[RPG] The White Panel || Speeltopic - Speeltopics

Doel van de jongens en meisjes
ontsnap voor je geclaimd kunt worden door de sekteleden anders wordt je vermoord of behoor je vanaf dat moment bij de sekte.

meisjes :

-Cherévah ''Cher'' Jay Quinn | Faisean | New
-Aria Elizabeth Doddler | Gimlas | In
-Eleanor Chaleste Palmer | Anthos | In
-Danielle 'Dana' Ruby Maerin | Mouek | In


jongens :

-Faelan Aureus Adelfos | Faelan | In
-Anthony Maverick Adelfos | Ryler | In
-Adrian Zachary Mars | Walkure | New
-Riley Reese Killian | Newton | New
-Achilles Sebastian O'Shea | Faelan | In

Bewakers :

-Rowan Finch | Hatsumomo
-Athos Charles Malkony | Faelan
-Matthew Adam Murrey | Delancy
-Joaquin Pierce Ronan | Newton

Het begin

Wat zijn de RPG regels?

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 17:04 ]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Anthony Maverick Adelfos
“Blijven jullie daar staan, of wat?” vroeg Aria uitdagend. Mijn blik verstrakte en bleef gericht op beide bewakers. Een zucht ontsnapte uit Rowan’s mond vooraleer ze het mes opraapte en het bekeek. Mijn blik gleed ook naar het voorwerp in haar hand en ik zag hoe Joaquin’s bloed er nog aankleefde. “Jullie zijn wel de meest domme wapenbezitters die ik gezien heb tot nu toe, hoor.” hoorde ik Finch grommen. “Jullie weten wat dit je oplevert en hoelang jullie nu van elkaar gescheiden gaan worden.” Met opeengeklemde kaken, niet te laten zien dat ze erin slaagden om me op te fokken, keek ik Joaquin aan. Ik zag hoe hij bijna overkookte van woede en frustratie waardoor er een kleine zwakke glimlach op mijn gezicht verscheen. Opeens zonder dat ik of Faelan iets konden doen, zag ik hoe Finch opeens Aria’s arm vast nam en vervolgens het mes tegen haar keel hield. “Of we laten dit op een ongelukje lijken.” Ik keek haar niet aan maar wist meteen dat er nu die arrogante grijns rond haar gezicht speelde. Ze keek ons beide waarschuwend aan alsof ze wilde zeggen dat we maar gewoon braafjes tegen de muur moesten gaan staan. Maar blijkbaar kende ze de gebroers Adelfos dan nog niet zo goed. Ik hoorde Faelan nog wat dingen zeggen om waarschijnlijk tijd te rekken waardoor heel even mijn aandacht verzwakte en Pierce niet zag aankomen lopen. Ik voelde hoe hij me hardhandig tegen de muur duwde waardoor mijn hoofd hard tegen de muur sloeg. Een grimas verscheen op mijn gezicht. Een bonkende pijn verspreidde zich door mijn achterhoofd waardoor ik de pijn in mijn zij volledig vergat. Alles gebeurde zo snel en voor ik het goed en wel wist, voelde ik een vloeistof zachtjes druppen in mijn nek. Tuurlijk dat ook nog. Met nog steeds de grimas op mijn gezicht zag ik hoe Pierce zijn aandacht eventjes verslapte om te kijken naar Faelan. Ik wrikte me los, gaf hem een rechtse vuistslag om me daarna volledig op hem te gooien. Ik wist niet wat er rondom me gebeurde. Het enige dat nu even belangrijk leek en in mijn gezichtsveld kwam, was het gezicht van Pierce terwijl ik bovenop hem hing.

---

Rise and rise again until lambs become lions

[Leam wents Anthos.]

---

Reality's overrated.

Rowan Finch

Joaquin grijpt Anthony plots vast en duwt hem hardhandig tegen de muur, ik hoor een redelijk harde bonk als zijn hoofd de muur raakt. Faelan balt gelijk zijn vuisten. "Ik weet dat je haar niet mag vermoorden Finch," zegt hij rustig, maar ik blijf hem dreigend aankijken. Als ik moet, dan doe ik het namelijk wel. "Stom, misschien. Maar vooruitdenkend, zeker. Wat had ik gedaan als jullie daar stonden met een geweer van kaliber? Of met zwaarden, zoals Malkony? Ik ben niet dom hoor," Ik grom zachtjes als hij dichter naar Joaquin gaat. Maar het is niet Faelan die actie onderneemt, maar zijn broer Anthony die zich los weet te wrikken uit de greep van Joaquin.
Hij krijgt een vuist in zijn gezicht, gaat neer waarop Anthony op hem springt. Ik richt me meer dan kwaad op zijn broertje Faelan en druk het mes steviger in de tere huid van het meisje. Hierdoor snijd hij in haar huid en loopt er een straaltje bloed naar beneden. "Ik was niet van plan om het te doen, maar vergeet niet dat onze levens nu nog boven die van jullie komen en ik Aria's keel door zal snijden als het me zal helpen om Ronan te helpen," klinkt mijn stem bijzonder kalm zijn richting op. "Jullie kunnen maar beter kiezen waar jullie voor gaan, heren."

---

Your make-up is terrible

Aria Elizabeth Doddler.

Alles gaat eigenlijk redelijk snel voor mij, en al snel zijn we in deze positie beland; Faelan en Anthony vechten met Joaquin en ik word vastgehouden door Finch. Ik grom geïrriteerd. "Ik was niet van plan om het te doen, maar vergeet niet dat onze levens nu nog boven die van jullie komen en ik Aria's keel door zal snijden als het me zal helpen om Ronan te helpen," haar stem klinkt kalm. "Jullie kunnen maar beter kiezen waar jullie voor gaan, heren." Waarom is het hen keuze? Een zachte kreun verlaat mijn mond als er in mijn nek word gesneden. Niet dodelijk, maar wel pijnlijk. “Heb ik ook nog wat in te brengen?” Pers ik er met een glimlachje uit, terwijl ik mijn hoofd naar voren gooi en vrijwel meteen weer naar achteren. Met een pijnlijke kraak botsen onze hoofden tegen elkaar. Ik grijns. Ik kan nog steeds geen kant op, maar ik laat me niet zo behandelen. “Als je verder wilt vechten moet je het maar zeggen hoor. Mijn arm doet alleen een beetje pijn,” zeg ik zoetjes. Ze heeft mijn arm nog steeds op mijn rug vastgepint. Ik kijk zo ver ik kan naar beneden en zie dat er bloed uit de wond komt. Mijn hemdje kleurt langzaam rood. Geïrriteerd kijk ik op, we staan machteloos.

Joaquin Pierce Ronan

Nog voor ik van Faelan weer terug kan kijken naar Anthony, heeft deze me al een vuist in mijn gezicht gegeven. Doordat ik afgeleid was, reageer ik later dan ik had gewild en dit maakt me alleen nog maar kwader. Voor ik kan reageren heeft hij me tegen de grond gesmeten en is hij bovenop me gesprongen. Woede maakt plaats voor amusement: ik vind het grappig hoe hij denkt dat hij me ernstige schade toe kan brengen. Zoals ik al talloze keren daarvoor heb gedaan bij mijn vorige banen, hou mijn armen zo dat hij me niet serieus kan verwonden en ik laat hem een paar seconden zijn gang gaan om de andere scène te kunnen bekijken. Ik zie dat Rowan een snee heeft gemaakt in de nek van Aria. "Ik was niet van plan om het te doen, maar vergeet niet dat onze levens nu nog boven die van jullie komen en ik Aria's keel door zal snijden als het me zal helpen om Ronan te helpen," zegt ze kalm en ik ben verbaast en misschien een beetje gevleid om te horen dat ze me blijkbaar als een enigszins belangrijke collega ziet. Ik heb op zat plaatsen gewerkt waar dit, mede dankzij mijn huidskleur wel anders is geweest. "Jullie kunnen maar beter kiezen waar jullie voor gaan, heren." Dan begint Aria te praten: “Heb ik ook nog wat in te brengen?” Daarna geeft ze Rowan een kopstoot en ik weet dat mijn tijd om op de grond te liggen over is. “Als je verder wilt vechten moet je het maar zeggen hoor. Mijn arm doet alleen een beetje pijn,” zegt Aria uitdagend, en ik weet dat dit mijn teken is. Met al mijn macht gooi ik Anthony van me af, pak ik hem bij zijn nek en duw hem opnieuw met zijn hoofd tegen de muur, waarna ik zijn armen achter zijn rug houd. Opnieuw gaat mijn blik naar Faelan en als ik Anthony voel tegenstribbelen duw ik zijn lichaam alleen maar hardhandiger tegen de muur.

---

Caution first, always.

- Don't die. ö

(Het zl niet sterven ik probeer vanavond nog als mijn huiswerk af is met zoveel mogelijk persoontjes nog te reageren, ma ik heb een bit of a writersblock dus verwacht niet te veel)

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

(of ik doe mijn faelan nu )

Faelan Aureus Adelfos

"Ondanks je het een ongelukje kan doen lijken, kan ik nog altijd een verklaring af leggen, daarbovenop ken ik jullie regels ook wel. En als je mij na mijn verklaring doodt, go ahead, een schande voor jullie sekte is weer toegebracht," zeg ik, mezelf in de hand houdend. Ik loop traag door en adem die in. NU moet het gebeuren. "fratello di volo, aiutarla, cercando di sfuggire! (vlucht broer, help haar, probeer te ontsnappen!)" schreeuw ik in het Italiaans, onze tweede taal, naar Anthony en spurt tegelijk naar Ronan, die ik op zijn geblesseerde been trap. Ik ren verder naar Rowan, waar ik een goeie linkse tegen haar kaak geef en loop de deur door, de gang in. Ik loop verder en bots tegen een andere jongen aan. "Vlucht," zeg ik tegen het koppel, Achilles en Eleanor denk ik en sprint verder, de rode zone in, langs de ziekenzaal en wordt tegen de vlakte gesmakt. "Zo, zo, wie we hier hebben," hoor ik en voel een loop tegen mijn hoofd gedrukt.

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Anthony Maverick Adelfos || Blauwe en dan groene zone
Het enige dat nu belangrijk leek was het gevecht tussen mij en Joaquin. Hij hield zijn armen op zo’n manier waardoor ik hem niet al te serieus kon verwonden. Enkele woorden rolden dan ook grommend over mijn lippen terwijl ik toch erin sloeg om hem een rake slag in zijn gezicht te geven. Rowan’s zinnen zorgde er voor dat ik abrupt mezelf tot een halt riep en met zwevende vuisten verward maar geïrriteerd Finch aankeek. “Heb ik ook nog wat in te brengen?” Aria’s gezicht kwam in mijn gezichtsveld en ik zag hoe ze haar een kopstoot langs achteren gaf. Mijn ogen gleden naar haar hals waar er een straaltje bloed naar beneden stroomde. Net op het moment dat ik in een tweestrijd zat met wat ik wilde doen en eigenhandig af Joaquin wilde stappen, voelde ik opeens hoe de bewaker met al zijn macht me af hem gooide. Volledig geschokt en niet verwachtend door zijn acties voelde ik enkele fracties later hoe hij me hardhandig met mijn hoofd tegen de muur duwde terwijl hij mijn armen achter mijn rug hield. “Godverdomme.” mompelde ik waarna ik probeerde los te komen maar zijn grip enkel nog maar strakker werd. Mijn brein draaide om volle toeren, op zoek naar elke mogelijke manier die ik kende om uit deze grip te geraken terwijl Faelan’s stem door de kamer galmde. Hij begon over verklaringen, regels en een schande voor de sekte, maar echt tijd had ik niet om te luisteren. Ik begon met mijn schouders te kronkelen zodat Joaquin nu mijn linkerkaak tegen de muur duwde en ik het hele tafereel weer kon volgen. Faelan liep traag door, ademde diep in om vervolgens te beginnen schreeuwen. “Fratello di volo, aiutarla, cercando di sfuggire!” Ik knikte als bevestiging en zag toen alles in een versnelling plaatsvinden. Rowan die een linkse slag tegen haar kaak kreeg, Ronan die op zijn geblesseerde been werd getrapt waardoor ik de kans zag om uit zijn greep te vluchten en naar Aria sprintte. Ik greep haar hand, duwde met mijn andere hand het mes weg waarna ik haar meetrok richting de deur en het op lopen zette terwijl ik haar snel meetrok. Zonder een woord te zeggen, trok ik haar dan ook mee naar de groene zone, de hele tijd achterom kijkend maar geen enkele bewaker kwam in het zicht. Tot nu toe waren we veilig, tot ze het hele gebouw hadden doorzocht natuurlijk, want dan was er geen twijfel aan dat ze ons zouden vinden. Ik opende een deur naar een klaslokaal, deed de deur snel dicht om vervolgens rond te kijken en uitgeput in en uit ademde. “Shit. Shit. Shit.” mompelde ik zachtjes zodat enkel Aria het kon horen om vervolgens haar hand los te laten en deze te verplaatsen naar mijn haren om er verward door te wrijven.

[Ik ben echt vreselijk in alles kort en beknopt schrijven. Sorry voor de mensen die zich eraan storen :')]

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 18:53 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

Anthos schreef:

Eleanor Chaleste Palmer

Achilles schud zijn hoofd zachtjes, met zijn blik op zijn tenen gericht. Met lichtjes samengeknepen ogen kijk ik naar hem. Nou is hij jonger als ik, maar hij is wel heel extreem verlegen.
"Goed, niet goed, geen idee," stottert hij. "Best ok."
Ik knik, al zal het hier nooit geweldig gaan, heb ik de mening. "Oké," zeg ik zachtjes.
"M-met jou?" Klinkt het bibberig.
Lichtjes haal ik mijn schouders op. "Ik heb mijn dag niet," zeg ik eerlijk. "Maar ik denk niet dat ik híer ooit echt mijn dag wel ga hebben. Dus, prima." Ik grijns. "Ik ben al een week niet gepakt door de bewakers. Een record." Ik kijk wat om me heen. Scan de boel nog eens. Niet dat er een verschil is van de laatste keer dat ik dat deed. Het is een soort routine geworden. Eigenlijk denk ik nog niet eens zoveel terug aan 'vroeger'. De tijd dat ik nog bij mijn ouders leefde. Ja, op het begin wel regelmatig. Maar nu slechts af en toe. De ruzies mis ik absoluut niet, maar wel een beetje het veilige gevoel dat thuis je geeft. Of hoort te geven.

Achilles Sebastian O'Shea

Ze zegt dat ze haar dag niet heeft, maar dat ze die hier nooit echt zal hebben. Ik kon niet meer doen dan haar gelijk geven. "Ja inderdaad, ik wou dat ik niet zo nieuwsgierig was dan had ik hier nu niet gezeten," zeg ik blozend tegen haar. Ik heb nog nooit iemand verteld hoe ik hier ben verzeild ben geraakt, al hebben de Adelfos-broertjes daar wel al eens achter gevraagd. Ze grijnst: "Ik ben al een week niet gepakt door de bewakers. Een record," zegt ze, lichtelijk trots. Ik ben nog nooit gepakt, denk ik bij mezelf, eigenlijk lichtelijk beschaamd. Faelan heeft al zo vaak geprobeerd... BANG! plots loopt er iemand tegen me op. Alsof je van de duivel spreekt. "Vlucht," zegt Faelan en zet zijn tocht naar weet ik veel waar verder. "Uhm... Dat was, raar? En waarom vluchten?" vraag ik plots iets minder verlegen en licht mijn aandacht leggend bij de reden van zijn vlucht. Waarom loopt hij, en verteld hij ons te vluchten?

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Aria Elizabeth Doddler.

Mijn hoofd bonkt en mijn zicht word wazig; het gevolg van een kopstoot geven. Plotseling schreeuwt Faelan, waarschijnlijk in het Italiaans, want ik kan het niet verstaan, daarbij is Italiaans hun tweede taal. Faelan trapt op Joaquin's been en geeft een stoot tegen de kaak Finch. Anthony rent naar voren om mij mee te trekken, hij kijkt de hele tijd gefrustreerd achteruit. Ik adem in en uit. Mijn hoofd doet enorm veel pijn. Maar de pijn in mijn hals is daarbij vergeleken niks. Ik heb veel uitgehaald in mijn leven en ik ben vaak genoeg in elkaar getrapt en dat deed pijn, maar dit nog meer. Ik had net nogal wild geprobeerd te ontsnappen maar ik schuurde hard tegen het mes aan, waardoor die nog dieper kwam. Als ik mijn ogen open staan we in een klaslokaal. Ik hoor Anthony wat mompelen. Hij laat mijn hand los en verplaatst deze naar zijn haren om er dan gefrustreerd door heen te gaan. “Waar is Faelan?” breng ik verward uit. Ik zet een stap naar de deur toe en struikel daarbij bijna over mijn eigen voeten. “Godverdomme,” vloek ik. Om daarna wankelend naar het bureau te lopen. Ik de la van het bureau liggen allemaal papieren. Als ik verder wroet zie ik ook nog een pakje zakdoekjes. Ik scheur ze eruit en houd ze tegen mijn hals aan maar binnen een paar seconden zijn ze doordrenkt met bloed. Ook mijn handen kleuren rood. Ik trek mijn hemdje wat omhoog en hou die meer tegen de wond aan, mijn buik is ook rood, en mijn beha vast ook. “We moeten Faelan helpen,” zeg ik dan.

Anthony Maverick Adelfos
Aria deed haar ogen open toen we eindelijk in het klaslokaal stonden. Haar hand liet ik los om vervolgens gefrustreerd door mijn haren te wrijven. Enkele vloekwoorden kwamen dan ook al snel uit mijn mond waarna ik door het klaslokaal begon te ijsberen. “Waar is Faelan?” hoorde ik opeens Aria’s bekende stem. Ik beet op mijn tanden. Niet enkel door de pijn die werd veroorzaakt door mijn zij, achterhoofd en voorhoofd maar ook door het feit dat mijn broer nu ergens uithing en ik had totaal geen idee waar hij kon zijn. Mijn brein draaide dan ook op volle toeren terwijl ik mezelf tot bedaren probeerde te brengen. “Godverdomme.” Vloekte Aria. Ik keek niet op maar in plaats daarvan wreef ik gefrustreerd over mijn gezicht waarna ik tegen één van de vele tafels waaraan we les kregen, omschopte. “Cazzo!” (means shit n het Italiaans.) riep ik uit waarna ik me bruusk omdraaide en keek bedenkelijk toe hoe Aria zakdoekjes tegen haar hals hield, die onmiddellijk doordrenkte met bloed. Haar handen kleurden ook langzaam rood en ik zag hoe ze vervolgens haar hemdje wat omhoog trok en tegen de wond aandrukte. “We moeten Faelan helpen.” Ik knikte maar liep regelrecht naar haar toe, “Doen we ook. Maar eerst moeten we dit verzorgen, voor zover het kan.” Ik wees naar haar hals terwijl mijn andere hand even over mijn nek wreef en bloed op mijn hand kleefde. Ik keek bedenkelijk naar de wond, ik had niet echt ervaring om zulke wonden te behandelen. Ik keek naar beneden, scheurde een stuk stof af van mijn t-shirt aangezien deze toch al kapot was door Faelan om hem vervolgens nat te maken met een flesje water dat ik nog vond in het bureaulaatje. “Dit gaat eventjes pijn doen.” mompelde ik waarna ik haar hemdje naar beneden duwde en langzaam het stukje stof, gedopt in water tegen de wond drukte.

[ bericht aangepast op 20 sep 2013 - 20:13 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

[Anthos wents Bryonylle.]

---

Reality's overrated.

Athos Charles Malkony

Ik schrik op als ik iets op mijn schoot voel vallen. Als is zie wat het is grijp ik mijn pistool en houd het tegen zijn hoofd. "Zijn we verloren gelopen Adelfos? Of moet je iets belangrijks aan mij vertellen? " vraag ik poeslief aan de jongen op mijn schoot. Hij spuwt een fluim speeksel op de betonnen vloer. Ik zie dat zijn handen rood zijn. Bloed, besef ik, maar van wie? Ik dwing hem op te staan en duw hem, aangezicht eerst, tegen de ruwe bakstenen muur. "Waar ben je mee bezig? En geen geintjes," grauw ik naar hem. Hij ademt zwaar in en uit, alsof hij net een marathon heeft gelopen. "Ik doe waar ik goed in ben, vluchten." Hij spuugt de woorden uit in mijn gezicht. Ik zie zijn mond vaag bewegen en de schaafwonde op zijn voorhoofd veroorzaakt door de stenen van de muur. Hij is alleen besef ik dan, moederziel alleen, zijn broer, zijn 'meisje', nergens te bespeuren. Hij was onderweg naar iets, maar was vergeten waar wij zaten, en recht in de val gelopen. Wat het ook mocht zijn dat hij zocht, ze komen terug voor hem, zeker weten.

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

- Gimlas went Scamander. + ik schrijf vanmiddag een stukje. -