Discovery Camp ~ One Direction ~ Topic 1 - Speeltopics

Liam James Payne

Ik keek haar aan. Vanaf het begin? Verschrikkelijk. Ik moest er niet aan denken. Het slapen in tenten en alles eromheen. Nee, mij niet gezien. Misschien vroeger als klein jongetje, maar gaf me nu maar luxe. Toen ze stopte in haar zin haalde ik mijn wenkbrauw op. Ik wilde verder vragen, maar schudde dat idee van me af. Ik kende haar pas net, waarom zou ik dat gaan vragen? Ten eerste stopte ze niet zonder reden en ten tweede, wat boeide mij het? Na deze weken zou ik haar nooit meer zien.
'Dat ik het niet kan, betekend nog niet dat jij zoveel beter bent dan mij,' mopperde ik. Op een of andere manier voelde ik me nog steeds geïrriteerd over die rot tent. Waarom lukte het me niet? Misschien hielp het feit dat niemand me een handje hielp, maar dat terzijde, hoorde het me gewoon te lukken.
'O, Australisch,' mompelde ik en knikte goedkeurend. Wat deed zij in hemelsnaam op zo'n camping? Ik wilde net vragen waarom ze niet in London was, toen ze mijn vraag al beantwoordde.
'O, dus je studeert in London of werkt. Hoe oud ben je?' Ik keek haar kort aan en grinnikte om haar vraagt.
'Je beledigt me met die vraag, weet je?' Ik keek haar serieus aan, maar grijnsde daarna al gauw weer. 'Ik woon momenteel ook in London. Maar ik ben natuurlijk vaak weg, dus er zijn tijden dat ik er echt niet ben. En meestal ga ik zodra ik in Engeland ben een weekje langs mijn familie. Mijn thuis is meestal waar de andere jongens zijn. We zien elkaar eenmaal vaak, dus een echte plek kan ik niet als thuis zien. Ja, de tourbus.' Ik grinnik kort en keek haar aan.
'Waarom ga je in de vakanties niet terug naar Australië? Daar is het veel mooier weer, veel mooiere plekken en veel leukere dingen te doen.' Ik keek haar aan. Ik begreep er eigenlijk helemaal niks van.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Max Jared Tommo
Mijn voorhoofd fronste even. Voor zover ik me kon herinneren was ik hier nog nooit Australiërs tegen gekomen. Al ging ik niet echt me nieuwe kampingbezoekers om en zocht ik altijd meteen mijn vrienden op. 'Kom iv. We gaan ze gewoon de stuipen op het lijf jagen en dan zijn ze zo weg. Maar niet gaan mokken nu. Kon op. Ik ben er.' Grijnsde ik. Het kon zijn dat het aardige mensen waren, maar aan Ivy haar gedrag te zien, wilde ik het niet eens weten. Ik opende mijn armen al, toen ze zielig vroeg of ze een knuffel mocht. Ze wist heus was dat ik die nooit van haar zou weigeren, maar et was een gewoonte om de eerst van het jaar, netjes te vragen. Best stom eigenlijk, want daarna vlogen we elkaar constant om elkaars nek.
Maar voor ik haar in een knuffel kon trekken was Lauren me voor. Met opgetrokken wenkbrauwen, trok ik mijn armen terug en rolde ik even met mijn ogen. Lauren had blijkbaar alweer een plan opgesteld en trok ons alweer mee. Ik werd hier soms best moe van. Ik pakte mijn spullen en sjokte achter haar aan, maar niet zonder Ivy bij me te trekken. 'Je krijgt straks de langste knuffel ooit. Evans.' Grijnsde ik. Dat was nog zo iets. We noemde elkaar altijd bij de achternaam. Al noemde ik Levi, gewoon Levi. Misschien om verwarring te verkomen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Ivy Amelia Evans
Ik werd in een knuffel getrokken door Lau en sloeg mijn armen stevig om haar heen. Het was Max niet, maar het hielp wel wat. Ik keek haar aan met een licht vuur nog brandend in mijn ogen. "Zo'n Australische trien duikt overal op waar ik ook heen ga. Ben ik in de bar, is ze daar 3 seconde later met haar kattengejank, ga ik weg om te skaten, rent ze tegen me op. En dat alles met zo'n arrogant hoogverheven toontje." Ik spuugde de woorden nog net niet uit. Toen ze me los liet was de woede iets gezakt, maar niet veel. Ik liep met ze mee maar niet veel later sprong ik alweer op Max zijn rug, wikkelde mijn armen om zijn nek en mijn benen om zijn middel. Met een grijns op mijn gezicht reageerde ik op zijn woorden. "Daar reken ik wel op, Tommo. het is namelijk veel te lang geleden." Ik liet me rustig door hem richting ons terrein dragen. Ik woog nog geen 55 kilo, dus hij zou er geen moeite mee moeten hebben, of hij moest echt veel spieren zijn verloren sinds vorig jaar. Toen ik zag wie er op het veldje naast Levi en mij stonden klonk er een grom uit mijn keel. "Dit ga je niet menen."bracht ik uit. Daar zat dat wicht vor een tent op het perseel ernaast. Gelukkig ging ze net weg, want geduld had ik echt niet meer voor haar. Nu pas merkte ik ook dat ik me wel heel stevig aan Max vasthield. ik relaxte mijn spieren weer wat. "Sorry, Tommo." zei ik zacht in zijn oor. ondanks dat we elkaar maar een paar weken per jaar echt zagen, was hij toch een van mijn beste vrienden.

Bowties were never Cooler

[Anthos wents Bryonylle.]

Reality's overrated.

Alex Ohndrea Valencia
'Dat ik het niet kan, betekend nog niet dat jij zoveel beter bent dan mij,' Mopperd hij waardoor ik van mezelf schrik. waarom schepte ik op over mezelf. "Zo bedoelde ik het niet hoor." Zeg ik snel aangezien ik het hier fijn wou hebben en niet hier wou zitten met mensen die me niet mochten.
'O, dus je studeert in London of werkt. Hoe oud ben je?' Vraagt hij.
'Ik ben op dit moment 18 en ben net afgestudeerd. Ik ben aangenomen op een college voor Journalistiek en engelse Literatuur. Ik hou van schrijven, maar enkel over de waarheid. Ik zou dan ook graag willen schrijven over reizen en mensen hun gevoelens zolang ze het goed vinden. Over belangrijke dingen met de kern van waarheid.' Zeg ik met een kleine glimlach alsik over mijn passie praat. Ik schrijf al sinds ik 8 jaar ben. toen natuurlijk wat minder goed, maar nu kan ik niet zeggen dat ik bepaald slecht ben of iets in die richting.
'Je beledigt me met die vraag, weet je?' zegt hij over waar hij vndaan kwam. Het spijt me dat ik niet weet waar mensen uit een band wonen of leven. ik ben geen fan of iets in die richting, maar ik heb geen motieven om ze te haten. ik werp mijn blik naar de grond, maar hoor hem grijnzen. 'Ik woon momenteel ook in London. Maar ik ben natuurlijk vaak weg, dus er zijn tijden dat ik er echt niet ben. En meestal ga ik zodra ik in Engeland ben een weekje langs mijn familie. Mijn thuis is meestal waar de andere jongens zijn. We zien elkaar eenmaal vaak, dus een echte plek kan ik niet als thuis zien. Ja, de tourbus.' Zegt hij en ik knik.
'Het spijt me. Ik volg jullie niet ofzo. Ik ben namelijk geen fan. Ik zie geen motieven om jullie te haten, maar de muziek is niet mijn smaak. Ik vind beatles The Fray ed sheeran meer wat voor mij' Zefg ik met een lichtelijke blos op mijn wangen.
'Waarom ga je in de vakanties niet terug naar Australië? Daar is het veel mooier weer, veel mooiere plekken en veel leukere dingen te doen.' Vraagt hij dan. Ik grinnik.
"Het is zuiderlijk halfrond dus het is daar nu winter. Niet dat de winters koud zijn, maar ik heb liever de zomer hier en ga ik soms in de kerst daarheen. Ik blijf ook liever op deze camping. het heeft voor mij mooie herinneringen en al kan jij je het niet voorstellen ik hou van deze camping. Plus thuis accepteren ze niet wat ik wil worden. Een schrijfster. Mijn hele familie zit in de rechten en verwachten dat ook van mij wat ik niet wil. Dus ze zouden dan de hele vakantie het willen proberen uit mijn hoofd te praten.' zeg ik eerlijk
Ik kijk hem dan aan. 'Trouwens als je het hier niet leuk vind waarom ben je dan hier?' Ik kijk hem vragend aan al bedoelde ik de vraag niet aanvallend.

I'm finally back, Finally after a Year break