[RPG] Timeturner to Marauders||HP [Topic 1] - Speeltopics

© JJHamblett & Sinistra




Het is het derde jaar van Harry, Ron en Hermelien. Ron ligt in bed in de ziekenzaal en Harry en Hermelien staan op het punt met behulp van de tijdverdrijver Sirius te gaan redden. Maar... Het gaat iets anders... Ron, die nieuwsgierig is, staat op en loopt hinkend naar Harry en Hermelien toe. Hij struikelt, houdt zich nog net vast aan Harry en slaat perongeluk, maar erg hard, tegen de tijdverdrijver. Het zandlopertje begint te draaien en te draaien, verschrikkelijk hard. Elkaar verschrikt vasthoudend beginnen ze terug te gaan in de tijd. Jaren en jaren terug...

Zo komen Harry, Ron en Hermelien terug op Zweinstein. Maar dan... In de tijd dat James, Sirius, Remus en Peter er op zaten. Krijgen ze met z'n drieën uitgelegd wat er is gebeurd? Komen ze er achter wie ze zijn. Blijven ze? Of willen ze zo snel mogelijk terug? En... Wordt dit vriendschap of geloven the Marauders hen niet en... gebeurd er iets vreselijks? Dit alles wordt in deze RPG beschreven.

Regels
- Minimaal 4 regels per post
- Mensen met ervaring
- Vermoord elkaar niet, vechten mag maar niet doden.
- Geen afgesproken liefdes, niet gelijk verliefd worden in het eerste topic of iets dergelijks. Komt erg onwaarschijnlijk over.
- Als je meedoet, weet zeker dat je goed kan meedoen en niet maar een paar posts
- 16+ toegestaan, maar houd het netjes a.u.b.
- Alleen ik en JJHamblett openen nieuwe topics
- Reserveren kan, rol binnen 24 uur invullen
- Niet elkaars personage besturen
- OOC tussen haakjes []+{}-()
- HEB PLEZIER! het lijkt een grote lap regels, maar dit is echt alleen om het leuk en netjes te houden.

Personages:

Oude tijd

James Potter - JJHamblett

Sirius Zwarts - Wolfheart

Remus Lupos - IsA20

Peter Pippeling - Emrys

Lily Evers - Rider

Lucius Malfidus

Severus Sneep - DreamerN

Bellatrix Zwarts - JJHamblett

Narcissa Zwarts - Rider

Alle andere personage's uit de oude tijd

Zelfverzonnen personage's (vol)
- Rosanne Shinerwood||Zwadderich - PindaDoos
- Rose Anna Valearia Black||Zwadderich - Patholoog
- Daniëlle Jane Westlize||Griffoendor||Jager - xxxHappiness
- Jay Dave Broock||Zwadderich||Jager - Wolfheart
- Aaron'All' Luuk Fred Moon||Griffoendor||Drijver - xxxHappiness
- Jason Rick Broock||Zwadderich||Zoeker - IsA20


Nieuwe Tijd

Harry Potter - Sinistra

Ron Wemel - Emrys

Hermelien Griffel - Limits

Note:
Hier was al een topic van, maar omdat die doodliep is hier een nieuw rollentopic. Als je mee wilt doen. Post dan regelmatig. Het is logisch dat je niet elke dag kan reageren, maar eens per week moet wel lukken. Als dat niet gaat, schrijf je dan gewoon niet in. Als je twee weken niet gereageerd hebt, stuur ik je een bericht, als je dan nog niet reageert dan komt jouw rol weer vrij. Ik ben hier best streng in, dus meldt het als je niet kan reageren.



VEEL PLEZIER!

[ bericht aangepast op 16 juni 2013 - 20:53 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Narcissa Black

Ik merkte dat we gezien waren door de groep idiote oenen uit Gryffindor, maar negeerde het. Rose was tien keer belangrijker en zelf voelde ik mij ook niet honderd procent, dus had ik geen zin in onrust stoken. Zolang zij ons met rust zouden laten, zou ik dat ook bij hen doen. Rose was ondertussen gaan zitten, wat mij zorgelijk naar mijn nichtje deed kijken. Bella moest er echt eens van langs krijgen. Misschien dat als ik moeder zou vertellen wat er gebeurd was, dat ze dan straf zou krijgen. Moeder was sterker dan Bella, ze had het juist van haar geërfd. Ze zou, ondanks haar liefde voor Bella, ontzettend boos zijn, wanneer ik vertelde wat mijn lieftallige zusje had gedaan. Bella had immers geen goede reden gehad voor haar gedrag; we gingen niet met modderbloedjes om en vielen haar niet aan. Bovendien vond moeder het goed dat ik Meph had, ze vond hem juist bijpassend en dan vooral zijn naam.
'Wat is er mis met je?' De toon van de vrouw sprak mij totaal niet aan, wat mij een waarschuwende blik in haar richting deed werpen. Het sloeg nergens op dat ze zo'n toon tegen Rose aansloeg. Rose had niks misdaan.
'Overgeven,' wist Rose uit te brengen. Ik pakte snel een bak, waar mensen wel vaker in overgaven -hij was nu natuurlijk wel schoon- en gaf hem voor de zekerheid maar aan Rose. De vrouw was namelijk niet bepaald snel in handelen, nou ja, misschien was ze dat wel, maar wilde ze het nu niet. Ongeduldig keek ik haar dus aan.

---

Happy Birthday my Potter!

Remus Lupos

Ik kijk nog even naar Narcissa en Rose. 'Overgeven' zegt Rose. Narcissa pakt snel een bak en geeft hem aan Rose.
Ik laat mijn hoofd weer op mijn kussen vallen en probeer niet te kijken. Als ik anderen mensen zie overgeven ga ik altijd automatisch ook over mijn nek.
Ik hoor de deur van de ziekenzaal dichtvallen en kijk wie er binnen is gekomen. Gelukkig. Het is Daniëlle. Ik zie dat ze probeert te glimlachen, maar het lukt haar niet echt.
'Hoi' zegt ze met haar beste stem. 'Ook hoi' antwoord ik schor.
Opeens trekt er een pijnscheut door mijn buik. Ik klap bijna dubbel van de pijn en als ik opkijk is alles wazig door mijn betraande ogen.
Ik hap naar adem en grijp naar mijn buik. 'Kotsen' krijg ik er nog net uit voordat mijn lunch naar buiten komt.

---

-

Sirius Zwarts

Gespannen blijf ik bij Remus staan en zie hoe hij af en toe weg zakt. Hoe James hem water geeft en hoe Daniëlle weggaat en weer terug komt.
Telkens blijf ik op mijn hoede.
Waarom is Remus nou weer vergiftigd? En waarom bij kerstmis?
Degene die dit op zijn geweten heeft, is nog lang niet jarig.
Opeens klapt Remus dubbel, en ik weet wat er gaat komen. Snel pak ik een bak waar mensen meestal in kotsen en hou het voor zijn gezicht.
'Kotsen.' Zegt hij nog net voordat hij moet overgeven.
Ik heb nog net op tijd de bak voor zijn mond gehouden en ik probeer niet te kijken. Als hij klaar is zet ik de bak weg en vraag:
'Kan ik wat voor je doen?'

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Remus Lupos

'Kotsen'
Dan komen de golven van gal en stukjes lunch naar boven. Sirius houdt net op tijd een bak voor mijn mond, zodat ik niet mijn hele bed onderkots.
Als ik klaar ben met kokhalzen zet Sirius de bak weg. 'Dank je' zeg ik zacht. Ik voel me nog beroerder dan net. 'Kan ik wat voor je doen?' vraagt Sirius.
'Misschien een doekje?' zeg ik. Mijn hele mond zit volgens mij onder van wat ooit mijn maaginhoud is geweest. Ik kijk naar de groep mensen die zich rond mijn bed verzameld hebben. 'Waar is Peter eigenlijk?' vraag ik dan.

---

-

Daniëlle Jane Westlize

'Ook hoi.'Fluistert Remus schor.Mijn fake lach faalt.Ik bijt op mij lip en kijk om mij heen.'Kotsen'Hoor ik iemand zeggen.Sirius komt met een bak aan,en zet hem weer weg als Remus klaar is.Hij vraagt Remus nog of hij kan doen en antwoord dan dat hij een doekje wilt.
Met een zucht ga ik op een van de stoelen zitten.En ik kijk op als de deur open gaat.Het hoofd van de school komt binnen lopen.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Sirius Zwarts

'Misschien een doekje?' Vraagt hij. Ik knik en pak een doekje die ik vervolgens vochtig maak. Een beetje onhandig geef ik het doekje aan hem.
'Waar is Peter eigenlijk?' Vraagt hij dan. Ik kijk om me heen en zie Peter inderdaad niet staan.
Ik haal mijn schouders op en zeg:
'Ik zou het niet weten.'
Opeens gaat de deur open en het schoolhoofd komt binnen. Ik bijt een beetje op mijn lip.
'Wat is er gebeurt?' Vraagt professor Perkamentus, de schoolhoofd. Ik haal mijn schouders op en zeg:
'Remus is vergiftigd.'

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Remus Lupos

Sirius geeft me een doekje aan en ik veeg mijn mond af. Yup, mijn mond zit onder de resten overgeefsel.
'Waar is Peter eigenlijk?' vraag ik. Sirius haalt zijn schouders op en zegt 'Ik zou het niet weten.'
De deur zwaait weer open en ik kijk op. Professor Perkamentus komt binnen. Ik slik. Waarom zou Perkamentus hier naartoe komen? Ik weet het antwoord al. Om mij.
'Wat is er gebeurt?' vraagt Perkamentus. Sirius is de eerste die antwoord geeft. 'Remus is vergiftigd.'
Alle gezichten draaien zich naar mij toe en ik voel me een beetje ongemakkelijk. 'Eh...' begin ik te stotteren.
Perkamentus kijkt me door zijn kleine brilletje aan en vraagt dan 'Hoe is dat zo gekomen?'
'Ik heb geen idee meneer' zeg ik. Ik heb inderdaad geen idee. Of toch wel. 'DegenezerszeidenietsoverMomentoMortisendatdatmeteendodelijkismaareenuurvoordatikneervielhebiknog..' ratel ik, maar Perkamentus steekt zijn hand op. 'Iets rustiger alsjeblieft' zegt hij vriendelijk. Ik haal diep adem en begin opnieuw.
'De genezers zeiden dat het Momento Mortis was' Ik kijk Perkamentus aan en hij knikt dat ik verder moet gaan.
'Nou, ik heb een uur voordat ik zeg maar flauwviel een beker pompoensap gedronken en verder niets. Maar normaal is het binnen een minuut dodelijk, dus dat is nogal vreemd' zeg ik. Ik zie denkrimpels in het gezicht van het schoolhoofd.
Opeens voel ik weer een snijdend gevoel, maar dit keer in mijn hoofd. Ik knijp mijn ogen dicht en slaak een zacht kreetje van pijn.
Ik hoor dat iemand opstaat en een paar stemmen. Opeens trekt de pijn weg en ik blijf hijgend op mijn bed liggen. Mijn lichaam kletsnat van het zweet.

---

-

(Misschien is het een idee om nu even te wachten tot JJHamblett ook heeft gereageerd...)

---

Happy Birthday my Potter!

James Potter

Ik zie hoe Lily Remus helpt met drinken. Zwijgend blijf ik hem aanstaren. Niet doodgaan. Niet doodgaan. Niet doodgaan. N-i-e-t d-o-o-d-g-a-a-n. Ik ontwaak uit de trance als Remus begint te kotsen. Zonder dat ik het zelf wil, ga ik ook over mijn nek. Ik heb er nooit goed tegen gekund, een van mijn weinige nadelen. Ik heb nog net een vaas waar bloemen in horen kunnen grijpen. 'Ugh,' mompel ik. Ik ga op de grond zitten. Fijn, nu ben ik ook misselijk. Ik kijk voorzichtig op als ik Perkamentus' stem hoor. Wat doet hij hier nou? Kwam hij Remus beter maken? Ik hoop het. De bittere en bijtende smaak van het overgeefsel zit nog in mijn mond. Wauw... Dit werd echt zo'n leuke kerst, maar niet heus.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Lily Evans

Tot mijn opluchting lukte het Remus nu wel om te drinken. Ondertussen kwamen Rose en Narcissa, vervelende Slytherins die wel eens met Severus omgingen en vaak mij en andere mudbloods moesten hebben, ook de ziekenzaal binnen. Er was echter iets aan de hand met Rose, wat de twee afleidde van ons. Dat was mooi, want om mij lastig gevallen te worden in de ziekenzaal, terwijl het slecht ging met Remus, was niet echt iets waar ik op zat te wachten.
Ook Danielle kwam weer binnen -die meid moest echt eens beslissen wat ze nou eigenlijk wilde doen, want ze bleef maar heen en weer lopen- en vlak daarna moest Remus kotsen. Ik moest toegeven dat Black snelle reflexen had; binnen de een fractie van een seconde had hij een teiltje gepakt en hield die onder de kin van Remus, zodat hij niet alles onder zou kotsen. Naast mij ging ook Potter over zijn nek en als dit niet zo'n vreselijke situatie had geweest, was ik nu waarschijnlijk in lachen uitgebarsten. De stoere egoïstische arrogante Potter moest kotsen, wanneer iemand anders dat deed. Naar mijn mening te grappig voor woorden. Dit ging Severus gegarandeerd te horen krijgen.
Alsof er nog niet genoeg was gebeurd in de afgelopen minuten kwam op eens het schoolhoofd de ziekenzaal binnenwandelen. Black en Remus legden hem uit wat er gebeurd was en ik merkte dat Dumbledore rustig bleef en gewoon luisterde naar wat ze te zeggen hadden. Hij leek na de woorden van Remus diep na te denken, maar veel tijd daarvoor was er niet, want het ging alweer mis en dit keer besloten de helers hem eindelijk iets te geven tegen de pijn. En nu was ik het zat.
'Ik wil niet ondankbaar overkomen of zo, maar een vriend van mij zou hem echt allang al een bezoar gegeven hebben. Normaal werkt dat natuurlijk niet, omdat het slachtoffer dan al dood zou zijn geweest, maar bij een wezen met een sterker immuunsysteem, zoals een uhm... sfinx, eenhoorn of weerwolf, zou het wel helpen,' zei ik en ik keek het schoolhoofd recht aan. Hij knipperde even met zijn ogen en staarde mij vervolgens met een blik aan, die mij het gevoel bezorgde of hij recht door mij heenkeek.
'Wie is die vriend van je?' vroeg hij uiteindelijk geïnteresseerd. Ik wilde eigenlijk Severus niet noemen. Hij had mij dit een keer verteld in verband met tegengiffen en dergelijke bij toverdranken. Hij was er echt té goed in, het was gewoon niet normaal.
'Severus, professor. Severus Snape.' Dumbledore knikte ter goedkeuring.
'Dan lijkt mij dat een goed plan. Zou u zo vriendelijk willen zijn om even langs het kantoor van Slughorn te gaan en er eentje te halen? Hij heeft vast nog wel liggen.' Ik draaide mij al om en wilde de ziekenzaal uitlopen, maar Dumbledore was nog niet klaar. 'En misschien is het een idee om meneer Potter mee te nemen? Het zou zonde zijn, wanneer we straks de hele ziekenzaal schoon moesten schrobben.' Ik grinnikte zachtjes en draaide mij om.
'Als Potter mee wilt, moet hij dat doen,' zei ik en ik vervolgde mijn weg richting het kantoor van één van mijn favoriete leraren: Slughorn.

---

Happy Birthday my Potter!

James Potter

Sirius en Remus leggen Perkamentus uit wat er gebeurd was. 'Ik wil niet ondankbaar overkomen of zo, maar een vriend van mij zou hem echt allang al een bezoar gegeven hebben. Normaal werkt dat natuurlijk niet, omdat het slachtoffer dan al dood zou zijn geweest, maar bij een wezen met een sterker immuunsysteem, zoals een uhm... sfinx, eenhoorn of weerwolf, zou het wel helpen,' zegt Lily dan en ik werp Sirius geschrokken een blik toe. Wist ze het? Hoe dan? Het mocht niet bekend worden dat Remus een weerwolf was. Dan zou hij nooit iets kunnen bereiken. Ik schrik op als ik mijn naam hoor. Ik met Lily mee? Graag! Ik voel hoe mijn misselijkheid afneemt. 'Als Potter mee wilt, moet hij dat doen,' zegt Lily en mijn arrogante grijns verschijnt weer op mijn gezicht. Ik sta op en werp Perkamentus een dankbare blik toe. Hij grinnikt en schudt zijn hoofd. Ik hobbel achter Lily aan. 'Hey Evers! Wacht!' Roep ik. Ik sprint in haar richting en ga naast haar lopen. Snel haal ik mijn hand door mijn haar. 'Hoi.' Zeg ik dan en ik kijk haar aan.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Lily Evans

Blijkbaar werd ik gevolgd, want achter mij hoorde ik voetstappen en Potters stem. 'Hey Evans! Wacht!' Zuchtend hield ik mijn pas iets in, tot hij mij ingehaald had. Hopelijk ging hij niet weer beginnen met zijn standaard irritante gedrag. Daar had ik namelijk totaal geen trek in. Gelukkig had ik nog opmerkingen achter de hand als "Stoer hoor, kotsen als iemand anders dat doet. Nu snap ik waarom je zoveel van jezelf houdt", of "Hoe voelt dat nou, dat de jongen die jij altijd kleineert indirect één van je beste vrienden redt". Waarom moest Dumbledore dit nou voorstellen? Hij moest haast wel weten dat ik en Potter totaal niet met elkaar op konden schieten.
'Wie zou Remus nou willen vergiftigen?' vroeg ik, om ervoor te zorgen dat Potter niet de kans kreeg om iets irritants te zeggen. 'Ik bedoel, vergeleken met jullie is hij een engeltje en doet hij geen vlieg kwaad. Het was veel logischer geweest wanneer iemand jou of Black had vergiftigd.' Ik dacht diep na over een reden waarom dit gebeurd kon zijn, maar kon er geen bedenken. Daarbij kwam nog dat het uiterst zeldzaam was dat een mens dit overleefde. Het sloeg allemaal werkelijk waar nergens op!

---

Happy Birthday my Potter!

James Potter

Tjeesus... Wat is ze mooi als ze zo loopt. 'Wie zou Remus nou willen vergiftigen?' Vraagt ze en ik haal mijn schouders op. Weerwolfhaters misschien. 'Ik bedoel, vergeleken met jullie is hij een engeltje en doet hij geen vlieg kwaad. Het was veel logischer geweest wanneer iemand jou of Zwarts had vergiftigd.' Ik haal mijn wenkbrauwen op. 'Wat zijn we weer aardig, Evers.' Zeg ik. 'Sirius en ik zijn niet vergiftigd omdat we geweldig zijn. Wij drinken ook niet zomaar uit een glas.' Ik kijk haar aan. 'Maar ik heb geen idee waarom Remus vergiftigd is. Hij is ook geweldig. ' Een vraag borrelt bij mij op, maar ik heb geen idee of ik die wel moet stellen. Ik twijfel, maar stel hem dat toch. 'Is het waar dat Sfinxen en eenhoorns een sterker immuunsysteem hebben?' Ik zei expres weerwolf niet om geen argwaan te wekken. Ik kijk haar aan en haal mijn hand door mijn haar.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Lily Evans

'Wat zijn we weer aardig, Evans. Sirius en ik zijn niet vergiftigd omdat we geweldig zijn. Wij drinken ook niet zomaar uit een glas. Maar ik heb geen idee waarom Remus vergiftigd is. Hij is ook geweldig,' Ik rolde met mijn ogen op het "we zijn geweldig" gedeelte, maar besloot er verder niet op in te gaan. Dat had toch geen zin. Zijn hersenen waren te zwaar aangetast om te begrijpen dat hij niet geweldig is.
Hij leek even te twijfelen, alsof hij verder wilde praten, maar niet zeker wist of hij dat moest doen. 'Is het waar dat Sfinxen en eenhoorns een sterker immuunsysteem hebben?' vroeg hij uiteindelijk en ik keek hem lichtelijk verward aan, aangezien ik dankzij die blik van twijfel iets heel anders had verwacht. Ik wist niet wat, maar in ieder geval niet dit.
'Eenhoorns hebben niet voor niets bloed dat ons in leven kan houden, ook al is onze toestand nog zo kritiek, dus het is logisch dat ze meer kunnen hebben dan wij. Sfinxen zijn sowieso veel groter en zijn een combinatie van leeuw en mens. Ik geloof dat een goede combinatie het afweersysteem van een soort altijd beter maakt. Anders zou het niet overleven.' Ik fronste even en dacht na. 'In ieder geval hebben ze meer massa, waardoor ze meer gif binnen moeten krijgen om daadwerkelijk te sterven,' besloot ik en ik sloot af met een schijnheilige glimlach. 'En ik ben toch altijd aardig, Potter?'

---

Happy Birthday my Potter!

Remus Lupos

Hijgend lig ik op mijn bed, terwijl ik probeer om niet aan de pijn in mijn hoofd te denken. Ik knijp mijn ogen stijf dicht en haal gejaagd adem. Opeens word er een beker aan mijn lippen gezet. 'Drink op' klinkt het kort. Ik slurp het smerige goedje naar binnen. Meteen krijg ik weer een braakreflex, maar iemand houdt zijn handen tegen mijn neus en mond, zodat ik het door moet slikken. De handen laten me los en ik lig weer op mijn kussens. Opeens voel ik me beter. Een beetje wazig, maar veel beter.
Ik doe mijn ogen open.
'Ik wil niet ondankbaar overkomen of zo, maar een vriend van mij zou hem echt allang al een bezoar gegeven hebben. Normaal werkt dat natuurlijk niet, omdat het slachtoffer dan al dood zou zijn geweest, maar bij een wezen met een sterker immuunsysteem, zoals een uhm... sfinx, eenhoorn of weerwolf, zou het wel helpen,'
Zegt Lily opeens. Opeens word ik koud van binnen. Wist ze...? Ik kijk naar Sirius en James die een paar verbaasde blikken uitwisselen.
'Wie is die vriend van je?' vraagt Perkamentus.'Severus, professor. Severus Snape.'
Geweldig. Sneep die mijn leven red.
'Dan lijkt mij dat een goed plan. Zou u zo vriendelijk willen zijn om even langs het kantoor van Slughorn te gaan en er eentje te halen? Hij heeft vast nog wel liggen' zegt Perkamentus. 'En misschien is het een idee om meneer Potter mee te nemen? Het zou zonde zijn, wanneer we straks de hele ziekenzaal schoon moesten schrobben.'
Ik vraag me af waar hij het over heeft, maar dan zie ik een vaas vol met braaksel staan. Blijkbaar heeft James het ook niet volgehouden.
Ik zie dat James dolblij achter Perkamentus en Lily aan loopt. Ik grinnik. Hij zal het waarschijnlijk nooit opgeven.
Ik kijk de kring mensen rond. Toen waren we nog met zijn drieën. Een liedje van toen ik klein was begint zich af te spelen in mijn hoofd. Ik doe mijn ogen dicht en neurie het lied mee. Opeens ben ik heel moe. Niet dat ik buiten westen raak, nee, gewoon, natuurlijk moe. 'Welterusten mensen' zeg ik en dan dommel ik in.

---

-