RPG - The House in the mountains [speeltopic] [10] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 15 sep 2013 - 12:29 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Laurinda Pearl
De jongen stelt zich voor als Pete en zucht vervolgens iets over in de laatste groep terecht komen waarbij ik lachend mijn armen over elkaar sla en hem aan kijk. "En wat is er mis mee? Je zit bij mij" grinnik ik.
"Tenzij je daar een probleem mee hebt... dan ga je naar mevrouw Sharp en vraag je heel lief of je ergens anders mag..."

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Pete Daniel Jackson
Ze sloeg haar armen over elkaar en kijkt me aan, het is dat ze lach anders was ik echt afgeschrokken..
"En wat is er mis mee? Je zit bij mij" is het eerste wat ze, grinnikend, zegt "Tenzij je daar een probleem mee hebt... dan ga je naar mevrouw Sharp en vraag je heel lief of je ergens anders mag..." vervolgt ze dan.
"Dat veranderd alles" zeg ik met een scheve glimlach tegen haar. Oké, ja ik probeer flirterig te doen..
"Maar nee, natuurlijk heb ik daar geen probleem mee, je lijkt me een leuk meisje" zeg ik dan glimlachend. Misschien als ik mezelf ervan overtuig dat ik meisjes leuk vind en niet jongens dat het uiteindelijk goed toch komt met me..?

Little do you know

Laurinda Pearl
"Dat veranderd alles" zegt hij met een glimlach.
"Maar nee, natuurlijk heb ik daar geen probleem mee, je lijkt me een leuk meisje" vervolgd hij. O my gosh, misschien werd deze vakantie toch nog leuk.. De een noemde me een schat en de andere zei dat ik een leuk meisje was. Hoe zou het met Dena gaan? Die was inmiddels weg met haar groepje.
"Lijkt? Ik ben een leuk meisje Pete" grinnik ik. "Mag ik weten waarom je hier bent?

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

MissCastle --> VitaIncoluma

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Pete Daniel Jackson
Ze zegt lachend dat ze een leuk meisje ís waarop ik instemmend knik met een lach.
Als ze me dan vraagt waarom ik hier ben kijk ik even naar mijn voeten.
"Ehm, ik ben onzeker.. over iets" mompel ik dan.
"En jij? Waarom ben jij hier?" vraag ik er dan snel achteraan om erover heen te praten. De husky gaat tegen mijn voet omhoog staan en blaft wat naar me, iets wat een schattig geluid in mijn trommelvliezen veroorzaakt. Ik ga op mijn hurken zitten en kijk het kleintje aan.
"Wat is er maatje? wil je rennen?" vraag ik het beestje grinnikend. Het dier blaft nog maals en dat zie ik dan maar als een ja.
Ik kijk grinnikend naar Laurinda "Hij wil rennen" zeg ik grinnikend. Jammer dat ik geen bal bij me heb voor het beestje.
"Heb jij het koud genoeg om samen met ons vrolijk rondjes om het veld te rennen?" vraag ik haar dan met een uitdagende blik in mijn ogen. Gelukkig hoeft ze nu niet verder te vragen over mijn onzekerheid..

HARRY POTTER OP TV WOENSDAG!!! IK WIL ZIEEEN!! O.O
Ik zat echt zo met enorme ogen naar de tv te kijken :'D
Me moeder zit me aan te kijken van 'Nee. Nee. Nee, in de zomervakantie heb je ze allemaal gezien. Ga me niet zeggen dat je ze nog een keer wilt zien!' x'D
Lol :'D
I'm a Potterhead :')

Little do you know

Abbigail , Delilah en Lizzy waren er al toch? Mag Ayden dan de persoon zijn die net aankomt of is hij er al.

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

laurinda pearl
Ik grinnik " Mijn moeder us afgelopen jaar overleden." Waatom was hij zo vaag over iets... ja over wat dan?
Pete begint tw praten tegen de husky en staat weer op mwt de boodschap dat het beestje rebbeb wil.
Ala hij me mtet een uitdagende blik vragt of ik het koud genoeg heb om met ze over het veld te rennen knik ik grinnikend.

telefoon stukje..

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Anna Sharp

Op het moment dat groep één de lift in stapte, deed ik mijn mobieltje om mijn oor. Het was zo'n mobieltje wat je makkelijk handsfree kon besturen doordat het in feite om je oor heen zat. Gregor en ik hadden afgesproken dat hij zou bellen als de groep die boven was uit het oog verdwenen was. Niet veel later kreeg ik dan ook een telefoontje. Het was Gregor, de eerste groep was inderdaad al onderweg. 'Groep twee, jullie kunnen nu gaan! Drop je tassen en ga zo snel mogelijk naar boven.'

Rose Black - groep twee.

'Nee, Ethan Brooks. Geen voorstelronde. Het kan me namelijk geen hol schelen hoe jullie allemaal heten. Ik wil gewoon terug naar het huis en vergeten wat dat kreng net allemaal heeft gezegt. Dus als jullie alsjeblieft allemaal jullie koppen dicht willen houden zou dat heel fijn zijn,' antwoordde een of andere gast op de Ethan. 'Gast, doe effe chill,' zei ik bits. 'Ga niet kut zitten doen. Het is best wel een goed idee, Ethan. Ik ben Rose. Rose Black.' Bij dat laatste wendde ik mij tot mijn groep. Ik keek de jongen scheef aan. Hij zag er ook niet al te vriendelijk uit. 'En jij,' richtte ik mij tot die ene gast. 'Jij hebt je kans om je naam te vermelden vergooid. We noemen je Creep. Of heeft er iemand andere ideeën?' Net op dat moment riep mevrouw Sharp of hoe ze ook heette ons naar boven. Ik stapte op de lift af. Ik vond de lift in feite wel grappig, ik had alleen geen zin in de lange wandeling boven. Zeker niet nu die creep ons de weg moest wijzen. Ik bedoel, kon hij überhaupt wel zien?

Dena Fields - groep één.

'Gewoon met zijn tweeën naast elkaar is goed genoeg,' zei Denise. Ik glimlachtet naar haar en begon te lopen. Ik wist de weg nog prima van toen we hier kwamen dus al gauw waren we uit het zicht. Ik merkte dat John ontzettend stil was en ik keek hem even betekenisvol waarna ik me weer tot het enigste andere meisje in de groep wendde. 'Dus Denise, waarom zit je hier eigenlijk?' vroeg ik haar, toen besefte ik me dat ik dat van mij ook niet direct de eerste dag onder iedereens neus zou willen schuiven. 'Of als je wilt niet, hoeft het ook niet,' mompelde ik.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Loki Laufreyson Groep 2
Nu begon ook een meisje te bitchen. Moest dat echt. Ik had hier echt geen zin in. Kon ik niet gewoon naar huis? Nee, want ik moest nog wraak nemen. Ik pakte haar bij haar haren toen ze zei dat ze me creep ging noemen en mevrouw Sharp onze groep noemde. Ik tilde haar op aan haar haren en draaide haar naar me toe. Ik was niet super sterk, maar zo ging het wel. "Luister eens even, bloempje. Je wil mij niet tegen je hebben en dat heb je nu wel. Ik ben Loki Laufreyson. Herrinder die naam en vrees hem." Mijn ogen stonden duister en gevaarlijk en mijn bovenlip trilde een beetje. Ik liet haar vallen en richtte mijn grijze ogen op de skilift. Stil en bitter liep ik naar de skilift en stapte erin. Nu kwam die verdomde wandeltocht terug. En als dat wicht van een Sharp nog iets tegen me zou zetten zou er echt iets in me knappen.

John Hunter Bell
Ik stond maar wat te dromen toen ik wat opschrok door Dena's blik. "Vertel je later." zei ik zacht voor ik wat begon te springen omdat ik nu merkte hoe koud het was. Ik bevroor echt ter plekke als ik niet op zou letten. Ik likte rustig mijn lippen om wat minder gebroken lippen te krijgen. In de weerspiegeling van mijn mobiel deed ik mijn krullen, wat me niet echt lukte. Mijn krullen waren wild en pluizig. Het zou wel goed komen, hopelijk.

[Loki is nu echt een duivel, sorry. Niets persoonlijks]

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 11:38 ]

Bowties were never Cooler

(Jup, Lizzy zit in groep drie, is er al en heeft samen met Delilah de leiding )

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Melody Black groep 4
Groep twee mocht al vertrekken en ik ging bij een jongen staan en vroeg aan hem verveeld: Hé son of a bitch, ben jij Pete? Zo ja, dan zit je met mij opgescheept, zo nee, wie is dat dan wel?" Ik keek hem verleidelijk aan en ik hoopte dat hij me leuk zou vinden. Volgens mij stond hij met een ander meisje te praten en had ik hen nu ruw gestoord maar dat boeide me niet. Het enige wat boeide in mijn hele leven was mezelf.

Lizzy Franklyn groep 3
Groep twee mocht ook al vertrekken en ik werd een beetje bang. Onze groep was nog niet bij elkaar en we moesten dadelijk al vertrekken. Ik zocht naar Delilah maar ik kon haar niet vinden. Ik had eigenlijk geen idee wie Delilah was. Ik fluisterde heel zachtjes: "Kan groep 3 a.u.b bij me komen. Dat is Delilah, Abigail, Jace en Ayden." Ik keek rond en hoopte dat niemand mij had gehoord en dat Delilah de rol van leider op zich zou nemen. Dat zou ik uitermate prettig vinden.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Tyler 'Ty' Devoné
Ik kijk om me heen en besluit maar gewoon met iemand te gaan praten, dus ik wend me tot de getinte jongen naast mij.
"Dus, hoe lang is die toch van hier naar het huis wel niet?" vraag ik hem dan, lichtelijk verveelt maar toch ook een beetje vrolijk. Ik pak maar weer een flesje bier, inmiddels mijn laatste alweer, uit mijn tas en open deze met een sleutel uit mijn broekzak. Ik neem een slok uit het bruin gekleurde glazen flesje en kijk om me heen naar de besneeuwe koude om me heen.

Denise Kate Parks
Dena glimlacht naar me en begint te lopen, waarna ik mee loop.
Als Dena me dan vraagt waarom ik hier ben haal ik kort mijn schouders op, niet veel later zegt ze dat ik het niet persé hoef te zeggen maar ik denk even na.
"Jongens.." mompel ik dan zacht genoeg dat de jongens achter ons het niet kunnen horen.
"Daarom ben ik hier.." vervolg ik zacht. Misschien dat ze al door heeft dat ik nogal terughoudend en stil ben als er jongens in de buurt zijn, terwijl ik zonder jongens gewoon een zelfverzekerd ben.. Dat zal iedereen op ten duur wel door krijgen neem ik aan. Als ik enkel bij meiden in de buurt ben durf ik echt mezelf te zijn, jongens maken me gewoon bang.

Pete Daniel Jackson
Laurinda vertelde me dat haar moeder onlangs is overleden, een jaar geleden om precies te zijn..
"Oh.. dat spijt me voor je" zeg ik zacht en ongemakkelijk. Ik weet niet bepaald hoe dat is..
Als ik vraag of ze koud genoeg is om te rennen knikt ze grinnikend.
Dan komt er een meisje bij ons staan, ze spreekt me nogal bitcherig aan waardoor ik haar ongeïnteresseerd aan kijk. Als ze me dan een verleidelijke blik stuurt lach ik zacht, ik heb bijna de neiging om te zeggen dat ik niet op meiden val, maar dan ben ik meteen de lul hier..
"Ja, ik ben Pete. Maar sorry, Not Interested" zeg ik tegen haar waarna ik me weer tot Laurinda richt. Mensen zoals dat kind hoef ik geen aandacht te geven.
Lachend pak ik haar hand en de pup heeft meteen al door wat er aan komt en begint al te rennen. lachend trek ik Laurinda mee, de pup proberend bij te houden, iets wat lastig gaat waardoor ik elke keer bijna omver getrokken word.. en dat terwijl het nog maar een puppy is.

Haha, was te merken dat dat stukje op je mobiel was x'D

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 17:46 ]

Little do you know

Roww schreef:
(...)
Haha, was te merken dat dat stukje op je mobiel was x'D

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

VitaIncoluma schreef:
(...)

Eigenlijk niet , ik heb namelijk geen smartphone. Ik was gewoon tamelijk inspiratieloos -.-

Little do you know

Roww schreef:
(...)

Was tegen Nathalie ^^
Ze had heel veel spelfouten x'D

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||