Discovery Camp ~ One Direction ~ Topic 1 - Speeltopics

[mijn jongen loopt doelloos rond over de camping en mijn meisje zit voor de tent wiskunde te maken]

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Allunga schreef:
[mijn jongen loopt doelloos rond over de camping en mijn meisje zit voor de tent wiskunde te maken]

Spoiler alert: you will save yourself

Ivy Amelia Evans
Ik ging in een hoek zitten en keek naar Max. Die was blijkbaar even verbaast als ik. ''Ja, Tommo. Australiers. Dacht ik hier eindelijk van die verwaande krengen af te zijn, zijn ze hier alsnog." Ik noemde hem nooit Max. ik wist niet waarom, maar dat was er met de jaren gewoon ingeslopen. Ik haalde een hand door mijn bruine haren en zuchtte. Ik had er zo echt geen zin in. tuurlijk vond ik het heerlijk weer hier te zijn met de hele club en om straks weer naar London te gaan, maar die Aussies verpestten echt mijn humeur. Ik was zo moe van dit alles. Nu al. Alex was er volgens Levi ook origineel een, maar die telde voor mij niet, want die woonde al zo'n tijd hier. Ik stond weer op en liep naar de jongen die ik van kinds af aan hier al tegen kom toe. "Mag ik een knuffel, Tommo?" vroeg ik rustig. Hopelijk mocht het, want ik had er echt behoefte aan. Meestal vroeg ik het ook niet, maar de eerste van het seizoen meestal wel. Als hij een vriendin zou hebben nu zou ik het namelijk wel snappen als hij het niet wilde.

Bowties were never Cooler

Yani Eithan Dawson
Na een poosje rond te hebben geslenterd kom ik Jona tegen, de jongen van de receptie. Ik besluit naar hem toe te gaan zodat ik wat vragen kan stellen, voornamelijk dingen die ik al lang uit had moeten zoeken, maar die ik ben vergeten.
"Heey, Jona was het toch?"

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

Loorea Allunga Dawson
Na ruim een halfuur bezig te zijn geweest met mijn wiskundesommen krijg ik het weer op mijn heupen, we zitten hier op zo'n mooie plek, vol inspiratie. Ik zal niet spelen of dansen in het openbaar, nooit meer. Het gedoe met die kiwi was de druppel die de emmer deed overlopen voor mij. Ik duik mijn tentje weer in en pak opnieuw mijn viool. Ik loop naar het bos waar ik al eerder naar op weg was. Na een poosje vind ik een mooie open plek. Ik doe de koffer open en pak mijn viool eruit. Ik begin te spelen en laat me opgaan in de muziek Na een poosje begint het te regenen, hard te regenen, het maakt me allemaal niks meer uit. Ik speel en speel terwijl tranen zich losmaken uit mijn ooghoeken en zich vermengen met de regendruppels

[Ik dacht, laat ik weer even leven in dit topic stoppen]

L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

[kan je met liam reageren????]

I'm finally back, Finally after a Year break

[ bericht aangepast op 24 sep 2013 - 15:48 ]

Reality's overrated.

Levi Zachary Evans
Ik luisterde geïnteresseerd. Het was best interessant om iemand anders zijn of haar afkomst te leren kennen. Een glimlach verscheen op mijn gezicht toen ze zei dat Ivy en ik Kiwis waren. Ik was heel blij dat iemand het een keer goed had en dat ik ze niet hoefde te waarschuwen voor Ivy. Die zou namelijk iederewn die dat zou zeggen direct een blauw pog slaan. "Ja, Nieuw-Zeeland. Geboren en getogen. En zeg nooit tegen Ivy dat ze een Australische is als je leven je lief is." Mijn zusje kon vrij makkelijk uit haar vel springen. Ik gaapte en verontschuldigde me ervoor. Dat was echt heel onbeleefd bij anderen in de buurt. Ik gaapte nog eens en glimlachte toen naar haar. Ik zag een plukje haar voor haar gezicht hangen en duwde het voorzichtig achter haar oor. Toen ik hoorde dat ze net haar exames had gehad werd mijn glimlach minder voorzichtig. "Wat ga je dan na de vakantie doen? Je hebt je toch al wel ingeschreven?" Ik hoopte voor haar van wel, want anders was ze wel erg laat. Ik keek naar de grond en speelde wat met de grasjes. Ik was echt heel moe, maar wilde er nog niet aan toegeven. Ik was zelfs zo moe dat ik geen eens meer enige idee had wat ik net had gelezen, iets wat me eigenlijk nooit overkwam.

[ bericht aangepast op 24 sep 2013 - 16:13 ]

Bowties were never Cooler

[Chips. Astrid had Nieuw-Zeeland willen zeggen. Maar door een andere RPG haalde ik het door de war.]

[ bericht aangepast op 24 sep 2013 - 15:49 ]

Reality's overrated.

[Haha, kan. Nu is ze in elk geval gewaarschuwd]

Bowties were never Cooler

Reality's overrated.

[Had niet gehoeven, maar nu pas ik hem ook wel aan]

Bowties were never Cooler

Neeej, fuuuucckkk, hele reactie bijna klaar, helemaal weg ):

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lauren Cara Michels

Ik glimlachte zwakjes toen Max niet doorvroeg. Ik was blij dat hij dat deed. Hoewel ik soms graag met iemand over mijn moeders dood wilde praten, wilde ik geen medelijden. Ik had niet het idee dat ik met iemand erover kon praten. In de vakantie probeerde ik altijd vrolijk te doen. Niemand zag mij het hele jaar door en een beste vriendin had ik niet echt. Ivy kwam aardig in de buurt, maar na zes weken vertrok zij weer. Heel goed contact hadden we dan niet. Ieder had zijn eigen levens. Bovendien leefde Ivy aan de andere kant van de wereld. Ik had geen beste vriendin. In de wildernis leefde haast niemand, behalve de boswachter en een paar boerengezinnen, maar die boerderijen lagen zo'n drie kilometer verder op. Net zoals het dichtstbijzijnde dorpje. Het klonk armmoedig en als je erover nadacht was dat het ook. Maar toch stelde het bos me gerust. Mijn vader had het naar zijn zin. Hij had afleiding en een nieuwe start gemaakt, ik deed het wel een beetje voor hem. Hij was degene met wie ik wilde praten over mama, maar hij was te druk om daar echt een geschikt moment voor te vinden. Zijn verdriet verborg hij in het werk. Na het werk hadden we niet veel tijd om echt te praten, aangezien mijn vader zich zorgen maakte in Jona, die s'nachts nachtmerries had. En hoewel het misschien niet zo was, voelde ik me vaak alleen. Jona ging voor, hij was jonger en leek beschadigder dan mij. Ik wilde er voor hem zijn en voor mijn vader, maar het was moeilijk. In de familie was ik degene die mijn moeders rol had overgenomen. De was, koken, schoonmaken. Ik deed het allemaal. Gelukkig had de schoonmaakster de taak van het schoonmaken gekregen, maar alsnog. Ik voelde me soms de nieuwe moeder in het gezin. Degene die mijn vader erop wees dat hij tijd moest nemen om te ontbijten, degene die Jona vroeg hoe het met hem ging en degene die de familie zo blij mogelijk wilde zien. En hoewel ik niet vergeten was, was ik wel moe en kropte de gevoelens zich op. Mijn vader wilde ik er liever niet mee lastig vallen, al verlangde ik wel een beetje naar zijn troostende woorden en naar armen waar ik uit kon huilen. Alleen was dit de slechte tijd. Het was zomer, te druk voor familiegedoe. En ook al dacht ik zo, mijn vader zou gelijk vrij nemen als hij me zou zien huilen. Alleen wist hij het niet. Hij wist niet hoe ik eraan onderdoor ging, dat was mijn geheim.
De boze stem van Ivy deed me opschrikken. Ze keek boos in het rond. Ik glimlachte zwakjes.
'Rustig,' mompelde ik en liep naar haar toe. Ik trok haar in een knuffel en wiegde haar lachend heen en weer. Daarbij begroef ik mijn zorgen en verdriet. 'Er is geen Australische invasie. Niet zover ik weet. Wat is er gebeurd?' Ik kijk Ivy met een schuinhoofd aan en daarna naar Max. 'Kom, ondertussen lopen we naar jou plek toe.' sprak ik en trok Ivy mee, terwijl ik nog een paar spullen van Max overnam. Zwijgend liep ik tussen de twee in en keek voor me uit. 'Je staat op hetzelfde veld als Ivy en Levi,' sprak ik tegen Max en keek Ivy aan. Misschien dat ik weer een nachtje bij Ivy zou komen logeren. Het terrein waar zij allemaal sliepen leek me erg gezellig.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Waar zijn Niall en Zayn? ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne