Evenings in London Never Felt So Sad || One Direction || Topic 2 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 23 juli 2013 - 16:50 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Danelea Horan
'Goed gedacht, want dat is inderdaad het geval en dan is het bij deze afgesloten.' zei ik met een vrolijk lach. We wisten beide wel hoe het uit zou pakken, want we hebben wel vaker van zulke gesprekken gehad. Net als mijn pruillipje, want deze liet de krullenbol steeds weer wegkijken. Alleen toch keek hij me deze keer wel snel weer aan met een glimlach. 'De prins is altijd lief en het woord zelf zegt het ook al. Maar ik ben heel erg blij om te horen dat -dat het geval is.' zei ik met een lieve grijns. Ik wist wel hoe Harry in elkaar zat, dus wist ook hoe ik de woorden op moest vatten. Mijn blik was op nog altijd op dezelfde jongen gericht toen hij zijn nummer in mijn telefoon neerzette. Wat ik wel merkte was toen hij opkeek zijn blik langs me heenging en zijn woorden daarbij, lieten mij ook omdraaien. 'Broertje, jij weet echt wanneer er over je gepraat word, hé?' vroeg ik lachend. Dit was echt toevallig. Het was wel goed om de jongens weer terug te zien en dat mijn broer ze ook weer terug kon zien. Ik keek al snel weer naar Harry en sloeg mijn armen over elkaar. 'Dit prinsesje weet niet wat ze moet zeggen, dus zegt nu ook maar niets meer.' Ik maakte een gebaar van dat dit onderwerp ook gesloten was en haalde mijn schouders op bij zijn volgende woorden. 'Sommige kunnen dat nu eenmaal niet en andere kunnen dat wel, Ik val echt bij de eerste groep. Ik pakte mijn telefoon en glimlachte weer.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eirwen Cadwalader
Ik keek weg van Liam en Alex en naar Rosalie toen ze begon te spreken. Een vrolijke entausiaste glimlach sierde mijn gezicht. "Dank je" Ik knikte bij haar veronderstelling. "In ieder geval voor een jaar. Het is mogelijk dat ze het verlengen en als ik het goed doe moet ik nog een aantal keren voor een half jaar terug komen." Ik knuffelde haar zacht terug en bond mijn haar maar weer samen in een vlecht. Ik grijnsde bij haar vraag en mijn ogen gingen twinkelen. "Ik mag meewerken aan het geluid van een gigantisch film project. Meer mag ik niet zeggen en veel meer weet ik zelf ook niet." Ondertussen had ik het gebrabbel van Alex opgevangen en ik keek naar haar. "Ik kom wel weer terug hoor, en de hondjes ook." zei ik tegen het meisje. Het volgende wat Alex en Liam zeiden raakte me wel echt diep. Toch voelde het ook weer erg fijn dat hij me steunde. "Dank je." zei ik zacht voor ik de jongen naast me een kus op zijn wang gaf. Ik grinnikte zacht van Alex die haar hoofd weg draaide. Opeens zag ik Liam's handen rond haar verstrakken en nog voor ik iets kon vragen wist ik al wat er aan de hand was. Niall, die gekke Ier van zes jaar geleden, liep nu hier langs. Ik maakte met mijn vingers voorzichtig Alex los uit Liam's greep en zette haar weer op mijn schoot. "Ga naar hem toe. Je hebt hem al heel lang niet gezien." spoorde ik Liam aan. Alex trom weer zacht aan mijn haren. Ik keek dus naar het meisje. "Wie is dat?" vroeg ze. "Een van papa's vrienden van vroeger, net als Harry." Ze leek het te begrijpen en begon over de tafel heen wat met Hailey te klooien.

Bowties were never Cooler

Zayn Malik
Louis zijn vrolijkheid zorgde zoals altijd weer een lach op mijn gezicht. Ik hield mijn mond maar over mijn zogende gedachtes. Wetend dat, dat het toch niet was, wat Louis vanavond van plan was. Wat hij wel van plan was, was me een raadsel. Ik verplaatste alle twee de tassen naar een hand, zodat ik Maddie haar handje vast kon pakken, wat ze uitstak. Nu liep ze rustig in het midden en raakte we haar tenminste niet kwijt. Als ze er weer eens uit enthousiasme vandoor rende en we haar kwijt waren, voelde ik me altijd een behoorlijk slechte vader. Ook al wist ik dat elke vader of moeder dat wel eens overkwam. 'Ready.' Glimlachte ik en begon rustig te lopen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson.
Het was goed om te zien dat mijn vrolijkheid steeds voor een lach zorgde. En dat eigenlijk zonder er moeite voor te doen.
Ondanks Zayn zijn mond hield over verdere gedachten was het voor mij al duidelijk hoe of wat. Ach, wie weet hoe het deze dag ging verlopen en wat überhaupt het plan was. Misschien beviel het toch wel. Maar dat was allemaal voor later, want het was nu eerst de hoogste tijd om naar huis toe te gaan. Om het kleine meisje hoefde we ons ook geen zorgen te maken, want deze liep tussen ons in. 'Dan gaan we.' Zei ik met een glimlach en zette het toen ook op een lopen. Eigenlijk kon ik gewoon niet wachten tot we thuis waren. 'Dit is eigenlijk nog geeneens zo erg. Maar alleen omdat jullie in de buurt zijn.' Mompelde ik, doelende op de boodschappen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik grinnikte zachtjes, terwijl Maddie zichzelf tussen Louis en mij heen en weer slingerde. Ik knikte. Louis had gelijk. Zo met zijn drietjes was het minder erg dan in je eentje. Al had ik nooit zoveel problemen met boodschappen doen. Het ging tenminste een stuk sneller in mijn eentje. En ik kwam met een stuk minder thuis. Al was dit een stuk gezelliger. 'Wil je de jongens eigenlijk uitnodigen?' Begon ik toch maar alvast over de gastenlijst. Ik vond het van zelf sprekend gevonden om hun uit te nodigen. Maar vanwege de ruzie die Louis net Harry had gehad, wilde ik weten hoe hij er nu over dacht. Het kon makkelijk dat hij er nu anders over dacht. 'Druk maar op het knopje.' Maddie liet mijn hand los om op het knopje van het stoplicht te drukken en pakte hem daarna meteen weer vast, toen het stoplicht vrijwel direct op groen sprong. Gelukkig woonde we niet zo ver van de supermarkt.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall James Horan.
'Broertje, jij weet echt wanneer er over je gepraat wordt, hé?' hoorde ik Danelea in de verte lachend naar me roepen. Daarna keek ze weer naar Harry en sloeg haar armen over elkaar. Ze begon met hem verder te praten, wat ik niet kon verstaan. Ik naderde het stel steeds verder.
'Hi iedereen!' riep ik vrolijk en ging bij ze zitten. 'Gezellig hier! Hebben jullie Zayn en Louis ook al gezien?'
Ik begon met mijn vingers zacht op de tafel te trommelen en neuriede zachtjes mee. Het deed me goed iedereen hier weer te zien, op Zayn, Louis en nog een paar andere na dan, ik had ze gemist. Ik was blij dat we weer bij elkaar kwamen om opnieuw te top te proberen te halen. Ik hield van het zingen. Ik hield van de vier jongens die als broers voor me waren geweest, en waarbij ik me nu al meteen weer op mijn gemak voelde.

[Heeft Niall eigenlijk een vriendin/vrouw ofzo]

"Family don’t end in blood”

Louis Tomlinson
Het verbaasde me nog een klein beetje dat Zayn het met me eens was. Al kwam dat meer, omdat ik niet heel makkelijk was met boodschappen halen en ook nog met teveel spullen terugkwam. Toch was ik wel blij om dat te horen, maar zulke woorden waren altijd goed.
Bij zijn woorden knikte ik. 'Het blijven onze vrienden, dus ze horen erbij te zijn. De ruzie met Harry die zal mijn gedachten niet veranderen, want dat komt hopelijk wel weer goed komen. Daarbij wil ik ook geen spijt krijgen van de keuze.' Antwoordde ik. Het verliet mijn mond zekerder dan verwacht, maar was daar ook blij mee, want met sommige dingen had ik toch nog twijfels. Al was het wel zeker om de andere jongen uit te nodigen.
Ik keek naar Maddie en toen weer terug naar Zayn. 'Onze boef wilde trouwens een prinsessenjurk hebben. Een, uhh..' Ik keek even vragen naar Maddie die gelijk bijviel met roze. 'Een roze, dus. Maar dat was even ter zijde, alleen ik dacht dan weet je dat ook vast.' Zei ik en zocht ondertussen ook al naar de sleutels aangezien het toch niet ver meer was. Dan hoefde we dat zo niet meer te doen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik was wel opgelucht dat Louis nog altijd de jongens wilde uitnodigen. Anders zou het voor mij toch niet helemaal compleet zijn. Ik had enorm grote dingen met ze meegemaakt. Nu wilde ik dat ze er ook bij waren bij de belangrijkste gebeurtenis van mijn leven. De gebeurtenis die nooit meer overtroffen zou worden. Ik grinnikte toen Louis vertelde wat Maddie aanwilde. Het zal ook eens niet. 'Is dat zo?' Maddie knikte wilt met haar hoofd en keek me met grote ogen aan. 'Jij krijgt de mooiste roze prinsessen jurk die er is.' Verzekerde ik haar. Het moest natuurlijk ook een geweldige dag voor haar worden.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
De reactie van Zayn was logisch. Meer dan logisch zelfs, want het waren niet zomaar een paar vrienden. Als deze drie mensen er niet bij waren dan mistte er één belangrijk iets. Op deze dag hoorde de drie jongens er gewoon bij de zijn. Dat liet ik niet verpesten door een ruzie, want ik wist nu al dat ik daar dan spijt van zou krijgen. Daarbij was het dan ook niet meer terug te draaien. Eens geweest was geweest. Mijn blik ging terug naar Zayn en een lichte grijns verscheen op mijn gezicht. Het was volgens mij niet heel onverwachts dat Maddie een prinsessenjurk wilde. Het liefste liep ze daar dag en nacht in zodra de kans daarvoor was. 'Maar de prins ga ik dan van je inpikken. Of nou ja, eigenlijk is dat al niet meer nodig, want dat is al gebeurd.' Grinnikte ik zachtjes. 'Nee, jij word het kleine prinsesje op deze geweldig dag.' Want ik wist zeker dat het geweldig zou worden.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Maddie vond het geweldig. Haar straalden gezichtje sprak boekdelen. Grijnzend keek ik naar naar Louis. Snel boog ik me over Maddie heen en drukte ik een kus op zijn kaak. Hij zei altijd zulke lieve dingen. 'Prins charming.' Fluisterde ik zacht. Louis zou voor altijd mijn droomprins zijn en Maddie mijn kleine prinsesje. Dat stond vast. Ik sloeg de hoek om, en zag ons huis al. Maddie duidelijk ook, want die begon al sneller te lopen. 'Ja, heb je honger?' Wilt knikte ze met haar hoofdje. Ze handig altijd haar lolly in haar mond en het stokje, zwiepte heen en weer. Het zou ook eens niet, Maddie had altijd honger. 'Ga je helpen met pannenkoeken bakken dan?' Weeral knikte ze. 'Ik wil ze omdraaien!' Ze liet onze handen los en rende de laatste paar meters naar de voordeur. Die had er zin in.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik kon niet zeggen wie de dag geweldiger zou vinden. Zayn en ik of juist onze kleine meid die het nu al helemaal geweldig vond. Het was natuurlijk goed om te zien, want dan konden we met zekerheid zeggen dat het een perfecte dag werd. 'Dat klopt helemaal, want dat ben je inderdaad.' Fluisterde ik terug terwijl mijn grijns alleen maar breder werd. Niet dat -dat nog veel breder kon door het kusje op mijn kaak. Als er hier twee personen uit een sprookje kwamen dan waren het Zayn en Maddie wel. Dat zou ook nooit meer veranderen.
Ik volgde de woorden van Zayn en Maddie, maar hield me verder stil. Ik had ook niet veel erover te zeggen of eraan toe te voegen. Pas toen Maddie de laatste meters naar de voordeur rende en ik dichterbij Zayn liep, trok ik mijn mond weer open. 'Zodra mijn kapsel na het bakken een andere kleur heeft, als deze een andere kleur aanneemt, dan ben jij de volgende. Dat verzeker ik je bij deze.' Zei ik zacht, maar serieus. Ik drukte deze keer een kus op zijn wang en liep toen ook wwer lachend iets vooruit. Hoe dit afging lopen was me al duidelijk.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik keek even met opgetrokken wenkbrauwen naar Louis. 'Als je ook maar durft om aan mijn haar te komen met die kleurstof van je!' Riep ik hem achterna, toen hij snel verder liep, na een kus op mijn wang te hebben gedrukt. ik versnelde ook mijn pas iets en zetten de tassen naast de voordeur, waarna ik mijn armen om Louis middel wikkelde en hem tegen me aantrok. 'Anders zorg ik er persoonlijk voor dat je straks met een kaal hoofd voor het altaar staat.' Fluisterde ik in zijn oor. Ik drukte een kusje in zijn nek en liet hem weer los. Speels kneep ik even in mijn kont en ik pakte de sleutel uit mijn zak om de deur te openen. Maddie rende meteen naar binnen en ik pakten de tassen weer op, nadat ik mijn sleutel weer had opgeborgen, om vervolgens naar binnen te lopen. Ik liep meteen door naar de keuken om de tassen op tafel te zetten en deze uit te ruimen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik keek over mijn schouder en liet een onschuldige glimlach zien. 'Je weet dat ik er gek genoeg voor ben.' Toen Zayn daarna zijn pas ook versnelde, twijfelde ik of ik juist sneller of langzamer moest lopen. Uiteindelijk koos ik toch voor geen van beide, want het zou toch wel hetzelfde uitpakken. Dicht tegen de jongen aan met zijn vertrouwde armen rond mijn middel.
Mijn ogen werden groot bij zijn woorden en schudde mijn hoofd. 'Laten we dat maar niet doen, hé. Ik ben tevreden met mijn kapsel.' Zei ik zachtjes en wilde dichter tegen hem aan kruipen. Alleen deze kans kreeg ik niet, want ten eerste hij liet me alweer los en voor het knipperen mogelijk was, waren zowel Maddie als Zayn al binnen. Ik hupte vrolijk achter ze aan, om de tassen naast die van Zayn neer te zetten, maar in plaats van uit te pakken liep ik op Zayn af.
Deze keer sloeg ik mijn armen om hem heen. 'Dacht je echt dat je zo makkelijk ermee weg kwam?' Verliet zacht mijn mond, om hem vervolgens een kusje te geven. 'Je weet nu toch wel dat ik niet makkelijk ben?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik wist wel dat Louis niet op een kaal hoofd zat te wachten. En ik ook niet trouwens, want hij was veel te knap me haar. Nog voor ik ook maar iets uit de tas kon pakken om op te ruimen stond Louis alweer voor me. Automatisch wikkelde ik me armen ook om hem heen en grijnzend keek ik hem aan. Ik grinnikte zachtjes en glimlachte tevreden met het kusje dat ik kreeg. 'Dat weet ik maar al toe goed.' Gaf ik toe. Ik weet meer over louis dan over mezelf volgens mij. Dit keer was ik degene die mijn lippen op die van hem drukten en hem zachtjes kuste. 'Ieuwl!' Ik grinnikte zachtjes tegen Louis lippen aan, door Maddie haar reactie en trok hem enkel dichter tegen me aan. 'Ik hou van je.' Ik kon het niet vaak genoeg zeggen. Ik verslapte mijn greep iets en deed een klein stapje naar achter, zodat het ook nog voor kleine minder oogjes bestemd was. Met stralende ogen keek ik Louis aan en drukte toch nog een klein kusje op zijn lippen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Over het eerste waren we het tenminste eens, dus daar hoefde niet meer over gezegd te worden. Daarom zei ik ook geen woord meer daarover toen Zayn zijn armen om me heen wikkelde en ik automatisch dichter tegen hem aan ging staan. Met kleine twinkelende oogjes keek ik op waarna ook een grijns op mijn gezicht verscheen. 'We kennen elkaar gewoon te goed.' Zei ik. Het zou me niet verbazen als we vragen over de ander makkelijker konden beantwoorden dan die van onszelf. Dit keer voelde ik zijn lippen tegen de mijne voelde en kuste hem zachtjes terug. Toch zorgde Maddie haar reactie ervoor dat bij mij ook een zachte grinnik mijn mond verliet. Mijn greep rond zijn middel verstrakte iets. 'Ik hou ook van je. Heel veel zelfs.' Hoe vaak de woorden ook gezegd werden, ze bleven dezelfde betekenis hebben en zouden nooit vervelen. Zijn optie, om een klein stapje naar achter te zetten, was misschien wel het handigste. We wisten hoe of wat en daarbij wist ik toch ook dat het nog niet over was voor vandaag. Onschuldig keek ik naar de jongen voor me terwijl al snel een tevreden grijns weer op mijn gezicht te vinden was. Heel even keek ik naar het kleine meisje bij ons die al druk bezig was met de boodschappen. De reden dat ik weer een stap dichter naar Zayn zette en nog een kusje op zijn lippen drukte. 'Weet je, misschien moeten we gaan helpen. Dus de eerder zijn we klaar en dus te sneller hebben wij weer tijd over.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer