• verhaallijn:
    In een gebied, genaamd Auroria, afgelegen van de bewoonde wereld is een school voor leerlingen tussen de 16 en 24 jaar. De school is niet voor de gewone mens, maar voor mensen met gaven of aparte wezens, zoals zeemeerminnen, feeën, vampiers, weerwolven, gedachte lezers, helderziende, gedaanteverwisselingen, elementenbestuurders en schilden.
    Op de school word je begeleid om goed met elkaar om te leren gaan. De mensen zijn de grootste vijand van de leerlingen van de school, omdat de mensheid ze wilt gebruiken voor musea en onderzoeken. Met zijn alle worden ze opgeleid om verleden te vergeten en zichzelf beter te leren kennen. Het is dus een school die de mogelijkheid biedt veiliger te leven dan in de mensenwereld. Natuurlijk zijn de meningen verwisseld en zijn er ook leerlingen die liever de strijd aangaan met de mensenwereld.
    Die mogelijkheid krijgen ze als de 'rustige' opleiding wordt geteisterd door rare aanvallen. Het begint onschuldig, maar er gebeuren steeds raardere dingen in Auroria. Zijn het de mensen of demonen waar zelfs de leerlingen niks van weten?
    De nieuwelinge(16 jarige) kunnen niet goed overweg met de andere wezens en moeten nog van alles leren.
    De 24 jarige dienen als een soort mentoren. Elk wezen heeft zijn eigen mentor en kan voor vragen naar de oudere leerling. De mentor wordt bekend nadat alle rollen bekend zijn.

    De school geeft lessen in theorie over je eigen gave, in elkaars gave, Engels, magie, geschiedenis van jouw wezen/ gave, maar ook geschiedenis van een geïnteresseerd wezen/gave. Naast de lessen zijn er ook psychische bijeenkomsten, trainingsmomenten en individuele trainingsmomenten.

    Leerlingen delen kamers, er word rekening gehouden met gave. Op een kamer liggen twee tot drie personen. Alleen slapen is niet mogelijk. Ook is het verboden jongen en meisje in een kamer te hebben, tenzij het familie is. Alleen dat moet aangevraagd worden.
    De leeraren hebben als gave schild en zijn dus niet te manipuleren, ook zijn ze erg goed getraind en hebben ze de juiste wapens.

    De school ligt een gebied dat omringt is door een soort elektrisch veld, waardoor er geen normale mensen naar binnen kunnen. Je komt er alleen uit met de daar bedoelde trein
    In het gebied is een meer voor zeemeerminnen. Bij dat meer is een strand met rotsen. Het strand ligt begrensd aan bossen voor de weerwolven en vampiers. Voor de elfen is er een bos dat iets vrolijker en lichter is. Andere soort bomen enz. Die bossen omringen het meer aan de andere kant en omcirkelen als het ware de donkere bossen voor vampiers en weerwolven. De bossen voor de feeën en de bergen liggen langs het elektrische veld en zijn dus het laatste landschappen. De school bevindt zich op een heuvel die uitzicht geeft over het meer, strand, bergen en de bossen.

    In de school is een grote kantine, aula en theater in het westen van het gebouw. De slaapkamers bevinden Zich boven. Centraal in het gebouw zijn de kantoren van afdelingsleiders, toezichthouders enz. In het oosten zijn de lokalen (80 lokalen). In de kelder zijn de training ruimtes. Speerwerpen, gewichtheffen, lopende band, pijl en boog schieten enz. Dit is vooral voor de mensen met gaven als helderziende enz., die zich op die manier kunnen verdedigen tegen de vampiers en weerwolven. Vampiers en weerwolven mogen enkel met toestemming die ruimte in.
    Naast de trainingsruimte is een ruimte voor zelfbeheersing. Daar wordt individu gewerkt aan het in controle houden van emoties en het op de goede manier reageren. Af en toe ga je dan naar jou landschap. Het zijn sessies van een half uur, drie keer per week. De trap af naar beneden bevindt Zich water. Dat water verbind zich met het meer. Het is speciaal voor zeemeerminnen.


    Foto's:

    School
    Rest komt nog

    Uitleg wezens:
    Zeemeerminnen:
    Ze zien eruit als gewone mensen, maar als ze in aanraking komen met water, zee, douche, drinken, ijsblokjes, regen enz. dan veranderen hun benen in een staart. Op het droge zijn ze heel erg kwetsbaar. De enige manier om terug te veranderen is door geen water meer aan te raken. Ze zijn op het droge makkelijk te martelen. Als je ze te weinig water geeft, drogen ze uit, maar als je ze nat houdt, kunnen ze niet terug veranderen. Op die manier kan je ze makkelijk martelen.
    Ze eten gewoon mensen eten, mar eten liever vis als gewoon vlees. Verder verschillen ze niet zoveel van de mens, op hun mooie stem na. Als zeemeermingedaante hebben ze een sirene en als een mens kunnen ze mooier zingen dan de normale mens.
    Elke zeemeermin heeft zijn eigen kleur staart.

    Vampiers:
    Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen. Ook zijn ze sneller aangebrand en beter in het uitschakelen van emoties. Vampiers hebben iets over zich heen, waardoor ze mensen aantrekken.
    Vampiers kunnen gewoon mensen voedsel eten, maar dat vult niet zo erg als bloed. Ze blijven altijd hunkeren naar mensenbloed. In de zon verbranden ze, daarom zijn de ramen van speciaal glas, zodat ze gewoon rond kunnen lopen in school. Voor de oud leerlingen is er een speciale ring gemaakt.

    Weerwolven:
    Weerwolven veranderen enkel met volle maan. Het proces is een proces vol pijn. Als weerwolf zijn ze woest en haast onhandelbaar. De school helpt ze daarmee. Als je verandert in weerwolf, dan wordt elk bot in je lichaam gebroken. Het is dus zeer pijnlijk. Eenmaal weerwolf heb je geen pijn meer, maar verander je weer terug naar mens, dan voel je het nog wel.

    Fee
    Feeën kunnen veranderen wanneer ze willen. Dit kunnen ze doormiddel hun magische stof in een bepaalde vorm rond te laten dwarrelen. Iedere fee heeft zijn eigen vorm en eigen kleur vleugels. Als Fee zijn de personen stukken kleiner en kunnen op een handpalm staan. Ze kunnen met hun magie planten laten groeien, mensen helen en het weer veranderen. Niet alles lukt, maar ook daar helpt de school mee. Feeën kunnen ook met dieren praten.
    Als gewoon mens kunnen ze dat allemaal niet, maar hebben wel veel meer verstand van de dieren en planten. Ze ruiken ook bepaalde geuren en horen bepaalde klanken die andere niet horen.

    Elementenbestuurder:
    Er zijn vijf elementen vuur, water, aarde, wind en metaal. Met het element vuur kan iemand van alles in de fik laten vliegen. Het is zeer gevaarlijk en gebeurd vooral als iemand boos is.
    Bij het element water kan de persoon het water besturen. Dus een glas gevuld met drinken, kan hij omgooien of het drinken over iemand heen gooien.
    Het element aarde is het besturen van rotsen en bomen. De bestuurder kan dus bomen uit de grond halen en ermee gooien. Hetzelfde geld voor stenen.
    Bij het element wind kan de bestuurder tornado's en andere harde windstormen veroorzaken. Daardoor kan een boom omwaaien of boeken uit de boekenkast.
    Degene die het element metaal bestuurd kan alles wat met metaal te maken heeft ombuigen. Maakt niet uit in welke vormen. Ook kan diegene metalen voorwerpen rond laten zweven en laten breken.


    Regels school+ invullijst:


    - Op tijd in de lessen, anders nablijven
    - Niet vechten, anders week corvee en een dag opgesloten in isoleercel
    - Enkel wapens gebruiken in trainingsruimte
    - Geen meisjes en jongens op elkaars slaapkamer
    - Spijbelen is verboden, doe je het wel dan twee weken corvee, nablijven en slaapkamers schoonmaken
    - Geen leraren proberen te vermoorden, anders twee dagen in isoleercel zonder eten.

    Regels RPG:

    - Niet elkaar vermoorden zonder toestemming
    - Geen ruzie maken in OCC, mag natuurlijk wel in ICC
    - Praten met haakjes
    - Zo vaak mogelijk reageren, niet mogelijk, dan even melden
    - Ik maak nieuw topic aan, tenzij ik je toestemming geef.
    - Niet elkaars personage besturen, tenzij de ander het niet erg vind
    - Minimaal 5 regels


    Invullijstje:

    - Naam:
    - Leeftijd:
    - Gave/wezen:
    - Geïnteresseerde geschiedenis:
    - Innerlijk:
    - Uiterlijk:
    - Extra:


    Zeemeerminnen:
    - Mila Elizabeth Holmes - Lootus
    - Danay Lucille Warren - Karmin
    - Avalon Nerissa Poole - Trenzalore

    Vampiers:
    - Griffin Lucas Ellis - Trenzalore
    - Benjamin Bruno Evenson Carlisle
    - Samuel ''Sam'' Ethan Johnson - Lootus

    Fee:
    - Lily Sharp - Patholoog
    - Madeleine Eloise McLeod - Cozart
    - Rosemay Autumn Lockheart - Beanies
    - Maelynn 'Mae' Nadia Carmenta. - Licorne

    Weerwolven:
    - Anthony Ayan Maverick - Nazario
    - Noël LaVaughn - Apexpredator
    - Joshua Callum Monrose - Enjoy

    Elementen bestuurders:
    - Arlynn Auracle Mcknight- Water & Lucht - Rider
    - William 'Will' Max Jones - Lucht & Aarde - Abalard
    - Ethan Brooks - Metaal & Vuur - Patholoog
    - Jaylee Clowee Castle - Clairde

    Rollenstory
    Kletstopic

    [ bericht aangepast op 16 aug 2013 - 15:24 ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Anthony Ayan Maverick
    “Rise and shine, little sunshine.” Ik hield mijn ogen dicht en voelde daarna een windvlaag in mijn gezicht. Ik mompelde wat onverstaanbaar om daarna met mijn gezicht te schuren aan mijn mouw, precies alsof ik iets van mijn gezicht wilde vegen. Een zucht ontsnapte uit mijn mond terwijl ik een smakgeluidje maakte. Het boeide me eigenlijk niet vanwaar het geluid of de windvlaag kwam. Waarschijnlijk stond weer één of ander raam open. Ik hoorde vervolgens vaagjes hoe een stoel naar achteren werd geschoven maar besteedde er geen aandacht aan. Voor ik het wist gleed ik weer in diezelfde fase tussen slapen en wakker zijn tot ik opeens een hard geluid - dat erg leek op een hardcore nummer - hoorde een stukje van bij mijn oor vandaan. Het geluid bonsde in mijn oren waardoor ik onmiddellijk recht schoot met een schreeuw dat leek op “what the fuck”. Met een verwarde blik keek ik de hele kantine rond terwijl mijn vuisten al in de lucht waren, klaar voor de aanslag. Mijn blik viel toen op een meisje dat voor me zat. Ik herkende haar wel, Arlynn dacht ik. Ja dat was het. Mijn blik gleed naar de plaats waar het geluid vandaan kwam en ik zag hoe Joshua met een grote grijns op zijn gezicht naar me keek tewijl hij zijn gsm vast had. “Ha. Ha. Ha.” mompelde ik terwijl ik hem een dodelijke blik wierp en mijn vuisten liet zakken. Met mijn linkerhand wreef ik in mijn ogen terwijl ik met mijn rechterhand hem een klopje tegen zijn achterhoofd gaf. “Ik haat het als je dat doet.” Mompelde ik terwijl ik daarna het meisje een opmerking hoorde maken. “Leuke trui.” Ik keek verward naar onderen om te zien wat ik aanhad en glimlachte toen naar haar. “Ik weet het. Ik vond hem wel ideaal voor deze dag.” Grijnsde ik. Ik keek haar even aan, “Blijkbaar heb je Joshua al ontmoet.” Ik wierp hem een geïrriteerde blik, “Anthony. Jij bent Arlynn toch?”

    [ bericht aangepast op 6 aug 2013 - 19:00 ]


    Rise and rise again until lambs become lions

    Arlynn Auracle McKnight || Elementenbestuurder || Water & Lucht

    Ik keek op toen er een andere jongen kwam aangelopen. Ik fronste even, niet mijn leeftijd, anders had ik geweten hoe hij heette en wie hij was. 'Dat gaat niet werken. Bij Anthony moet je hardere maatregelen nemen,' zei hij, waardoor er een geamuseerde grijns om mijn lippen verscheen. Dat kon nog wel eens leuk en interessant gaan worden.
    'Zoals?' vroeg ik daarom uiterst geïnteresseerd en keek hoe de jongen zijn mobiel pakte en een lekker hardcore nummer opzette. Het kwam redelijk in de buurt bij mijn muzieksmaak, maar zelf zou ik het waarschijnlijk toch niet op mijn Ipod gezet hebben. Anthony schoot onmiddellijk overeind en had een ietwat verwilderde blik in zijn ogen. Ik kon mijn lach niet inhouden, bij het zien van zijn gezicht en houding.
    'What the fuck,' riep hij, waardoor ik nog harder moest lachen. Ik besloot dat ik de iets oudere jongen mocht. Wie of wat hij ook was. Ondertussen leek Anthony door te hebben wat er gebeurd was en begon zei wat oninteressante dingen tegen de jongen. Vervolgens leek hij door te krijgen dat ik hier zat, door mijn compliment over de geniale trui, waarna hij naar mij glimlachte. 'Ik weet het. Ik vond hem wel ideaal voor deze dag.' Aangezien ik dat niet kon ontkennen knikte ik.
    'Blijkbaar heb je Joshua al ontmoet.' Oh, dus de jongen heette Joshua. Die naam had ik volgens mij wel eens eerder gehoord... hoewel er vast meerdere Joshua's op deze school of in mijn oorspronkelijke woonplaats rondliepen. 'Anthony. Jij bent Arlynn toch?' vroeg de jongen, waarop ik knikte.
    'Jup, de enige echte,' antwoordde ik en ik keek de jongen even aan, mij afvragend waarom hij in godsnaam op die tafel had liggen slapen. Dat zou ik echt nooit doen. 'Waarom sliep je in de kantine?' vroeg ik uiteindelijk dan ook, aangezien ik dat net zo goed kon doen.


    Happy Birthday my Potter!

    Joshua Callum Monrose. || Weerwolf.

    Anthony schoot rechtovereind. "Wat the fuck!" Hij had zijn vuisten gebald in de lucht en keek even beduusd in het rondte. Toen hij zag dat het geluid bij mij vandaan kwam wierp hij me een dodelijke blik toe. "Ha ha ha." Hij liet zijn vuisten zakken en gaf mij een tik tegen mijn achterhoofd. "He!" riep ik verontwaardigd en ik deed mijn muziek uit. "Ik haat het als je dat doet." Het werkt wel altijd en ook deze keer dus. Hij was tenminste wel wakker. Het meisje en Anthony hadden het over zijn trui en ik stopte mijn mobiel weg. "Blijkbaar heb je Joshua al ontmoet" zei hij en ik kreeg een dodelijke blik toegeworpen. De tweede voor vandaag om precies te zijn. Wat houd iedereen toch van me. Hij stelde zichzelf voor en vroeg aan haar of ze Arlynn was. "Yup de enige echte." antwoorde ze daar op. "Waarom sliep je in de kantine?" vraagt ze hem dan. Ik lachte. "Je kan hem beter vragen: Waar slaap je niet? Hij slaapt overal, letterlijk, overal." zei ik en ik gaf hem een zachte stomp tegen zijn schouder. "Ik ga maar eens roken." zei ik toen. Ja ja ik weet het bad addiction. Ik kon er wel makkelijk vanaf, maar soms was het gewoon lekker, vooral in de ochtend. "Gaat er iemand mee?" vroeg ik terwijl ik al opstond. Ik keek Athony even aan en daarna Arlynn. Ik kende der niet echt, maar ze kwam wel oké over. We zullen zien hoe ze verder is. Aardig of niet.


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    Anthony Ayan Maverick
    “He!” Riep Joshua verontwaardigd uit nadat ik hem een tik tegen zijn kop had gegeven. “Eigen schuld, dikke buld.” Lachte ik terwijl ik me daarna weer tot het meisje richtte. “Jup de enige echte.” Antwoordde ze en keek me daarna aan. Ik glimlachte, ik had wel eens van haar gehoord. Enkel had ik te weten gekomen dat ze nogal erg temperamentvol kon zijn. Ze keek me vragend aan, “Waarom sliep je in de kantine?” Een zacht lachje ontsnapte uit mijn mond terwijl ik even ‘beschaamd’ aan mijn achterhoofd krabte. “Wel ..” Begon ik maar ik werd al snel onderbroken door Joshua die weer een geniale opmerking moest maken, “Je kan hem beter vragen: waar slaap je niet? Hij slaapt overal, letterlijk, overal.” Lachte hij terwijl hij mij een zachte stomp tegen mijn schouder gaf.” Hey.” Zei ik verontwaardigd terwijl ik hem een stomp gaf. Ik richtte me terug tot het meisje en had moeite om mijn lach te stoppen, “Dat is dus niet waar.” Ik grijnsde even terwijl ik daarna met mijn ogen rolde, “Ja oke. Ik kan makkelijk overal in slaap vallen.” Gaf ik schoorvoetend toe. “Maar nu was dit een uitzondering. Ik moest wachten op meneer daar.” Ik wees naar Joshua, “Als hij er niet zolang over had gedaan om beneden te komen dan had ik niet liggen slapen.” Ik schoot Joshua een betweterige blik, “Plus ik was moe en zeg nu zelf, de kantine is gewoon dé perfecte plek om te slapen. “ Voegde ik er daarna grappend aan toe net toen Joshua opstond en vroeg of er iemand meewilde om te roken. “Sorry bro. Ik zal deze toch even moeten laten schieten.” Glimlachte ik, “Mijn maag is in opstand. Ik kan beter wat te eten halen.” Ik hoorde hoe mijn maag weer gromde terwijl ik Joshua aankeek.


    Rise and rise again until lambs become lions

    Arlynn Auracle McKnight || Elementenbestuurder || Water & Lucht

    Anthony krapte op zijn achtergrond en wilde het uitleggen, maar Joshua onderbrak hem haast gelijk. 'Je kan hem beter vragen: Waar slaap je niet? Hij slaapt overal, letterlijk, overal.' Ik beet op de binnenkant van mijn wang, om niet weer te gaan lachen en wachtte geduldig tot Anthony het verder uitlegde. 'Dat is dus niet waar,' zei hij met een grijns, waarna hij met zijn ogen rolde. 'Ja oke. Ik kan makkelijk overal in slaap vallen,' gaf hij meteen daarna toch toe, waardoor ik toch moest lachen. Deze jongens waren echt ontzettend aardig voor elkaar. 'Maar nu was dit een uitzondering. Ik moest wachten op meneer daar. Als hij er niet zolang over had gedaan om beneden te komen dan had ik niet liggen slapen. Plus ik was moe en zeg nu zelf, de kantine is gewoon dé perfecte plek om te slapen.' Ik grinnikte.
    'Hmmm, je kan wel gelijk eten als je wakker wordt,' zei ik bedenkelijk, alsof ik hem uiterst serieus nam. Ondertussen begon Joshua over roken en ik trok een gezicht. Ik had een hekel aan alles wat de lucht, mijn lucht, vervuilde. Inclusief roken. Het was gewoon niet lekker om in die gore rooklucht te staan naar mijn mening. Het voelde verkeerd en ik kreeg altijd de neiging om rokende mensen ver weg te blazen.
    'No thanks, ik heb het niet echt op... uhm... de rooklucht. Krijg altijd de neiging om het hard weg te blazen, inclusief de rokende persoon. Dus dat lijkt me niet echt fijn voor je,' antwoordde ik eerlijk, nadat ook Anthony had gezegd niet te gaan, omdat hij honger had.


    Happy Birthday my Potter!

    Joshua Callum Monrose. || Weerwolf.

    “Sorry bro. Ik zal deze toch even moeten laten schieten.” zei Anthony en vervolgens richtte ik mijn blik op Arlynn Ik zag Arlynn een gezicht trekken. "No thanks, ik heb het niet echt op... uhm... de rooklucht. Krijg altijd de neiging om het hard weg te blazen, inclusief de rokende persoon. Dus dat lijkt me niet echt fijn voor je," antwoorde ze eerlijk en ik knikte. "Oke, sorry.." zei ik dan maar. Ik voelde mij opzich wel schuldig, maar het me er toe doen stoppen deed het ook niet. Ik vond het wel rot voor haar aangezien het haar element was, maar... Tja. "Bye!" zei ik nog en ik liep mijn weg toe naar buiten. Daar snoof ik even de frisse lucht op en ik ging tegen een muurtje staan. Er was niemand buiten, wat best logisch was aangezien het best vroeg in de ochtend is. Ik pakte het pakje uit mijn zak en nam er een sigaret uit. Ik stak hem aan met mijn aansteker en nam een grote trek. Langzaam blies ik het via mijn neusgaten uit. Heerlijk dit op de vroege ochtend. Ik leunde met mijn rug tegen de muur aan en keek voor me. Het was echt een mooie plaats hier. Met iets voor ieder wezen. Ik glimlachte en nam nog een trekje.


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    Lootus schreef:
    Mila Elizabeth Holmes

    Ik knikte begrijpelijk. 'Dankje en ik begrijp het.' Ik zuchtte diep en keek naar mezelf in de spiegel. Ik was iets witter dan normaal, maar verder zag je niet echt iets. Langzaam liep ik de slaapkamer weer in en luiserde naar haar.
    'Nee, ik weet waar het is,' loog ik. Ik wilde haar niet van haar tekening afleiden. 'Mijn eerste les begint om 11,00 en daarna pas om 13.30.' Ik keek haar met klein glimlachje aan. 'Alleen woensdag is voor mij druk en bij jou?' Vragend keek ik haar aan. Met een glimlach bekeek ik haar tekening.
    'Wauw, ik zou willen dat ik dat talent had.' Met een grijns keek ik haar aan. 'Het is mooi en goed getekend.' Ik liep terug naar mijn bed en dacht even na. Ineens stond ze op en begon spullen te pakken. Ik knikte en stond om, om achter haar aan te lopen.
    'Ben jij ooit is aangevallen in de school?' Mijn hand gleed naar de pijnlijke pols. Hij deed nog steeds veel pijn. Ik keek oplettend om me heen. Heel erg op mijn gemak voelde ik me niet. Ik wist dan ook niet of ik opgelucht moest zijn wat we ineens midden in een drukke eetzaal stonden. 'Eet jij ook mee of ga je weg?' Vragend keek ik Avalon aan, terwijl ik aansloot in de rij voor eten. Ik had de tijd. Onwennig keek ik om me heen. Behalve Avalon, Benjamin en Griffin kende ik niet echt mensen. Enkel Anthony had ik een keertje gezien. Hoewel ik Benjamin dankbaar was, bleef ik liever uit zijn buurt. Ik voelde me ongemakkelijk, boos en dankbaar te gelijk. Ik wist niet wat ik ermee aan moest.


    Avalon Nerissa Poole
    Ik haalde mijn schouders op en dacht even na. "Geen een dag is echt druk, denk ik. Sommige dagen heb ik één uur les en sommige drie, maar het valt beide wel mee." Ik was van mening dat het beter was dan gewoon de hele dag les hebben. Mijn nichtje moest blijkbaar hele dagen naar school. Haar opleiding nam veel tijd in beslag, dus ergens was ik blij dat ik ook nog tijd voor andere dingen had. "Dankje, ik houd van tekenen." Ik rustig door toen ik plotseling stil stond, voordat ik me omdraaide en haar raar aankeek. "Emh, ja, maar ik moet niet 's nachts in het donkere bos rondhangen. Het was mijn eigen schuld en ik ben alleen omver gesprongen.Niks ernstig. als er iets heel ergs gebeurd hebben ze hier een isoleercel," zei ik. Ik zelf had de isoleercel nog nooit gezien, maar ik kende genoeg mensen die hem wel gezien hadden. Ik ging naast Mila in de rij staan voor eten. "Ik weet niet. Ik heb wel honger, maar als jij liever mensen gaat ontmoeten is dat ook prima." Ik had niet veel met nieuwe mensen ontmoeten. En met de tas die om mijn schouder hing kon ik mezelf heel goed vermaken. Zoals op het strand gaan tekenen tot ik les had. "Ik heb vanaf half tien, twee uur les. Dus ik heb nog wel even," zei ik met een glimlach.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Anthony Ayan Maverick
    Arlynn begon te lachen toen ze onze opmerkingen hoorde. “Hmmm, je kan wel gelijk eten als je wakker wordt.” Zei ze terwijl ze haar wenkbrauwen fronste op een bedenkelijke manier. Ze kwam erg serieus over, “Zie je! Dat is dus wat ik bedoel! Eindelijk iemand die het ook begrijpt!” Riep ik uit terwijl ik wees naar haar. Vervolgens vroeg Joshua of we mee naar buiten wilde aangezien hij ging roken. Ik weigerde vriendelijk het aanbod en begon toen te lachen door Arlynn’s opmerking. “Zou je serieus een rokende persoon wegblazen?” Vroeg ik terwijl ik mijn lach probeerde te ondrukken, “Oke laat maar. Domme vraag. Tuurlijk zou je het doen.” Ik kende haar eigenlijk niet echt, of toch niet lang aangezien we juist vijf minuten met elkaar praatte maar haar eerste indruk zorgde ervoor dat ik gewoon zo over haar dacht. Ik mocht haar. En geloof me, als ik iemand mag dan wilt het ook zeggen dat ik deze persoon echt mag. Net hetzelfde dat als ik iemand haat, zal die persoon het ook weten, zoals bijvoorbeeld die vampier van gisteren. Benjamin. Ik hoorde hoe Joshua zich excuseerde waardoor ik zachtjes moest lachen. Joshua en excuses aanbieden? Dat kwam ook niet vaak voor. Ik hoorde hoe hij daarna afscheid nam waardoor ik knikte, “Ik zie je later. We hebben het derde uur toch les?” Vroeg ik maar hij was al verdwenen achter de hoek. “Ach laat ook maar.” Ik haalde mijn schouders op en verschoof mijn blik naar Arlynn, “Zin om wat te eten?” Vroeg ik om vervolgens op te staan en de kantine rondkeek. Er stond geen lange rij voor aan te schuiven. Mijn blik viel op Avalon, "Hello stranger." Riep ik terwijl ik me daarna weer omdraaide naar Arlynn. "Dus?" Glimlachte ik.

    [ bericht aangepast op 6 aug 2013 - 22:09 ]


    Rise and rise again until lambs become lions

    Arlynn Auracle McKnight || Elementenbestuurder || Water & Lucht

    Anthony lachte om mijn antwoord op de vraag of iemand mee ging met Joshua die ging roken. 'Zou je serieus een rokende persoon wegblazen?' vroeg hij, waarop ik onschuldig grijnsde. 'Oke laat maar. Domme vraag. Tuurlijk zou je het doen.' Ik was lichtelijk verbaasd over dat hij wist dat ik het zo zou doen. Ik bedoel, we kenden elkaar amper. Maar blijkbaar had hij genoeg mee gekregen dat ik daar geen seconde over zou aarzelen voor ik het zou doen. Ik deed meestal de dingen eerst, voor ik er echt over nadacht
    De onschuldige grijns stond nog steeds op mijn gezicht, toen Joshua zich verontschuldigde. Verbaasd keek ik de jongen aan. 'Daar hoef je echt je excuses niet voor aan te bieden hoor,' zei ik hem daarom snel, voor hij "bye" zei en wegliep. Anthony vroeg hem nog of ze het derde uur les hadden, maar de jongen was al verdwenen.
    'Ach laat ook maar. Zin om wat te eten?' vroeg hij en ik haalde mijn schouders op. Ik had 's ochtends nooit echt honger, maar ontbijten was nu eenmaal gezond en dus verstandig om te doen. Oftewel, ik moest gewoon maar wat eten. Zolang het maar iets was. Daarbij had ik wel dorst.
    'Hello stranger,' riep Anthony opeens richting een zeemeermin van onze leeftijd. Ik kon alleen niet meteen op haar naam komen... het was ook iets met een A, dat wist ik wel. 'Dus?' vroeg de jongen met een glimlach aan mij en ik knikte, waarna ik op stond.
    'Ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag, dus het lijkt mij wel verstandig. Ook al heb ik geen honger,' mompelde ik en ik liep met Anthony mee richting de rij.


    Happy Birthday my Potter!

    Benjamin Bruno Evenson

    De hele nacht had ik op het dak van de school doorgebracht. Liggend naar de sterren kijkend. Het leek wel alsof de lucht hier helderder was dan alle andere plekken.
    Langzaam stond ik op en liep naar het randje van het dak. Roekeloos sprong ik naar beneden en kwam terecht tussen andere leerlingen op het plein.
    Vlug rende ik naar mijn kamer. Samuel was alweer weg, wat logisch was, hij was namelijk altijd als eerste in de eetzaal.
    De spiegel in de badkamer liet me zien dat ik er uit zag als een ochtendmens. Mijn haar stond alle kanten op.
    Ik draaide de douche aan en kleedde me uit, waarna ik onder de hete stralen stapte.
    Toen ik klaar was met douchen, deed ik kleren aan. Een zwarte skinny met een denim overhemd en rode vans.
    Met wat gel bracht ik mijn haar in model, waarna ik mezelf nog checkte in de spiegel.
    Het was druk in de eetzaal. Achterin de rij voor het eten zag ik Mila en Avalon en ik liep naar hen toe.
    'Goedemorgen,' zei ik vrolijk en voegde me bij hen.'Lekker geslapen?,' vroeg ik aan hen beiden. Daarna richtte ik me op Mila. 'Hoe voel je je?'


    "Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

    Mila Elizabeth Holmes

    Ik luisterde naar haar en maakte een instemmed geluidje. Ze had gelijk. Mijn vorige mensen school was vol met meer lesuren. Het was een hel geweest. Ik moest van alles vermijden en daarom was ik het buitenbeentje van de hele school. Niemand begreep me, niemand wist van mijn geheim. Het was een opluchting dat ik nu geen geheim meer had en mezelf kon zijn.
    'Leuk dat je het dan zo goed kan,' zei ik gemeend. Ik glimlachte even. Mijn hobby was eigenlijk zingen, maar dat deed ik niet meer sinds mijn ouders dood.
    'O, oke.' Zwijgend keek ik voor me uit. 'Isoleercel?! Moet ok dan een isoleercel in? Als je iets fout doet? Of als me iets overkomt?' Met grote ogen keek ik Avalon aan.
    'O, als je liever wilt eten mag je gaan hoor.' Ik keek haar met een glimlachje aan. 'Ik red me wel. Ik ga zo naar de bibliotheek.' Ik glimlachte even. Geschrokken draaide ik me om en keek recht in het gezicjt van Benjamin.
    'Eh....' Ik zweeg en knikte toen. 'Ja, prima.' Ik sloeg mijn armen over elkaar.
    'Mwa,' antwoorde ik kortaf. 'Kan beter.' Ik was aan de beurt en pakte wat eten. Het was niet heel veel, zoveel honger had ik niet. Ik keek Benjamin niet aan en richtte me op Avalon. 'Wat ga jij doen?'


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Benjamin Bruno Evenson

    Met een geschrokken gezicht draaide Mila haar om.
    Grijnzend stak ik mij hand op.
    'Eh....' Ze zweeg en knikte even. 'Ja prima.'
    Ze sloeg haar armen over elkaar.
    'Oke, gelukkig.'
    We schuifelden iets naar voren.
    'Mwa, kan beter,' zei ze kortaf.
    Mila was aan de beurt en pakte wat eten.
    'Naaah, is er iemand met haar verkeerde vin uit bed gestapt?' grapte ik en wreef over haar kruin.
    Ik boog over haar heen en pakte twee appels, een schaaltje cornflakes en een flesje water.
    Niet dat ik dit eten lekker vond, ik verafschuwde het, maar ik moest toch wat.
    Grijnzend liep ik weg op zoek naar iemand waar ik bij kon zitten.
    'Goedemorgen Samuel,' zei ik vrolijk en ging maast hem zitten, waarna ik een hap van mijn appel nam.


    "Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

    Anthony Ayan Maverick
    Het leek alsof Avalon me niet hoorde dus haalde ik mijn schouders op en keek met een lichte glimlach naar Arlynn. “Ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag, dus het lijkt mij wel verstandig. Ook al heb ik geen honger.” mompelde ze. Ik grinnikte zachtjes terwijl we beide verder liepen en aansloten aan de rij. Het duurde nog wel eventjes voor het onze beurt was. Alle verschillende geuren drongen mijn neusgaten binnen. Blijkbaar was het vandaag weer uitgebreid. Zonder dat we beide konden zien wat er eigenlijk op de tafels lagen, begon ik alles op te noemen. “Vandaag staat er op het menu: eieren met spek, versgeperst fruitsap, chocolademelk, chocoladebroodjes, enkele croissants, koffie, thee, enkele andere koffiekoeken” Ik snoof nog eens diep, “En blijkbaar ook rozijnenbroodjes en cornflakes.” Ik haalde mijn schouders op en keek zijdelings met een onschuldige blik naar Arlynn, “Sorry, gebeurt automatisch.” Een zacht lachje ontsnapte mijn mond terwijl ik naar voren schoof. Ik nam een bord, gaf er ook één aan Arlynn om daarna weer mijn blik op Avalon te richten. Benjamin had zich bij het duo gevoegd. Mijn wenkbrauwen fronste zich lichtjes en ik had de neiging om zachtjes te grommen, maar ik hield me in. Ik had er niets mee te maken of Avalon en Mila nu bevriend wilde worden met Benjamin of niet. Ik richtte me weer naar Arlynn en deed alsof er niets was gebeurd, “Jij bent een elementenbestuurder toch?” Ik keek haar even aan waarna er een grijns op mijn gezicht tevoorschijn kwam, “Dan was jij dus diegene die dat koude briesje mijn richting opstuurde.”

    [ bericht aangepast op 7 aug 2013 - 16:45 ]


    Rise and rise again until lambs become lions

    Avalon Nerissa Poole
    Ik had opgekeken toen ik mijn naam gehoord had, maar kon het niet plaatsen. Vooral omdat er zoveel mensen waren. Ik kon voor de rest ook niemand zien die ik kende, al gokte ik erop dat het Anthony was geweest. Ik probeerde nog te zoeken, waardoor ik eigenlijk miste wat er naast mij gebeurde. Ik keek fronsend op. Ik probeerde te bedenken wat ze gezegd konden hebben, maar wist het echt niet. Zo had ik Benjamin, zo heette hij volgens mij, totaal gemist. Ik keek even onzeker naar Mila voordat ik slikte. "Ik mag die gast niet, maar ik mag geen mensen die mijn vrienden beledigen." Ik haalde mij schouders op en pakte zalm. Veel zalm. Ik had ook geen intentie om iets anders te pakken. Dan keken ze maar raar, ik had honger. Ik pakte wat toast uiteindelijk, toch omdat ik de zalm op een manier moest eten. Ik keek even naar de tafels voordat ik me naar Mila draaide. "Ik ga eten. Dan zie ik je wel tijdens de les oke?" Ik glimlachte nog even naar haar voordat ik me omdraaide en een leeg plekje aan een tafel zocht. Ik ging zitten en keek even om me heen, me afvragend waarom sommige in zulke grote groepen zaten. Ik pakte toast and schepte er wat zalm op voordat ik een hal nam. Vis was heerlijk. Ik moest wel op de tijd letten, aangezien mijn les om half tien begon, maar ik had nog wel even. Zo snel ging de tijd niet.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Mila Elizabeth Holmes

    Avalon keek me aarzelend aan. Ik begreep het, ik begreep haar. Ik wist ook njet zo goed wat ik met de eeuwenoude vampier aan moest die dus echt geen manieren had, maar toch mijn leven had gered. Zwijgend keek ik toe hoe Avalon zalm pakte.
    'Eh, ja. Tot in de les.' Ik keek toe hoe ze wegliep en keek naar mijn bord met eten. Benjamin boog zich over me heen en pakte veel eten. Hij wreef over mijn kruin, die ik gelijk wegsloeg.
    'Ik voel me nou niet bepaald vrolijk na een doodervaring op mijn eerste schooldag.' Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan en toen liep ook hij weg. Ik slikte en keek om me heen. Ineens was ik weer alleen. Met mijn dienblad vol eten keek ik vragend om me heen. En nu? Mijn blik gleed naar Avalon, daarna naar Benjamin. Waar was Griffin. Ik kijk om me heen, maar zie hem nergens. Zwijgen liep ik weer naar Avalon en nam naast haar plaats. 'Is het erg als ik naast je kom zitten?' Ik keek haar aan. 'Ik weet njet bij wie ik anders moet zitten en je bent mijn kamergenoot.' Ik kijk haar aan. 'Benjamin is niet een vriend van mij hoor. Hij is een oude vampier zonder manieren en stomme opmerkingen, maar ik sta bij hem in het krijt.' Mijn blik gleed naar Benjamin. 'Ik sta aan de kant van Anthony. Benjamin had die dingen niet mogen zeggen. Ze sloegen nergens op. Anthony is een goede vriend van jou toch?' Ik keek Avalon zwijgend aan. 'Kunnen we niet ergens bij hem zitten?' Ik keek zoekend om me heen en daarna weer naar Avalon.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne