Evenings in London Never Felt So Sad || One Direction || Topic 2 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 23 juli 2013 - 16:50 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn malik
De glimlach was niet meer van mijn gezicht af te slaan. Ik was zo onbeschrijfelijk gelukkig met Louis en Maddie. Ik volgde Louis zijn blik, naar Maddie die al begonnen was met uitpakken. Als eerste had ze de ijsje als in de vriezen gelegd. Daar had ze goed over na gedacht. Af en toe stond ik er van te kijken hoe slim het kleine meisje eigenlijk was. ik keek meteen weer op naar Louis toen hij weer een stap dichterbij zetten. ik tuiten mijn lippen iets bij het kusje dat ik kreeg en glimlachte. 'Maar ik heb geen zin.' Jammerde ik zielig, terwijl ik een pruillip trok.' ik wilde zo blijven staan en Louis zoenen, totdat ik er dood bij neer zou vallen. Een harde gil, gevolgd door gehuil lieten me meteen opkijken. Maddie die met haar vingers tussen de la was gekomen, jammerde het uit en meteen liet ik Louis los, om ons kleine meisje op te tillen. 'Stt, Stil maar Mads.' er was niets ernstigs te zien, maar k geloofde best dat ze pijn had. grote tranen bleven over haar wangen rollen en met Maddie op mijn arm deed ik de vriezer open, om er een ijspack uit te halen. 'Boo, pak jij eens een theedoek.' om de ijspack zo op haar huis te leggen vond ik weer te koud.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Het was ongelooflijk hoe het leven kon lopen. Dat je dacht dat een aantal jaar geleden het hoogtepunt was en het niet beter kon worden, maar dat was iets waar je -je aardig in kon vergissen. De jongen voor me en ons kleine meisje waren het beste wat mij overkomen was.
'Ze lijkt echt heel erg op jou.' Het verliet zacht mijn mond toen ik zag dat Zayn ook naar Maddie keek en voor ik weer dichter naar hem toe stapte. Een zachte grinnikte verliet mijn mond, want ik snapte wat hij bedoelde. Maar het moest toch gebeurd. 'Maar je weet dat het allemaal nog langer gaat duren, hé? En dan hebben we--'
Nog voor ik de tijd kreeg om uit te praten of nog iets te kunnen doen, keek ik net op Zayn op door een gil en gehuil. Zeker omdat het maar een iemand kon zijn.
'Ben al onderweg.' zei ik bij de vraag om een theedoek, nadat Zayn zo snel was en Maddie al op zijn arm had. Toen ik tot de conclusie kwam zowel de theedoek als de handdoek in de was lagen, was ik heel snel naar boven verdwenen. Niet veel later stond ik met een schone theedoek beneden, om deze om de ijspack, die Zayn in zijn handen, had te wikkelen. 'Het zit allemaal niet mee, hé?' zei ik tegen Maddie terwijl ik met mijn andere hand haar tranen wegveegde.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Louis ging meteen opzoek naar een theedoek en rustig aaide ik over Maddie haar rug, die maar niet stopten met huilen. 'Rustig maar schatje.' Ik wiegde haar rustig heen en weer, maar het leek niet te helpen. Ik kon er echt niet tegen om te zien dat Maddie zoveel pijn had. Al werd ze hier wel groot van en hoorde het erbij. Louis kwam al snel aan met een theedoek en pakje de ijspack van me over om hem erin te wikkelen. Ik zetten Maddie op het aanrecht en pakte haar handje vast, om daarna de ingewikkelde ijspack erop te leggen. Ik zuchten zachtjes en drukte een kus op Maddie haar voorhoofd, die nog zachtjes na snikten. 'Dat was even schikken hè.' arm schaap. Ik keek even op naar Louis en pakte zijn hand om daar ook een kusje op te drukken.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
De glimlach die de hele tijd op mijn gezicht te vinden was, vervaagde nu toen. Gewoon omdat ik net als Zayn er niet tegen kon, om te zien dat Maddie zoveel pijn en verdriet had. Het liefste had ik het van haar overgenomen, maar dat ging niet. Daarbij waren dit inderdaad wel dingen waar je van leerde. Zoals vele mensen zouden zeggen, was dit vallen, opstaan en doorgaan, want daar werd je groot van.
Ik klom naast het kleine meisje op het aanrecht, om vervolgens mijn arm om haar heen te slaan. Heel even keek ik naar haar handje, maar gelukkig was er niets ernstigs te zien. Waarschijnlijk was het merendeel ook de schrik geweest. Ik keek op toen Zayn de woorden uitsprak die bij mijn gedachten pasten waardoor ik een kleine grinnik niet kon onderdrukken.
Eenmaal mijn hand vast, trok ik de jongen iets dichter naar me toe en glimlachte. 'Zoals ik al zei, blijft de naam prins charming bij je passen. Al kan jij wel met lieve kleine, drukke kinderen omgaan.' zei ik en drukte bij allebei een kus op de wang.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Wat een gedoe ook allemaal. Maddie stopte langzaam met huilen en kroop dicht tegen Louis aan, die naast haar op het aanrecht was gaan zitten. Ik kon het niet laten om er een foto van te maken met mijn mobiel en gelukkig kwam daar alweer een lach van Maddie. Die wilde later vast fotomodel worden. Zodra er een camera in de buurt was, was ze er als de kippen bij. Ik piepten even toen Louis me dichterbij trok, nadat ik zijn hand had gekust en glimlachte. 'Oww, ik dacht dat je het over jezelf had, toen je het over prins charmant had.' Ik stak speels mijn tong naar hem uit.
Ik richten me snel weer even op Maddie en haalde de ijspack weg. Haar vingertjes waren iets dik en zouden vast nog wel even pijn doen. 'Kom mop. Als jij nou even lekker op de bank gaat zitten en tv gaat kijken, terwijl je dit op je hand houd. Gaan wij een hele stapel pannenkoeken voor je bakken.' Maddie veegde de laatste verloren tranen van haar gezicht en knikte langzaam. Ik tilde haar van het aanrecht. Planten nog een kus op haar kruin en ze snelde alweer naar de woonkamer. Ik zuchten zachtjes en leunde tegen Louis aan, terwijl ik hem aankeek. 'En dan hebben we wat?' Grijnsde ik licht. Doelend op zijn zin, die hij daarstraks niet had kunnen afmaken.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik was iets gaan verzitten, zodat ik mijn arm beter om Maddie heen kon slaan en een kusje op haar wang kon drukken. Dat allebei toen ze dichter tegen me aankroop.
Zayn die het niet kon laten om een foto te maken, zorgde wel weer voor een lach bij Maddie. Iets wat mij automatisch ook liet glimlachen. Het was goed om te zien dat er altijd weer een lach van het kleine meisje kwam bij een camera of mobiel. Maar zolang het die van ons of bekende was, maakte het ook niet uit.
Ik grinnikte zacht door de reactie van Zayn toen ik hem dicht naar me toe had getrokken. 'Nee, slimmerd. Prins charmant pas echt alleen bij jou.' Daarna luisterde ik naar de woorden die hij tegen Maddie sprak en het enige wat ik deed, was knikken bij het laatste en het klein meisje. Het duurde dan ook niet lang voor Zayn tegen me aanleunde inplaats van Maddie. Ik snapte heel goed waar die zucht vandaan kwam en sloeg mijn armen om hem heen. Het was gewoon automatisme geworden om dat te doen. 'En dan hebben we meer tijd om te doen wat jij zou willen.' Maakte ik mijn eerdere zin af met een grijns en drukte een kusje op zijn neus. 'Maar dat kan pas na de pannenkoeken en de boodschappen.' Ik trok een klein pruillipje, want had daar dus echt geen zin meer in.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik wikkelde mijn armen rond Louis zijn middel. 'We kijken wel wat we daarna doen.' Voordat we daar mee klaar waren. Ik kuste Hem zachtjes en sloot even genietend mijn ogen. Ik moest toegeven dat ik redelijk moe was, na vandaag. Ik had echt geen zin om de boel op te ruimen. Gelukkig was het Louis die gezegd had dat hij de pannenkoeken zou bakken en ik dus mooi kon toekijken en hem een beetje vervelen. Ik pakte zijn hand en speelde met zijn verlovingsring. 'Straks zit er een veel mooiere ring, aan je andere hand.' Glimlachte ik. Ik kon echt niet wachten om ja tegen hem te zeggen. Zelf was ik al dolgelukkig geweest toen hij ja had gezegd toen ik had gevraagd of hij met me wilde trouwen. Eigenlijk was het onnodig. Ik wist ook wel zonder papiertje dat ik voor eeuwig van deze jongen zou houden. Maar het gaf toch dat extra. Dat we in de echt verbonden zouden zijn. Ik drukte nog een enkel kusje op zijn lippen. 'Kom.' Ik liet hem los en bevrijde mezelf uit zijn greep om vervolgens toch echt de tassen te gaan uitruimen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik schoof iets naar voren toe, om me dicht tegen de jongen aan te klemmen. Net zo als een klein kind zijn teddybeer tegen zich aanklemde, had ik mijn eigen levende knuffel. 'Als het aan mij ligt dan staan we straks nog zo.' Dit waren gewoon van dit momenten waar ik van genoot en kuste hem dan ook zachtjes terug. Met dit had ik al helemaal geen zin meer om iets te doen. Maar ik met mijn grote mond moest natuurlijk zeggen dat ik wel pannenkoeken zou bakken. En aangezien het hier in huis niet de kleinste eters waren, was ik daar toch ook nog wel even mee bezig.
Mijn blik ging van Zayn naar mijn hand en glimlachte. 'Ik kan echt niet wachten. En dan gaat het nu meer om de dag zelf.' Zei ik met een licht dromerige blik en een vrolijke glimlach. Ik kon niet geloven dat elke dag weer een dag dichter naar het grote moment was. Dat iets waar je het altijd over had gewoon bijna zover was. Niet dat het heel veel zo veranderen, maar dat extra. Het moment dat het toch officieel zou zijn.
De glimlach vervaagde iets, ondanks alles toen Zayn zijn uit mijn greep bevrijdde en we nu echt aan het werk moesten. Een zacht 'meh' geluid verliet mijn mond. Toch sprong ik van het aanrecht, om erna te helpen opruimen. Behalve de spullen voor het bakken, want deze legde ik gelijk al op het aanrecht neer.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik grinnikte zachtjes toen er een zachte "meh" uit Louis zijn mond kwam. Ik schudden even mijn hoofd en ging met mijn hand door zijn haar, toen ik langs hem heenliep, om de zakken ships in de voorraadkast te leggen. Langzaam kwam alles op zijn plek te liggen totdat ik de potjes kleurstof tegenkwam. 'Boo, wat wil je hier nou in godsnaam mee gaan doen.' Ik zetten ze op het aanrecht en draaide me om, naar de jongen. 'Behalve mijn haar verven, want dat gaat niet gebeuren.' Waarschuwde ik hem grijnzend. Ik vouwde de lege tassen op en borg ze op. 'Al stond dat rode haar, jou wel verdomt sexy.' Ik wiebelde even met mijn wenkbrauwen en ging achter Louis staan om zijn heupen beet te pakken. 'Daarbij, heb ik gehoord dat mensen met rood haar, super goed in bed zijn.' Fluisterde ik uitdagend. Ik drukte een kusje achter zijn oor. En liet hem snel los toen Maddie weer de keuken inkwam. 'Honger.'

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
'Grinnik niet, want je hebt zelf ook geen zin.' Verliet met een onschuldige grijns mijn mond en toen ik zijn hand door mijn haar voelde, schudde ik mijn hoofd. De pannenkoekenmix zetten ik op het aanrecht samen met de eieren. Met z'n tweeën ging het uitpakken gelukkig wel een heel stuk sneller. Ik draaide me om bij de woorden van Zayn en zag dat hij het over de kleurstof had. Dat had ik eigenlijk wel kunnen verwachten, want de rest waren de normale boodschappen.
Mijn mond opende ik, om te zeggen dat ik zijn haar ging verven, maar de jongen was me al voor. Daardoor sloot ik mijn mond na een zachte 'Jammer.'
Dan zag hij vanzelf wel wat mijn plan was.
De tassen waren ondertussen leeg, dus pakte ik alle verdere benodigdheden voor de pannenkoeken, want daar moesten we nu dus echt aan gaan geloven. 'Als dat zo was, moet ik je misschien de kans maar geven om het terug die kleur te verven, hmh?' Mijn handen plaatste ik op de zijne en luisterde naar de andere woorden. 'En van wie heb je dat dan gehoord? Daarbij--' Ik liet Zayn los en sloot mijn mond toen Maddie de keuken terug in kwam lopen. 'We gaan beginnen met bakken, prinsesje. Het eten zal zo klaar zijn.' Zei ik met een glimlach en draaide me om. Het kleine meisje knikte tevreden waarna ze de keuken weer uit wandelde. 'Is daar maar een manier om achter te komen of dat echt klopt.' vervolgde ik mijn eerdere woorden met een grijns. 'Maar jij gaat Lou eerst helpen met bakken, want er heeft iemand honger en zal zo waarschijnlijk weer komen kijken hoe ver we zijn.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Maddie verdwijnt meteen de keuken weer uit, als Louis haar verteld dat we gingen beginnen. Afwachtend kijk ik de jongen aan, omdat Maddie zijn zin onderbroken had. Voor de tweede keer al zins we in de keuken stonden. Ik grijnsde breed. Ik ging met mijn hand door Louis zijn haar. 'Misschien moeten we maar alle haarkleuren uitproberen dan. Gewoon om uit te testen met welke kleur, je me het hardst kan laten kreunen.' Grijnsde ik uitdagend. Waarna ik me omdraaide naar het aanrecht om een beslagkom uit het kasje pakten om te beginnen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
De afwachtende blik van de jongen, doordat ik opnieuw weer werd onderbroken door Maddie, maakte al snel plaats voor een brede grijns. Ik wilde niet weten wat er op dit moment voor gedachten door zijn hoofd ging. Al was ik aan de andere kant toch ook wel weer nieuwsgierig. De ideeën van Zayn bevielen me negen van de tien keer wel.
Daarbij of ik het nu wel of niet wilde horen, kreeg ik dat toch wel. Het duurde dan ook niet lang voor de gedachten duidelijk waren. 'Zeker dat je straks een smurf aan je zijde hebt? Nee, ik ben gek, maar laat mijn haar echt niet in alle kleuren van de regenboog verven. Al klinkt het plan niet..' Ik schudde grijnzend mijn hoofd. 'Nee, rood zou je nog voor elkaar kunnen krijgen, maar verder gaat het echt niet.'
Daarna besloot ik toch ook maar het pak pannenkoekenmix te pakken. We konden moeilijk over en uur nog niet klaar zijn met de pannenkoeken. Daarbij had ik ook het idee dat Maddie straks nog een keer kwam kijken of er al wat te halen viel.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik schoot in de lach. Ik mocht echt van geluk spreken met iemand zoals Louis. 'Thoee.' Smekend keek ik hem aan en trok ik een pruillip. 'Voor mij.' Ik keek Louis zo onschuldig mogelijk aan en prikte zachtjes in zijn zijde. Nee, ik zou niet eens willen dat hij zijn haar zou verven. Niet eens rood. Maar een beetje uitdagen kon nooit kwaad. Ik grinnikte zachtjes en drukte een kusje op zijn wang om het daarna maar te laten. We konden inderdaad beter maar beginnen. Ik voegde de melk en eieren bij de pannenkoekenmix. 'Ik pakte de staafmixer en duwde deze in Louis zij handen. 'Jij doen.'

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik keek om naar de jongen en hield mijn hoofd iets schuin. 'Zayn, je meent dit niet serieus, hé?'
Een zacht lach verliet mijn mond toen hij me smekend aankeek en een pruillipje trok. 'Mijn haar wel en jouw haar niet? Nee, dat gaat echt niet gebeuren. Zeker niet in alle kleuren van de regenboog, zodat het eindigt in een niet te plaatsen kleur. Je bent echt heel erg lief, je ideeën bevallen me altijd wel, maar deze gaat toch echt te ver.' Natuurlijk wist ik dat dit niet serieus was, maar het was wel leuk om op in te gaan. Ik draaide me om en liet een tevreden glimlach zien bij het kusje op mijn wang. Toch draaide ik me al snel weer om, wetende dat de pannenkoeken morgen anders nog niet klaar waren, want ik had nu al de aandacht -en concentratie niveau van een slak. Gewoon omdat ik meer bezig was met de jongen die bij me stond.
Alleen toen ik de staafmixer in mijn handen kreeg, maakte ik me toch wel nuttig. 'Waarom konden we ook alweer niets makkelijks kiezen en morgen pannenkoeken bakken?' Vroeg ik ondertussen lachend.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik schudden even grijnzend mijn hoofd. 'Mijn haar is heilig. Dat van jou niet.' Ik stak even speels mijn tong naar hem uit. Maar wist dat dit toch nergens heen ging. 'Weetje wat. Je mag je haar zo houden, als je vanavond bewijst dat je geen rood haar nodig heb om goed in bed te zijn.' Ja, of ik dat niet al wist ofzo. Ik ging achter Louis staan, om over zijn schouder mee te kijken en mijn handen verdwenen in zijn kontzakken, waarna ik rustig in zijn kont kneep. Gewoon heel de dag een beetje uitdagen en ik zou wel krijgen wat ik verdienden. En dat was geweldige seks, waar ik morgen niet meer door kon lopen. 'We? Jij kwam met het idee.' Grinnikte ik, waarna ik mezelf toch maar weer nuttig maakte, door alvast de koekenpan te pakken en op het voornuis te zetten. Ik zetten het gas aan en deed alvast wat olie in de pan.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''