[RPG] The White Panel || Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 17:04 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

[Mijn topics en hoe beginnen we?]

Your make-up is terrible

Hatsumomo schreef:
[Mijn topics en hoe beginnen we?]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Faelan Aureus Adelfos | Blauwe Zone

“Dude, ik ga hier echt geen vijf uur zitten, het is hier al saai genoeg. Desalniettemin zijn we toch opgesloten in de blauwe zone,” zeg ik tegen mijn broer Anthony. Ik grijns gefrustreerd. Grijnzen doe ik door mijn woordkeuze en ik ben gefrustreerd omdat we opgesloten zitten. En opgesloten zitten in de blauwe zone en geschrapte namiddaglessen kan maar één ding betekenen: nieuwe leden. Wat voor mij wil zeggen: meer verantwoordelijkheid. Mijn broer en ik zitten hier nu al een tijdje, en ik wil altijd de rol van beschermer op mij nemen, terwijl ik mijn broer meer de stille ninjavechter noem.
“Misschien kunnen we Aria meenemen?” opper ik vervolgens, ze is een goede vriendin van me sinds ze bij de sekte zit. Ik denk na over mijn laatste straf, waarbij ik twee dagen zonder eten in een donkere cel had gezeten. Met enkel een bus water als gezelschap. Ik heb tot mijn eigen verbazing meer geslapen dan geleden. Alleen had ik wel een stramme nek na dat uitje en een berisping van Anthony, maar die krijg ik doorgaans elke keer als ik bij de bewaker geweest ben. De littekens zijn daar het bewijs van, en er komen er nog elke dag bij.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

[Mijn Topics]

"Family don’t end in blood”

[Mijn topics]

Caution first, always.

- MT.

Anthony Maverick Adelfos || Blauwe zone
Starend naar het plafond lag ik al een tijdje op mijn bed die zich naast die van Faelan bevond. Sinds de eerste dag toen we hier aankwamen hadden we deze beide bedden geclaimed. We hadden deze dan ook zorgvuldig naast elkaar geschoven met een klein beetje ruimte er tussen. Dit was handig aangezien we soms dingen bespraken die de anderen niet moesten weten, ook al vertrouwde Faelan hen. Ik was niet echt de beste persoon die een ander vertrouwde. Oké, vroeger misschien wel maar nu in deze situatie niet echt. De bedden van de andere jongens lagen ietsje verder van ons en overal zat er afstand tussen. “Dude, ik ga hier echt geen vijf uur zitten, het is hier al saai genoeg. Desalniettemin zijn we toch opgeloten in de blauwe zone.” Ik hoorde Faelan’s bekende stem in mijn oren klinken waardoor ik mijn blik richtte op hem. Mijn armen bleven zorgvuldig achter mijn achterhoofd liggen waarna ik in Faelan’s grijnzende gezicht keek. Hij was gefrustreerd. Wat best wel logisch was, ikzelf hield er ook niet van om stil te zitten of om te weten dat er gevaar op je afkomt maar je er niets aan kan doen. Ik knikte, “Doe gewoon rustig, oké? Maak geen herrie als het niet nodig is.” zei ik verstandig. Ik keek weer even naar het plafond vooraleer ik op ging zitten. Faelan was van ons getweeën de agressieveling die het makkelijk uitte. Hij had een kort lontje terwijl ik juist diegene was die zich een beetje meer kon inhouden. Oké, een kort lontje had ik misschien ook wel maar door één of andere manier kon ik het beter beheersen. Bovendien kon ik makkelijk de meeste mensen rond mijn vinger winden. Ik zuchtte hardop waarna ik een hand door mijn haren haalde, “Wat wil je dan doen, herrieschopper?” vroeg ik grijnzend waarna ik het antwoord kreeg dat ze Aria konden meenemen. Oh. Aria. Ja, volgens mij had Faelan misschien een klein beetje een zwak voor haar. Maar dat was ik echt niet van plan om te zeggen én bovendien wist ik het niet eens zeker.Als ik dat zou zeggen hardop, dan zou ik waarschijnlijk in een gevecht met hem geraken en mochten we samen in de isoleercel de tijd doorbrengen. Ik knikte, “Oké, laten we Aria gaan halen dan.” zei ik schouderophalend waarna ik van mijn bed sprong, mijn zwarte broek nog eens optrok om vervolgens mijn grijze t-shirt te fatsoeneren. Beide kleding omsloten mijn lichaam, niet te strak maar ook niet te los, juist perfect. “Komaan, broertje.” grijnsde ik toen ik voor hem stond ende hele tijd tegen zijn schouders tikte zodat het leek dat hij de pingpongbal was tussen mijn twee handen. Voor hij nog maar iets kon doen, liep ik al weg.

[En toen was hij een beetje lang geworden. I'm sorry :c]

[ bericht aangepast op 27 aug 2013 - 10:02 ]

Rise and rise again until lambs become lions

Mouek schreef:
[Mijn Topics]

And in that moment, we were infinite.

[Mijn Topics]

•*• Lululu •*•

Faelan Aureus Adelfos || blauwe zone

"Ik ben geen herrieschopper," grom ik tegenstrijdig, geen reactie vewachtend. Als hij toestemt Aria te gaan halen licht ik een beetje op. “Komaan, broertje," zegt hij. Ik haat het als hij me broertje noemt, we zijn even oud tenslotte. Hij begint op mijn schouders te tikken en loopt dan weg. Ik krijg hem nog wel.
"Anthony Maverick Adelfos, kom terug!" roep ik een loop naar hem toe. Subtiele aanvallen niet aan mij besteed. Ik spring op zijn rug om hem te doen schrikken, en laat me er dan terug af glijden. "Kom op, waarom is dat vertrek twee gangen verder?" klaag ik tegen hem. Ik kijk niet naar hem, maar ik bedenk me hoe hij met zijn ogen rolt. Als we aankomen aan de meisjesvertrekken, storm ik gewoon naar binnen, geen acht nemend op de deur en de mogelijk tot dames die zich aan het omkleden zijn. "Aria?" roep ik vragebd door de ruimte en wacht op antwoord.

[ bericht aangepast op 27 aug 2013 - 13:29 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Riley Reese Killian || Ziekenzaal

Ik probeer met moeite mijn ogen te openen en ik raak in paniek als dat niet lukt en de herinneringen weer terugkomen. De kou van de straat, sterke handen die mee beetgrijpen, de duisternis. Wanhopig probeer ik wakker te blijven en me te bewegen, maar het voelt alsof ik verlamd ben van angst. Waar ben ik? Wie heeft me meegenomen? Ik durf geen geluid te maken, helemaal niet nu ik nog niets kan zien. Ik blijf een tijdje zo liggen en ik probeer te kalmeren en mijn ademhaling weer te reguleren. Na een paar minuten ebt een gedeelte van de angst weg en ik kan langzaam mijn ogen een klein beetje openen. Meteen doe ik ze vrijwillig zelf weer dicht. De witte muren van de kamer waar ik in lig lijken licht te geven door de zonnestralen die door de ramen komen. De helderheid doet pijn en zelfs als ik mijn ogen alweer heb gesloten voel ik het nog prikken. Ik leg mijn rechterhand over mijn ogen en ben opgelucht als ik me realiseer dat ik kan bewegen. Langzaamaan laat ik mijn ogen wennen aan het licht en tegelijkertijd gaan er nog tientallen vragen door mijn hoofd. Waarom ben ik hier? Gaan ze me pijn doen? Kan ik weg als ik dat wil? De kamer waar ik in lig lijkt op een ziekenzaal, maar mijn gevoel zegt me dat dit geen ziekenhuis is. Ik kom een klein beetje overeind en leun op mijn ellebogen. Dan zie ik nog twee andere personen in de zaal liggen. Ze lijken qua leeftijd niet veel te verschillen van mij. Misschien is het toch wel een ziekenhuis?

[ bericht aangepast op 27 aug 2013 - 16:34 ]

Caution first, always.

Athos Charles 'Charlie' Malkony

Ik sta wat te denken langs de deur van de ziekenzaal, mijn ogen gericht op het rode plafond. Mijn gedachten dwalen af naar de vier nieuwe kinderen. Mijn gedachten dwalen af naar de kidnapping. Ik krijg vaak niets te doen, omdat ik achter het stuur van het busje zit. Ik was meestal de chauffeur, alleen ben ik niet zo dol op het busje. Ik kom weer uit mijn gedachten en kijk naar Matthew die naast me staat. Van de mannelijke bewakers is hij de jongste en ik de middelste. Ik kan best met hem opschieten. "Zou het nog lang duren?" vraag ik dan ietwat ongeduldig. We stonden er al een uur, misschien wel twee, geen flauw benul. Ik verplaats mijn gewicht van het ene been naar het andere en haal een dolk uit mijn broeksband en begin er mee te spelen uit pure verveling. Soms was deze job best opwindend, maar op een dag als vandaag valt er niets te beleven. Het zou best grappig zijn, mocht er één van de nieuwe leden plots gillend uit die zaal lopen. Blijven hopen Athos, blijven hopen.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Aria Elizabeth Doddler || Blauwe zone.

"Aria?" roept iemand. Faelan. Ik grijns en trek snel een kort, zwart broekje aan. Erboven draag ik een witte top. Ik glimlach naar mezelf in de spiegel en ren dan lachend op Faelan af. “Hey,” zeg ik, waarna ik hem een knuffel geef. Hij is de enige die ik echt mag hier, zijn broer valt ook nog mee, Anthony. Ik geef hem een ietwat snellere knuffel en kijk ze dan vragend aan. “Ohja, de nieuwelingen komen vandaag,” mompel ik dan. Ik maak mijn bed snel op en gooi een paar dingen eronder. Een paar dagen geleden heb ik bij het eten een mes meegesmokkeld die nu in de hoes van mijn kussen verstopt zit, voor een eventueel ontsnappingsplan. Ik moet het nog vertellen aan Faelan maar ik heb de kans nog niet gekregen. “Dus wat willen jullie doen?” vraag ik als ik mijn bed heb opgemaakt. Ik zit hier al best lang, ongeveer een jaar. Ik was weggelopen aangezien mijn vader woede-aanvallen heeft.

[ bericht aangepast op 27 aug 2013 - 16:31 ]

Matthew Adam Murrey|| Bewaker Ziekenzaal.

Hoe lang zouden we hier nu al staan? Een uur? Twee misschien? Ik had echt geen enkel benut van tijd meer en langzamerhand begon er kramp op te kruipen in mijn linkerbeen. Ik voelde dat mijn benen vermoeid waren en het liefst wilde ik in een grote, zachte zetel gaan zitten, waar je lichaam even tot rust kon komen. Maar aangezien het nog wel een tijdje kon gaan duren tot de nieuwelingen wakker gingen worden, begon ik maar een beetje met mijn benen te bewegen, verplaaste mijn gewicht een aantal keer naar mijn andere been om zo mijn andere been even te laten rusten. Vermoeid keek ik om mij heen en zag de vier nieuwe, nog slapende kinderen in bedden liggen. Hoe lang lagen zij hier nu al? Het leek naar mijn gevoel al dagen geleden dat we ze hadden gekidnapt, terwijl het eigenlijk maar een paar uur was. Ik begon maar een beetje met mijn vingers te spelen en rekte mij nog eens uit. "Zou het nog lang duren?" hoorde ik uit zijn mond komen. Ik keek opzij waar ook Athos zijn gewicht van het ene been naar het andere zag verplaatsen. Het was duidelijk dat ik niet de enige was die vermoeid was en hoopte hier snel weg te mogen."Ik hoop echt van niet," antwoorde ik zuchtend. Athos haalde een dolk uit zijn broeksband waarna hij er een beetje verveeld begon te spelen. Na eventjes gekeken te hebben wendde ik mijn blik van hem af en richte ik mij weer op de slapende kinderen. Plotseling zag ik een blonde jongen leunend op zijn ellebogen een beetje overeind komen en verbaasd om zich heen kijken. Ik floot zachtjes en ging iets rechter staan terwijl ik een hand door mijn pasgeknipte zwarte haren haalde."Volgens mij is er eentje wakker," zei ik tegen Athos terwijl ik opwindend floot. Ik keek nogmaals naar het bed met de blonde jongen waarna ik een stap in die richting zette.

•*• Lululu •*•

Cherévah ''Cher'' Jay Quinn ll Ziekenzaal

Voorzichtig opende ik mijn ogen. Ze waren nog niet helemaal open of ik stond al recht. ''Wat doe ik hier'' gil ik. Ik werd snel hysterich en boos als ik op een onbekende plek was. Ik liet mijn handen even glijden langs de witte muur en draaide me om. Er was nog een jongen wakker. Hij had blonde haren met krulletjes. ''Wat doen we hier'' mompel ik voordat hij iets terug kon zeggen stond er een man voor zijn neus. Ik schatte hem ouder dan 20. Nors liep ik naar de man toe. ''Wat doe ik hier'' ik ging met mijn handen in mijn zei staan waardoor ik mijn blote buik aan raakte. Ik was misschien iets te zat geweest gister en zo zeker wist ik niet dat het gister was. Misschien was het wel een week geleden gebeurd en was ik al 1 week in slaap? Misschien hadden ze iets in mijn drankje gedaan? Ik liet mijn blik even glijden naar de deur waar de man net door heen was gegaan en liep of beter gezegd rende naar de deur. Het enige wat ik nog moest doen was de deur achter me dicht maken.

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,