ik je bij het ontbijt?’
    Het idee dat hij zich in mijn kamer bevindt, terwijl ik naakt in de slotloze badkamer sta te douchen geeft me de kriebels. Ik ben er nog niet helemaal achter of dat een goed of een slecht iets is.
    Snel maak ik me uit de voeten, begin me uit te kleden, en kom er dan achter dat ik geen handdoek meegenomen heb. In niets dan mijn onderbroek teleporteer ik ín mijn kast, pak een handdoek… en verlies dan mijn evenwicht, val tegen de deur, uit de kast en op de grond.
    Met een rode kop ben ik binnen een paar seconden weer terug in de badkamer.
    Hier ontdoe ik me van het laatste stuk textiel en mijn snakebites, en spring dan onder de douche. Er komt een gekweld geluid over mijn metaal-loze lippen. In alle haast was ik vergeten hoe koud deze douches zijn!
    Als ik klaar ben sla ik snel mijn handdoek om me heen, en bedenk me dan dat ik ook geen kleren mee genomen heb. Ik heb echter geen zin om die truc van daarnet nog eens te herhalen. Met mijn rug tegen de badkamerdeur overweeg ik mijn opties.
    Ik kan Raffaël vragen of hij kleren voor me pakt, of ze met een soort pokerface zelf gaan halen. Ik besluit voor het eerste te gaan. Dat lijkt me net iets minder ongemakkelijk. Dit omdat ik vrij zeker weet dat hij niet op mijn vraag of ik hem in de eetzaal zou zien gereageerd heeft.
    Druipend van het koude water, en met de ruwe handdoek strak om mijn lichaam geslagen steek ik mijn hoofd om de deur, na eerst gecontroleerd te hebben of mijn voorhoofd goed bedenkt is. ‘Raffaël?’ Ik voel hoe ik –alweer- knalrood word. ‘Kun je wat kleren voor me pakken?’


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [This is what happens during boring lessons. It's Nathan's entire previous post, translated by Bad Translator]

    Chemthan Jibusenz said: ' for God's sake, I can ... I think what you need is God, or mood. My faith and my face. Thank you for a good discussion on the implementation of Conti the 2010 preview ... The leaders of the ... Tell me, please, for I am death, gathering of Calvary. The Jews are the best: O Novo Bella, my mother died. In the Hebrew language. This is an exciting and daring tail toptpth in Antwerp, he said. Congress of slavery.He did not do. First of all, says bird. Without a doubt, Lee Jones, this opens the door to manage. Now for the eyes, an expression of pain, damage to the holes in the Castro. And then I didn't have a good way, but unfortunately all the ingredients raw hate to report to school, you can use it. I exploded. Nasal Mucosa, anal, not from his predominantly, obligatoir Ko Kollakaspruunik little phlegm looks like a transparent red color. I'm sorry, but this is not a good thing, MJ and RCA information will be sent to the organization. Girls, don't forget all the fields you can néanmoin Slaak. Look, Oh and winsorharmon.com. Not every winter and Ken ... Bullet Bilonig, memory and how to get rid of electricity. Mix ... Sharing information can be both me and him. MJ. The PIN code is the place of the dead. I figured it out. It was very difficult to Word Dagmar? It is still in my head.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {gaan we trouwens nog naar een gezamelijke gebeurtenis schrijven of gaan we gewoon verder?}


    welkome to my garden of fantasy

    [Ik wil best naar een gezamenlijke gebeurtenis werken. Als jullie willen kunnen we voor de verandering een kleine verhaallijn uitwerken, en daar kan dan nog van alles omheen gebeuren. Dat gebeurt echter niet zo vaak in RPG's, so.. Ik weet niet. Wie is er voor?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [is hier een sl (spelleider) of leiden we het spel met wat onze allemaal samen personages meemaken? Hier een elk geval weer een nieuw personage voor jullie. hopelijk vinden jullie hem leuk (en jullie Hybride niet haha).]

    Tzin - Bewaker

    Blijkbaar zijn ze hier geen rondlopende bewaking gewend. Ik hoop iemand schreeuwen in de microfoon... met de dreiging dat de iedereen die het order niet uitvoert in een cel terecht komt. Alsof dat een straf is, wat een verstofte boel hier!
    Ik wet dat die Hybride niet echt heel bang zijn voor die cellen, maar we zullen zien.
    De laatste toegangsdeur gaat knarsend open en ik stap het complex in. De slaapkamers van de onderzoekers zijn dicht en ik zie zo snel niemand.
    Blijkbaar rekent er niemand op dat er iemand naar binnen komt.
    'Alles is er immers op gericht dat niemand naar buiten gaat...' moet ik mezelf in gedachten brengen.

    De koele vloer weerkaatst het geluid van mijn voetstappen, en ik zie niemand tot ik in de gang kom van de algemene afdeling.
    Vanaf nu kan ik Hybride tegen komen bedenk ik me, en jawel, aan het einde van de gang zie ik een onderzoekster en iets wat waarschijnlijk een Hybride is.
    Ik kan nog net de laatste paar woorden opvangen van een zin'... hoor dit te weten.’ Ik hoor een lichte paniek in haar stem.
    Daarna zeggen ze beide een paar seconde niks en stopt de nogal jonge onderzoekster bij de isoleercellen. De Hybride antwoord nogal brutaal ''Ach gut, sta ik nergens in", waarna de onderzoekster hem een ijzige en nogal monsterlijke blik toe werpt.
    Interessante situatie dit, en ik haast me om dichter in de buurt te komen, maar probeer zo min mogelijk geluid te maken. Niet echt een makkelijke combinatie blijkbaar.

    De Hybride antwoord : "Zal ik je eens wat zeggen. Ik vertel je wie ik ben, als jij Lavina met rust laat" zegt hij "En je brengt me naar Lucy King."
    Het leek bedoelt als een soort dreiging, maar het komt mij maar zwak over. Ik weet waar onderzoekers tot in staat zijn, maar ik weet ook dat deze jonge een lesje nodig heeft.
    Als ik plotseling opduik schikt zowel de onderzoekster als de jonge Hybride. ''Breng hem naar het mentale onderzoek-centrum, ik heb een hartig woordje te spreken met hem...''


    Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

    [ bericht aangepast op 2 okt 2013 - 8:56 ]