Changes || One Direction || 01 - Speeltopics

C h a n g e s

Niall Horan, Harry Styles, Louis Tomlinson, Liam Payne en Zayn Malik. De populairste jongens van Rosewood Highschool. Badasses, niet te vertrouwen en boven alles players, hartenbrekers. En toch vallen veel meiden van Rosewood als een blok voor de jongens, de een erger dan de ander. Of sommige weer helemaal niet, gewoon omdat het simpelweg asshole's zijn.
Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn hebben een hekel aan nerds, brave, suffe of onschuldige meisjes en jongens. Maar wat gebeurd er als ze een weddenschap verliezen en hét suffe groepje met vijf nerds, onschuldige meisjes die geen vlieg kwaad doen, rebels moeten maken? Gaan de meiden erop in, werken ze mee of juist tegen? Maar wat gebeurd er als de meiden dan op hun beurt de jongens willen veranderen? Hoe ver gaan ze om de ander te veranderen. Lukt het ze eigenlijk wel?

[ bericht aangepast op 31 aug 2013 - 20:47 ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Zayn Javadd Malik

Gefronst keek ik Gwen aan. 'Wat boeit jouw dat?' In een goede stemming was ik niet echt. Na wat verveeld te hebben rondgekeken, iedereen wist nog net weg te kijken, keek ik op. Verafschuwd keek ik naar Gwen en Harry. 'Willen jullie tongen op een ander moment seks hebben? Ik heb geen zin om dit de hele tijd aan te zien' gromde ik chagrijnig. Ik had geen zin om dat geklef de hele tijd aan te zien. Dan kwam mijn ontbijt weer naar boven, en ik zorgde er wel voor dat het op hun belandde als ze zo doorgingen. Godzijdank kwam Louis er aan en stopte Harry. 'Louis Tomlinson, held van de dag' mompelde ik. Als Liam en Niall nou kwamen dan konden we beginnen.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Gwen Lily Cooper
Zayn bleef wat zeuren, maar nog voor ik een bijtende opmerking kon maken was Harry daar, gelukkig maar. Ik glimlachte bij het gevoel van zijn armen om mijn lijf. Ik luisterde geamuseerd naar zijn gemopper. Het zou ook weer eens niet dat een rat was gaan praten tegen de conrector. Dat betekende niet dat we geen lol konden hebben tijdens het nablijven. Bij zijn woorden grijnsde ik. "Wat ken je me toch goed." Ik drukte glimlachend mijn lippen op de zijnen. Ik kon echt niet van hem afblijven. Zijn lippen waren heerlijk ruw en warm. Zayn's geklaag kon me niets schelen. Pas toen Lou klagend aankwam trok Harry terug. Ik keek naar Zayn die hem een reddende engel noemde. "Als je dit al erg vind, moet je vandaag geen straf krijgen." zei ik met een grijns op mijn gezicht. Als het niet thuis ging, dan maar op school. Ik vroeg me nu alleen af waar de leprichaun en zijn mattie bleven. Zo erg in de penarie zouden die toch niet zitten, dat ze zelfs geen pauze meer hadden. Daar zag ik die twee namelijk niet voor aan. Die waren gewiekster dan de grapjas op wiens schoot ik nu zat. Ik liep mijn hoofd tegen zijn schouder zakken en begon aan mijn appel te knabbelen met kleine hapjes.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik volgde angstig de bewegingen van Liam tot de deur op slot zat. Dat, samen met de gedachten die door mijn hoofd spookte, maakte dat de paniek alleen maar toenam. Toch bleef ik op mijn plek zitten, want het leek wel alsof mijn lichaam versteend was en zo het ook het veiligst. Pas op het moment dat hij weer voor me zat en het woord nam, was de twijfeling van mijn gezicht af te lezen. Ik wist dat hij bijna altijd de waarheid tegen me sprak en ik hem blindelings kon vertrouwen, maar was dat op dit moment ook zo? Zou ik weer opnieuw de fout in gaan? 'Je gaat me dus echt niet slaan?' vroeg ik met een klein stemmetje. 'Je gaat me echt niet slaan?' vroeg ik met een schuin hoofd terwijl ik mijn arm toch uitstak naar het kleine veldflesje. Heel even twijfelde ik of ik het uit zijn handen moest slaan of het aan moest pakken. Met een laatste blik op de jongen zelf, pakte ik het flesje aan, om er vervolgens een slokje van te nemen. Ik zou de gok wel wagen. Ik had het net doorgeslikt of ik trok een vies gezicht, om mijn hoofd daarna te schudden. 'Liam, waarom?' was het enige wat ik vroeg waarna ik het flesje weer terug in zijn handen duwde. Alleen de woorden hadden mijn mond nog niet verlaten of het drong tot me door wat er net was gebeurd. Het was hem weer een keer gelukt om me uit mijn flashback te halen. Weer op dezelfde manier, zoals wel vaker voorkwam. 'Of eigenlijk moet ik je bedanken.' zei ik zacht en kwam iets naar voren om mijn armen trillend om hem heen te slaan. Ondanks ik terug bij de werkelijkheid was, was ik nog altijd bang. Dit was volgens mij iets waar ik echt nog een keer aan onderdoor zou gaan, want het maakte zoveel dingen bij me los. 'Ik kan het niet. Het lijkt zo echt. Het is om bang van te worden.'

( Louis komt eraan, want ik moet eerst even overschakelen naar mijn laptop)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

-Wow hoi. Mijn topics.-

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Skull schreef:
-Wow hoi. Mijn topics.-

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Louis Tomlinson
Met ogen waar onweer in te vinden was, keek ik op toen iemand tegen me aanliep. Was ik weer zover in gedachten verzonken? Of was het weer eens zover dat de leraar zijn gelijk kon krijgen? Niet dat ik dat ooit toe zou geven, want zijn woorden waren niet de complete waarheid. Daarbij moesten zich eerst een keer in iemand anders hun schoenen verplaatsen. 'Een excuus maakt weinig verschil.' zei ik waarna ik Asylinn aankeek. Mijn stem mocht zacht zijn, maar de ondertoon was zeker niet te missen. Ik wilde verder praten, maar blijkbaar was dit al genoeg, want ze wist niet hoe snel ze langs me heen moest lopen. Net toen ik ook door wilde lopen, sprak ze toch nog. Hierdoor werd mijn blik alleen maar dodelijker. Nou ja, haar woorden hielpen daar ook aan mee. 'Gaat iedereen nu vragen of het gaat? Denkt iedereen soms dat ik hulp nodig heb, omdat ik blijkbaar zelf niets kan? Denken jullie allemaal dat ik afhankelijk moet zijn?' Ik schreeuwde nog net niet de hele boel bij elkaar, want ondertussen was ik het echt zat. Het was niet de eerste of tweede keer dat ik het hoorde vandaag. Ik hoorde het meerdere keren per dag. 'Maar het gaat prima met me, als je het echt wilt weten. Zorg maar dat jij dat ook kunt zeggen, net als de rest nog een woord tegen me durft te zeggen.' Na deze woorden draaide ik me om, om naar de andere toe te lopen en op een stoel neer te zakken. Mijn aandacht was gelijk gericht op Zayn door zijn woorden. 'Ik ga niets vragen en geen opmerkingen maken ook.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Asylinn Maze Parker.

Mijn woedebom ontplofte toen Louis de hele boel zowaar bij elkaar schreeuwde. "Louis ik vroeg gewoon of het wel ging! Jezus christ wat ben jij toch een allesverachterlijke zak!" Gilde ik naar hem, waardoor onze Wiskunde leraar, Meneer Chester naar ons toe kwam. ' Alles oke hier Mevrouw Parker en Meneer Tomlinson?'Mijn blik werd nijdiger. "Het gaat perfect behalve dat die imbeciel daarzo alleen aan zichzelf denkt en aan stoer doen." Gilde ik, meer naar Louis dan naar Meneer Chester. Woedend had ik een blikje uit mijn tas naar hem gegooid en was toen zo waardig -en snel- weg gelopen en bij mijn locker gaan staan waarna ik in huilen uitbarstte.

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Nola Styles - look


Als ik de bel hoor,spring ik meteen op. Met een top snelheid loop ik de klas uit. Bah,wat haat ik Duits. En dan ook nog eens van een leraar die mij niet mag. Ik loop in een verlaten gang naar de,kantine. Mijn vaste groepje zie ik al meteen zitten. 'Hii everyone!' zeg ik,waarna ik op een lege plaats,ga zitten. Al snel komt,Lisanne naast me zitten. 'Sorry girl,die plek is bezet.' lach ik naar haar toe. Ze kijkt me veel betekend aan en schuift dan iets verder weg. Lisanne en Felicity,zijn mijn beste vriendinnen. 'Hey No,wat doe je na school?' hoor ik Felicity haar stem. Zonder haar aan te kijken haal ik mijn schouders op en pak een appel uit mijn tas. 'Ga je mee een filmpje kijken?' hoor ik dan de stem van Juliet,een van de vriendinnen van Lisanne. Net als ik ja wil zeggen bedenk ik dat,ik huisarrest heb. 'Kan niet. Huisarrest.' zeg ik somber. 'Oeh naughty girl!' hoor ik Jake zijn stem dan,waarna ik grijns. Ik kijk in zijn ijsblauwe ogen en zeg:'Ja jij weet alles van meiden he? Player.' hij kijkt mij beledigd aan. 'Zegt het meisje,die na een week al uitgekeken is op een jongen.' kaatst hij terug. Je hoort het,wat een liefde tussen mij en mijn vrienden. Ik steek mijn tong uit,en merk dat er iemand naast me komt zitten. Snel rommel ik in mijn tas en pak een flesje water. Waar ik een slok uit neem. 'Heei,schat.' hoor ik iemand in mijn oor fluisteren. Met een glimlach draai ik me hoofd naar links. En daar zit hij: Lucas,oftewel mijn boyfriend. 'Hi handsome.' fluister ik terug waarna ik een kus op zijn lippen druk. Na een paar seconden halen we onze lippen van elkaar af,en kijk ik de kantine door. Ik zie Zayn en Louis wel heel pissig zitten. Waarschijnlijk weer een of andere ruzie. Een zucht verlaat mijn mond. Waarom moeten Harry en zijn vrienden altijd problemen maken.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Zayn Javadd Malik

Woedend keek ik Gwen aan. Mijn dag had ik echt niet vandaag, ik had ruzie met beiden zusjes, mijn ouders verafschuwden me steeds meer en ik praatte niet echt meer tegen heel de familie. Onderweg kwam ik nog een jochie van veertien tegen die me tegensprak, waarna hij na een paar minuten bijna struikelde omdat ie niet wist hoe hard ie wel niet moest wegrennen, die kut docenten zaten aan m'n kop omdat ik met een woede uitbarsting een meisje op school had in elkaar geslagen omdat ze ruzie zocht had, en ga maar door. Niet bepaald wat ergs als je het mij vraagt, maar mijn humeur werd er niet beter op. Louis kwam aan en deed me geërgerd zuchten bij wat ie zei. 'Ja, en? Je kan ook gewoon je bek houden' gromde ik. Mijn blik ging naar een meisje wie onze kant opkeek. Ik zond haar een dodelijke blik. In mijn ogen was te zien dat als ze nu niet wegkeek ze een heel groot probleem had wat nog erger zou zijn dan het ene meisje. Duidelijk met mijn boodschap bleef ik haar aankijken. Zeker weer iemand die dacht dat ze zo stoer was, ze vast wel tegen iemand op zou kunnen.

[ bericht aangepast op 26 aug 2013 - 7:23 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Cherévah ''Cher'' Naomi Flair

Ik groette één voor één derest die aan kwam lopen. Alleen Sadie was er nog niet. Ik was dan ook de enige die pizza mee had maar ik was ook vaak degene die iets aparts had. Niet dat derest dat niet had. Ik liet mijn blik even glijden naar Asylinn die tegen Louis schreeuwde. Ik nam nog een hap van mijn pizza. Op een of andere manier mocht ik Asylinn niet. Ik vond haar een beetje nep. Eén keer doet ze alsof het niks uit maakt dat ze word gepest en de andere keer schreeuwt ze terug. Voor mij had ze dan ook twee gezichten één van de redenen dat ik haar niet wou betrekken tot ons groepje. Ik liet mijn blik even glijden langs het groepje waar Louis altijd mee zat. Zoals gewoonlijk zat Gwen de aansteller weer op de schoot van Harry de pestkop. Zayn die weer is geiriteerd zat te doen en verrassend genoeg waren Liam en Niall er niet bij. Ik vond hun dan ook de raarste van het groepje. ''Liam en Niall zitten niet bij het groepje'' fluisterde ik. Met 'het groepje'' wisten ze vast wel wie ik bedoelde.

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Harry Styles
Ik rolde even met mijn ogen. 'Ga zelf een vriendin zoeken ofzo.' Het was een onschuldig kusje. Het was niet dat ik de kleding van haar lijf rukten. Al zou ik daar ook geen problemen mee hebben. Ik grijnsde na Gwen haar worden. 'Naughty.' Fluisterde ik zachtjes in haar oor, waarna ik uitdagend in haar oorlel beet. Ik zakte iets onderuit en keek de kantine rond, of ik nooit iets gedaan had. Ik trok mijn tas dichterbij en pakte mijn flesje water eruit. 'Ben jij er vanmiddag ook bij?' Vroeg ik aan Louis, doelend op het nablijven. Wetend dat die jongen ook niet lang uit de problemen kon blijven. Wij allemaal niet. Maar eerlijk. Het nablijven was meestal gezelliger dan de lessen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Essie Alexis Johnson.
Het sprookjesboek die ik uit mijn tas had gepakt, lag nu open op tafel. Het is mischien nog wat kinderachtig dat ik nog sprookjes lees, maar ik vind ze nog zo magisch. Van kleins af aan al, elke dag moest ik wel voorgelezen worden uit dit boek en elke dag moest ik wel een disneyfilm zien -Dat is inmiddels al lang over-. Helaas kon mijn boek elk moment uit elkaar vallen. Mijn blik laat ik over de lettertjes en de illustraties over het oude papier glijden. Ik sla de bladzijde om en zie een illustratie van Ariël en Eric, waardoor automatisch een klein glimlachje op mijn gezicht verschijnt. Zachtjes klap ik het boek weer dicht en laat hem in mijn tas glijden.
"Liam en Niall zitten niet bij het groepje," fluisterd Cher opeens. Mijn ogen worden even groot en ik kijk snel naar het tafeltje waar
het groepje aanzit. Louis keek nors voor zich uit, hetzelfde als Zayn. En als laatste Harry, met hoe kan het ook anders Gwen. En inderdaad, geen Liam of Niall. Ik draai me weer om en kijk Cher aan. "Waar zijn ze?" vraag ik zachtjes, terwijl ik weet dat zij het antwoord ook niet weet.

[ bericht aangepast op 25 aug 2013 - 23:14 ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Liam Payne
Ik glimlachte licht toen hij leek door te krijgen dat ik hem echt niet ging slaan. "Nee, ik ga je echt niet slaan. Je bent mijn vriend en ik zal je nooit pijn doen." Ik stak de veldfles naar hem uit. Ik was blij toen hij hem aanpakte en een flinke slok nam. Niet veel later had ik de oude Niall weer terug. Ik pakte de veldfles weer aan, draaide de dop er goed op en stopte hem weer weg. "Geen probleem. Daar zijn vrienden voor." zei ik met een glimlach. Ik voelde zijn armen om me slaan. De mijnen sloeg ik om hem heen en ik hield hem als een klein kind tegen me aan. Een van mijn handen gleed zacht door zijn haren. "Rustig maar. Je kan het wel. Ik geloof in je. En als het thuis je allemaal te veel wordt steek je gewoon een cigaret op en kom je naar mijn huis. Daar staat het logeerbed altijd voor je klaar." Ik wist wel een deel van zijn situatie af. Zoveel dat ondanks ik roken verafschuwde ik het niet heel erg vond als hij het deed om te kalmeren. Ondanks dat ik nog wel eens met mijn ouders over hoop lag, was ik toch erg blij met ze. Zij hadden me nooit dingen aangedaan die zijn ouders met hem hadden gedaan. "Zullen we naar de rest gaan?" vroeg ik rustig. Die zouden zich ook wel afvragen waar we bleven. Daarbij waren afgesloten wc's met twee mensen erop een geweldige bron van roddels en daar hadden we nu bijden denk ik geen zin in. Niall zag er zo nogsteeds best als een wrak uit, maar als hij zijn gezicht had gewassen en weer recht zou staan zonder te trillen zou niemand er achter komen wat er was gebeurt. Ik woelde nog eens door zijn blonde haar. "Misschien moet je het weer eens verven, of je wil straks mooie lange bruine lokken hebben net als Harry." grapte ik zacht proberend de sfeer te verlichten. Eerlijk gezegd zag ik het echt nog niet voor me. Niall met Harry's haar. Nope. Dat ging hem niet worden.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Een heel klein pruillipje verscheen op mijn gezicht waarna ik wilde mijn mond opentrekken om weer wat tegen Zayn te zeggen. Een andere stem zorgde er alleen voor dat ik deze weer sloot. Ik vroeg me af of het nu echt dacht dat haar woorden me zouden raken. Als dat zo was dan was het mooi mislukt, want het had de tegenovergestelde werking. Asylinn haar woorden zorgde juist voor een grijns op mijn gezicht. Ik vond het grappig om te horen hoe iemand een grote mond op durfde te zetten en straks doodsbang was als je voor haar neus stond. Het was dubbel, heel erg dubbel.
Uiteindelijk ging halverwege haar geschreeuw mijn aandacht naar Harry. 'Ja, zoals eigenlijk altijd het antwoord zal zijn. Het waren de eerste woorden die vandaag waren uitgesproken door iemand.' Antwoordde ik en draaide me toch voor een seconde om. Dat kwam doordat de wiskundeleraar erbij kwam voor Asylinn weer verder raasde en uiteindelijk wegliep. 'U zegt tegen mij dat ik hulp moet zoeken en nablijven, als ik iemand beledig of überhaupt mijn mond opentrek. Maar zij komt er zo mee weg als ze iemand beledigd en een blikje gooit? Geen commentaar, geen straf? Meneer, ik ben diep gekwetst.' Zei ik, want ik kon het niet laten om een opmerking erover te maken. Het kostte me dan moeite om serieus over te komen, maar wat had je dan verwacht? Dat ik het nog zou menen ook?

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Gwen Lily Cooper
Ik zag hem grijnzen bij mijn woorden. Op mijn beurt grijnsde ik bij de zijne en zette mijn nagels even zacht in zijn schouders toen hij in mijn oorlel beet. "Je wil niet weten wat voor een stoute stoeipoes ik kan zijn." zei ik zacht in zijn oor. Dit hoefden ze niet allemaal te horen, zeker niet in de stemmingen waarin ze waren. Kort duwde ik mijn lippen in zijn nek en beet zacht voor ik weer losliet. "Vanmiddag hebben we 2 uur de tijd." zei ik zacht voor ik mijn hoofd tegen zijn schouder legde en mijn appel met minihapjes begon op te knabbelen. Ik volgde zo ook stilletjes hun gesprek. Bij Louis zijn sneer naar de leraar keek ik op. "Wind je er niet over op. Die gast geeft er alleen om hoe kort je rokje is en hoe diep je inkijk als het daarom gaat. Die slet heeft amper kleren aan." Ik liet me daarna weer terugzakken tegen Harry's schouder aan. Deze hele tafel zou aan het eind van de dag moeten nablijven. Of Liam en Niall daar ook bij zouden zitten was altijd de vraag, maar wij vieren waren eigenlijk altijd wel van de partij.

Bowties were never Cooler