[RPG] The White Panel || Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 17:04 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Joaquin Pierce Ronan

Ik rol mijn ogen in ergernis als Faelan, zoals gewoonlijk, meteen met een brutale bek naar voren komt. "Niets bijzonders. Ik redde Aria net van de dood, Anthony is zo erg," antwoordt hij met een arrogante smoel. Ik erger me kapot aan zijn houding en ik zie aan Rowan dat zij dit ook heeft. "Mogen we wat privacy alsjeblieft? Want volgens mij is er geen enkele regel die zegt dat ik mijn broer niet de les mag lezen. Of wel soms?" Ik zie dat Rowan, misschien onbewust, haar arm aanspant en ik weet wat er gaat komen, dit is al zo vaak gebeurd. Dan komt het broertje naar voren, die Faelan weer naar achter trekt. "Luister maar niet naar hem. We hadden alleen maar wat lol." zegt hij zacht en ik zie dat er een gespannen grijns op zijn gezicht verschijnt. Ik kijk hem wantrouwend aan terwijl Rowan verder praat, en het valt me op dat de jongen er ongemakkelijk uitziet. Hij probeert het te verstoppen, maar het is duidelijk dat er iets aan de hand is. Als het niet zo was, zou hij hier niet staan alsof hij zonet iemand vermoord heeft. Ik bekijk hem van top tot teen en probeer erachter te komen waar het probleem zit. Als Rowan is uitgesproken kijkt ze me met een grijns aan. Ik trek de deur achter ons dicht zodat de drie kinderen me niet horen en dan kijk ik Rowan met een gevaarlijke glimlach aan. "Zag je die kop van Anthony? Ik vertrouw die twee gozers voor geen meter. Ik denk dat het tijd wordt dat we die jong weer eens een speciale behandeling geven."

[Ik neem aan dat ik in mag gaan op dat mes-gebeuren, toch? C:]

Caution first, always.

- Limits went Gimlas [LoTR] *O* -

[Iemand voor Dana?]

"Family don’t end in blood”

Scimmia --> Miuccia
{Vanmiddag als ik terug kom van paardrijden krijg je de rest van Jesy (: }

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Miuccia schreef:
Scimmia --> Miuccia
{Vanmiddag als ik terug kom van paardrijden krijg je de rest van Jesy (: }

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Eleanor Chaleste Palmer

"Hallo... Eleanor?" Zijn antwoord klinkt vragend en zacht. Zachtjes grinnik ik. "Ben ik zo eng?" Oké, ik kan nogal een driftkikker zijn. Maar dan hoeft hij nog niet bang te zijn, toch? Ik val hem heus niet aan. Zeker niet. Waarom zou ik? "De standaard vraag: Hoe gaat het met je?" vraag ik vriendelijk en ik zend hem een beleefd glimlachje toe. Ik strijk mijn kledij glad en haal mijn hand door mijn haar. Tot mijn vinger vast zit in die ene klit. Binnensmonds grom ik. Zodat Achilles het niet kan horen. Met een zachte zucht steek ik mijn haar losjes op. Een paar plukken krullen lichtjes langs mijn hoofd en ik veeg ze achter mijn oren. Vandaag wilt mijn haar gewoon niet. En gezien ik al niet erg vrolijk wakker werd maakt het me nog chagrijniger. Niet dat ik dat aan iemand anders laat merken.

Reality's overrated.

Aria Elizabeth Doddler.

"Ik kan die regel maken als je zo vervelend doet," snauwt de vrouw. Ik heb geen idee hoe ze heet en het boeit me ook echt niet. Zij zijn de reden waarom we hier zitten, of in ieder geval niet uitkomen. "Er is trouwens wel een regel over hoe je je hoort te gedragen tegenover ons, meneer. Je leert hier toch wel manieren gebruiken, hoop ik voor je. Je komt nogal eens in de problemen." Faelan en Anthony met manieren? Dat wil ik nog wel eens meemaken. Ze zegt nog iets over een waarschuwen en draait dan grijnzend om. In de tussentijd heb ik me meer gefocust op de bewaker achter haar. Hij leek iets door te hebben. Zijn blik bleef dan ook de hele tijd gevestigd op Anthony. Hij trekt de deur voor hun dicht zodat wij hen niet meer kunnen horen. Met grote ogen staar ik naar Anthony. “Wat is er aan de hand? Ze hebben wat door.” ratel ik.

Anthony Maverick Adelfos
“Ik kan die regel maken als je zo vervelend doet.” hoorde ik de vrouwelijke bewaker de les spellen, “"Er is trouwens wel een regel over hoe je je hoort te gedragen tegenover ons, meneer. Je leert hier toch wel manieren gebruiken, hoop ik voor je. Je komt nogal eens in de problemen." Ik besloot om wijselijk mijn mond te houden maar gewoon Faelan bij zijn schouder vast te nemen zodat hij niet kon uitvliegen of ook maar één verkeerd woord over zijn lippen zou laten rollen. Ik had geen zin in één van zijn zoveel gevechtjes, waar ik me uiteindelijk mee in zou moeten mengen en dat we daardoor dan samen als een oud koppeltje heel ons leven in de isoleercel mochten doorbrengen. De bewaakster draaide zich om naar de iets oudere bewaker, Joaquin. Ik zag hoe hij de deur achter hen dicht trok en onmiddellijk stierven hun stemmen weg. Ik haalde opgelucht adem om daarna Faelan weer los te laten en mijn blik op Aria te laten vallen, die nog steeds op het bed zit. “Wat is er aan de hand? Ze hebben wat door.” ratelde ze terwijl haar grote ogen naar me staarden. Ik zuchtte 'waarna ik naar beneden keek en zag hoe al wat bloed door het grijze t-shirt tevoorschijn was gekomen. “Hij heeft dit door.” mompelde ik waarna ik het t-shirt een stukje omhoog hief en zag hoe er enkele sneetjes tevoorschijn kwamen in mijn zij. Echt diep waren ze niet – op één uitgezonderd -. Het waren voornamelijk zo’n kleine sneetjes die je makkelijk krijgt als je je bijvoorbeeld aan papier snijdt. “We moeten het verstoppen.” zei ik daarna snel waarna ik het mes uit mijn broeksband haalde. Als we geluk hadden, zouden ze niet binnenkomen.

Rise and rise again until lambs become lions

Matthew Adam Murrey. Bewaker Ziekenzaal.
Langzaam liep ik door de gangen van de rode zone, opzoek naar de dokter. Ik moest lekker opzoek naar een oude halfgestoorde gek, terwijl ik nu ook gewoon kon gaan zitten en niets doen. Uit pure verveling keek ik omhoog naar het knalrode plafon, wat erop duide dat ik nog in de juiste zone was. Aangezien mijn ogen de roodfelle kleur niet goed uit konden staan wendde ik snel mijn blik weer af en liep de hoek om. Ik passeerde het douche gedeelte waar op dit moment zich niemand bevond, iedereen had uiteraard een opdracht gekregen. Ik keek even snel naar binnen, je wist natuurlijk nooit of een oude gek zich daar kon verstoppen. Na de koude zaal eens goed te hebben rondbekeken liep ik de gang weer op en versnelde mijn pas. Gelukkig duurde het niet lang, want de eetzaal was niet ver verwijderd van de douches. Ik snelde de hoek om en keek om mij heen. Een aantal tafels stonden in de niet al te grote zaal en een groot schilderij van Ludovicus Joshephus Alkor sierde de zaal. Niet dat deze heel erg vaak werd gebruikt. Enkel twee keer per dag kon je hier eten krijgen, wat ik geen enkel probleem vond. Aan een kleine tafel in de hoek zat een oude man een beetje ingedoken in zijn stoel, zachtjes op en neer wiebelend door zijn ademhaling. Ik rolde met mijn ogen waarna ik op de man afliep en mijn keel schraapte. Op tafel stond nog een tas gevuld met water, die nog maar voor een kwart gevuld was. Ik maakte de man wakker en begeleide hem weer terug naar de ziekenzaal, waar ik zuchtend naar binnen stapte."Hier is hij dan."

•*• Lululu •*•

[Ik reageer morgen of laat nog even(just for the people who are waiting for me) want ik heb net een druk weekend achter de rug]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Faelan Aureus Adelfos || Blauwe zone

De vrouw zegt dat ze de regel zo kan maken. Ik trek mijn wenkbrauwen op, maar voel dat mijn teerbeminde tweelinghelft achter me komt staan. Ik kan hem niet zien, maar hij legt zijn hand op mijn schouder en ik voel de intensiteit ervan. Zijn aanraking zegt het niet te doen, maar als ze net de deur uit is kan ik het toch niet laten. "Als we ooit aan dezelfde kant komen wordt ik ook bewaker, en ik zal er voor streven om hoger gezag te hebben dan jij," zeg ik het eerste deel roepend, het tweede deel stiller. Ik draai me om. Als ze weg zijn, begint Aria te zeggen dat ze het door hebben. Ik kijk hen nogal raar aan tot Anthony zijn shirt opheft waar al een kleine rode plek op was. "God damnit Maverick wie steekt het ook met de punt naar boven?" zeg ik, niet te luid, in frustratie. Mijn brein zette zich meteen in crisismodus en ik begon als een bezetene verstop plannen te maken in mijn hoofd. Ik grijp het mes bij Anthony vandaan en maak een gat op de plek waar de snee zat. "Stom, stom, stom Aureus. Wat ga je nu doen?" mompel ik tegen mezelf en verduidelijk aan de rest mijn handelingen. We zouden toch morgen voor de tweede keer in de week nieuwe kledij krijgen. "Mav, vanaf nu ben je tegen een bed gevallen, ok?" zeg ik tegen mijn broer en schakel weer over in denkmodus. "Waar zou ik het kunnen stoppen? Ik ga het nu niet meenemen, ik ga hem verbergen maar waar? Denk Aurelius denk," zeg ik tegen mezelf terwijl ik heen en weer ijsbeer door het meisjesvertrek. Ik noemde mezelf altijd Aurelius als ik gefrustreerd was of ik even buiten zinnen was. Uit voorzorg stop ik het in mijn eigen broeksband. Ik laat mav niet nog eens met messen in zijn eigen lichaam steken. Dan krijg ik een helder moment. "Misschien boven op het plafond? Het zijn panelen die je er gewoon kun uittillen en kunt terugleggen. Ik heb er ooit met een stok tegen geduwd," opper ik dan hoopvol.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Leam schreef:
Eleanor Chaleste Palmer

"Hallo... Eleanor?" Zijn antwoord klinkt vragend en zacht. Zachtjes grinnik ik. "Ben ik zo eng?" Oké, ik kan nogal een driftkikker zijn. Maar dan hoeft hij nog niet bang te zijn, toch? Ik val hem heus niet aan. Zeker niet. Waarom zou ik? "De standaard vraag: Hoe gaat het met je?" vraag ik vriendelijk en ik zend hem een beleefd glimlachje toe. Ik strijk mijn kledij glad en haal mijn hand door mijn haar. Tot mijn vinger vast zit in die ene klit. Binnensmonds grom ik. Zodat Achilles het niet kan horen. Met een zachte zucht steek ik mijn haar losjes op. Een paar plukken krullen lichtjes langs mijn hoofd en ik veeg ze achter mijn oren. Vandaag wilt mijn haar gewoon niet. En gezien ik al niet erg vrolijk wakker werd maakt het me nog chagrijniger. Niet dat ik dat aan iemand anders laat merken.

[ bericht aangepast op 2 sep 2013 - 10:06 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Athos Charles Malkony

Ik neem de zaal heel vijandig in me op aangezien ik niet wil dat er iemand vertrekt. Ik speel weer met mijn chinees ringmes. Het metaal voelt koud aan in mijn handen, en het lemmet glinstert gevaarlijk, alsof het zegt raak mij aan en je ligt neer. Ik heb altijd al een band gehad met wapens. Ik bekijk het meisje van net dat op haar bed zit. Ik heb denk ik wel duidelijk gemaakt wie de baas is. Ik haat het als ze me scheldnamen toeslingeren, en aangezien mijn gehoor licht gevoelig is hoor ik ze meestal ook wel. Ik leg het mes even voor mij en denk over het arsenaal dat ook nog op mijn kamer ligt. Ik heb zeker drie zwaarden, lekker ouderwets, maar ook gemakkelijker en defensiever dan een dolk. Ik kijk op als ik voetstappen hoor en neem mijn dolk weer van de grond. "Hier is hij dan," zegt Matthew. "Goed werk Matt. Dokter, wil je de twee ontwaakten al onderzoeken en de rest onder toezicht houden? We brengen die twee weg als ze in orde zijn," zeg ik. De dokter knikt zacht en gaat aan het werk.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Eleanor Chaleste Palmer

Achilles schud zijn hoofd zachtjes, met zijn blik op zijn tenen gericht. Met lichtjes samengeknepen ogen kijk ik naar hem. Nou is hij jonger als ik, maar hij is wel heel extreem verlegen.
"Goed, niet goed, geen idee," stottert hij. "Best ok."
Ik knik, al zal het hier nooit geweldig gaan, heb ik de mening. "Oké," zeg ik zachtjes.
"M-met jou?" Klinkt het bibberig.
Lichtjes haal ik mijn schouders op. "Ik heb mijn dag niet," zeg ik eerlijk. "Maar ik denk niet dat ik híer ooit echt mijn dag wel ga hebben. Dus, prima." Ik grijns. "Ik ben al een week niet gepakt door de bewakers. Een record." Ik kijk wat om me heen. Scan de boel nog eens. Niet dat er een verschil is van de laatste keer dat ik dat deed. Het is een soort routine geworden. Eigenlijk denk ik nog niet eens zoveel terug aan 'vroeger'. De tijd dat ik nog bij mijn ouders leefde. Ja, op het begin wel regelmatig. Maar nu slechts af en toe. De ruzies mis ik absoluut niet, maar wel een beetje het veilige gevoel dat thuis je geeft. Of hoort te geven.

Reality's overrated.

Anthony Maverick Adelfos
“God damnit Maverick. Wie steekt het ook met de punt naar boven?” Mijn blik gleed van Aria naar Faelan’s gefrustreerde gezicht. Mijn mond opende zich terwijl er enkele gefrustreerde zinnen over mijn lippen rolde, ““Hoe had ik het anders moeten steken?” beet ik hem toe, “Als ik het met de punt naar beneden had gestoken dan zat het mes in mijn been.” Ik keek hem uitdagend aan, “Toen ik het mes zo stak had ik ook niet verwacht dat er iemand, ik noem geen namen, op mij ging springen.” Onze blikken bleven op elkaar gericht en even was de spanning zo hoog dat zelfs mensen aan de andere kant van de wereld het zouden voelen. Plots voelde ik hoe hij het mes uit mijn handen nam en opeens een gat in mijn grijze t-shirt maakte. “What the fuck?” mompelde ik waarna ik het t-shirt in mijn handen nam en door het gapende gat keek. “Waarvoor was dat nou weer goed?” Ik liet mijn blik glijden op Aria, die nog steeds op het bed zat vooraleer ik Faelan weer aankeek. “Mav, vanaf nu ben je tegen een bed gevallen, ok?” Ik lachte hardop met zijn plan. “Het beste plan ooit, Sherlock. Gaan ze echt geloven.” Ik keek hem sceptisch na waarna ik in de kamer begon te ijsberen. “Nee, ik heb een beter idee. Aria en ik faken een ruzie die resulteert in een vechtpartij.” zei ik toen ik abrupt stil stond en hen beide met een glimlach aankeek. “Aria heeft nagels die lijken op messen.” Ik keek veelbelovend naar haar nagels. “Dus Aria en ik geraken in een vechtpartij. Zij scheurt mijn t-shirt kapot en vervolgens zet ze haar nagels in mijn zij. Daardoor heb ik deze.” Ik wees naar de schrammetjes en kleine sneetjes die door het gapende gat tevoorschijn kwamen. ”We moeten er enkel voor zorgen dat Aria niet in de isoleercel vliegt. “ Ik keek beide even bedenkelijk aan waarna er een triomfantelijk lachje op mijn gezicht tevoorschijn kwam. “We zeggen dan dat ik het gevecht heb uitgelokt. Aria verdedigde zich. En nee, ik wil geen gemaar van jou kant, Lan.” Ik keek hem waarschuwend aan. “Dat is wat we gaan doen.” zei ik koppig en overtuigend. Niemand kon me nu nog op andere gedachte brengen, zelfs Faelan niet. Ik wilde ze beide beschermen. Ik hoorde vervolgens Faelan wat nog tegen zichzelf mompelen, “Misschien boven op het plafond?” Ik keek hem met grote ogen na waarna ik snel hevig knikte. “Tuurlijk!” riep ik uit, niet al te hard en liep vervolgens naar hem. “Komaan. Ik geef je een zetje.”

[ bericht aangepast op 2 sep 2013 - 22:44 ]

Rise and rise again until lambs become lions