[RPG] The White Panel || Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 17:04 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

[Ik wilde het er nog bijzetten, maar ik was het vergeten. Joaquin wordt uitgesproken als 'Hwa-keen'.]

Joaquin Pierce Ronan

Rowan knikt bedachtzaam als antwoord op mijn vorige opmerking. "Ja, de meesten doen er inderdaad niet al te lang over, normaal gesproken dan," antwoordt ze. Hoe meer we het erover hebben, hoe meer ik ervan baal. Mijn hele lichaam lijkt te jeuken onder mijn huid en ik voel me gefrustreerd door het lange wachten. "En ik moet nodig naar de plee zeg." Door deze opmerking komt er een abrupte lach mijn mond uit. Ik zie Rowan verlangend naar de wc's kijken. "Van mij mag je gaan, ik wacht wel," zeg ik, grijnzend, "Het zou alleen zo kunnen zijn dat ze straks terug komen." Ineens is mijn grijns verdwenen en ik vrees voor wat we binnen gehaald hebben. Niet dat ik bang ben voor eventuele macho's, maar ik ben meer als de dood dat het hyperactieve rotkinderen zijn. "Ik hoop dat ze rustiger zijn dan deze. Ik kan niet wachten tot ze 19 zijn zeg, zulke druktemakers heb ik in geen tijden gezien," ik lach opnieuw. "Je haalt me de woorden uit de mond." Ik rek me zo onopvallend mogelijk uit, zodat alleen mijn rug wat naar achter buigt. Ik hoor en voel enige ruggenwervels kraken en ik probeer me te herinneren sinds wanneer ik me als een oude man voel. Pijn in mijn kop, stijf, moe. Toch heb ik liever de, af en toe, zware lichamelijke inspanning dan dit eindeloze gewacht. Ik hoop dat ik de volgende keer weer de ziekenzaal krijg...

Caution first, always.

Faelan Aureus Adelfos || Blauwe Zone

Ik knijp mijn ogen tot spleetjes als hij zegt dat ik hem koning moet noemen. " Wel, dan noem jij mij Poseidon, en ben ik de watergod en ben jij mijn persoonlijke koningsslaafje," zeg ik, mijn antwoord direct klaar. Ik wil Zeus niet zijn, die lijkt me knorrig. Dan wenkt Aria me dichterbij en laat me het mes zien. Ze zei dat ze het gestolen had en dat het zou kunnen helpen ontsnappen. Ik frons en denk aan Anthony. "Anthony, kom eens hier," zeg ik dan ernstig en wenk mijn blonde broeder. "Een mes," zegt hij. Hij licht op, maar blijft voorzichtig. Hij raadt Aria aan het goed te verstoppen. En je kan het eigenlijk amper verbergen, zelfs op de 'intiemste' plekjes fouilleren ze. ik ril bij de gedachte alleen al. "Ik gok dat ze over een paar dagen inspectie zullen doen, met de nieuwe leden, zoals altijd," zeg ik. Ik weet hoe moeilijk het is om hier iets verborgen te houden. Praktisch alles wordt gecontroleerd. Recht op privacy hebben we niet. "Misschien moeten wij het meenemen?" opper ik. als we het kunnen verstoppen kan het van pas komen, maar als het gevonden werd, dan zat Aria in de rats en dat wilde ik niet.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Aria Elizabeth Doddler || Blauwe Zone.

“Verstop het goed. Ze kammen meestal de hele kamers uit.” Waarschuwde Anthony me. Ik knikte. Ik had hem al die tijd verstopt in mijn kussen, waar bijna niemand keek, maar de bewakers wel. Misschien had ik het daardoor verteld aan hen, zij zijn vindingrijk. "Ik gok dat ze over een paar dagen inspectie zullen doen, met de nieuwe leden, zoals altijd," zei Faelan. Peinzend staarde ik hem aan. “Daarom dus, ik heb geen idee waar ik dat ding moet laten,” Het mes is niet enorm scherp voor het geval je zelfmoord wilt plegen, maar desalniettemin kan je er veel mee doen. "Misschien moeten wij het meenemen?" opperde Faelan. Ik knikte, maar bedacht me dat ze in de problemen konden komen. “Misschien, maar jullie zijn al vaker in de problemen gekomen. Is hier niet ergens een geheim plekje ofzo dat jullie kennen, zodat we zeker weten dat de bewakers het niet vinden?” Ik zuchtte en deed het mes snel onder mijn topje voor het geval als bewakers binnen kwamen. Ik had echt geluk gehad. Bij het eten had ik hem met alle geweld in mijn bh gepropt, toen ze mij wilden fouilleren hadden ze natuurlijk overal gevoeld. Gelukkig was het mes achter de beugels gekomen dus hadden ze bijna niks gevoeld. Misschien had de bewaker me langer aangestaarddan anders maar de daaropvolgende dagen had ik me voorbeeldig gedragen dus daarna hadden ze niks meer opgemerkt. Afwachtend kijk ik de broers aan.

Anthony Maverick Adelfos
“Wel, dan noem jij mij Poseidon, en ben ik de watergod en ben jij mijn persoonlijke koningsslaafje.” Hoorde ik opeens Faelan zeggen.Een grijns sierde rond mijn mond, “Als jij Poseidon bent, dan zal ik Zeus zijn. Je weet wel, je broer die je moest redden toen onze vader, Kronos je opat.” schoot ik terug. Als hij over de Griekse mythologie wilde beginnen, kon ik het ook. Ik stond daarna zuchtend op en met de nodige opmerkingen liep ik naar hem en Aria toe. Ik zag hoe Aria knikte toen ik zei dat ze het zeker goed moest verbergen. Het kussen was namelijk nu ook niet dé perfecte plaats. “Ik gok dat ze over een paar dagen inspectie zullen doen, met de nieuwe leden, zoals altijd.” Ik knikte waarna ik daarna denkend voor me uitstaarde. Ik wilde net aanbieden dat wij het misschien zouden kunnen meenemen toen ik Faelan het hoorde zeggen. Ik keek afwachtend naar Aria terwijl ik mijn wenkbrauwen zachtjes omhoog hief. Het was waarschijnlijk het beste idee. Ik zag hoe Aria uiteindelijk toch knikte maar toch leek ze te twijfelen. “Misschien, maar jullie zijn al vaker in de problemen gekomen. Is hier niet ergens een geheim plekje ofzo dat jullie kennen, zodat we zeker weten de bewakers niet vinden?” Ik voelde hoe binnenin me alles verstrakte maar mijn gezicht kennelijk in de plooi bleef. Ik was goed in een pokerface op te zetten. Ik keek Faelan waarschuwend aan. Hij mocht niets zeggen van ons verstopplekje. Ik had het hem doen laten beloven toen we dingen begonnen te stelen en verstopten. Ik schraapte mijn keel, “Nee, we kennen niet echt een geheim plekje.” zei ik serieus, zodat ze het niet doorhad dat ik loog. “Maar geef het maar gewoon aan ons mee. We zullen er wel een plekje voor vinden.” stelde ik haar gerust toen ik zag dat ze het mes snel onder haar topje schoof. “Geef maar hier.” Ik liep naar haar toe, haalde zorgvuldig het mes vanonder haar topje vandaan zonder dat er iets omhoog schoof of dat iets zichtbaars was. “Sorry.” zei ik nog snel aangezien het waarschijnlijk niet echt gepast was maar ik wilde gewoon het mes al zeker bij mij hebben. Ook al had ik niet zo’n ultieme band met Aria toch wilde ik niet dat ze in de problemen kwam. Ik schoof mijn eigen t-shirt omhoog en stopte het mes met de handvat vanonder tussen mijn broek om daarna mijn t-shirt er weer over te schuiven. Ik keek beide glimlachend aan, waarna ik even naar onderen keek om te checken of je de contouren van het mes niet door mijn t-shirt zag. Gelukkig zag je niets.

Rise and rise again until lambs become lions

Matthew Adam Murrey. Bewaker Ziekenzaal.

"Wat doe ik hier?" gilde een meisjes stem hysterisch. Snel keek ik naast me en zag hoe een ander meisje ook haar ogen had geopend en snel rechtop stond. Ik hoorde haar wat woorden mompelen, maar Athos zou daar wel mee afrekenen. Ik ging precies voor de jongen met de blonde krullen staan zodat het meisje hem niet kon zien maar tevergeefs. Het meisje stampte nors naar me toe en plaatste haar handen in haar zei." Wat doe ik hier?" kwam er uit haar mond. Als we niet in deze situatie hadden gezeten was haar reactie misschien nog grappig geweest waardoor ik een grijns niet kon onderdrukken. Maar voordat ik kon antwoorden liet ze haar blik naar de deur glijden en stormde ze weg naar de deur. Ik verplaatste me geen enkele stap aangezien ik wel dacht dat Athos haar wel had kunnen stoppen. En inderdaad algauw hoorde ik zijn stem en het meisje dat gilde dat hij haar los moest laten. Ik grinnikte zachtjes en draaide me weer om naar de onbekende jongen. Van zijn gezicht viel angst af te lezen, hij is duidelijk in de war. Waarschijnlijk zag hij mij niet aangezien hij aan het randje van zijn bed ging zitten, met zijn rug naar mij toe en hevig begon te schokken. Ik zuchtte diep en gaf een kleine tik tegen zijn hoofd aan, waardoor zijn kleine krullen zachtjes heen en weer wiebelden."Zeg, gaat meneer nog rustig liggen of wil jij ook zo graag een mes tegen je keel?" vroeg ik verveeld. Ik verveelde me kapot en natuurlijk had Athos het leuke geval, zoals gewoonlijk.

•*• Lululu •*•

Riley Reese Killian || Ziekenzaal

Ik zit met mijn gezicht in mijn handen als ik ineens een zucht hoor en een tik tegen mijn hoofd krijg. Mijn lichaam reageert met een schok en ik kijk voorzichtig op. Ik zie dat de eerste bewaker naast me staat en dat doet niets voor mijn zenuwen. Zijn ogen zijn een onrustbarende kleur van groen en ik voel me alleen maar zenuwachtiger worden. "Zeg, gaat meneer nog rustig liggen of wil jij ook zo graag een mes tegen je keel?" Mijn ogen sperren open in angst en verbazing. Wat voor mensen zijn dit als ze iemand met een paniekaanval op de onhandigste manier mogelijk aanpakken. Ik kruip zonder iets te zeggen op een knullige manier weer terug in het onbekende bed en ik duw mijn rug diep in het matras. Mijn ademhaling is nog steeds veel te onregelmatig en onrustig en af en toe hoest ik om de kriebels in mijn keel weg te krijgen. Door mijn paniek werkt dit totaal niet en ik voel de tranen in mijn ogen staan. Ik klem mijn vingers in de lakens en kijk de bewaker angstig aan. "Waar ben ik?" vraag ik en ik weet dat het een nutteloze vraag is, aangezien ze dat andere meisje ook geen antwoorden hebben gegeven. "Waarom komt er een dokter?" Ik adem door mijn neus in en ik voel mijn longen tegenwerken. Met moeite breng ik nog uit, "Wat is er aan de hand?" en dan voel ik me zwak en moe en kan ik niets meer uitbrengen.

Caution first, always.

Faelan Aureus Adelfos || Blauwe zone

"Had je hem liever alleen in stukjes gesneden? Dan had je hier nu ook niet gestaan 'Zeus'," zeg ik honend. En richt mijn aandacht weer op het mes. Anthony neemt stopt het zorgvuldig tussen zijn broeksband. "Deze keer is het jou verantwoordelijkheid," zeg ik zuchtend. Ik wil niet nog eens in die cel geworpen worden. Ik had veel te goed geslapen. "Wat gaan we nu doen?" vraag ik vervolgens een beetje norser dan eerst. Het mes had heel mijn humeur eigenlijk weer verpest. Ik kon het niet helpen, maar het is Anthony die het heeft, en als hij gesnapt werd zat ik weer alleen OF werd ik samen met hem gestraft omdat ik zijn broer ben. Ze denken ook altijd dat we samenzweren. Niet dat dat niet zo is, maar goed. Ik spring op Aria's bed en duw haar eraf. "Mijn bed nu," zeg ik en grijns breed. Ik doe mijn ogen dicht, maar gluur tussen mijn wimpers naar mijn broer en Aria. Ik was benieuwd wat ze zouden doen met mijn. Terugduwen? Zou Anthony zich überhaupt wel moeien? Ik wist dat hij discreet was bij de relatie tussen Aria en mij, maar hij is en blijft tenslotte mijn broer. Ik zucht uitdrukkelijk en vouw nep-genietend mijn armen achter mijn hoofd. "Heerlijk die zon. Kan ik misschien die cocktail toch krijgen?" vraag ik en grijns. Afwachtend blijf ik liggen en bedenk in een top-tempo wat ze zouden doen. Want als ik het door moest hebben, zou ik snel moeten denken.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Faisean schreef:
(...)


Cherévah ''Cher'' Jay Quinn

Ik keek de man geiriteerd aan. Pijn deed het niet aangezien ik gewoon een vastgeplakte pruik ophad. Om het dramatich te maken begon ik toch te gillen. ''Auwww'' Ik kijk de man boos aan. ''Laat me los'' sis ik. "Oopsie, we willen toch niet ontsnappen Daisy?" Verbaasd keek ik de man aan. Wie was Daisy nou weer? Ik grinnik even Het zou leuk zijn als ze echt dachten dat ik Daisy was. ''Hoe weet u mijn naam nou weer'' zeg ik geloofwaardig terwijl ik de man verbaasd aan keek. Ik keek met grote ogen naar het mes die bij mijn nek gehouden werd. ''Hoe bedoel je moment één'' sis ik. Ik snapte niet waar ik nu was en ik snapte niet hoe ik hier terecht kwam. ''Waarom ben ik hier'' het mes werd nog steeds tegen mijn keel gehouden. Ruw duwde ik het mes weg en liep door de deur. ''Iddioot'' mompelde ik.

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Athos Charles Malkony || Rode zone

Ze duwt mijn hand met het mes weg en loopt weer door de deur. Ik hoor haar mompelen en kan 'idioot' ontwaren. Ik denk dat ik gek wordt of erger, ik neem mijn pistool van achter mijn broeksband en schiet boven haar in de muur. "Niemand, en zeker jij niet, noemt mij een idioot," bries ik laaiend en hoop dat ze zich omdraait. Hoe sterk ze ook mocht zijn, ze was geen partij voor mij. Het zou een belachelijk zicht zijn. Ik kijk naar Matthew die met de blonde poedel praat. "Matt, ga jij eens kijken waar de dokter zich verstopt heeft? Ik wil dit groepje zo snel mogelijk naar de blauwe zone verschepen," zeg ik verveeld en klop zacht op de schouder van mijn collega. Ik loop weer naar de deur en ga ik het midden van de opening zitten, te lui om nog te blijven rechtstaan en zucht. Ik bekijk mijn onderarm waar een litteken loopt. Dat is de plek waar dat Faelanjoch me had gestoken twee jaar geleden. Ik deed rustig patrouille tussen de tafels en plots... BAM, mes in mijn arm. Voor een vijftienjarige had hij kracht, en lef. Maar ik kon hem gewoon niet uitstaan. Zijn broer is gelukkig rustiger, maar ik laat mijn oog altijd vallen op de twee als ze in de eetzaal zijn, want de volgende keer kan dat mes in mijn rug zitten...

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Matthew Adam Murrey. Bewaker Ziekenzaal.

De jongen kreeg een angstige blik op zijn gezicht en sperde zijn ogen wijd open, waardoor er een nog grotere grijns op mijn gezicht verscheen. Iemand was hier bang, ik kon serieus niet meer wachten tot dat hij het in zijn broek ging doen. Want ach, hoe vaak was het al wel niet voorgekomen dat iemand flauwviel of iets anders dom ging doen? Ik denk zowat iedere keer. Iedereen reageert anders, accepteert het anders maar toch krijg ik maar geen genoeg van hun angstige blikken. Nog steeds zwaar ademend klom de jongen onhandig in zijn bed en kreeg tranen in zijn ogen, terwijl hij angstig de dekens met zijn vingertoppen vastgreep. Zachtjes schudde ik mijn hoofd, dit was er me eentje. Het zou mij niets verbazen als die gast zo zou flauwvallen ouzo, daar was hij wel een type voor."Waar ben ik?" vroeg de jongen in paniek."Waarom komt er een dokter?" klonk zijn stem zwakker. De jongen begon nog zwaarder te ademen en kon nog net iets uitbrengen wat leek op:"Wat is er hand?". De jongen zag er nogal uitgeput en zwak uit, waarna ik zuchtend nog een stap dichterbij kwam en de jongen bestudeerde."Dat doet er niet toe," antwoordde ik toen om hem een beetje op gemak te stellen. Die jongen had geen enkel idee, geen enkel idee wat hem nu precies te wachten stond. Morgen, misschien wel over een paar uur, zou hij willen dat hij nooit van huis was weggelopen. Maar waar maak ik mij nu zorgen om?"Wat is je naam?" vroeg ik, dit maal iets harder. Veel tijd om dat te vragen had ik niet, aangezien ik werd opgeschrikt door een harde knal. Snel draaide ik mij om en zag hoe Athos zijn wapen liet zakken. Er was nu duidelijk een gat te zien in de muur en ik bedacht mij dat de baas daar niet zo blij mee zou zijn. "Matt, ga jij eens kijken waar de dokter zich verstopt heeft? Ik wil dit groepje zo snel mogelijk naar de blauwe zone verschepen," vroeg hij verveeld terwijl hij naar mij toe liep en me een vriendelijke klap op mijn schouder gaf. Ik zuchtte en draaide me om. "Is goed, maar het kan wel even duren. Wie weet waar hij nu is," antwoordde ik met een verveelde stem, waarna ik de gang op liep.

(Edit:Aangepast.)

[ bericht aangepast op 28 aug 2013 - 17:01 ]

•*• Lululu •*•

Aria Elizabeth Doddler.

“Nee, we kennen niet echt een geheim plekje.” zegt Anthony. “Maar geef het maar gewoon aan ons mee. We zullen er wel een plekje voor vinden.” vervolgt hij. Ik knik en hij pakt het mes zorgvuldig onder mijn topje vandaan. “Sorry.” Ergens geloof ik het gewoon niet dat ze geen geheim plekje hebben. Ze hebben vaak genoeg iets gestolen en meestal worden ze ook betrapt, maar soms ook niet. Maar toch, als ze wel een plekje hebben kunnen ze daar het mes bewaren. Ik lik op over mijn lippen. Ik vertel hun ook niet alles, alleen noodzakelijke dingen dan. "Deze keer is het jou verantwoordelijkheid," zegt Faelan dan tegen zijn broer. Mij maakt het niet erg veel uit, als je iets doet wat de bewakers je niet aanstaan word je al meteen in de isoleercel gegooit, dat is mij vaak genoeg gebeurt. Plotseling springt Faelan op mijn bed en duwt hij mij eraf. "Mijn bed nu," zegt hij met een enorme grijns. "Heerlijk die zon. Kan ik misschien die cocktail toch krijgen?" Ik grom even. Sterk ben ik niet maar mijn vechttechnieken zijn veel beter. Niet dat ik die ga uitoefenen op Faelan. Ik heb een plastic bekertje naast mijn bed staan met een bodempje water erin. Ik pak het bekertje in mijn handen en ga staan. “Meneer wilt een cocktail, meneer krijgt een cocktail.” Met een glimlachje mors ik een beetje op zijn gezicht. Niet erg veel, aangezien we dan straks een waterballet hebben. Ik grinnik even en kijk dan naar Anthony. “Wilt deze meneer hier misschien ook een cocktail?” vraag ik glimlachend.

[ bericht aangepast op 28 aug 2013 - 17:02 ]

Riley Reese Killian || Ziekenzaal

De bewaker komt dichterbij en het antwoord dat hij geeft op mijn vragen zijn ver van bevredigend: "Dat doet er niet toe." Zijn stem klinkt minder hard dan eerst, maar de manier waarop hij het zegt is niet geruststellend. Het is even stil tussen ons en het is makkelijk te zien dat hij over iets aan het nadenken is. Ik erger me dood aan het feit dat de bewakers weten wat er aan de hand is en ze ons met opzet niks vertellen. "Wat is je naam?" vraagt hij dan. Voor ik kan nadenken over de mogelijke gevolgen van het vertellen van mijn naam heb ik al antwoord gegeven. "R-Riley... Riley Killian." Mijn adem, die alweer een beetje op peil was, stokt weer als ik het geluid van een pistool hoor. Als versteend kijk ik naar de tweede bewaker, die net daarvoor nog met het meisje aan het praten was. Ik zie dat ze gelukkig niet geraakt is, maar dat de bewaker expres te hoog heeft geschoten. "Matt, ga jij eens kijken waar de dokter zich verstopt heeft? Ik wil dit groepje zo snel mogelijk naar de blauwe zone verschepen," zegt de eerste bewaker tegen de andere. Hij klinkt verveeld en kijk ik hem wantrouwend aan als hij naar de andere bewaker toeloopt. Gelukkig lijkt hij niet geïnteresseerd te zijn in mij, want hij geeft de andere man alleen een vriendschappelijk klopje op zijn schouder. De eerste bewaker zucht en draait zich om. "Is goed, maar het kan wel even duren. Wie weet waar hij nu is," zegt hij en dan loopt hij weg. Ik zit nog enkele minuten rechtop in het bed en neem de situatie van een paar minuten daarvoor door in mijn hoofd. Waar in Gods naam ben ik beland?

Caution first, always.

Rowan Finch

Joaquin begint te lachen door mijn opmerking van net. "Van mij mag je gaan, ik wacht wel," zegt hij met een grijns op zijn gezicht, "Het zou alleen zo kunnen zijn dat ze straks terug komen." Ik mompel wat onverstaanbaars, ik wil het niet missen eigenlijk en het kan elk moment gebeuren. Maar ik moet zo nodig... Ik probeer mijn aandacht af te leiden door over ze beginnen en te zeggen dat deze zulke druktemakers zijn. Het maakt hem tenminste aan het lachen. "Je haalt me de woorden uit de mond." zegt hij erop. Ik hups ondertussen bijna op mijn twee benen heen en waar. "Ik ga toch maar even snel," mompel ik tegen hem, waarna ik het op een lopen zet naar de wc's. Ik ren niet, maar loop snel en mijn zware voetstappen galmen door de gang heen. Vaak worden ze aangehoord voor de voetstappen van een zwaarder, groter iemand, maar dat komt vast omdat het zware kisten zijn.
Ik duik snel de wc in en er bijna net zo snel weer uit, waarna ik weer terug loop naar onze wachtpost. Ik heb er nog even over nagedacht om op de wc mijn peuk op te roken, maar ik heb het toch maar gelaten. Ik kan toch wel eventjes wachten? "Heb ik nog iets gemist?" vraag ik aan Joaquin terwijl ik ongeduldig tegen de deurpost aan ga leunen. Hij ziet er wat vermoeid uit, maar misschien komt het ook wel van de verveeldheid.

Your make-up is terrible

Anthony Maverick Adelfos
"Jij had dan hier zowiezo niet gestaan, ‘Poseidon’.Ik waarschijnlijk wel, ik kon makkelijk met mijn leven verder gaan zonder dat Kronus ervan af wist. Maar nee ik koos ervoor om jullie te redden. Ik ben dus een geboren redder in nood maar dat wisten we al langer.” lachte ik waarna ik nog eens even keek naar het mes. “Deze keer is het jou verantwoordelijkheid.” hoorde ik Faelan zuchten waardoor ik hem even geïrriteerd aankeek. “Ik kan het ook makkelijk zonder jou.” beet ik hem toe. Soms haatte ik het als hij de beschermer en de held wilde uithangen. Ik wilde niet dat hij de schuld op zich zou nemen om mij te ‘redden’. Ik kon heus wel zelf mijn beslissingen maken. Hij moest niet altijd de beschermer uithangen. Vervolgens zag ik hoe Faelan Aria van haar bed duwde. “Mijn bed nu.” Ik keek naar het tafereel en zuchtte daarna terwijl er een glimlach op mijn gezicht sierde toen ik zag hoe hij gluurde. Ik zag het niet echt maar ik kende Faelan goed genoeg om zijn sluwheid meteen te doorzien. Ik duwde tegen zijn been met mijn voet waardoor hij zijn evenwicht wat verloor waarna ik hem nog een zacht klopje tegen zijn achterhoofd gaf. “Nog nooit van respect gehoord, broertje?” vroeg ik triomfantelijk waarna ik in lachen uitbarstte toen ik Aria water over hem zag gieten. “Wilt deze meneer hier misschien ook een cocktail?” hoorde ik opeens Aria glimlachend vragen. Ik haalde mijn schouders op, “Nee bedankt. Ik ben meer voor de normale alcoholische dranken.” grijnsde ik waarna ik Faelan een duwtje gaf waardoor hij van het bed viel en me er toen zuchtend op liet vallen. “Delen was vroeger ook al een probleem hé, Lan.” bracht ik glimlachend uit. “Aria, je moet je water niet bovenhalen. In tegenstelling tot Faelan ben ik nog bereid om jou een plekje op het bed aan te bieden.” Ik keek beide geamuseerd aan waarna ik mijn handen kruiste achter mijn achterhoofd. Ik wist dat ik Faelan zo kon irriteren. Hopelijk speelde Aria mee dan zou hij helemaal freaken.

Rise and rise again until lambs become lions

Aria Elizabeth Doddler.

“Nee bedankt. Ik ben meer voor de normale alcoholische dranken.” antwoord Anthony grijnzend. Hij geeft Faelan een duwtje en gaat dan op mijn bed liggen. “Delen was vroeger ook al een probleem hé, Lan.” Dat is makkelijk te geloven met die twee. “Aria, je moet je water niet bovenhalen. In tegenstelling tot Faelan ben ik nog bereid om jou een plekje op het bed aan te bieden.” Hij kijkt ons geamuseerd aan. Het laatste water drink ik op zodat niemand er nog wat mee kan doen. Ik ga grijnzend naast Anthony liggen en kijk lachend naar Faelan. “Vriendelijkheid helpt je verder in het leven,” zeg ik met een kleine giechel. Het is namelijk totaal niet waar. Ik kan nu namelijk het mes afpakken en Anthony daarmee neersteken, alleen maar omdat hij te naïef is. Maar ze zijn mijn vrienden, dus ik doe het niet. “Er is nog plek aan het einde van het bed,” zeg ik dan. Omdat ik niet enorm groot ben is er nog een groot stuk over bij mijn voeten. Niet dat die stinken ofzo. Ik ben gister nog in de rode zone geweest, daar zijn de douches, een eetzaal en een ziekenzaal, om daar te douchen. Plotseling bedenk ik me wat. “Moeten we niet naar de blauwe zone toe?” vraag ik dan. Ik zet mijn ellebogen achter me neer en leg mijn hoofd in mijn nek. Ik laat mijn blik over de overige vier bedden glijden. In sommige liggen nog mensen te slapen. Ik lik over mijn lippen en kijk dan een beetje verveeld naar mijn benen. Op mijn linker bovenbeen zit een litteken, gekregen toen ik ooit met één van de meisjes in gevecht was gegaan en dat wicht had een mes bij haar. Met mijn blote handen had ik niet echt veel kunnen doen.

[ bericht aangepast op 28 aug 2013 - 18:32 ]