RPG - The House in the mountains [speeltopic] [10] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 15 sep 2013 - 12:29 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Roww schreef:
Et worden hier steeds meer One-liners x'd
Nja, beter dan rpg's waar echt steeds maar éen regeltje gepost word.. x'd
Maar ik zou niet weten wat ik moet posten :')

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Anna Sharp

'Wat moet u?' vroeg Loki bot toen Gregor naast hem was komen zitten. Ik stond op, mijn werk was hier gedaan. Mijn werk was al gedaan toen ik Loki terecht wees. Ik was in dit geval de slechte persoon en Loki was niet iemand die mensen makkelijk accepteerde. Opzich had ik er geen problemen mee om de 'slechte' te zijn, als dat nodig was, maar als het voorkomen kon worden nam ik liever die weg. Ik wilde weg lopen, maar ik draaide me op het laatste moment op. 'Loki,' begon ik. 'Je mag mij dan wel een arrogante bitch vinden die hoog van de toren blaast, maar meneer McEwan staat aan jullie kant.' Als ik hem nu ging vragen op hem een kans te geven, kreeg Gregor die niet, dus ik liet het hierbij. Ik hoopte maar dat Loki Gregor wel enigszins kon waarderen. Meer kon ik ook niet doen voor hem. Als hij wilde gaan, kon hij gaan. Hij zat op geen enkele manier vast aan dit huis, het was alleen maar voor hemzelf.

[Probeer met one-liners gesprekken te beginnen. Mensen die nu klagen dat er weinig gereageerd wordt: doe het zelf! Reageer zelf. Verzin iets met de mensen die ook willen reageren. De personages van Adamo mogen door iedereen bestuurd worden, zij is wegens privé-redenen minder aanwezig.]

[ bericht aangepast op 12 okt 2013 - 23:11 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

VitaIncoluma schreef:
Melody Black groep 4
Eindelijk riep een vrouw, uitziend als een strenge politieagent dat we mochten gaan. Ik zuchtte duidelijk hoorbaar en liep ontzettend langzaam ernaartoe. Ik had dus geen zin om met een tuthola, een gay en weet ik veel wie in de groep te zitten. Voor mij hoefde dit allemaal niet. Maar ik moest per se van mijn oudjes. Wat hadden die nog te zeggen in mijn leven. Dit blijkbaar wel. Kutmensen. Ik deed mijn haar nog eens goed en wierp een woedende blik op die vrouw, als zij mij het leven zuur ging maken daar boven, dan ging ik haar het leven zuur maken. Ze leek ook ontzettend veel op mijn moeder, en daar was ze bij voorbaat al slecht. No matter wat ze gaat doen of zeggen. Bad it is people. Laat maar komen die bitch, dacht ik.Toen ik bij de skilift was aangekomen leunde ik tegen een paal en keek verveeld naar de rest van mijn groep.

James Yaser groep 4
Gelukkig riep Sharp dat wij nu eindelijk mochten gaan. Ze had me zeker expres in de laatste groep gezet. Ik liep mokkend naar de skilift waar al een meisje, nou eerder een vrouw stond, die ontzettend knap was. Ik keek mijn ogen op haar uit, maar ik beloofde mezelf dat ik niets met haar zou gaan hebben totdat Abby daar toestemming voor gaf. Ik was soms raar en ik wist het. Toen ik bij de skilift aankwam zei ik hoi, maar ze antwoordde niet. Ik keek naar de anderen van onze groep en zwaaide vrolijk.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Oke, let's try :')
Pete David Mikaelson || Groep 4
Ik kijk om me heen als er word omgeroepen dat groep vier inmiddels ook mag gaan. Ik kijk Laurinda met een glimlach aan en pak haar hand om haar richting de lift te 'begeleiden'. Ik zie het meisje van net verveeld tegen een paal leunen en terwijl ik langs loop gun ik haar geen enkele blik waardig. Ze had me eerder vandaag Gay genoemd en dat neem ik haar enorm kwalijk, het is dan misschien alleen maar omdat ik niets van haar moest, ik ben alsnog bang dat zij er misschien als eerste wel achter zou komen.. De vrolijke Husky stapt zonder moeilijkheden met ons de lift in. Handig, zo'n pup dat nergens bang voor is.
"Ik hoop dat die wandeltocht niet te lang duurt want ik heb het enorm koud en geen zin om bevroren tenen te hebben of zo" mompel ik grinnikend naar Laurinda.
Er komt een jongen bij de skilift en ik hoor hem tevergeefs 'Hoi' tegen dat arrogante kreng zeggen, waardoor ik zachtjes lach. Gast, als je haar innerlijk wist dan dacht je heel wat anders over haar.. bedenk ik me grinnikend en in stilte. Achja, dat kind is zowieso niet goed bij d'r hoofd dus ik denk niet dat ze zowieso veel vrienden zal gaan maken. Tenminste ik ben niet van plan vrienden met haar te worden, nee dat zeker niet.
Ik kijk Laurinda met een glimlachje aan "Maar goed dat ik bij jou zit, anders was dit niet zo'n leuk groepje geweest ben ik bang" zeg ik grinnikend tegen haar.

Hoop dat dit helpt om verder te komen met Groep 4 :'D
Hoop ook dat het een beetje ergens op slaat.. :')

[ bericht aangepast op 13 okt 2013 - 13:02 ]

Little do you know

James Yaser Groep 4
Er kwamen nog twee mensjes aan lopen, een jongen en een meisje, we stapten in de skilift. Ik zei tegen ze allebei: "Heey. Ik ben James. En jullie zijn?"
Tegen het meisje zei ik: "Jij bent toch al langer in het huis, net zoals ik? Want ik had jou toen gezien bij het avondeten. Wat was je naam ook al weer?"
Zachtjes fluisterde ik erachteraan: "Volgens mij heeft die hier een slecht humeur." En ik wees naar het bijzonder knappe meisje.

Melody Black groep 4
Die ene gay en nerd kwamen ook eindelijk aan lopen en we konden eindelijk de lift binnen. Die ene jongen wat 'hoi' tegen mij had gezegd probeerde een gesprek met de andere aan te komen en hij fluisterde iets en hij wees naar mij. Ik schonk het een woedende blik en ik richtte mijn ogen naar buiten. De witte natuur boeide mij geen ene reet, zolang ik maar niet naar Gay, Nerd en Jongen hoef te kijken en te luisteren.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Loki Laufreyson
Ik keek in een flits om toen Sharp nog wat zei. Ik rolde met mijn ogen. "Zal wel. Jullie zijn allebei precies hetzelfde. Jullie willen mijn leven overnemen om me 'een beter mens' te maken. Nou guess what: Dat gaat niet. Geef het maar op. Mijn ouders zijn toch al teleurgesteld in me. Dan kan ik weer naar huis en jullie weer terug naar elkaar nemen. De muren en plafonds zijn namelijk vrij dun in dit huis." Ik bleef staan en haalde een hand door mijn haren. Ik was gewoon niet in staat lief te hebben en vond het heel lastig mensen te vertrouwen en daar had ik alle reden toe. Mijn vader heeft me altijd voorgelogenover wie ik echt was, pas toen ik een paspoort ging halen kreeg ik het verhaal van mijn moeder te horen. Daarnaast kreeg ik altijd overal de schuld van en als ik mensen geen angst aan joeg, was ik altijd het pispaaltje. Alleen mijn moeder is er altijd voor mij geweest. Altijd. Zij was de enige die me echt als volledig waardig mens aanschouwde... En Abby dan. Dat ik de zondebok was, ook hier, liet me koud, maar dat dat wicht er alles aan deed om het kleine beetje menselijke contact dat ik had te vernietigen schoot echt verkeerd. Dat haar sexspeeltje het nu moest oplossen maakte het er ook niet beter op.

Bowties were never Cooler

Anna Sharp
Ik was al een paar meter verder op toen ik Loki hoorde zeggen: 'Zal wel. Jullie zijn allebei precies hetzelfde. Jullie willen mijn leven overnemen om me 'een beter mens' te maken. Nou guess what: Dat gaat niet. Geef het maar op. Mijn ouders zijn toch al teleurgesteld in me. Dan kan ik weer naar huis en jullie weer terug naar elkaar nemen. De muren en plafonds zijn namelijk vrij dun in dit huis.' Ik besloot me nog één keer om te draaien. 'Loki, je bent hier zelf naar toe gekomen. Ik heb je niet gesleept zien worden, ik heb je niemand een pistool aan je hoofd zien houden. Dus denk er eerst maar eens over waarom je hier bent en óf je wel een beter mens wilt worden. Je mag zolang hier zitten als je wilt, je mag ook mee komen, je spullen pakken en weg gaan, maar ik denk dat Abby dan een vreselijk verblijf hier krijgt.' Ik draaide me weer om. 'McEwan, laat de man maar even alleen zitten,' riep ik toen naar Gregor en ik wachtte totdat hij bij mij was. Het boeide me niet meer wat Loki zei. De bal lag bij hem en hij moest hem spelen. Ik liep recht naar de lift en stapte in.
Boven bij de pick-up liet ik Ethan gaan. Ik stapte in aan de passagierskant en slaakte een diepe zucht. Ik had dit gemist. Ik was al bang dat de kinderen te braaf waren.

[ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 14:03 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Loki Laufreyson - Groep 2
Ik luisterde ongeintereseert. Ik was hier inderdaad naartoe gekomen zonder pistool tegen mijn hoofd, maar alleen voor mijn moeder. Na lang smeken had ze me overtuigd dat dit het beste was, dat ik hier kon leren minder een buitenbeentje te zijn en hoe ik beter met anderen om kon gaan. Ik deed dit voor haar. Ik wilde net een stap in haar richting zetten toen ze over Abby begon. Dat was laag, heel erg laag. Eerst scheurde ze ons uit elkaar en nu zei ze dat ik voor haar moest blijven. Ik wilde haar aanvliegen en van kant maken. De heks. Ik keek even naar de man. "Ik loop wel." zei ik kort. Ik hoefde echt niet met die lift, zeker niet met die twee erin, daarbij moest je van bovenaf toch nog een stuk omlaag lopen. Tijdens het lopen kon ik ook even mooi alles op een rijtje zetten, dingen tegen elkaar afwegen en misschien mijn moeder bellen zonder dat er iemand bij was. Ik gunde de twee geen blik meer waardig en begon rustig door de sneeuw de heuvel op richting het huis te banjeren. Het landschap was prachtig, maar ik voelde me extreem rot. Allemaal door die bitch, en dan leek ze het ook nog eens leuk te vinden. Dat was nog wel het ergste.

John Hunter Bell - Groep 1
Ik liep stil zwijgend met de groep mee. Mijn hoofd hing nogsteeds bij de jongen van net. Hij was echt heel erg leuk. Mijn wangen kleurden al lichtelijk rood bij de gedachte aan hem. Maar hij zal vast niet hetzelfde over mij denken. Er was echt geen kans dat zo'n knappe jongen homo was. Toen ik Dena hoorde roepen dat we er bijna waren begon ik als vanzelf sneller door te lopen. Al snel waren we er en deed ze de deur open. Ik deed mijn laarzen uit en oiok mijn jas voor ik naar de zitkamer liep en me voor het vuur liet zakken. eigenlijk wilde ik gewoon even alleen zijn om te denken en wat met Hunter of Dena door te spreken, maar dat ging vast niet. Daarbij was ik erg geintereseert in het feit wie er bij ons op de kamer zouden komen liggen. Aan de ene kant hoopte ik dat het die jongen was, aan de andere kant ook weer neit, want als Hunter en Dena dan weer eens gezellig zouden doen zou ik echt geen kans meer hebben.

Bowties were never Cooler

Denise Kate Parks || Groep 1
Na een lange tocht lopen tikt Dena me op mijn schouder om vervolgens een kant op te wijzen. Ik volg haar vinger met mijn ogen en zie door de bomen heen een huisje staan.
"Eindelijk" zucht ik opgelucht "Ik heb zeker zin in thee.." mompel ik vervolgens met een glimlachje. Vrolijk volg ik Dena haar voorbeeld om wat sneller te lopen en het lijkt erop alsof ik huppel, dat is altijd zo als ik vrolijk ben.. dan ga ik een beetje huppelen.. vreselijke gewoonte vind ik zelf. Aangezien ik totaal niet zó meisjesachtig ben, oké, ik zie er meisjesachtig uit met mijn make-up en kleren.. maar dat is gewoon mijn stijl.. gek genoeg past mijn stijl echter niet bij mijn karakter, maar ach. Ik ben gewoon een geval apart..
Als we dan het huis in lopen hang ik mijn jas ook op, mijn sjaal houd ik echter wel om want ik heb het nog steeds enorm koud. Mijn combat-boots doe ik uit aangezien die helemaal nat zijn van de sneeuw, en ook ben ik gewend thuis nóoit op schoenen te mogen lopen. Dus dan doe ik dat hier ook niet.
Ik volg Dena de keuken in, aangezien ik niet bij de jongens in de woonkamer wil zitten.
"Waar staan de mokken? Ik heb zin in thee" vraag ik Dena met een zelfverzekerde glimlach. Het feit dat mijn gedrag en houding steeds afwisselen van zelfverzekerd naar verlegen en teruggetrokken zullen ze vast uiteindelijk ook wel merken.. ik hoop alleen niet dat iemand met vragen komt over waarom ik zo bang en verlegen doe bij jongens in de buurt..

Tyler Jason Devoné || Groep 1
"Oh god, zijn we er eindelijk?" mompel ik opgelucht met een vleugje ergenis als we dan eindelijk in de hal van mijn nieuwe verblijfplaats staan. Ik hang mijn jas op de kapstok en zie de twee meiden ergens anders heen lopen dan de jongen waarmee ik in de groep zit. Ik besluit uiteindelijk maar met de jongen mee te lopen, John volgens mij. Hij gaat in de woonkamer voor de haard zitten en ik installeer me op de bank die daar staat.
"Eindelijk warmte" mompel ik tevreden. Ik ben niet zo'n koude-mens. Ik hou van de zomer, van de zon, de zee en het strand. Vooral de meiden die op het strand lopen zijn de reden dat ik van zomer houd.. en al helemaal omdat die dames ook altijd naar mij toe komen, alsof ik honing aan mijn kont heb zitten.. geweldig gewoon.

Zow c;

Little do you know

Ik ben trouwens vanaf maandag tot vrijdag niet online, ga met school naar London
Maar goed, dan weten jullie dat ik even niet zal reageren de komende week :')
Niet dat er echt geweldig veel gepost word hier dus ik neem aan dat het zo'n groot probleem niet zal worden.. x'd

Little do you know

Dena Fields

'Waar staan de mokken? Ik heb zin in thee,' vroeg Denise. Ik opende een kastje en liet haar de mokken zien. 'Hier. Waarom kijk je niet gewoon even in alle kastjes en laatjes, dan weet je direct ook waar de rest ligt.' Ik glimlachte naar haar. 'Maar wacht nog even met thee maken, dan zal ik dat allemaal maken voor de hele groep. Ik liep naar de kamer. 'John, Kian en Tyler, willen jullie misschien iets te drinken?' Geduldig wachtte ik totdat de jongens eindelijk hun keuze hadden gemaakt. Ik had wel zin in warme chocomelk.

Rose Black en Ethan Brooks

Zwijgzaam gingen we op pad. De vorige groepen hadden een spoor nagelaten en ik hoopte dat het naar het huis zou leiden. Het sneeuwde weliswaar een klein beetje, maar niet genoeg om het spoor te bedekken. Ethan keek even opzij. Rose liep schuin voor hem en hij vond haar intimiderend. Niet op een slechte manier, maar ze dwingde respect af van hem, iets wat hij niet zo prettig vond. Zij was alles wat hij wilde zijn: niet bang om haar mening te uiten. Hij wilde haar bedanken om hem bij te staan maar hij durfde niet. Plotseling ging Rose wat langzamer lopen zodat ze naast hem kwam lopen. 'Goed gedaan,' zei ze met een glimlach. 'Ik weet dat je erg verlegen bent, maar je hebt je mening uitgesproken.' Ethan voelde dat hij rood werd. 'Dank je,' stamelde hij. Rose stootte hem aan met haar elleboog. 'Hee, je hoeft echt niet verlegen te zijn bij mij. Denk je nu werkelijk dat ik je na dit de grond in ga boren?' Ethan glimlachte terug naar haar. 'Nee, weet je wie ik de grond in ga boren? 'Die Loki gast. Hij is echt eigenwijs.' 'Ik zou dat niet doen,' zei Ethan stilletjes. Rose keek hem verbaasd aan. 'Waarom dan niet, professor?' 'Zie,' begon hij. 'Hij zou niet zo reageren als hij geen geschiedenis had. Misschien kun je hem beter met rust laten.' Rose knikte bedenkelijk. Daar had hij wel gelijk in.
'Hee Brooks, heb je zin om vrienden te maken?' vroeg Rose na een kort moment van stilte. Ze liep naar voren en sloeg haar arm om de arm van een andere jongen heen en wenkte mij naar voren. 'Hallo jongen, ik ben Rose en dit is Ethan. Jij bent?' Naar Jeremy.

Anna Sharp.

Gregor starte de auto, maar hij bleef op de plaats staan. Ik keek hem aan en zag dat hij iets wilde zeggen, maar hij wilde toch niet. 'Gregor, wat is er?' vroeg ik hem, maar Gregor schudde zijn hoofd. Ik verzette me, zodat ik naar hem gericht was. 'Gregory, ik weet het als er iets mis is, en zo zie je er nu uit. Je weet dat je dat niet voor mij kunt verbergen.' Hij leek het nog niet te willen zeggen. Ik pakte een van zijn handen van het stuur en hield ze tussen de mijne. Langzaam ging ik met mijn duim over de rug van zijn hand. 'Gregor, please.'

[Viola, ik heb voor een flink aantal mensen een open deur gegeven. Ik hoop dat dit goed genoeg is voor jullie om te reageren.]

[ bericht aangepast op 27 okt 2013 - 14:44 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Dankje Patholoog
Gregory McEwan
Ik keek Anna aan, en beet op mijn lip.
"Ik mis Dede zo. " fluisterde ik.
Dede was het koosnaampje voor Demi, mijn kleine zusje, ze was nog helemaal niet zo oud toen onze ouders stierven, ze zat nog altijd in een weeshuis en ik zou haar er graag uithalen, maar hoe moest ik voor haar zorgen? Ik was zelf amper volwassen.
( tum tum tuuuum, sorry kon eff niks ansers verzinnen)

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Anna Sharp

'Ik mis Dede zo,' fluisterde Gregor uiteindelijk. Het brak mijn hart te horen over Demi. Ik wist dat het Gregor kilde dat Demi in een weehuis zat, maar ze paste niet in ons huis. Ik had er al vaker over nagedacht, maar het paste gewoon niet. 'Je kunt Dede toch een keertje in het weekend opzoeken?' antwoordde ik terwijl ik nog steeds met mijn duim over zijn hand ging. Ik wist dat het hem wat rustiger liet worden en ik hoopte dat hij zich gauw beter zou voelen. 'Of je belt even.' Ik gaf hem zijn mobiel. 'Waarom zou dat niet kunnen?'

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Nieuw topic.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Vol!
Zie link hierboven.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt