RPG - The House in the mountains [speeltopic] [10] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 15 sep 2013 - 12:29 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Pete Daniel Jackson
Als ze me vraagt waar ik aan denk schrik ik op uit mijn gedachtes..
"Oh.. uh, ik dacht aan hoe ik nog nooit een les van Jenna heb gehad zonder van haar paard te vallen" vertel ik haar grinnikend, het deel waarbij ik dacht aan dat ze me misschien voor Homo of zo aan zou zien weglatend..
Ik ga zo enorm hard mijn best doen mijn geaardheid verborgen te houden de hele tijd dat ik hier zit, niemand maar dan ook echt helemaal niemand hoeft het te weten te komen.. ze zullen me vies vinden en uitschelden, allemaal. Stuk voor Stuk. Thuis zal ik niet meer welkom zijn..

Little do you know

Laurinda Pearl
"Oh.. uh, ik dacht aan hoe ik nog nooit een les van Jenna heb gehad zonder van haar paard te vallen" ik schiet kort in de lach "Zo beginnen we allemaal Pete no worry be happy" vertel ik hem met een grinnik waarna ik hem weer aankijk.
Weer geen babbelstof.. "Dus... heb je al meer mensen ontmoet hier?"

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Pete Daniel Jackson
Als ze lacht en zegt dat we allemaal zo beginnen lach ik zachtjes.
"Ik rij al twee jaar op haar paard, een aantal keer in de week. Ik ben gewoon niet goed genoeg, maar dat paard mag me ook niet.. hij gaat altijd bokken en steigeren" zeg ik schouderophalend. Als ze me dan vraagt of ik nog meer mensen heb ontmoet knik ik met een glimlach.
"Ja, John" zeg ik glimlachend "Hij moest alleen als eerste weg aangezien hij groep één is" vervolg ik dan zuchtend.
"Maar toen zag ik jou, en jij had ook niemand om mee te praten, Plus je ziet er leuk uit dus ach waarom ook niet?" zeg ik dan met een glimlach tegen haar.
"En jij? Heb jij al veel van de nieuwe ontmoet?" vraag ik haar vervolgens met een glimlach.

Little do you know

(Iemand voor Lizzy of Melody?)

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

(Wanneer mag groep drie vertrekken?)

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

[nu]

Bowties were never Cooler

(Allright)
Lizzy Franklyn groep 3
Ik stond te wachten tot de groep compleet was, de skilift was alweer gearriveerd en we moesten instappen. Alleen ik durfde niet als eerste in te stappen, bang dat ik als enigste zou gaan. Ik wist me dan helemaal geen raad. Ik keek naar Delilah en wachtte tot zij uiteindelijk als eerste zou instappen. Ik dook een beetje in elkaar hopend dat ze niet op mij zou letten, dus fluisterde ik heel heel zachtjes: "Ga jij maar eerst."

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Delilah
Het meisje dat afstand had gehouden, fluisterde nu zachtjes dat ik maar eerst moest gaan, ik stapt de skilift op en de rest van de groep volgde.
Ik was benieuwd hoe de nieuwe mensen zouden zijn...
(Ja ik weet het normaal mag het niet zo kort maar me moeder is me een uitbrander aa het geven dus...)

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Aangezien ik hier niks te doen heb ga ik maar weer verder met het écht opruimen van m'n kamer x'd
Binnen kort gaan we me kamer indeling veranderen
Dus nu maar goed opruimen zodat me moeder geen schok krijgt bij het zien van die tering zooi x'D

Little do you know

Lizzy Franklyn groep 3
Delilah had mij gelukkig gehoord en ze liep de skilift in de rest van de groep volgde, dus stapte ik ook maar in. Ik hield niet van skiliften, ik hield van niets. Ik wilde al helemaal niet als laatste blijven, want was als je achter bleef of als je eruit viel? In een skilift kon makkelijk iemand je vermoorden maar de rest zou dat wel merken. Ik begon te zweten en de tranen kwamen opzetten. Ik liet ze stromen en begon hard te snikken. Ik hoopte dat niemand mij zag. Want als iemand mij zag dat moest ik met ze praten en dat durfde ik niet.

[ bericht aangepast op 21 sep 2013 - 18:08 ]

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Roww schreef:
Pete Daniel Jackson
Als ze lacht en zegt dat we allemaal zo beginnen lach ik zachtjes.
"Ik rij al twee jaar op haar paard, een aantal keer in de week. Ik ben gewoon niet goed genoeg, maar dat paard mag me ook niet.. hij gaat altijd bokken en steigeren" zeg ik schouderophalend. Als ze me dan vraagt of ik nog meer mensen heb ontmoet knik ik met een glimlach.
"Ja, John" zeg ik glimlachend "Hij moest alleen als eerste weg aangezien hij groep één is" vervolg ik dan zuchtend.
"Maar toen zag ik jou, en jij had ook niemand om mee te praten, Plus je ziet er leuk uit dus ach waarom ook niet?" zeg ik dan met een glimlach tegen haar.
"En jij? Heb jij al veel van de nieuwe ontmoet?" vraag ik haar vervolgens met een glimlach.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Pete Daniel Jackson
Ze verteld me dat die aandachtzoeker van net haar geslagen heeft, waardoor ik haar vol medelijden aan kijk. a
"Wat een bitch" zeg ik boos tegen niemand in het bijzonder.
Dan verteld ze over een Tyler die haar geholpen heeft, zal wel een aardige jongen zijn dan..
"Wacht, wat? die attention whore zit bij ons?" vraag ik haar met een lichte ergering in m'n stem. Kort werp ik een boze blik naar dat kind van net, die me oom nog erns Gay noemde.. vast alleen omdat Ik niet geïnterreseerd ben maar het maakt mijn verblijf alleen maar lastiger hier. Maar goed, ik heb in iedergeval niet het idee dat - dat kind veel vrienden gaat maken hier..


even een stukje in de vroege ochtend want ik kan niet meer slape. Al sinds 4uur niet meer eige.lijk maar goed xd

Little do you know

[moet ik ergens op reageren?]

Bowties were never Cooler

[geen idee, als je in groep 3 zit wel, denk ik ]

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Rose Black

De ene vrouw liet ons op een bankje zitten. Ik kende types als Loki. Ze hadden de schijt aan alles. Het waren eigenlijk pubers, grote irritante pubers. Ze zouden niet willen praten en ze zouden zich ook geen moeite doen om mee te doen met een gesprek als wij dat zouden voeren. Ik haalde de brief uit mijn handtas en las het stukje over de groepen. Ieder groepje heeft een 'leider' of 'voorzitter' of hoe je het ook wilt noemen. Dit verschilt per groepje.
Als er ruzie is in een groep, moet die samen opgelost worden. Pas als het écht niet gaat, komen mevrouw Sharp en meneer McEwan eraan te pas.
De groepen moet je zien als een soort van praatgroep/therapiegroep. Jullie gaan een echt team moeten vormen als groep en samen komen jullie alles te boven. Zolang jullie in het huis zijn, is iedereen je vriend, maar is je groep je familie. Ruzie wordt dus niet op prijs gesteld en juist daarom zijn bepaalde mensen bij elkaar geplaatst en uit elkaar gehouden. Ik las het nog een keer. Mijn type van liefde voor familie en goede vrienden was 'tough love'. Velen wisten dit ook, die mij kende, maar andere nog niet, waardoor ik als een bitch over kon komen.
'Loki,' begon ik. 'Als jij niet je best wilt doen bij ons groepje te horen, fijn. Dan ga ik er persoonlijk voor zorgen dat je bij iedere activiteit die we als groep moeten doen buiten de boot valt. Ik ga me mijn uiterste best doen voor de rest van de groep om ook als een groep te functioneren. Maar als jij dit niet wilt, dan vind ik het ook goed. Het is de ene of de andere weg. Of je gedraagt je als een zielige loser en wilt niet bij de groep horen óf je zet je over jezelf heen en je krijgt wat mij betreft nog een kans.' Ik wou dat iemand me eens een keer dat tweede had gegeven, dacht ik bij mezelf. Dan was ik niet hier geland.
Met een zucht ging ik weer op de bank zitten. 'Maar, whatever dude. Wat jij wilt.'

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt