[RPG] The White Panel || Speeltopic - Speeltopics

Doel van de jongens en meisjes
ontsnap voor je geclaimd kunt worden door de sekteleden anders wordt je vermoord of behoor je vanaf dat moment bij de sekte.

meisjes :

-Cherévah ''Cher'' Jay Quinn | Faisean | New
-Aria Elizabeth Doddler | Gimlas | In
-Eleanor Chaleste Palmer | Anthos | In
-Danielle 'Dana' Ruby Maerin | Mouek | In


jongens :

-Faelan Aureus Adelfos | Faelan | In
-Anthony Maverick Adelfos | Ryler | In
-Adrian Zachary Mars | Walkure | New
-Riley Reese Killian | Newton | New
-Achilles Sebastian O'Shea | Faelan | In

Bewakers :

-Rowan Finch | Hatsumomo
-Athos Charles Malkony | Faelan
-Matthew Adam Murrey | Delancy
-Joaquin Pierce Ronan | Newton

Het begin

Wat zijn de RPG regels?

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 17:04 ]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Joaquin Pierce Ronan

Ik frons en wrijf zacht met mijn duimen tegen mijn beide slapen, gelukkig zorgt de wrijving voor een beetje verlichting en vermindering van de pijn. De hoofdpijn zit me al de hele dag dwars en lijkt maar niet weg te trekken, zelfs nadat ik pijnstillers heb genomen. Ik zucht, verslagen, als de pijn, nadat ik mijn handen heb laten zakken, weer keihard terug komt. Mijn gezicht vertrekt in pijn en irritatie als twee van de jongens hun slaapzaal uitkomen en de ene iets roept tegen de ander: "Anthony Maverick Adelfos, kom terug!" Faelan springt op de rug van zijn broer en dan begint hij verder te praten. Normaal gesproken kan ik het gewauwel van de kinderen best hebben, maar op dit moment heeft elk geluid al een irriterend effect op me. Ik besluit er niks van te laten merken of er iets over te zeggen, maar ik hou de twee jongens scherp in de gaten, tot ze met een roep de meiden slaapzaal in verdwijnen. Ik kijk Rowan aan, wachtend op haar reactie.

---

Caution first, always.

Anthony Maverick Adelfos
“Anthony Maverick Adelfos,” hoorde ik Faelan roepen waardoor ik een stapje sneller begon te wandelen. Als hij mijn volledige naam gebruikte, mocht ik wel iets terug verwachten. “Kom terug!” Ik wilde net het op een lopen zetten maar was te laat toen ik zijn volle gewicht op mijn rug voelde. “Een grijns speelde om mijn lippen terwijl ik langzaam met mijn rug dichter naar de muur ging zodat Faelan ertussen geplet werd. Maar spijtig genoeg was hij sneller geweest en gleed hij al behendig van mijn rug af. Ik gaf hem een stomp tegen zijn schouder, “Moet je nu altijd de spelbreker zijn?” zei ik verontwaardigd waarna ik hem volgde,richting de meisjesvertrekken. “Kom op, waarom is dat vertrek twee gangen verder?” hoorde ik opeens hem klagen. Ik rolde met mijn ogen, “Is mijn broertje soms een beetje ongeduldig om Aria te zien?” vroeg ik plagend terwijl mijn ogen fonkelden en een grijns mijn gezicht sierde. Ik hief mijn armen al in de lucht voor bescherming, wetende dat Faelan me zowiezo wel een duw of een klopje tegen mijn hoofd zou verkopen. Ik zag hoe enkele bewakers voor een gesloten kamer stonden. Het leek wel alsof Joaquin, die normaal gesproken ons iets of wat nog kon verdragen, er veel geïrriteerder uit zag. Ik duwde Faelan maar snel in de meisjesvertrekken voor hij weer iets kon doen waarvoor hij weer in de isoleercel moest.“Aria?” hoor ik hem vragend roepen door de ruimte en langzaam volg ik hem in de meisjesvertrekken. Een meisje met bruin haar waarvan er enkele stroken geverfd waren in een andere kleur rent al lachend op mijn broer af. “Hey.” Ik zag hoe ze hem een knuffel gaf en nochalant keek ik naar het tweetal toe terwijl mijn handen in mijn broekzakken waren begraven. Na het verbreken van de stevige knuffel met Faelan richtte ze zich naar mij en gaf mij ietwat een snellere knuffel. Ik mocht Aria wel, ze viel wel mee maar voor verschillende redenen hield ik toch maar mijn afstand. Ik bedoel, zij en Faelan hadden een band. Het was not done als je je ging mengen met je broer en zijn vriendschappen. Ik volgde haar bewegingen, hoe ze haar bed opmaakte en vervolgens een paar dingen eronder gooide. Met een zucht liet ik me vallen op één van de nieuwe pas opgemaakte bedden en keek het tweetal aan. “Dus wat willen jullie doen?” Ik haalde mijn schouders op en knikte daarna naar Faelan, "Wat wilt meneer vandaag doen?”

[ bericht aangepast op 27 aug 2013 - 18:07 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

Faisean schreef:
Cherévah ''Cher'' Jay Quinn ll Ziekenzaal

Voorzichtig opende ik mijn ogen. Ze waren nog niet helemaal open of ik stond al recht. ''Wat doe ik hier'' gil ik. Ik werd snel hysterich en boos als ik op een onbekende plek was. Ik liet mijn handen even glijden langs de witte muur en draaide me om. Er was nog een jongen wakker. Hij had blonde haren met krulletjes. ''Wat doen we hier'' mompel ik voordat hij iets terug kon zeggen stond er een man voor zijn neus. Ik schatte hem ouder dan 20. Nors liep ik naar de man toe. ''Wat doe ik hier'' ik ging met mijn handen in mijn zei staan waardoor ik mijn blote buik aan raakte. Ik was misschien iets te zat geweest gister en zo zeker wist ik niet dat het gister was. Misschien was het wel een week geleden gebeurd en was ik al 1 week in slaap? Misschien hadden ze iets in mijn drankje gedaan? Ik liet mijn blik even glijden naar de deur waar de man net door heen was gegaan en liep of beter gezegd rende naar de deur. Het enige wat ik nog moest doen was de deur achter me dicht maken.

Athos Charles 'Charlie' Malkony || Rode Zone

Als mijn compagnon zegt dat er eentje wakker is kijk ik om de hoek, maar blijf toch netjes op post staan. Ik luister naar het geritsel van dekbedden, tot ik plotseling een meisje luid hoor gillen. Het lijkt op een 'wat doe ik hier', die was standaard. Ik gluur weer om het hoekje en zie haar voor Matthew staan, handen in de zij, alsof ze een bazige indruk wil maken. Ik draaide me weer om tot ik renende voetstappen op de vloer hoor. Alsof ik verhoord werd. Ze liep recht door de deur en ik grijp haar bij de haren. "Oopsie, we willen toch niet ontsnappen Daisy?" zeg ik gemeen. Ik noemde haar Daisy bij gebrek aan een naam, en ik haat gebrek aan namen. Ik houdt het mes waar ik zonet mee speelde voor haar hals. "Je wilt toch ook niet dat ik deze vanaf moment één gebruik?" vervolg ik en duw het puntje onder haar kin. "Nee toch? Dan ga ik je nu loslaten en ga je mooi weer naar binnen tot de dokter is langs geweest. Begrepen?"

[ bericht aangepast op 27 aug 2013 - 19:22 ]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Rowan Finch

Eeuwig verveeld leun ik tegen één van de deurposten in de blauwe zone. Naast me staat Joaquin, een donkere man die al een stuk ouder is dan ik. Mijn voet zet ik achter me tegen de deurpost aan zodat ik nog maar op één been leun en luister naar zijn gezucht. Als ik één van de jongens hoor roepen kijk ik geïrriteerd, maar nieuwsgierig op. Het brengt iets van leven in de tent. "Anthony Maverick Adelfos, kom terug!" roept zijn broer terwijl hij op zijn rug springt. De twee verdwijnen in een meidenslaapzaal, waarna ik een blik van Joaquin krijg. Ik haal mijn schouders iets op, voor zover ik weet is het niet tegen de regels en ze blijven in de blauwe zone, wat ons opgedragen is. Toegegeven, ik heb weinig zin om er iets aan te doen.
"Laat ze maar lekker, als ze echt luid doen krijgen ze het wel." mompel ik, terwijl ik uit één van de zakken van mijn camo-broek een pakje shag haal, een vloeitje uit het pakje tover en een peuk begin te rollen. Ik lik hem dicht en steek hem dan achter mijn oor. "Ik hoop dat het snel weer voorbij is, volgens mij krijg ik afkickverschijnselen." Normaal rook ik elk uur wel een peuk, maar nu sta ik al tijden hier in de blauwe zone, waar de slaapzalen zijn en ik absoluut niet ga roken. Mijn kort haar blaas ik uit mijn gezicht. "Maar als jij wat aan ze wilt doen, ik houd je niet tegen hoor."

---

Your make-up is terrible

Olympus schreef:
(...)

Athos Charles 'Charlie' Malkony

Als mijn compagnon zegt dat er eentje wakker is kijk ik om de hoek, maar blijf toch netjes op post staan. Ik luister naar het geritsel van dekbedden, tot ik plotseling een meisje luid hoor gillen. Het lijkt op een 'wat doe ik hier', die was standaard. Ik gluur weer om het hoekje en zie haar voor Matthew staan, handen in de zij, alsof ze een bazige indruk wil maken. Ik draaide me weer om tot ik renende voetstappen op de vloer hoor. Alsof ik verhoord werd. Ze liep recht door de deur en ik grijp haar bij de haren. "Oopsie, we willen toch niet ontsnappen Daisy?" zeg ik gemeen. Ik noemde haar Daisy bij gebrek aan een naam, en ik haat gebrek aan namen. Ik houdt het mes waar ik zonet mee speelde voor haar hals. "Je wilt toch ook niet dat ik deze vanaf moment één gebruik?" vervolg ik en duw het puntje onder haar kin. "Nee toch? Dan ga ik je nu loslaten en ga je mooi weer naar binnen tot de dokter is langs geweest. Begrepen?"

Cherévah ''Cher'' Jay Quinn

Ik keek de man geiriteerd aan. Pijn deed het niet aangezien ik gewoon een vastgeplakte pruik ophad. Om het dramatich te maken begon ik toch te gillen. ''Auwww'' Ik kijk de man boos aan. ''Laat me los'' sis ik. "Oopsie, we willen toch niet ontsnappen Daisy?" Verbaasd keek ik de man aan. Wie was Daisy nou weer? Ik grinnik even Het zou leuk zijn als ze echt dachten dat ik Daisy was. ''Hoe weet u mijn naam nou weer'' zeg ik geloofwaardig terwijl ik de man verbaasd aan keek. Ik keek met grote ogen naar het mes die bij mijn nek gehouden werd. ''Hoe bedoel je moment één'' sis ik. Ik snapte niet waar ik nu was en ik snapte niet hoe ik hier terecht kwam. ''Waarom ben ik hier'' het mes werd nog steeds tegen mijn keel gehouden. Ruw duwde ik het mes weg en liep door de deur. ''Iddioot'' mompelde ik.

[ bericht aangepast op 27 aug 2013 - 18:35 ]

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Faelan Aureus Adelfos || Blauwe zone

Ze vragen aan elkaar wat ze willen doen. Weer super logisch. "Wat wil meneer doen?" vraagt Anthony dan aan mij. Ik denk even na en zet mijn 'ik-denk-na-stoor-mij-twee-seconden-niet-blik' op. "Blijif bij dat meneer ding Anton, het is leuk. Blij dat je het vraagt trouwens. Ik zou graag eerst eens gaan zwemmen, dan een lekkere cocktail drinken op het strand en vervolgens surfen,"grap ik. De wereld buiten dit gebouw leek zo onwerkelijk, alsof het mijn eigenste fantasie was, maar ik moest mezelf er elke dag van overtuigen dat het echt was. "En jij, broertje? Of u, vriendin?" vraag ik vrolijk. Ik heb onderhand geleerd dat mokken niet de beste optie was in dit gebouw. Of tegenwerken. Of huilen. Of opkomen voor anderen. Of... nu ja je ziet mijn punt wel. Binnen de rode lijnen blijven, netjes luisteren en je goed gedragen. Mijn drie slechtste eigenschappen. Volgens mij ben ik ooit slecht geboren, of had Anthony mijn etensbuisje, geen idee. Maar ik had het talent om hier in de nesten te geraken, dat is vrij duidelijk geworden onderhand.

[ bericht aangepast op 27 aug 2013 - 19:21 ]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Olympus schreef:
(...)

Athos Charles 'Charlie' Malkony

Als mijn compagnon zegt dat er eentje wakker is kijk ik om de hoek, maar blijf toch netjes op post staan. Ik luister naar het geritsel van dekbedden, tot ik plotseling een meisje luid hoor gillen. Het lijkt op een 'wat doe ik hier', die was standaard. Ik gluur weer om het hoekje en zie haar voor Matthew staan, handen in de zij, alsof ze een bazige indruk wil maken. Ik draaide me weer om tot ik renende voetstappen op de vloer hoor. Alsof ik verhoord werd. Ze liep recht door de deur en ik grijp haar bij de haren. "Oopsie, we willen toch niet ontsnappen Daisy?" zeg ik gemeen. Ik noemde haar Daisy bij gebrek aan een naam, en ik haat gebrek aan namen. Ik houdt het mes waar ik zonet mee speelde voor haar hals. "Je wilt toch ook niet dat ik deze vanaf moment één gebruik?" vervolg ik en duw het puntje onder haar kin. "Nee toch? Dan ga ik je nu loslaten en ga je mooi weer naar binnen tot de dokter is langs geweest. Begrepen?"

[Niet schelden met Daisy Dat was een paar weken terug nog mijn naam. Long story.

---

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Riley Reese Killian || Ziekenzaal

Ik voel een sprank van hoop als het meisje wakker wordt. Misschien is zij hier al langer en kan ze me vertellen wat er aan de hand is. Deze hoop verdwijnt direct als ze iets gilt en meteen naast haar bed staat. Ze kijkt me aan en mompelt iets, ''Wat doen we hier'' Ik schud mijn hoofd met een geschrokken expressie. Ze is duidelijk in paniek en ik vraag me af of daar wel reden toe is. Misschien is er op straat iets met me gebeurd en hebben ze me enkel geholpen? Ze... Ik weet niet eens over wie ik het heb. Ik schrik op uit mijn gedachten als ik zie dat er een man naar binnen is gelopen. Hij heeft kort, donker haar en een niet al te vrolijk gezicht. ''Wat doe ik hier'' vraagt het meisje kwaad. Ze staat met haar handen in haar zij en ik kan het niet helpen respect te voelen voor haar dapperheid. Voor de man iets kan zeggen is ze naar de open deur toe gerend. Ik zie dat ze daar wordt tegengehouden door een tweede bewaker, die haar hard bij haar haar beet pakt. Mijn mond valt open uit verbazing en mijn angst komt keihard terug. Als deze mensen ons geen pijn willen doen, zouden ze ons niet zo behandelen. "Oopsie, we willen toch niet ontsnappen Daisy?" Hij klinkt vals en zijn stem bezorgt me rillingen. Ik val bijna uit het bed als ik zie dat hij een mes tegen haar keel heeft gezet, "Je wilt toch ook niet dat ik deze vanaf moment één gebruik? Ik kruip uit bed en sta als versteend toe te kijken, mijn handen zijn tot vuisten gebald en ik merk dat ik tril als een rietje. Donder op met trots, dit is serieus. "Nee toch? Dan ga ik je nu loslaten en ga je mooi weer naar binnen tot de dokter is langs geweest. Begrepen?" Ik begin zwaar adem te halen als hij het woord 'dokter' zegt. Waarom hebben we een dokter nodig? Wat willen ze van ons? Ik ga op het randje van mijn bed zitten, met mijn rug naar de anderen, en probeer krampachtig mijn aankomende hyperventilatie-aanval onder controle te krijgen. Natuurlijk wordt het door mijn paniek alleen maar erger.

[ bericht aangepast op 27 aug 2013 - 20:21 ]

---

Caution first, always.

Joaquin Pierce Ronan || Blauwe zone

Rowan haalt verveeld haar schouders op en het is duidelijk dat ze niet van plan is in te grijpen. Ik werk hier nog niet zo lang en af en toe ben ik nog steeds in de war als het op regels aankomt. Zo heeft iedere inrichting zijn eigen set regels en ze verschillen allemaal van elkaar. "Laat ze maar lekker, als ze echt luid doen krijgen ze het wel." mompelt ze terwijl ze een pakje shag tevoorschijn haalt. In mijn gedachten begin ik te schelden en ik kijk snel weg als ze een peuk begint te rollen. Ik ruik de shag en haal diep adem om de geur te op te nemen. Ik begin uit opluchting bijna te glimlachen als ze de peuk niet aansteekt, maar achter haar oor bewaart. Het stoppen met roken is en blijft een eeuwige mislukking voor me en tijdens mijn talrijke en allemaal nutteloze pogingen is het hels als er iemand in je omgeving lekker door paft. "Ik hoop dat het snel weer voorbij is, volgens mij krijg ik afkickverschijnselen." Ik knik en laat een simpele 'hm' mijn keel ontsnappen. Dan blaast Rowan haar blonde, korte haar uit haar gezicht. "Maar als jij wat aan ze wilt doen, ik houd je niet tegen hoor." Ik snuif humorloos. "Ik ben blij dat ik het leven heb," zeg ik droog, "We staan hier al, wat? 2 uur? Die jong moeten toch langzamerhand wel wakker aan het worden zijn?" De pijn brandt nog steeds achter mijn ogen en ik zou er alles voor over hebben om gewoon naar bed te gaan. Helaas is daar als bewaker maar weinig tijd voor.

---

Caution first, always.

[Mijn topcis.]

---

Reality's overrated.

Aria Elizabeth Doddler.

"Wat wil meneer doen?" Verwees Anthony mijn vraag door aan Faelan. Ik glimlachte en liet mijzelf achterop het bed vallen. "Blijf bij dat meneer ding Anton, het is leuk. Blij dat je het vraagt trouwens. Ik zou graag eerst eens gaan zwemmen, dan een lekkere cocktail drinken op het strand en vervolgens surfen," mijn glimlch verdween. Ik wilde graag weer eens naar buiten, maar dat was ten strengste verboden. Vroeger had ik vaak genoeg geprobeert om te ontsnappen, maar dan werd ik meestal in de isoleercel gezet en dat was geen pretje. "En jij, broertje? Of u, vriendin?" vroeg Faelan vrolijk. Dat was misschien wel iets wat ik aan hem bewonderde, hij leek altijd zo positief. Plotseling dacht ik weer aan het mes. “Kom is,” fluisterde ik met een geheimzinnig glimlachje, ik klopte op mijn bed en maakte me er toen zeker van dat er geen bewakers waren. Ik leg mijn kussen in het midden. “Ik heb een mes gestolen, twee dagen geleden. Misschien kan dat ons helpen om te ontsnappen,” fluisterde ik.

Rowan Finch - blauwe zone

Ik krijg een 'hm' als antwoord, meer niet. Hij is niet zo spraakzaam, maar als ik zeg dat hij moet doen wat hij wilt tegen de kinderen, snuift hij humorloos. "Ik ben blij dat ik het leven heb," klinkt het droog uit zijn mond. "We staan hier al, wat? 2 uur? Die jong moeten toch langzamerhand wel wakker aan het worden zijn?" Ik knik bedachtzaam terwijl ik voor me uit kijk. "Ja, de meesten doen er inderdaad niet al te lang over, normaal gesproken dan," antwoord ik. "En ik moet nodig naar de plee zeg." Ik zet de voet die tegen de deurpost aangeleund stond weer op de grond en kijk ongemakkelijk de gang door. De wc's zijn niet erg ver, maar ik vind het zo lullig om Joaquin alleen te laten. Daarbij kunnen de nieuwelingen snel genoeg terug komen.
"Ik hoop dat ze rustiger zijn dan deze. Ik kan niet wachten tot ze 19 zijn zeg, zulke druktemakers heb ik in geen tijden gezien," klaag ik over de huidige jongeren. Het zijn ook altijd dezelfde, daar niet van. En die slepen de rest er ook weer in mee. Ik hou mijn mond weer en leun terug tegen de deurpost aan. Waarom geven ze ons nou niet eens iets te doen? Of tenminste een korte pauze, een aflossing. Bij de ziekenzaal zal het wel een stuk interessanter zijn, dat weet ik wel zeker.

---

Your make-up is terrible

Anthony Maverick Adelfos
Ik keek hoe Faelan fronsend voor zich uit staarde. Ik wist dat het zijn typische denkblik was. Het was soms zo hilarisch om te zien waardoor ik altijd moest grinniken. Ik hoopte niet dat ik dezelfde blik opzette als ik aan het nadenken was. Ik zou het straks wel eens aan hem vragen. “Blijf bij dat meneer ding Anton, het is leuk. Blij dat je het vraagt trouwens. Ik zou graag eens gaan zwemmen, dan een lekkere cocktail drinken op het strand en vervolgens surfen.” grapte hij waardoor ik eventjes mee moest lachen. Humor hadden we beide wel. Meestal gebruikte we dan ook sarcasme of droge humor. Het lachen hield al snel op toen ik merkte welke bijnaam hij had gebruikt. Ik haatte het erg en ik wist dat hij enkel deze bijnaam gebruikte wanneer hij me wilde irriteren. “Zal ik doen, Fay.” Met een triomfantelijke grijns keek ik hem aan. Hij haatte het als ik deze bijnaam gebruikte. Ik had hem vroeger toen we klein waren eens bedacht. “Maar enkel alleen maar als jij mij koning noemt, broertje.” Mijn blik gleed even over Aria aangezien we weer beide in een gesprek verwikkeld waren en de derde persoon vergaten. Dit gebeurde zo vaak. Als ik en Faelan eenmaal begonnen waren met praten dan konden we makkelijk andere personen rondom ons vergeten. Ik zag hoe Aria’s glimlach verdween en even fronste ik. Zij had het nu ook niet bepaald makkelijk gehad in deze sekte. “En jij, broertje? Of u, vriendin?” Ik keek Faelan glimlachend aan, “Ik? Ik zou niets aan deze wonderlijke dag veranderen. Dit is het perfecte leventje dat ik altijd heb willen hebben. De leuke steriele geur die je elke ochtend ruikt, de pijnkreten die je hoort van de witte zone of de isoleercellen, de pijn die je mag verdragen van de bewakers. Wouldn’t want to miss that for the world, hoewel ik het eten een beetje minder vind. Maar voor de rest helemaal toppie!" lachte ik sarcastisch. Daarna hoorde ik hoe Aria begon iets te fluisteren tegen hem. Ik voelde me best wel een buitenstaander als ik bij hen vertoefde. Ik zag hoe Faelan naar Aria liep en met een triomfantelijke maar toch verbaasde blik naar iets wat op het kussen lag keek. “Anthony, kom is hier.” Hoorde ik hem opeens zeggen waardoor ik zuchtend opstond. “Ik hoop voor jou dat het de moeite waard was dat ik ben opgestaan.” Ik slenterde naar het bed en keek neer op het mes. “Een mes?” fluisterde ik verwonderd waarna er een brede glimlach op mijn gezicht kwam. “Denk jij wat ik denk, Lan?” Ik keek even over mijn schouder heen, “Verstop het goed. Ze kammen meestal de hele kamers uit.” Waarschuwde ik Aria.

[ bericht aangepast op 27 aug 2013 - 21:54 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

[Maberu went Leam.]

---

Reality's overrated.

Leam schreef:
[Maberu went Leam.]

[Already Changed it]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque