Changes || One Direction || 01 - Speeltopics

C h a n g e s

Niall Horan, Harry Styles, Louis Tomlinson, Liam Payne en Zayn Malik. De populairste jongens van Rosewood Highschool. Badasses, niet te vertrouwen en boven alles players, hartenbrekers. En toch vallen veel meiden van Rosewood als een blok voor de jongens, de een erger dan de ander. Of sommige weer helemaal niet, gewoon omdat het simpelweg asshole's zijn.
Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn hebben een hekel aan nerds, brave, suffe of onschuldige meisjes en jongens. Maar wat gebeurd er als ze een weddenschap verliezen en hét suffe groepje met vijf nerds, onschuldige meisjes die geen vlieg kwaad doen, rebels moeten maken? Gaan de meiden erop in, werken ze mee of juist tegen? Maar wat gebeurd er als de meiden dan op hun beurt de jongens willen veranderen? Hoe ver gaan ze om de ander te veranderen. Lukt het ze eigenlijk wel?

[ bericht aangepast op 31 aug 2013 - 20:47 ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Niall Horan
Mijn hoofd hield ik iets schuin, maar een lichte glimlach verscheen uiteindelijk toch op mijn gezicht. Ik weet niet hoe het steeds weer lukte, maar zelf nu had ik vertrouwen in de jongen die voor me zat. Vreemd, maar wel waar. Iets wat volgens mij wel duidelijk was toen ik de veldfles aanpakte waardoor niet veel later de oude mij weer terugkeerde. 'Dat is misschien wel waar, maar het is niet de eerste keer dat het voorkomt. Volgens mij ben je negen van de tien keer degene die me op deze momenten vind. Ik snap dan ook best als je het een keer zat bent.' zei ik met een glimlach die wat vervaagde. Toch kon ik het niet laten om wat dichter tegen Liam aan te kruipen toen ik zijn armen ook om me heen voelde en sloot voor een seconde mijn ogen. Een trillerige zucht verliet mijn mond terwijl mijn ademhaling langzaam weer normaal werd. Ik was veilig. 'Dankjewel voor alles. Van deze woorden tot het feit dat je hier zit.' Liam was een van de weinige die deels het echte verhaal wist. Iets wat moeilijk was om te vertellen, maar uiteindelijk toch ook voor de opluchting had gezorgd. Al had ik ergens het idee dat hij er toch wel achter was gekomen, want ik had nog altijd het idee dat ik een soort van open boek was. Dat ik niet alles hoefde te vertellen om te weten wat er met me aan de hand was. 'Graag, want ik heb het hier ook wel weer gehad.' antwoordde ik, maar maakte nog geen aanstalten om op te staan. Iets was zo toch wel nodig was, om meerdere redenen. Ik hoopte dan wel dat ik er niet zo slecht uit zou zien of er niet gelijk een ondervraging zou komen, want dan had ik geen idee hoe het ging lopen. Het enige wat ik wel wist was dat ik niet zou kunnen lachen, net als om de woorden van Liam nu. 'Harry zijn bruine lokken staan bij hem prima, maar ik denk dat het voor mij toch weer verven word.' lachte ik zachtjes terwijl ik opkeek met een bedenkelijk blik. 'Daarbij wil ik ook nog niet van mijn bijnaam af.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

- En ja hoor nu komen de groepjes :] Wie gaat het eigenlijk meededelen? -

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Faisean schreef:
- En ja hoor nu komen de groepjes :] Wie gaat het eigenlijk meededelen? -

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Harry Styles
Ik beet even op mijn onderlip en keek weg van Gwen, voordat ik haar op de tafel zou gooien en haar uit zou kleden. Ze wist dat ik er niet tegen kon, als ze in mijn nek beet. 'Ja 2 uur in een klaslokaal met de rest.' Zuchten ik geïrriteerd. Niet dat dit ons tegen zou houden, maar alsnog. Mijn hand gleed onschuldig onder haar shirt en zachtjes kriebelde ik over haar onderrug. 'Ja, het zou raar zijn als je er niet bij was.' Grijnsde ik naar Louis, die toegaf dat hij ook moest nablijven. Ach, hoe meer zielen, hoe meer vreugde. Ik negeerde het opvolgende gesnauw en gedoe, wetend dat ik al diep genoeg in de problemen zat. 'Babe.' Richten ik me weer op het meisje op mijn schoot en wiebelde wat heen en weer met mijn benen. 'Ga je mee naar mijn huis straks?' Mijn andere hand die op haar knie lag, verplaatste ik langzaam naar boven. Ik had geen zin om te wachten.

[ik had wel een ideetje. Als alle jongens nou toch moeten nablijven. Is het dan niet realistischer als ze die opdracht van een leraar krijgen? Dat is misschien wat serieuze als een weddenschap.
Sorry, kwam gewoon even in me op. Hoef je verder niets mee te doen als je het niets vind.

Ik ben morgen trouwens naar de dierentuin en ik slaap die avond op een boot en ik weet niet of ik daar me mobiel op kan laden. Dus of ik reageer morgen avond weer of overmorgen. Morgen ochtend ben ik er ook wel. Maar tot half 11 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Gwen Lily Cooper
Ik grijnsde toen ik in zijn ogen keek. Ik kende die blik maar al te goed en als ik niet oppaste lagen we hier straks op de tafel. Niet dat ik het erg vond, maar de rest misschien wel. Ik grinnikte en ging met een hand door zijn haren terwijl ik zijn hand onder mijn shirt voelde gaan. Dat voelde echt heel fijn, ondanks dat het misschien raar was op school. Dat kon me echt niets schelen. "we hebben vandaag meneer Smith als wacht. Die gaat altijd gewoon in zijn kantoortje bij de deur zitten als iedereen er is. Dus we kunnen ook gewoon een plekje voor ons zelf zoeken." zei ik zacht. Het was niet dat we dat niet eerder hadden gedaan. Toen zijn hand mijn been raakte wist ik echt wel hoe ver het was. Ik drukte verderlicht voor een seconde mijn lippen op de zijnen. "Rustig tijger. Nog 2 uurtjes les en dan heb je me helemaal voor jou alleen. Ik kan deze les alleen niet skippen want ik heb een PO voor m'n eindlijst."zuchtte ik. Ondanks dat ik neits om school gaf, wilde ik ook weer geen huisarrest krijgen voor slechte cijfers. Mijn gedrag konden mijn ouders namelijk wel door de vingers zien, als ik goede cijfers haalde. Daar hoefde ik weinig voor te doen, maar komen opdagen was wel iets wat moest, jammer genoeg.

Bowties were never Cooler

[Ik ga vandaag op kamp!]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Liam Payne
Ik schudde mijn hoofd bij zijn woorden en keek hem recht in zijn blauwe kijkers. "iedereen heeft iemand nodig die er voor ze is. Jij hebt mij. Daar zijn vrienden voor."Ik voelde dat hij dichter tegen me aan kroop. Ik vond het echt niet erg dit te doen. Ik vond het zelf verschrikkelijk om hem zo bang te zien en zou er alles aan willen doen om dat weg te halen, maar meer dan dit lag er niet in mijn macht om te doen. Ik glimlachte toen zijn ademhaling langxzaam normaal werd. "Geen probleem, joh. Daar ben ik toch voor?" Ik aaide rustig door de jongen zijn blonde haar. Zo erg was deze aanval nog niet. De keer dat hij me een stukje van zijn verhaal had verteld, toen was het echt erg geweest, de aanval ervoor en erna. Het was maar een klein stukje geweest, maar de blik die hij me had gegunt op zijn littekens had de gaten wel ingevult. Hij was dan niet een totaal open boek, dit was vrij duidelijk geweest, en heel erg verschrikkelijk. Ik knikte bij zijn woorden en stond zelf met een licht hupje op. Misschien niet heel stoer, maar wel het makkelijkst, en er was hier toch niemand. Ik hield mijn hand naar hem uit en was opgelucht dat ik wel een klein glimlachje had weten op te wekken. Hij zou over een uurtje wel weer helemaal de oude zijn. Hij zag er niet eens zo slecht uit. Ik pakte zijn tas uit de hoek en hees de mijne weer recht op mijn rug. "Kom, de anderen zitten vast te wachten." Daarnaast wilde ik straks voor de verandering een keer optijd in de les zijn om dat kreng van daarnet terug te pakken. Ik controleerde kort of mijn aansteker in mijn zak zat en wachtte toen geduldig tot Niall klaar zou zijn om te gaan.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik kon niet anders dan recht in de kijkers van de jongen terugkijken. De waarheid kwam al naar voren door alleen de manier waarop Liam de woorden uitsprak. 'Je hebt gelijk. Net als dat ik mijn gelijk hopelijk krijg, als ik zeg dat je mij hebt.' zei ik zachtjes terwijl mijn greep ietwat verstrakte. Ik was blij dat ik bij iemand mezelf kon zijn. Dat ik me niet groot hoefde te houden zodra ik weer eens in een flashback was beland of net erna. Dat we de andere kant van elkaar zagen, dan alleen het gedrag van wat de andere hier op school gewend waren van ons. Zelfs wij hadden een andere kant, een lieve, beschermende kant. 'Misschien, maar het eerste waar je voor bent, is dat je mijn beste vriend bent. Dat is het allerbelangrijkste.' Heel langzaam werd mijn glimlach steeds breder. Mijn beste vriend nadat hij zelf te weten was gekomen wat er nu werkelijk met me aan de hand was. Wat er zich bij mij thuis afspeelde of waarom ik zo vaak mogelijk bij iemand door probeerde te verblijven. Misschien was het niet het hele verhaal, alleen de rest kwam ooit nog wel een keer. Maar dan wel op een moment dat ik er echt klaar voor was. Heel langzaam liet ik de jongen weer los, omdat Liam al snel overeind stond. 'Ik ben blij dat wij de andere kant van elkaar kennen. Je bent namelijk geweldig.' zei ik en pakte zijn hand vast, om vervolgens ook overeind te komen. Heel snel wierp ik een blik in de spiegel die aan de muur hing en haalde mijn vrije hand door mijn haar. Het viel allemaal wel mee. 'Wat was er trouwens met degene die er voor jou was?' vroeg ik en opende daarna weer mijn mond. 'Ja, laten we gaan.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Langzaam draaide ik me terug terwijl mijn blik wel ietwat was verzacht. Dat mijn ogen nog steeds donker waren, hoefde ik niet aan te twijfelen, maar dat kwam doordat deze dag nu niet bepaald een van de beste was. Net als verschillende mensen die ik vandaag al was tegengekomen. Diegene die ik nu tegenkwam moesten dan ook echt op gaan passen, want die zouden spijt krijgen. Verkeerde tijd, verkeerde moment, zouden we dan maar zeggen. 'Ik wind me er niet over op. Ik kan het alleen niet uitstaan dat er word gezegd dat ik niet goed bij mijn hoofd ben. Niet dat iemand dat letterlijk in mijn gezicht durft uit te spreken, maar ondertussen je achter je rug om wel de nodige dingen naar je toegegooid.' Een zachte zucht verliet mijn mond. 'Maar ik kan je niet anders dan gelijk geven.' voegde ik nog toe aan mijn woorden tegen Gwen voor mijn blik naar Harry ging. 'Als dat ooit gebeurd dat dan moeten jullie me echt komen zoeken, want dan is er iets goed mis. Hoogstwaarschijnlijk het geval bij de meeste hier.' Ondertussen had ik alweer een flesje water tevoorschijn getoverd uit mijn tas en nam daar een slok van. Sommige dingen waren nu eenmaal onmogelijk.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Styles schreef:

Harry Styles
Ik beet even op mijn onderlip en keek weg van Gwen, voordat ik haar op de tafel zou gooien en haar uit zou kleden. Ze wist dat ik er niet tegen kon, als ze in mijn nek beet. 'Ja 2 uur in een klaslokaal met de rest.' Zuchten ik geïrriteerd. Niet dat dit ons tegen zou houden, maar alsnog. Mijn hand gleed onschuldig onder haar shirt en zachtjes kriebelde ik over haar onderrug. 'Ja, het zou raar zijn als je er niet bij was.' Grijnsde ik naar Louis, die toegaf dat hij ook moest nablijven. Ach, hoe meer zielen, hoe meer vreugde. Ik negeerde het opvolgende gesnauw en gedoe, wetend dat ik al diep genoeg in de problemen zat. 'Babe.' Richten ik me weer op het meisje op mijn schoot en wiebelde wat heen en weer met mijn benen. 'Ga je mee naar mijn huis straks?' Mijn andere hand die op haar knie lag, verplaatste ik langzaam naar boven. Ik had geen zin om te wachten.

[ik had wel een ideetje. Als alle jongens nou toch moeten nablijven. Is het dan niet realistischer als ze die opdracht van een leraar krijgen? Dat is misschien wat serieuze als een weddenschap.
Sorry, kwam gewoon even in me op. Hoef je verder niets mee te doen als je het niets vind.

Ik ben morgen trouwens naar de dierentuin en ik slaap die avond op een boot en ik weet niet of ik daar me mobiel op kan laden. Dus of ik reageer morgen avond weer of overmorgen. Morgen ochtend ben ik er ook wel. Maar tot half 11 ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Vexy schreef:
(...)

[ Dat is inderdaad wat realistischer, maar waarom zou een leraar zulke meisjes willen veranderen? ;P. Ik vind het opzich wel een goed idee, eigenlijk. ]

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Vexy schreef:
(...)

[ Dat is inderdaad wat realistischer, maar waarom zou een leraar zulke meisjes willen veranderen? ;P. Ik vind het opzich wel een goed idee, eigenlijk. ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Hackus schreef:
(...)

( Het zou ook kunnen dat de leraar zegt dat ze met de meiden op moeten trekken om wat te leren, maar de jongens er een eigen draai aan geven en ze stiekem proberen te veranderen?)

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[Liam gaat zo iemands haar in de fik steken]

Bowties were never Cooler

[Whoooot? Awesome]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."