Discovery Camp ~ One Direction ~ Topic 1 - Speeltopics

[mijn Jongen wacht bij de balie en mijn meisje zit op een bankje voor de receptie]

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Jonathan Mason Michels

Ik zit een beetje op internet terwijl ik naar muziek luister. Mijn gedachten gaan naar alle dingen die ik deze vakantie wil gaan doen. In dat rijtje staat sowieso nog een kampvuur. Dat hebben we al eerder gedaan, en het is echt geweldig. Ook de talentenjacht komt dit jaar weer. Ik zit weer in de organisatie aangezien ik zelf geen bijzondere talenten heb. Nou ja, ik kan freerunnen, maar dat is niet echt iets voor op het podium. Ik kijk om me heen en merk dan opeens dat er iemand voor mijn neus staat. Ik laat mijn mobiel bijna uit mijn handen vallen. Ik trek mijn oortjes uit en merk dat ik helemaal rood ben geworden. 'Sorry. Wacht u al lang? Ik ben trouwens Jonathan, maar noem me maar Jona.' Zeg ik, en ik steek mijn hand uit. Op het bankje zit ook nog een meisje. 'Wat kan ik voor u doen?' Vraag ik aan hem, en ik leg mijn mobiel even weg.

[Sorry, ik had een toernooi]

Spoiler alert: you will save yourself

Yani Eithan Dawson
De jongen achter de balie heeft duidelijk niet door dat ik er ben, hij is een beetje in gedachten verzonken.
Het doet me denken aan mijn zusje, je kan een heel verhaal tegen haar voeren en dan verstaat ze er niks van.
Na een poosje heeft de jongen eindelijk door dat ik er sta, hij begint zich gelijk te verontschuldigen en stelt zich voor als Jona
"Geeft niet hoor, ik ben Yani. Mijn zusje en ik hadden twee plekke gereserveerd op de naam Dawson."

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

( Waar moest ik met Zayn nog op reageren? Sorry dat het zo lang duurt trouwens, maar school eist veel aandacht en zeker omdat het mijn laatste jaar is ^^)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

KiliOfDurin schreef:
Ivy Amelia Evans
Na het eten liep ik met het pannetje en de 2 borden en twee sets bestek en wat afwasmiddel naar het toiletgebouw. Daar was er warm water. Ik deed snel de afwas en droogde de spullen af met de theedoek die ik bij de tent om mijn nek had geknoopt. Toen ik terugkwam bij de tenten lag Levi uitgestrekt op het grag een of ander script te lezen. Ik borg alle spulletjes op en pakte toen mijn skateboard eindelijk uit mijn tas. Ik liep ermee naar het asvalt van de weg en maakte een paar korte sprongetjes, maar ik merkte dat ik moe was en het nu niet echt soepel ging. Nog even ging ik door, maar al snel pakte ik het deck weer op en liep naar mijn tent om mijn gitaar er weer uit te hangen. Ik hing de akoestische gitaar met het patroon gebrand in het hout van zowel de voor als achterkant. Ik hing haar aan de band om en schoof de gitaar toen zo naar achter dat die stabiel op mijn rug hing. Ik legde het skateboard weer op de grond en sprong erop, waarna ik afzette. Nog even zwaaide ik naar Levi voor ik richting de bar ging. Daar zouden wel mensen zijn en een barkruk waar ik op kon zitten spelen. Ik eindigde er en tikte mijn board op. Met die onder mijn arm liep ik rustig anar binnen. Ik zag wat mensen zitten en rook eten, maar ik zat echt vol. Ik ging in een hoek op de rand van het podiumpje zitten en schoof mijn gitaar van mijn rug op mijn schoot. Mijn skateboard legde ik naast me, zodat de voorste wielen op de rand leunde. Ik ging een beetje comfortabeler zitten en begon te spelen. Zingen deed ik niet, maar met gesloten ogen ging ik wel helemaal op in de muziek. Als iemand dit niet wilde kwamen ze maar, maar ik zat hier wel best.

Bowties were never Cooler

Loorea Allunga Dawson
Verveeld staar ik naar mijn broer die aan het wachten is bij de balie. Ik merk opeens dat ik echt vreselijk nodig naar de wc moet. Juist ja, echt een handig moment zeg. Ik kijk om mij heen, maar zie nergens een wc.
" Ik ben een wc zoeken." zeg ik tegen mijn broer en ren dan weg .
Wanhopig opzoek naar een wc.
Ik zie een kantine en besluit naar binnen te gaan, daar is vast wel iemand aan wie ik kan vragen waar er hier ergens een wc is.
Er zit een meisje gitaar te spelen, normaal zou ik wel even luisteren, maar ik moet echt heel nodig.
"Sorry dat ik je stoor, maar ik ben wanhopig op zoek naar een wc."

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Ivy Amelia Evans
Ik speelde stil en rustig tot ik opeens een bekend accent hoorde. Het was niet sterk, maar toch. Mijn ogen schoten omhoog met een lichte haat erin brandend. "WC-hokjes, buiten. Aussie" siste ik met mijn zware accent. Nee, ik mocht Australiërs niet. Gewoon omdat iedereen altijd zei dat we hetzelfde waren en daar kon ik dus echt niet tegen. Ik was een trotse Kiwi en Aussie's waren daar geen deel van. Ik ging terug naar mijn gitaarspel, wat luider en agressiever werd. Mijn vingers drukten te hard op de snaren en trokken er ook hard aan waardoor mijn handen begonnen te bloeden. Het maakte me geen zak uit. Mijn frustraties moesten eruit. Hoe durfde ze hier te komen? Nog nooit was ik hier enige, met Levi dan, die uit die buurt kwam. Hoe durfde ze dit in te pikken? De haat was letterlijk te horen uit mijn spel.

Bowties were never Cooler

Loorea Allunga Dawson
Het meisje antwoord vijandig, met een accent dat ik gelijk herken. ik ren naar de wc's en ga opgelucht op de bril zitten. Ik was mijn handen en loop weer terug naar buiten. Het gedrag van het meisje in de kantine zit me dwars. Ik weet wel dat de meeste Nieuw-Zeelanders niets hebben met ons, Australiërs, maar om dan gelijk zo vijandig te worden. Voor de zoveelste keer vraag ik mij af of mijn ouders er wel goed aan hebben gedaan om mij mee te laten gaan met deze vakantie. Ik heb het niet nodig, ik was veel liever op de campus gebleven. Nog steeds in gedachten verzonken loop ik terug naar mijn broer waar ik weer bij de spullen gaan zitten. Ik pak zijn iPod uit zijn tas en kijk tussen zijn muziek, Ik weet dat hij ergens een mapje heeft staan met klassieke muziek, ik gebruik zijn iPod wel vaker, als ik het heb gevonden plug ik mijn oortjes in en luister genietend naar de muziek. Ik kan mijn viool bijna voelen en de danspassen bijna zien.

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Astrid Lauren Harper

Dankbaar en bovenal vrolijk kijk ik Lauren aan als ze mijn tent heeft opgezet. "Bedankt!"
Zachtjes zingend begin ik mijn tent 'in te ruimen'. Niet dat ik zoveel bij me heb - niet dat ik wist wat ik mee moest nemen, het is zeker niet dat ik verstand van kamperen heb. Mijn handen gaan even door mijn rommelige haren, die ik losjes heb opgestoken. Mijn luchtbed heb ik opgepompt en heb er een donkerblauwe slaapzak over gedrapeerd. Ook heb ik even bekeken of ik verder niks vergeten ben. Uiteindelijk is dit wel goed gekomen. Gelukkig.
"Nananananananananana, nanananananananana." Vrolijk loop ik over de camping en kijk nieuwsgierig om me heen. Je zou kunnen zeggen dat ik me als een klein kind gedraag. Maar ik ben gewoon vrolijk. En druk, dat ook. Omdat ik niet oplet waar ik mijn voeten neerzet val ik over de 'touwtjes' van de tent naast die van mij. En rol zo door tot ik voor de jongen uit Nieuw Zeeland zit. Of tenminste, dat dacht ik dan. Ook aan het accent van hem en zijn zusje te horen.
"Oeps, sorry!" zeg ik terwijl ik grinnikend overeind krabbel. Beleefd steek ik mijn hand uit. "Ik ben Astrid."

Reality's overrated.

Niall James Horan

'Het kan ook niet anders, want je bent nu eenmaal schattig.' Zegt hij, en hij geeft me een knuffel. Ik glimlach en kijk naar het eten wat er aan komt. Ik begin al helemaal te watertanden en begin dat ook meteen te eten als het eten er staat. Ik kijk omhoog en zie de serveerster staan. Ik frons even. Waarom zou ze hier blijven staan? Na een tijdje zie ik een papiertje in haar handen. 'O... ó!' Breng ik uit, en ik pak een pen uit mijn zak en signeer het briefje. Als ze weer weg loopt schuif ik iets dichter tegen Zayn aan om een paar van zijn frietjes te stelen. Die van mij zijn al allemaal op. Als ik vind dat het weer genoeg is - ik mag eigenlijk niet meer van anderen eten stelen van Paul, maar Zayn moet er niet moeilijk over - leg ik mijn hoofd op Zayns schouder en kijk ik hoe Zayn zijn eten op eet. Ik doe mijn ogen dicht en denk na.

Spoiler alert: you will save yourself

Jonathan Michels

'Geeft niet hoor, ik ben Yani. Mijn zusje en ik hadden twee plekke gereserveerd op de naam Dawson.' Ik knik en zoek op de computer op de naam Dawson. Ik zie al snel een reservering staan en knik weer. 'Ja. Euhm... Jullie staan daar.' En ik wijs naar de plek die zo ongeveer naast die van Levi en Ivy staat. 'Als je vragen hebt, of iets zoekt, of aan een activiteit wil meedoen kan je hierheen gaan om het te vragen aan de gene die hier dan staat, maar je kan het ook gewoon vragen aan een van onze medewerkers en ikzelf wil natuurlijk ook graag uitleggen wat er allemaal te doen is.' Leg ik uit, en ik zet een rondje om de plek waar ze staan. Als ik daar klaar mee ben geef ik de plattegrond terug en ga ik op de computer alles klaar maken. Ik zet erin dat ze zijn gekomen. 'Moet ik je nog begeleiden naar de plaats of kan je het zelf vinden?' Vraag ik.

Spoiler alert: you will save yourself

[Niall kan al op Ivy die gitaar zit te spelen reageren en met Loorea heeft gekibbeld. :p]

Bowties were never Cooler

Yani Eithan Dawson
"Ik denk dat we het zelf wel kunnen vinden, dankje."
Ik loop naar mijn zusje toe en zie dat ze naar mijn iPod aan het luisteren is. Ik heb er speciaal voor haar wat klassieke muziek opgezet zodat ze altijd naar mijn iPod kan luisteren als de hare leeg is. Ik zie hoe ze helemaal opgaat in de muziek. Als zij niks gaat doen met de muziek zal ze daar eeuwig spijt van hebben, dat weet ik zeker, maar hoe maak ik dat ooit aan haar duidelijk? Ik tik haar op haar schouder en zeg.
"Loorea, kom we gaan naar onze plek."
"Wat, o, ik kom." antwoordt ze en ze doet haar oordopjes uit.

Loorea Allunga Dawson
Nog half in gedachten verzonken loop ik achter mijn broer aan. Eenmaal bij onze plek aangekomen laat ik mijn spullen vallen en kijk naar de ruime plek. Nu moeten we dus een tent op gaan zetten, iets wat we geen van beide ooit hebben gedaan. Dankzij onze ouders hebben we het nieuwste op tentengebied. Het zijn twee aparte tentjes die aan elkaar kunnen worden gezet met een grote voortent, we hebben wel ons eigen plekje, maar zijn ook heel dicht bij elkaar. Ik haal mijn deel van de tent uit de grote rugzak en bestudeer de gebruiksaanwijzing. Oké, dit ziet er best logisch uit, dat moet ik toch kunnen?
Een klein kwartiertje later staan onze tenten al in de grond. Ik pak mijn kampeerstoeltje uit en ga zitten terwijl ik naar Yani kijk die onze luchtbedden aan het opblazen is.

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Zayn Malik
De glimlach van Niall deed me goed en wierp hem ook een glimlach toe, al had ik het idee dat hij dat niet meer zou zien door het eten. Ik schudde lachend mijn hoofd, iets wat makkelijker ging dan gedacht, door zijn reactie daarop waarna ik ook een frietje van het bord pakte. Maar in plaats van het op te eten bleef ik er alleen naar staren en speelde met de vork. Ik wilde vrolijk zijn en inzien dat dit ook iets leuks en nieuws was, maar het leek zo onmogelijk. Ach, het was dat de jongen naast me het toch al een heel stuk beter maakte en het wat makkelijke was om te overleven. Hij was dan ook de enige die nog een vriendelijk woord kon krijgen van mijn kant. Mijn eetlust was al snel weer verdwenen waardoor ik mijn bord, waar Niall ondertussen alweer wat van had gepakt, naar hem toe. Hoogstwaarschijnlijk wist hij wel wat hij ermee aan moest. 'Alsjeblieft,' mompelde ik er nog achteraan en sloeg uiteindelijk mijn arm om hem heen, om ook nog iets dichter naar hem toe te schuiven. 'Waar zit je met je gedachten?' vroeg ik zacht en nog half in gedachten.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Levi Zachary Evans
Ik zat stil voor mijn tentje en las Shakespeare. Ik vond het gewoon fijn om te lezen. Ik keek op toen ik een meisje over de scheerlijnen van Ivy's tent zag struikelen. Ik legde het boekje weg en keek bezorgd naar haar. "Gaat het?" vroeg ik met een zachte, rustige, lage stem met een accent, al was het veel minder zwaar dan dat van mijn zusje. Ik glimlachte toen ze geen pijn leek te hebben. Ik pakte haar hand aan en schudde hem kort. "Levi. Aangenaam." Op het veldje naast ons kwamen twee anderen te staan. Aussies zo te horen. Zou Ivy leuk vinden, die vond dat echt niet leuk. Tuurlijk had ik ook vaderlandse trots, maar niet zo sterk. Ik ging met een hand door mijn blonde krullen en glimlachte naar Astrid. Ze leek me een aardig meisje. Ik keek even rond. De andere jongens waren nogsteeds aan het klooien met hun tenten. Handig. Als ze hulp nodig hadden moesten ze het vragen, anders kregen ze het ook niet, hoor. De wereld was hard, dat wist ik ook prima. Niet dat zij niet hard hadden moeten werken voor hun bekendheid, maar acteurs hebben geen x-factor om ze vooruit te helpen, zeker niet in Nieuw-Zeeland.

Bowties were never Cooler