• De vijf jongens van One Direction zitten in hun vliegtuig naar de Canarische eilanden. Ze gaan op vakantie om even uit te rusten. Ze zijn door het harde werken namelijk allemaal lichtelijk overspannen, en kunnen wel wat ontspanning gebruiken. Maar de reis verloopt niet zo soepel, helemaal niet zelfs. Het vliegtuig stort neer, op een onbewoond eiland. Geen van allen hebben ze een idee waar ze zijn. Maar ze zijn niet de enigen die de ramp overleefd hebben. Er zijn namelijk vijf meiden, die ook nog in leven zijn. Maar daar houdt het dan ook op, al zijn tien overlevenden nog best veel voor een vliegtuigongeluk. Het vliegtuig is kapot en in brand gevlogen, waaraan zij dus nog net op tijd aan ontsnapt zijn. Dit betekent wel dat alle bagage niet meer te redden valt. Ze hebben dus helemaal niets, behalve de kleren die ze aan hebben. Geen telefoon, en ook geen andere communicatiemiddelen. Conclusie: Ze zitten op het eiland vast zonder dat iemand, op hen na, dat weet. En dus moeten ze zien te overleven tot iemand ze ontdekt en red. Maar zie nog maar eens te overleven op een eiland waar je niets hebt behalve elkaar, een groot oerwoud en de zee om het eiland heen.


    De rollen:
    De jongens:
    - Louis Tomlinson || Licorne
    - Liam Payne || Fericire
    - Niall Horan || Aquari
    - Harry Styles || quin98
    - Zayn Malik || Appa


    De meiden:
    - VRIJ Gereserveerd door RachelXX
    - Savannah Hillary George || Malino
    - Avalon Montõja-Reaser || Limits
    - Phoebe Charley Lore || Paynez
    - Ohndrea “Andie” Dawnson || Rider


    De regels:
    - Geen oneliners. Probeer minimaal 4 regels vol te schrijven.
    - Probeer eens in de 3 dagen te posten. Het is niet erg als het niet lukt, maar wacht ook niet te lang a.u.b.
    - Maximaal twee personages per persoon.
    - Geen perfecte personages!
    - Alleen je eigen personage besturen.
    - Naamsveranderingen of lange tijd niet kunnen reageren, graag doorgeven.
    - Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het in een andere kleur of tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    - Alleen ik maakt nieuwe topics.
    - Geen ruzie OOC, IC mag het natuurlijk wel.
    - 16+ mag.
    - Het is misschien handig de regels af en toe opnieuw door te lezen, mocht ik wat aanpassen.
    - Als je iets niet snapt, mag je het natuurlijk altijd vragen (;


    Het begint op het moment dat het vliegtuig neergestort is en de personages, die eerst bewusteloos waren, een voor een ontwaken en ontdekken dat het vliegtuig in brand staat. Natuurlijk hoeft niet iedereen zich in het vliegtuig te bevinden. Het kan ook zo zijn dat de deur van het vliegtuig ook kapot was gegaan en iemand eruit geslingerd is, ergens op het eiland, of zoiets. Verzin iets leuks (:

    [ bericht aangepast op 12 juli 2013 - 7:45 ]


    "Family don’t end in blood”

    [Iemand voor Phoebe/Charley?]


    Reality's overrated.

    Paynez schreef:
    [Iemand voor Phoebe/Charley?]


    [Louis, als je wil?]


    "Family don’t end in blood”

    Licorne schreef:
    (...)

    [Louis, als je wil?]


    [Okay, komt Louis dan naar haar toe? Gezien ze niet het type is dat sociaal contact opzoekt en Louis juist weer wel.]


    Reality's overrated.

    Louis William Tomlinson
    Ik trek mijn shirt uit en dep voorzichtig het bloed van mijn achterhoofd. Ik heb er gelukkig nog een zwart hemd onder. Je weet maar nooit hoe koud en 's nachts kan worden. En ik weet ook niet hoe ik op dit eiland gekomen ben, laat staan hoe lang ik hier zal moeten blijven.
    Uiteindelijk lukt het, met wat hulp van de palmboom waar ik op steun, op te staan. Ik zet voorzichtig een stap naar voren. En als dat goed gaat nog een. En nog een. Zo wankel ik langzaam richting... Tja, waarheen eigenlijk? Ik kijk nog een keer goed om me heen. Mijn blik valt op een grote rookwolk die boven het oerwoud uitkomt. Ik begin dan maar die kant op te wandelen. Ik concentreer me zo op het lopen, om het niet te vallen aangezien ik nog steeds niet helemaal stabiel wandel, dat ik niet uitkijk wáár ik loop. Zo zie ik het meisje wat in het zand zit ook niet, waardoor ik over haar heen struikel, en uiteindelijk languit voor haar in het zand neerkom.


    "Family don’t end in blood”

    Phoebe Charley Lore || 17 jaar || Straatmeisje. Beter bekend als: Charley Florence Rivera || 18 jaar || Serveerster.

    Niet veel nadat ik even op de grond neer ben geploft valt er ineens iemand over me heen. Een jongen. Bruin haar, blauwe ogen. Bloed op zijn achterhoofd. Een zwart hemd en één schoen.
    "Hey, dummy. Kijk uit je doppen, wil je?" snauw ik.
    Ik schud afkeurend mijn hoofd. En pluk aan mijn grijze shirt. Mijn kleren zijn een beetje een bij elkaar geraapt rotzooitje. Maar dat maakt niks uit. Ik doe mijn leren jasje uit en bekijk mijn zwarte nagels. Waarna ik mijn leren jasje over mijn schouder gooi en weer opsta.
    "Als wij die ramp overleefd hebben zijn er misschien ook nog anderen, dummy," zeg ik tegen de jongen. "Dat word dus zoeken. Nou, komop?"

    [ bericht aangepast op 26 juni 2013 - 15:10 ]


    Reality's overrated.

    (Kam ik Harry naar iemand toesturen?)

    [Savannah staat ergens op het strand?]


    El Diablo.

    Harry styles

    Mijn ogen openen zich langzaam maar al snel sluit ik ze weer door het felle licht. Hoe kam dat ik zat toch ge woon in het vliegtuig. Ik voel mijn hoofd al kloppen waardoor ik weet dat er echt iets niet goed is. Ik open mijn ogen opnieuw en kom met moeite een stukje overeind. Nu ik zit heb ik de kans rond te kijken en verbaast bekijk ik naar de dingen om me heen, zand, water en palmbomen. Er is niet veel anders wat ik op dit moment zie. Ik snap het niet, hor kan dit nou. Mijn blik gaat even naar mijn benen die in het water liggen maar vooral naar de grote rode vlek in mijn broek en ook het een klein beetje roodgekleurde water daarom heen, ik steek mijn handen uit om mijn broek op te stropen maar ook deze zitten onder het bloed. Toch stroop ik mijn broek op en zie een grote wond in mijn been waar het bloed nog volop uitstroomt, shit hier moet echt wat aan gedaan worden. Het doet nog hartstikke pijn ook. Maar door de pijn in mijn hoofd kan ik eigenlijk niet goed opstaan en doe een poging op te staan. Het lukt wel maar ik sta nogal wankel, ik voel de pijn. In mijn been gelijk sterk toenemen en ga dus vooral op mijn andere been staan. Mank begin ik langzaam te lopen, misschien waren er hier nog mensen al zie ik die nu niet. Ik loop een stukje veder al doet het echt heel veel pijn, het helpt wel want in de verte zie ik een meisje staan. 'Heey!' Roep ik schoor naar haar en loop weer veder haar richting in al wordt het steeds moeizamer, het doet zo pijn.

    Savannah Hillary George

    Ik bijt nog even op mijn lip en beweeg mijn andere hand naar mijn pols. Ik ga er zacht overheen en bijt nog wat harder in mijn lip. Alleen dit doet al pijn.. Het is waarschijnlijk gekneusd.. Ik zucht even diep en pak mijn zwarte topje vast. Ik scheur er een stuk vanaf en bind het om mijn pols. Ik trek mijn sweater er weer overheen en rek me even uit. 'Heey!' hoor ik opeens en ik kijk op. Ik zie een jongen naar me toe lopen al gaat het niet echt goed. Ik loop snel naar hem toe en laat hem stoppen met lopen. 'Nou, ik ben in elk geval niet de enigste die nog leeft.' mompel ik. Ik kijk naar zijn been en twijfel niet. Ik scheur nog een stuk van mijn zwarte topje en merk dat hij nu tot nog net boven mijn navel komt. Ik bind de stof om zijn been en glimlach. 'Ik ben Savannah' zeg ik glimlachend..


    El Diablo.

    harry styles

    Het meisje komt gelukkig naar mij toe lopen waardoor ik gelukkig minder hoef te lopen. Ze mompeld wt en ik knik even,'ja ik ben blij dat ik niet alleen ben. ,misschien zijn er nog wel meer' zeg ik nadenkend al is de kans niet zo heel groot. Het is al een wonder dat wij twee nog leven. Ik kijk verbaast toe hoe ze haar topje scheurt maar heb al snel haar idee door. Ik glimlach zwakjes, ’dankje' zeg ik met een glimlach. Het was lief dat ze haar shirt kapotmaakte ervoor. 'Ik ben Harry' zeg ik nadat ze zichzelf voorgesteld heeft. Ik haal mijn hand even door mijn haar. 'Zullen we kijken of er nog meer mensen hier zijn?' Vraag ik en kijk een beetje om me heen. Het zou fijn. Zijn als er meer waren, dan konden we samen wat verzinnen omhield weg te komen.

    Limits schreef:
    Avalon Reaser.

    "Als je knallende koppijn, snee in mijn arm en pijn aan mijn heup wegtelt, gaat alles wel prima, denk ik," vertelde hij mij schor. Hij tilde zijn shirt op en een grote paars en blauwe vlek bedekte zijn heup. Hij liet zich achterover vallen in het zand en even bedacht ik me wat ik moest doen. De snee in zijn arm moet gereinigd worden, zout uit het water is een optie, maar dat is niet de beste. Mijn blik viel op mijn tasje, die ik net had meegregrist en hinkelend liep ik ernaartoe. Ik opende het snel en mijn bebloede hand liet vieze afdrukken na. Mijn mobieltie! Haastig probeerde ik iemand te bellen, maar geen bereik. Dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken. Ik beet bedenkelijk op mijn lip en keek zoekend door mijn tasje. Een koekje, een boek, een klein potje met reinigingszalf voor je gezicht, make-up en mijn portomonnee. Ik gristte het potje met zalf eruit en draaide het dekseltje eraf. Snel haalde ik alle zalf eruit en zo snel als ik kon, met mijn gekneusde voet, liep ik naar het water toe om daar het potje te vullen. Toen ik me liet vallem besefte ik pas hoe moe ik eigenlijk was. Ik kreunde en beet vloekend op mijn lip. Met alle kracht die ik nog in me had liep ik met het gevulde potje met water naar de jongen toe. Ik liet me op me knieën vallen op voorzichtig met mijn hand over zijn wond te strijken. ‘Even doorbijten.’ Meldde ik. Ik liet een klein beetje water erover heen druppelen. Dit zou vast en zeker branden, maar dit is wel het beste. Ik scheurde nog een stuk van mijn shirt af, die steeds korter begon te worden, en drukte die hard op zijn wond. ‘Het zout in het water reinigt je wond.’ Legde ik kort uit. Ik was blij dat ik een cursus EHBO had gedaan. Ik wreef in mijn ogen en keek zuchtend naar de jongen.


    Niall Horan.

    Een protesterend geluidje verliet mijn mond toen ze het zoute water over mijn wond heen strijkte. Een brandend gevoel kwam waardoor er een vreemd geluidje tussen mijn lippen wegrolde. Ze scheurde een stuk van haar shirt af en drukte die op mijn wond. "Het zout in het water reinigt je wond," legde ze kort uit waarna ze in haar ogen wreef en een zucht over haar lippen rolde. "Bedankt, en het zou vast en zeker wel goed zijn, aangezien je weet wat je doet, denk ik," zei ik met een grinnik naar het meisje voor me. De pijn overheerste in mijn heup, was ook niet zo gek. Het was paarsgekleurd en het zag er niet al te goed uit. Ik moest het er maar mee doen. Het leek er niet op dat hier een dokter zat of een ziekenhuis, zou eigenlijk wel raar zijn. Langzaam kwam ik weer overeind en een pijnlijk geluidje kwam uit mijn mond. "Laten we een rustplaats vinden, we zijn beide blijkbaar erg moe. Tenzij je niet met mij opgescheept wilt zitten de komende uren," stelde ik voor en mompelde er nog wat
    Achteraan wat moest lijken op "Zal waarschijnlijk wel zo zijn, een geliefd persoon ben ik blijkbaar niet."


    But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

    Savannah Hillary George

    Hij glimlachte zwakjes, ’dankje' zei hij vervolgens en ik haal mijn schouders op. 'No problemo, hij was toch al kapot' lach ik en hou mijn pols even omhoog. Hij stelt zich even later voor als Harry en ik knik. 'Zullen we kijken of er nog meer mensen hier zijn?' vraagt hij en ik knik. 'Ja, is goed.' zeg ik en trek mijn sweater nog wat rechter. Ik loop een stukje door en bedenk me iets als ik het water zie. 'Ben zo terug' zeg ik en loop snel naar het water. Ik steek mijn rechterarm in het water en maak de schrammen schoon. Het brand even, maar dat betekent dat het ontsmet. Snel loop ik terug naar Harry, 'Al iemand gezien?' vraag ik..


    El Diablo.

    Harry Styles

    Ik grinnik zachtjes en kijk even naar haar pols, ' Alsnog' zeg ik met een glimlach. Hopelijk voor haar zou het niet te koud hier worden vannacht, al hoewel we zouden natuurlijk altijd kunnen kijken of der bij het vliegtuig nog wat kleding overgebleven was of zo. Ik knik even als ze zegt dat ze zo terug is en kijk naar hoe ze naar het water loopt. Volgens mij is ze haar wonden aan het schoonmaken, nogal pijnlijk met dat zoute water maar het is natuurlijk wel goed. Ze komt alweer terug en ik schud mijn hoofd, ' Nee kom we gaan een stukje lopen' zeg ik en begin moeizaam te lopen. Ik moest hier echt iets op verzinnen want dit ging niet goed zo. Ik kijk even om me heen, misschien dat ik zo een goede tak vond of zo om op te steunen, er moest iets zijn. ' Uhhm, misschien moeten we roepen zodat ze ons horen? Ik weet het niet zo goed' zeg ik en kijk even naar Savannah. Ik was blij dat ik hier tenminste niet alleen was.

    [jeetje wat gaat dit snel. Mijn topics]


    26 - 02 - '16

    Paynez schreef:
    Phoebe Charley Lore || 17 jaar || Straatmeisje. Beter bekend als: Charley Florence Rivera || 18 jaar || Serveerster.

    Niet veel nadat ik even op de grond neer ben geploft valt er ineens iemand over me heen. Een jongen. Bruin haar, blauwe ogen. Bloed op zijn achterhoofd. Een zwart hemd en één schoen.
    "Hey, dummy. Kijk uit je doppen, wil je?" snauw ik.
    Ik schud afkeurend mijn hoofd. En pluk aan mijn grijze shirt. Mijn kleren zijn een beetje een bij elkaar geraapt rotzooitje. Maar dat maakt niks uit. Ik doe mijn leren jasje uit en bekijk mijn zwarte nagels. Waarna ik mijn leren jasje over mijn schouder gooi en weer opsta.
    "Als wij die ramp overleefd hebben zijn er misschien ook nog anderen, dummy," zeg ik tegen de jongen. "Dat word dus zoeken. Nou, kom op?"


    Louis William Tomlinson
    "Hey, dummy. Kijk uit je doppen, wil je?" snauwt het meisje. Vlug krabbel ik overeind, waardoor ik opnieuw bijna val door de duizeligheid. Ik weet gelukkig nog net op tijd mijn balans terug te vinden.
    "Als wij die ramp overleefd hebben, zijn er misschien ook nog anderen, dummy," zegt het meisje. "Dat word dus zoeken. Nou, kom op?"
    "Oke, is goed!" roep ik terug en trek haar vrolijk overeind. Waarom ik zo vrolijk ben? Geen idee. Ik weet intussen nog steeds niet wat er gebeurd is, maar het meisje had het over een ramp die we overleefd hebben, en dat is iets om vrolijk om te zijn, toch? Niet dat die ramp gebeurd is bedoel ik, maar dat we hem overleefd hebben. En zo slecht zijn we er nu ook niet aan toe. Althans, ik. Ik scan mijn blik over het meisje heen, om te kijken hoe zij eraan toe is.
    "Zeg, hoe heet je eigenlijk?" vraag ik, terwijl ik haar van top tot teen in me opneem.


    "Family don’t end in blood”